Ιδιοτέλεια και ρατσισμός στις “αντιρατσιστικές” ΜΚΟ

Γρίβας Κώστας 

Η είδηση ότι η ΜΚΟ HumanRights 360 (η οποία είχε πρωτοστατήσει στο επεισόδιο με τους 36 μετανάστες στον Έβρο) τίθεται υπό εισαγγελικό έλεγχο, ελεγχόμενη για κακοδιαχείριση κονδυλίων, φέρνει στο προσκήνιο την μπίζνα που έχει στηθεί γύρω από το επονομαζόμενο μεταναστευτικό.

 Αν και υπάρχει σημαντική μείωση του ρυθμού εισόδου παράνομων μεταναστών, το φαινόμενο έχει ήδη προσλάβει τέτοιες διαστάσεις που απειλεί σε βάθος μερικών δεκαετιών την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού λαού ως διακριτό εθνοπολιτισμικό μέγεθος.

Παρά την σκοτεινή προϊστορία των κάθε λογής ΜΚΟ, η ορθολογική συζήτηση για το θέμα είναι ουσιαστικά απαγορευμένη από τους επαγγελματίες ακτιβιστές τους και όσων στο πολιτικό και μιντιακό σύστημα τους υποστηρίζουν. Η μειοψηφική, αλλά συστημικά πανίσχυρη άποψη περί “ανοιχτών συνόρων” έχει αυτο-ανακηρυχθεί σε ανθρωπιστική -“αντιρατσιστική”, προσδιορίζοντας συνακόλουθα κάθε αντίθετη θεώρηση ως “ρατσιστική”. Αν δεν υπήρχε ένα υπολογίσιμο κοινωνικό έρεισμα στις ιδεοληψίες τους, δεν θα μπορούσε εύκολα η κάθε ΜΚΟ να έκανε τις μπίζνες της, γιατί ασφαλώς το πρόβλημα δεν περιορίζεται στην ελεγχόμενη ΜΚΟ στον Έβρο.


Σε κάθε περίπτωση, είναι πέραν του εξοργιστικού, άνθρωποι που αγωνιούν για το μέλλον των χωρών, των εθνών και των λαών τους να θεωρούνται “ρατσιστές”, ενώ αυτοί που εν τη πράξει προωθούν την εξάλειψη εθνών, λαών, κοινωνιών και πολιτισμών να αυτοαποκαλούνται “αντιρατσιστές” και να έχουν επιβάλει και την άποψή τους στην κοινωνία. Το βλέπουμε στην χώρα μας, που διάφοροι επώνυμοι “ακτιβιστρές” μοιράζουν πιστοποιητικά… “ρατσισμού”!

Ωστόσο, πέρα από τον άτυπο, οξύ και μισαλλόδοξο ρατσισμό που εμπεριέχεται στις απόψεις των “αντιρατσιστών” ζηλωτών των “ανοιχτών συνόρων”, υπάρχει και μια άμεση σχέση των αντιλήψεων και των πρακτικών τους με τον παραδοσιακό ρατσισμό που αναπτύχθηκε στη Δύση τους περασμένους αιώνες και συνδέθηκε με την αποικιακή εξάπλωση των ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών στον υπόλοιπο κόσμο.


Συγκεκριμένα, η κατάκτηση από τη Δύση των λαών της Ασίας και της Αφρικής στα χρόνια της αποικιοκρατίας, συνδυάστηκε με μια αντίληψη περί ανωτερότητας του Λευκού Ανθρώπου και του πολιτισμού του, ο οποίος είχε την “υποχρέωση να εκπολιτίσει” τους λαούς αυτούς. Συνακόλουθα, όχι μόνο είχε το δικαίωμα να τους κατακτήσει, αλλά όφειλε να το κάνει, για να τους “σώσει”!
Η “Γη της Επαγγελίας”

Αυτό ακριβώς κάνουν σήμερα και οι θιασώτες των “ανοιχτών συνόρων”, οι επαγγελματίες ακτιβιστές των διαφόρων ΜΚΟ που προωθούν παράνομα μετανάστες στην Ευρώπη και οι διάφοροι “αντιρατσιστές” οπαδοί τους. Προσπαθούν να “σώσουν” τους λαούς της Αφρικής και της Ασίας. Αυτήν τη φορά όχι πηγαίνοντας οι ίδιοι εκεί για να τους “εκπολιτίσουν”, αλλά φέρνοντάς τους εδώ. Όμως, ο πυρήνας της λογικής τους είναι ίδιος με αυτόν του παρελθόντος. Ότι, δηλαδή, η Ευρώπη είναι ανώτερη από τον υπόλοιπο κόσμο.
Η φτήνια τρώει τον παρά, αλλά και άμυνα και αμυντική βιομηχανία...

Είναι η Γη της Επαγγελίας και έχει απεριόριστες δυνατότητες να προσφέρει “καλύτερη ζωή” στα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν στην Ασία και την Αφρική, μιας και κανένας από τους οπαδούς των “ανοικτών συνόρων” δεν συζητά καν για κάποιο όριο, κάποια στιγμή, στους αριθμούς αυτών που θα έλθουν γενικώς στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Ελλάδα, η οποία λόγω της γεωγραφίας και του καθεστώτος Ερντογάν έχει μετατραπεί σε πύλη εισόδου.


Η Ευρώπη θεωρείται –εμμέσως πλην σαφώς– όχι μόνο ανώτερη από τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά έχουσα περίπου μαγικές ικανότητες. Πυρήνας, λοιπόν, των δράσεων και των θεωριών των οπαδών και των ακτιβιστών των “ανοικτών συνόρων” είναι μια αίσθηση ανωτερότητας έναντι των άλλων εθνών, λαών και πολιτισμών, ανορθολογικού και μεταφυσικού χαρακτήρα. Κι αυτή ακριβώς η αυθαίρετη μεταφυσική πίστη στην ανωτερότητα της Λευκής Φυλής και του ευρωπαϊκού πολιτισμού υπήρξε το θεμέλιο του ρατσισμού στη Δύση και των διαφόρων εκφάνσεών του.
Οι ακτιβιστές και η αίσθηση ανωτερότητας

Υπό μια έννοια, αυτό που ζούμε σήμερα στην Ευρώπη είναι η συνέχεια του αποικιοκρατικού κύματος των προηγούμενων αιώνων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τους περασμένους αιώνες είχαμε την πλημμυρίδα και τώρα την άμπωτη του φαινομένου. Από την εξαγωγή της ευρωπαϊκής ισχύος από τους Δυτικούς στους λαούς του Τρίτου Κόσμου, για να τους “σώσουν”, τώρα έχουμε την εισαγωγή των λαών του Τρίτου Κόσμου στην Ευρώπη, πάλι για να τους “σώσουν”!

Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, οι σχετικές αντιλήψεις και πρακτικές βασίζονται πάνω στην ίδια προαναφερθείσα αυθαίρετη, ανορθολογική και μεταφυσική αίσθηση ανωτερότητας της Δύσης έναντι του υπόλοιπου κόσμου. Εν κατακλείδι, η επιβολή της απρόσκοπτης μαζικής εισόδου πληθυσμών από την Αφρική και την Ασία στην Ευρώπη μπορεί να θεωρηθεί ως η τελευταία έκφανση των αντιλήψεων περί της “Αποστολής του Λευκού Ανθρώπου”.


Οι σχετικές απόψεις και πρακτικές, λοιπόν, είναι εξόχως ρατσιστικές. Και είναι δύο φορές ρατσιστικές, επειδή στρέφουν πρωτίστως τα κύματα των “παράτυπων μεταναστών”, όπως τους αρέσει να τους αποκαλούν με το γλωσσάρι της “πολιτικής ορθότητας”, όχι απευθείας στα εδάφη των παλαιών αποικιοκρατικών δυνάμεων αλλά σε μια μικρομεσαία χώρα, την Ελλάδα, η οποία βίωσε μία καταστροφική οικονομική-κοινωνική κρίση την περασμένη δεκαετία, από την οποία δεν έχει ακόμα συνέλθει.

Αυτό, ωστόσο, δεν φαίνεται να απασχολεί διόλου τους επαγγελματίες “προσφυγοπατέρες”, όπως δεν τους απασχολεί διόλου και το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν είχε απολύτως καμία σχέση με το φαινόμενο της αποικιοκρατίας. Ούτε, βεβαίως, τους απασχολεί ότι αντιμετωπίζει τον άμεσο κίνδυνο εξαλείψεως στο ορατό μέλλον, αν κατακλυστεί με τα δεκάδες εκατομμύρια των ανθρώπων που ωθούνται στο να βρουν “μια καλύτερη ζωή” στη μαγικά “ανώτερη” Ευρώπη.


Ιδιοτέλεια και ρατσισμός στις “αντιρατσιστικές” ΜΚΟ: