Σκέψεις καραντίνας…μελέτη δυστοπίας!

Του Δημήτρη Ν. Γιαννάτου

Η απαραίτητη δήλωση νομιμοφροσύνης (για να μην παρεξηγηθώ): «Θεωρώ ότι ο ιός είναι φυσικός και υπαρκτός» και καθόλου συνομωσία των ισχυρών! – μιλώ για το μετά! Τρία δυστοπικά βιβλία, μιας καθόλου επιστημονικής φαντασίας. Το κοινωνικό «πείραμα» και η μηχανική που εξελισσόταν ως «φυσική» ( ; ) εξέλιξη του τεχνοκρατικού συστήματος και της πληροφορικής «υπερεπανάστασης» – πριν τον κορωνοιό και χωρίς να τον έχει ανάγκη – και θα κατέληγε το πιθανότερο σε τεχνοφασισμό, φαίνεται ότι θα βρει έναν αναπάντεχο φυσικό σύμμαχο.

Η κοινωνία της διακινδύνευσης, θα προστατευτεί μέσα από τον τεχνοφασιστικό «ανθρωπισμό» της εξ αποστάσεως «επαφής», «εργασίας», «θεραπείας», «πολιτικής», κ.ο.κ. Σε κάποια χρόνια ( ; ) το φυσικό άγγιγμα, ο σωματικός έρωτας, η φυσικές παρέες θα είναι επικίνδυνες και θα θεωρηθούν «κοινωνική ασυνειδησία», έγκλημα ενάντια στην ευάλωτη φύση της ανθρωπότητας και των κοινωνιών. Άτομα και «οικογένειες» ( ; ), με ασφαλή τηλε-επαφή, – αλλά ωωωω, με τεχνητή νοημοσύνη – και αυτό εννοείται όχι για όλους. Θα υπάρχουν: πατρίκιοι και πληβείοι σε μαζικές εικονοκοινωνίες! Ο Άλντους Χάξλευ είχε προειδοποιήσει από το 1936, ο μεταμοντέρνος γκουρού και «αγαθός» γλείφτης της παγκοσμιοποίησης Άλβιν Τόφφλερ είχε αναλάβει μαζί με τον Ζάκ Ατταλί την ιδεολογική βρομοδουλειά ενάντια στους «οπισθοδρομικούς» και ο Ρίφκιν με έναν αμφιλεγόμενο, αναποφάσιστο τρόπο περιγράφει την «εποχή της πρόσβασης»…Καλή μελέτη και όχι διάβασμα!! 

ΠΗΓΗ: https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com/, http://blogvirona.blogspot.com/2020/03/blog-post_766.html
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

O θάνατος του ταξιτζή και οι πολυεθνικές της «συντροφικότητας»

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από την Ρήξη φ. 131

Στις 24 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ, Θύμιος Λυμπερόπουλος, κατήγγειλε τη νεοφιλελεύθερη άλωση της Ν.Δ και χαρακτήρισε, προδότες, οδηγούς ταξί που θέλησαν να συνεργαστούν με την εταιρεία UBERTAXI στην Ελλάδα.

Προηγουμένως, ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ, Κώστας Κυρανάκης, είχε συναντήσει τον διευθυντή της εταιρείας UBER στην Ελλάδα και υπερθεμάτισε υπέρ της συγκεκριμένης νεοσύστατης (start up) επιχειρηματικότητας, ως απάντηση στην ανεργία των νέων.

Η «επιχειρηματικότητα» της Uber, μέσω της υπηρεσίας UberX, μετατρέπει ιδιοκτήτες Ι.Χ σε οδηγούς προς ενοικίαση, μοιράζοντας το αυτοκίνητό τους με τους χρήστες της εφαρμογής. Η σύνδεση οδηγών και χρηστών υλοποιείται μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας (mobile app) και η εταιρεία κρατά προμήθεια. Η συναλλαγή γίνεται ηλεκτρονικά και έως τώρα εταιρεία και οδηγοί δεν υπόκεινται στις ρυθμίσεις και στο θεσμικό πλαίσιο για τα επαγγελματικά αυτοκίνητα. Η εταιρεία, για τον λόγο αυτό, δημιούργησε την uberTAXI (με επαγγελματίες οδηγούς) και κατόπιν την υπηρεσία UberX, όπου «οι οδηγοί προσλαμβάνονται από αδειοδοτημένες εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων που συνεργάζονται με την Uber».

Η διεθνής πρακτική Uber είναι χαρακτηριστική περίπτωση της «οικονομίας του διαμοιρασμού». Υλοποιεί την εγγενή τάση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού να αλλάξει πρόσωπο, εκμεταλλευόμενος στοιχεία «δημοκρατίας», «κοινοτισμού», ή «συντροφικότητας». Η παλιά προτροπή των Οικολόγων- Εναλλακτικών, για μείωση της χρήσης του ενεργοβόρου αυτοκινήτου, μέσω του αφιλοκερδούς μοιράσματος των ΙΧ, τώρα υλοποιείται από γιάπηδες νεοεπιχειρηματίες.

Η δυσκολία να βρουν ΤΑΞΙ, το 2009,στο Παρίσι, οδήγησε τους Γκάρετ Καμπ (ιδρυτή της μηχανής αναζήτησης Stumble Upon) και Tράβις Κάλανικ (ιδρυτή της ανταλλαγής αρχείων μέσω ομοτίμων, Red Swoos), στη δημιουργία υπηρεσίας εύρεσης ταξί μέσω σμάρτφοουν. Η ιδέα εξαπλώθηκε παγκόσμια, με τεράστιους επενδυτικούς πόρους και αξία που αποτιμάται περίπου σε 62,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Μεταξύ των επενδυτών, βρίσκουμε την Amazon, την Goldman Sachs, την Google Ventures, ενώ το 2014 προστέθηκε η Baidu (κινεζική Google) και θα ακολουθήσει η Toyota.