Όταν ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας Χένρυ Μίλλερ, – ένας πρώιμος μπήτνικ στοχαστής, θα έλεγα – έζησε λίγους μήνες στην Ελλάδα, αναθεώρησε πολλές πλευρές της ζωής του και επιβεβαίωσε άλλες. «…Άλλοι άνθρωποι είναι πιο γρήγοροι στο συντονισμό οράματος και δράσης. Αλλά το θέμα είναι ότι τελικά αυτόν τον συντονισμό τον κατάφερα στην Ελλάδα. Ξεφούσκωσα, επανήλθα στις κανονικές ανθρώπινες αναλογίες, έτοιμος να δεχτώ τη μοίρα και προετοιμασμένος να δώσω όσα έλαβα», (…) «Καθώς στεκόμουν στον τάφο του Αγαμέμνονα βίωσα μια αληθινή αναγέννηση. Δε με νοιάζει καθόλου τι σκέφτονται οι άνθρωποι ή τι λένε όταν διαβάζουν μια τέτοια δήλωση. Δεν έχω καμιά επιθυμία να προσηλυτίσω κανέναν στον δικό μου τρόπο σκέψης. Ξέρω τώρα πως όποια επιρροή μπορεί να έχω στον κόσμο θα είναι αποτέλεσμα του παραδείγματος ζωής που δίνω και όχι των γραπτών μου. θα πει».
Το 1939, ο Χένρι Μίλερ, από το Παρίσι, αποφασίζει να έρθει στην Ελλάδα, φιλοξενούμενος του Άγγλου συγγραφέα Λόρενς Ντάρελ, ο οποίος ζούσε στην Κέρκυρα. Αρχικά, θα περιηγηθεί χωρίς πρόγραμμα, στην ελληνικής γη. Αργότερα, θα εντυπωσιαστεί από τις συναντήσεις του με τον Κατσίμπαλη, τον Σεφέρη, τον Αντωνίου, τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα, τον Τσάτσο και έτσι θα παρατείνει τη διαμονή του. Φεύγει από την Ελλάδα, μετά από τις πιέσεις της αμερικανικής πρεσβείας, να εγκαταλείψουν οι υπήκοοί της την χώρα μας, λόγω του πολέμου που είχε πλέον αρχίσει .
Στο βιβλίο του, «Πρώτες εντυπώσεις από την Ελλάδα», ο συγγραφέας του«Τροπικού του Καρκίνου», του «Τροπικού του Αιγόκερω», της «Μαύρης Ανοιξης», του «Κολοσσού του Αμαρουσίου», του «Ανδαλουσιανού Σκύλου» και άλλων αριστουργημάτων, θα μας διηγηθεί:
«ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ, το τελειότερο ίσως σημείο της Γης που έχω δει ώς τα τώρα. Η ημέρα είναι υπερβολικά καθαρή, ο ουρανός ακόμα περισσότερο ηλεκτρισμένος απ’ ό,τι συνήθως, με τους λόφους να τον κόβουν σαν με λεπίδα ξυραφιού. Ωστε αυτό ήταν λοιπόν ένα από τα μεγαλύτερα θεραπευτικά κέντρα του κόσμου! Σκέφτομαι τους φίλους μου τους ψυχαναλυτές -τον Οττο Ρανκ, τον δ/ρα Ρενέ Αλλεντύ, τον δ/ρα Ε. Γκράχαμ Χόου κι ακόμα τον Γιουνγκ, τον Φρόυντ, τον Στέκελ και άλλους. Η δουλειά τους έχει να κάνει με τα συντρίμμια της ανθρωπότητας, με παραπεταμένα παλιοκάραβα και λείψανα, με ανθρώπινα κουφάρια και κομμένα κεφάλια.
