Η είδηση ότι η ΜΚΟ HumanRights 360 (η οποία είχε πρωτοστατήσει στο επεισόδιο με τους 36 μετανάστες στον Έβρο) τίθεται υπό εισαγγελικό έλεγχο, ελεγχόμενη για κακοδιαχείριση κονδυλίων, φέρνει στο προσκήνιο την μπίζνα που έχει στηθεί γύρω από το επονομαζόμενο μεταναστευτικό.
Αν και υπάρχει σημαντική μείωση του ρυθμού εισόδου παράνομων μεταναστών, το φαινόμενο έχει ήδη προσλάβει τέτοιες διαστάσεις που απειλεί σε βάθος μερικών δεκαετιών την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού λαού ως διακριτό εθνοπολιτισμικό μέγεθος.
Παρά την σκοτεινή προϊστορία των κάθε λογής ΜΚΟ, η ορθολογική συζήτηση για το θέμα είναι ουσιαστικά απαγορευμένη από τους επαγγελματίες ακτιβιστές τους και όσων στο πολιτικό και μιντιακό σύστημα τους υποστηρίζουν. Η μειοψηφική, αλλά συστημικά πανίσχυρη άποψη περί “ανοιχτών συνόρων” έχει αυτο-ανακηρυχθεί σε ανθρωπιστική -“αντιρατσιστική”, προσδιορίζοντας συνακόλουθα κάθε αντίθετη θεώρηση ως “ρατσιστική”. Αν δεν υπήρχε ένα υπολογίσιμο κοινωνικό έρεισμα στις ιδεοληψίες τους, δεν θα μπορούσε εύκολα η κάθε ΜΚΟ να έκανε τις μπίζνες της, γιατί ασφαλώς το πρόβλημα δεν περιορίζεται στην ελεγχόμενη ΜΚΟ στον Έβρο.
Σε κάθε περίπτωση, είναι πέραν του εξοργιστικού, άνθρωποι που αγωνιούν για το μέλλον των χωρών, των εθνών και των λαών τους να θεωρούνται “ρατσιστές”, ενώ αυτοί που εν τη πράξει προωθούν την εξάλειψη εθνών, λαών, κοινωνιών και πολιτισμών να αυτοαποκαλούνται “αντιρατσιστές” και να έχουν επιβάλει και την άποψή τους στην κοινωνία. Το βλέπουμε στην χώρα μας, που διάφοροι επώνυμοι “ακτιβιστρές” μοιράζουν πιστοποιητικά… “ρατσισμού”!
Το προφίλ του ανθρώπου των Ευαγών Ιδρυμάτων και ΜΚΟ της χώρας μας!
Η πραγματική εικόνα όλων αυτών που εργολαβικά έχουν αναλάβει το έργο της προστασίας των αδύναμων και υπερασπίζονται την Πολιτική Ορθότητα, το Νέο Πολιτισμό της Δύσης.
____________
Ο διευθυντής της ΜΚΟ Human Rights 360 Επαμεινώνδας Φαρμάκης ελέγχεται από την Αρχή Καταπολέμησης Μαύρου Χρήματος για σοβαρά αδικήματα, όπως ιδιοποίηση χρηματικών ποσών που προορίζονταν για πρόσφυγες και μετανάστες.
Η HumanRights 360 είναι η ΜΚΟ η οποία είχε την επαφή με τους 38 πρόσφυγες που προώθησε με τη βία η Τουρκία στην αμμονησίδα του ποταμού Έβρου, κατηγορώντας την Ελλάδα και υποστηρίζοντας ότι ένα παιδάκι είχε πεθάνει από τσίμπημα σκορπιού κι ένα άλλο χαροπάλευε.
Τα έσοδα της HumanRights360 από δωρεές το 2017 ήταν μόλις 18.750 ευρώ.
-την επόμενη χρονιά, το 2018, ανεβαίνουν στα 430.700 ευρώ,
-το 2019 φτάνουν τα 679.722 ευρώ,
-το 2020 τα 1.558.491 ευρώ και
-το 2021 τα 1.048.280 ευρώ.
Η ανοδική πορεία των εσόδων φαίνεται πάντως να συνεχίζεται και το 2022, παρά το ανησυχητικό περιβάλλον λόγω του ξεσπάσματος δυο πολέμων (όπως αναφέρεται στις χρηματοοικονομικές καταστάσεις της για το 2021), καθώς ο συνολικός προϋπολογισμός των εσόδων φτάνει τα 2.079.442,02 με το ποσό του 1.464.949,86 να φέρεται ήδη επιβεβαιωμένο.
Η συνεργαζόμενη ΜΚΟ που προμήθευε στον Λιγνάδη αγοράκια προσφυγάκια, για να "κάνουν μαθήματα υποκριτικής" με τόν κ. Λιγνάδη καταγγέλλεται ότι είναι συνδεδεμένη με το πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Αλήθεια η πολιτική ηγεσία και οι εισαγγελείς γιατί άφησαν να περάσει χρόνος; Μήπως μέχρι να αφανιστούν όσο το δυνατό περισσότερα τεκμήρια και να μείνουν μόνο οι μάρτυρες, πιεζόμενοι από κάθε πλευρά.
Γιατί δεν κλήθηκαν αμέσως οι τρεις ΜΚΟ που είχαν την ευθύνη των ανηλίκων να καταθέσουν. Δεν έχουν και αυτές ευθύνη αφού ως προστάτες των ανηλίκων έπρεπε να γνωρίζουν για την ποιότητα των μαθημάτων υποκριτικής που παρέδιδε ο καταγγελλόμενος;
Όπως είναι γνωστό Solidarity now συμφερόντων
G e o r g e S o r o s
συνδέεται με πολλά πρόσωπα που βρίσκονται κοντά στον πρωθυπουργό!
Ο Γ ι ώ ρ γ ο ς Ζ α β ό ς είναι υπουργός στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και αδελφός του Στέλιου Ζαβού που ειναι κουμπάρος του Σόρος και εχει την διαχείριση του τοπικού παραρτήματος Σόρος της ΜΚΟ Solidarity Now. Του εχει ανατεθεί ο ελέγχος των τραπεζών που κάποτε ήταν ελληνικές και τώρα παραρτήματα του Σόρος στην Ελλάδα.
Γενική διευθύντρια της Solidarity Now η
Α ν τ ι γ ό ν η
Λ υ μ π ε ρ ά κ η,
ξαδέρφη του πρωθυπουργού, πρώην βουλευτής με το Ποτάμι.
Ο Δήμος της Αθήνας δια του Δημάρχου,
Κ ώ σ τ α
Μ π α κ ο γ ι ά ν ν η
ανιψιού του πρωθυπουργού εχει παραδώσει τα κλειδιά για την διαχείριση των προσφύγων της πρωτεύουσας στην ίδια οργάνωση του Σόρος.
Και για να μην ξεχνιόμαστε αξίζει να υπενθυμίσουμε πως το ΔΣ του ιδρύματος σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, αποτελείται από τους *Στέλιο Ζαββό πρόεδρο, το συνεταίρο του στην Zeus Capital,
Ο πρώην βουλευτής και γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ, είχε συλληφθεί στη Μολδαβία το 2010 κατηγορούμενος για υπόθεση trafficking και ασέλγειας ανηλίκων και αφέθηκε ελεύθερος, επιδεικνύοντας διπλωματικό διαβατήριο, καθώς το επίμαχο διάστημα υπηρετούσε σε θέσεις της Ε.Ε. και του ΟΗΕ. Η υπόθεση έγινε γνωστή στην Ελλάδα, έπειτα από σειρά δημοσιευμάτων στον Τύπο το 2016.
Ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Νίκος Γεωργιάδης κρίθηκε ένοχος κατά πλειοψηφία έπειτα από την καταδικαστική πρόταση του εισαγγελέα της έδρας. Το δικαστήριο δεν του αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό και του επέβαλε συνολική ποινή φυλάκισης 28 μηνών με αναστολή και χρηματική ποινή 20.000 ευρώ.
Όπως αναφέρουν οι μαρτυρίες των γειτόνων «ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεχόταν επισκέψεις από ανήλικα παιδιά», σύμφωνα με τον συντάκτη της εφημερίδας «Τα Νέα» Βασίλη Λαμπρόπουλο, που επικαλέστηκε μαρτυρίες από γείτονες του γνωστού σκηνοθέτη που διέμενε σε περιοχή του κέντρου της Αθήνας, στην Πλατεία Καραϊσκάκη. Εκεί, όπως ανέφεραν, ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης δεχόταν επισκέψεις από ανήλικα παιδιά.
Σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής, όταν είχε ερωτηθεί ο σκηνοθέτης για τις επισκέψεις των ανήλικων παιδιών είχε δηλώσει ότι συμμετείχε εθελοντικά σε πρόγραμμα μαθημάτων θεάτρου σε αλλοδαπούς. Έπειτα από έρευνα για τον ισχυρισμό των γειτόνων, διαπιστώθηκε -σύμφωνα με αστυνομικές πηγές- ότι τουλάχιστον τρεις δομές ανήλικων προσφύγων μέσω κοινωνικού λειτουργού, είχαν κλείσει μαθήματα στο θέατρο του σκηνοθέτη. Από κάθε δομή πήγαιναν 3 – 4 ασυνόδευτα παιδιά και παρακολουθούσαν τα θεατρικά μαθήματα κατά την περίοδο 2017- 2018.
Έπειτα από επικοινωνία με τους φορείς, διαπιστώθηκε ότι πολλά παιδιά, αρνούνταν να ξαναπάνε στο θέατρο, χωρίς ωστόσο να αποκαλύπτουν γιατί ήταν τόσο κατηγορηματική η άρνησή τους. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πλέον πολλά από εκείνα τα παιδιά σήμερα ζουν στη Γαλλία.
Στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων στις 14 Οκτωβρίου 2019 η δημοτική παράταξη «Αθήνα για την Ελλάδα» είχε φέρει προς συζήτησή το ότι η ΜΚΟ Solidarity Now, που ανήκει στο διεθνές δίκτυο του κ. Σόρος. παραπλανά το κοινό, αφού σε σχετική πινακίδα της ανέφερε ότι υπό την αιγίδα της βρίσκεται και η Υπηρεσία Ασύλου!
Η πινακίδα του Solidarity Now στο Κέντρο Αλληλεγγύης Αθηνών τον προηγούμενο Οκτώβριο
«Σύμφωνα με καταγγελία πολίτη που απευθύνθηκε στον δημοτικό μας συνδυασμό η ΜΚΟ Solidarity Now στο κτήριο του Φρουραρχείου, που της έχει παραχωρηθεί από τον Δήμο Αθηναίων, παρουσιάζει σε σχετική πινακίδα της την Υπηρεσία Ασύλου, ως υπηρεσία που παρέχεται από την ίδια! (Επισυνάπτουμε σχετική φωτογραφία). Όπως είναι γνωστό η Υπηρεσία Ασύλου που φιλοξενείται στο κτήριο του Φρουραρχείου υπάγεται στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και με το να παρουσιάζεται ως υπηρεσία που υπάγεται στην ΜΚΟ Solidarity Now, παραπλανούνται οι αιτούντες άσυλο ότι η συγκεκριμένη ΜΚΟ δέχεται και παρέχει εντέλει η ίδια το Άσυλο. Δεδομένου ότι η Solidarity Now ελέγχεται από το ίδρυμα Open Society Center του γνωστού χρηματιστή Τζώρτζ Σόρος (και άκρως δραστήριου στο μεταναστευτικό-προσφυγικό) δημιουργούνται πολύ αρνητικές εντυπώσεις στους Έλληνες πολίτες, –που εντείνονται από την πολύ άσχημη σημερινή συγκυρία σχετικά με το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα–, ότι δηλαδή η ΜΚΟ του κ. Σόρος έχει αντικαταστήσει την ελληνική Πολιτεία ως προς τις διαδικασίες παροχής ασύλου.
Ζητούμε από τον Δήμαρχο κ. Μπακογιάννη που έχει και την τελική ευθύνη για το κτήριο του Φρουραρχείου και των εκεί παρεχόμενων υπηρεσιών να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα προκειμένου να πάψει άμεσα αυτή η παραπλάνηση.
Επίσης, με αυτή την ευκαιρία θα θέλαμε να μας ενημερώσει ο κος Μπακογιάννης μέχρι ποιο έτος έχει παραχωρηθεί στο Solidarity Now το κτήριο του Φρουραρχείο και με ποιους όρους.
Ο Δημοτικός Σύμβουλος – Γιώργος Καραμπελιάς»
Μετά την ανάδειξη του θέματος, το Solidarity Now δεν άλλαξε την σχετική πινακίδα στο κτήριο του Φρουραρχείου και συνεχίζει να υποκαθιστά τις σχετικές υπηρεσίες, γι’ αυτό και έγινε νέα σχετική παρέμβασή μας στο Δημοτικό Συμβούλιο την Δευτέρα 9 Μαρτίου 2010. Στην πινακίδα όμως έγινε μια άλλη αλλαγή! Το OpenSociety του Σόρος δεν αναφέρεται πλέον ως υποστηρικτής του Solidarity. Ως διαχειριστής της χρηματοδότησης αναφέρεται η MKOHumanRights 360. Διαβάζουμε από ιστοσελίδα του Solidarity Now σχετικά με το “Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας” του Solidarity:
«Από την 1η Μαΐου 2016 έως τις 22 Μαΐου 2019, το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας χρηματοδοτήθηκε από το Solidarity Now και το Open Society Foundations (OSF/OSIFE), με την υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων.
Όσοι κάνουν "πολιτική" με τη λογική του άσπρου-μαύρου, οι ξεμωραμένοι ουτοπιστές, οι ψευτοδικαιωματιστές, οι προσφυγοπατέρες και οι λοιποί τραπεζορρήτορες, είναι λογικό τα τραγικά διλήμματα να μη τα βλέπουν. Μόνο η Αντιγόνη έχει δίκιο, ποτέ ο Κρέων. "Ηθική της ευθύνης" δεν υπάρχει, μόνο "ηθική του φρονήματος". Αν η πραγματικότητα δεν στέργει τις ιδεοληψίες μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
Στο τέλος όλοι αυτοί καταντούν αναπόφευκτα "χρήσιμοι ηλίθιοι" με την έννοια του Λένιν, παραπαίδια των δουλεμπόρων και γιουσουφάκια του Ερντογάν, γίνονται από μόνοι τους το δεξί χέρι της Ακροδεξιάς που υποτίθεται ότι αντιμάχονται. Στο όνομα μάλιστα του "διεθνισμού" τους φτάνουν οι ίδιοι να διαλύουν στα εξ ων συνετέθη την μόνη άξια λόγου πολυεθνική συμπολιτεία που κατόρθωσε να οικοδομήσει ο μεταπολεμικός κόσμος.
Αυτό, όμως, ουδόλως τους απασχολεί. Το κομμάτι τους να κάνουν! Να κρατήσουν την ιδεολογική τους καθαρότητα, αυτή είναι η προτεραιότητά τους, τσεπώνοντας ενίοτε και τα αργύρια της μπίζνας που έχει στηθεί γύρω της. Και, κυρίως, να μας μοστράρουν την ηθική τους υπεροχή, σ' εμάς τους "ανάλγητους", τους "απάνθρωπους", τους αισχρούς πραγματιστές.
Αν ξεφύλλιζαν καμιά ιστορία, όλοι αυτοί οι κοκορόμυαλοι θα ήξεραν τώρα ότι τις μεγαλύτερες σφαγές που έχει γνωρίσει ο κόσμος, στους ομοϊδεάτες τους τις "χρωστάμε", στους πούρους ιδεολόγους, στους καθαρούς πιστούς του απόλυτου πρωτείου της απολύτου ηθικής. Από τους θρησκευτικούς πολέμους της ύστατης Αρχαιότητας ώς τις μαζικές εκκαθαρίσεις των ολοκληρωτισμών του 20ού αιώνα, όσοι πήγαν να σώσουν οριστικά τον κόσμο, να καταργήσουν τάχα μου τη βία, τη δυστυχία και την εκμετάλλευση, πάντοτε με τη βλακεία τους έδιναν σε κάποιους άλλους τη μάχαιρα ώστε να σφάζουν κατά το δοκούν.
του Γιάννη Παπαμιχαήλ, από το Άρδην τ. 96, Μάρτιος-Μάιος 2014
Θ
α μου επιτρέψετε να αρχίσω από μία προσωπική εμπειρία. Όταν, γύρω στα
1992, ήμουν ακόμα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, ανακάλυψα τυχαία
την ύπαρξη ενός προγράμματος της ΟΥΝΕΣΚΟ ονόματι UNITWIN, που είχε ως
στόχο τη σύζευξη μεταξύ ακαδημαϊκών και ερευνητικών φορέων του Νότου, με
στόχο τη μεταφορά ερευνητικών προβληματισμών και τεχνογνωσίας από τον
Βορρά προς τον Νότο. Έκανα λοιπόν μία πρόταση (τη μόνη τότε από την
Ελλάδα) που εγκρίθηκε, με ελάχιστη όμως χρηματοδότηση από την ίδια την
ΟΥΝΕΣΚΟ και με παρότρυνση να βρεθούν δημόσιοι ή ιδιωτικοί σπόνσορες της
έδρας ΟΥΝΕΣΚΟ του Πανεπιστημίου Πατρών, στο αντικείμενο της μάθησης και
της διδασκαλίας φυσικών εννοιών στην πρώτη σχολική εκπαίδευση. Παράλληλα
με κάλεσαν στο Παρίσι και, σε χοντρές γραμμές, μου είπαν τα εξής: α) Το
βαλκανικό-αραβικό δίκτυο που είχα προτείνει και είχε εγκριθεί, έπρεπε
να επεκταθεί σε άλλες αραβικές χώρες, αλλά και στην Τουρκία –και ιδίως
να συμπεριλάβει τη Σενεγάλη και τη Μαυριτανία, β) Το κύριο αντικείμενο
της έδρας έπρεπε να στραφεί σε θέματα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η
οικολογική συνείδηση, η διαπολιτισμικότητα ή η εκπαίδευση για την
ειρήνη, γ) Έπρεπε να βρει πόρους χρηματοδότησης για υποτροφίες και
ανταλλαγές φοιτητών (με την υποστήριξη μιας ΜΚΟ για όλα αυτά τα θέματα) η
οποία θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από το ελληνικό ΥΠΕΞ ή το υπουργείο
Πολιτισμού. Ως προς το πρώτο, συμμορφώθηκα (Χωρίς την Τουρκία). Όχι ως
προς τα δύο άλλα. Αποτέλεσμα: Μετά από δύο χρόνια προσπάθειας, το
εγχείρημα και το δίκτυο έπεσε στο κενό της χρηματοδότησης και της
πολιτικής βούλησης να συνεχίσει. Άκουσα και έμαθα όμως, από πολλούς
Βαλκάνιους και Άραβες συναδέλφους μου, ότι οι ΜΚΟ αποτελούν το
εργαλείο(!) που λύνει τα χέρια για όλες τις σοβαρές δουλειές και τις
καλές χρηματοδοτήσεις, χωρίς ιδιαίτερα πιεστικούς ελέγχους…
Προσωπικά, πιστεύω λοιπόν ότι υπάρχουν και στην Ελλάδα ΜΚΟ που δεν
κάνουν πάρτι, αλλά την δουλειά τους. Ποια είναι όμως με πολιτικούς όρους
αυτή η δουλειά;
Με άλλα λόγια, το πρώτο ερώτημα που θα πρέπει,
νομίζω, να μας απασχολήσει είναι το εξής: Τι είναι από πολιτικής άποψης
αυτές οι ΜΚΟ, τα «παρατηρητήρια» και οι «ανεξάρτητες αρχές» –όλο αυτό το
ούτε επίσημο, ούτε άτυπο, ούτε όμως τυπικό θεσμικό σύστημα, με το οποίο
γέμισε το φαντασιακό της συμμετοχής του «πολίτη του κόσμου» σε μία
ευφυώς κατασκευασμένη μεταεθνική πολιτική πραγματικότητα;
Σε σχέση
με τη νεοφιλελευθερίζουσα αποδόμηση του εθνικού κράτους και τα
ιδεολογήματα περί της κοινωνίας των πολιτών θα επισημάνω τα εξής:
Προφανώς,
για τις μεγάλες δυνάμεις, τους γεωπολιτικούς παίχτες του δήθεν ανοικτού
νεοφιλελεύθερου κόσμου, που με κοσμοπολίτικο πάθος δηλώνει ότι μισεί τα
σύνορα, τους πατριωτισμούς και τις ιστορικά διαμορφωμένες συλλογικές
ταυτότητες των λαών, ιδίως δε τις ΗΠΑ, οι ΜΚΟ αποτελούν ένα πραγματικό
εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής.
Συχνά, άλλωστε, η φιλανθρωπική οικολογική και κοινωνική δράση αυτών
ακριβώς των οργανώσεων, στις χώρες ακριβώς που είδαν τις παραγωγικές και
κοινωνικές τους δομές να καταστρέφονται βάναυσα από τις
νεοαποικιοκρατικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές, είναι πραγματική.
Πρόκειται για πρακτικές επαγγελματικού, αλλά και εθελοντικού ακτιβισμού,
που τρόπον τινά εμφανίζονται για να μαζέψουν τα μπόσικα των διαφόρων
οικονομικών και κοινωνικών «εκσυγχρονισμών» των κοινωνιών του Νότου –και
γι’ αυτό και χρηματοδοτούνται χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα από διάφορα
ιδρύματα ή την ίδια την Παγκόσμια Τράπεζα.
The Soros pattern, Greek edition: Provoke, take power, wreck stability, drag in the U.S. government — and its Obama holdovers.
One of the few fascinating things you learn by looking closely at George Soros’s output is how often he is wrong.
The financial Dark Lord, who made a billion dollars overnight when he bet against the British pound in 1992, constantly predicts the sky is falling. Most of the time, it isn’t.
He was mocked for exaggerating risks to the economic order in his 1998 book, The Crisis of Global Capitalism. Last year, he declared, “The EU is on the verge of collapse,” in a New York Review of Booksinterview. His end-of-year assessment for 2016 was: “Democracy is now in crisis.” At the global elite retreat in Davos, Switzerland, this year, he predicted Donald Trump’s inauguration would be bad news for the stock market.
No, no, nope, and wrong again.
Regarding Greece, Soros routinely anticipated disaster in the first years of its financial crisis.
In a 2011 speech in Vienna, he declared, “We are on the verge of an economic collapse which starts, lets’s say, in Greece,” making break-up of the Eurozone “probably inevitable” — a cataclysm that could produce zillions in easy money for high-flying speculators like George Soros, as one of his Greek acolytes pointed out.
Οι ΜηΚυβερνητικέςΟργανώσεις (ΜΚΟ) παραμένουν πανταχού παρούσες στις ζωές των περισσότερων ανθρώπων (είτε αυτοί το συνειδητοποιούν είτε όχι).
Θα αποτελούσε, λοιπόν, αυτονόητη πράξη ο ενδελεχής έλεγχος των δραστηριοτήτων των ΜΚΟ, προκειμένου να διακριβωθεί η ακριβής πολιτική τους λειτουργία στο πλαίσιο της «δικής μας» νεοφιλελεύθερης τάξης πραγμάτων, ωστόσο αυτό κατά κανόνα δεν γίνεται. Προσπαθώντας να καλύψει αυτό το κενό δημόσιας διαβούλευσης, ο Issa Shivji, καθηγητής Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του DaresSalaam (Τανζανία) υποστηρίζει ότι υφίσταται επείγουσα ανάγκη για μια τέτοια κριτική έρευνα στο πολύ χρήσιμο βιβλίο του «Σιγή ιχθύος στην συζήτηση για τις ΜΚΟ: Ο Ρόλος και το Μέλλον των ΜΚΟ στην Αφρική» (Pambazuka Press, 2007). Όπως παρατηρεί και ο FirozeManji στον πρόλογο της έκδοσης: «οι αναπτυξιακές ΜΚΟ, συχνά χρησιμοποιώντας όλη την φρασεολογία των συμμετοχικών προσεγγίσεων, έχουν γίνει τις τελευταίες δύο δεκαετίες αναπόσπαστο και απαραίτητο κομμάτι ενός συστήματος που θυσιάζει το σεβασμό στη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα».Το παρελθόν του ίδιου του Shivji βοηθάει στην συγκέντρωση πληροφοριών για το έργο του και στην εισαγωγή του παρατηρεί:
