Οι “πατριώτες της φακής” ή η φτηνή απάντηση Μητσοτάκη18/10/2024

EPA/NECATI SAVAS

ΜΙΧΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ

O πρωθυπουργός στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Πέμπτη μετά τη Σύνοδο Κορυφής, επιχείρησε ατυχώς να απαντήσει και στην κριτική που του ασκείται για τους χειρισμούς στα ελληνοτουρκικά. Στις αναφορές του χρησιμοποίησε βαρύτατους χαρακτηρισμούς, οι οποίοι θα κλιμακώσουν την εσωκομματική αντιπαράθεση, ενώ υπέπεσε και σε σοβαρά επικοινωνιακά λάθη.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί μεγάλη ανησυχία για το ενδεχόμενο γαλάζιοι βουλευτές να καταθέσουν ερώτηση στη Βουλή με αντικείμενο τα ελληνοτουρκικά. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, έχει στείλει εμμέσως πλην σαφώς το μήνυμα στους βουλευτές της συμπολίτευσης πως όποιος υπογράψει τέτοια ερώτηση θα μπει σε “μαύρη λίστα”. Στις δηλώσεις του, πάντως, ο Κ. Μητσοτάκης προσπάθησε προκαταβολικά να βγάλει από το κάδρο της επίθεσής του τον Αντ. Σαμαρά. Επετέθη, όμως, σε όσους του ασκούν κριτική για τους χειρισμούς του και σε όσους “μιλούν για ξεπουλήματα”, φωτογραφίζοντας τον Κ. Βελόπουλο.

Είναι όμως δύσκολο να γίνει κατανοητή πολιτικά μια τέτοια “έκρηξη” από τις Βρυξέλλες, εάν πραγματικός στόχος ήταν η Ελληνική Λύση. Όλοι σχεδόν οι αναλυτές εκτίμησαν ότι στόχος είναι ο Αντ. Σαμαράς και η εσωκομματική αντιπολίτευση, όπως αυτή ασκείται από τους δύο πρώην αρχηγούς της ΝΔ και πρωθυπουργούς. Θύμισε δε, ότι ως πρωθυπουργός, ο Αντ. Σαμαράς «συναντήθηκε με τον κ. Ερντογάν και επί διακυβέρνησής του, με υπουργό Εξωτερικών τον Ευάγγελο Βενιζέλο γινόντουσαν και διερευνητικές επαφές».

Αναφερόμενος σε όσους «κατηγορούν την κυβέρνηση, εμένα, τον υπουργό Εξωτερικών, ότι είμαστε μειοδότες γιατί συζητούμε με την Τουρκία», είπε ότι έχουν ξεπεράσει τα όρια κι ότι φλερτάρουν με τα όρια του λαϊκισμού. Αναρωτήθηκε «πού ήταν όλοι αυτοί οι υπερπατριώτες», για τους οποίους δήλωσε αργότερα ότι υποψιάζεται πως «σε μια πραγματική κρίση θα ήταν οι πρώτοι που θα έβαζαν την ουρά στα σκέλια, όταν προστατεύαμε τα σύνορα της Ελλάδας στον Έβρο». Η αναφορά του, όμως, είναι πολιτικά ακατανόητη και ηθικά μεμπτή. Εάν γνωρίζει κάποιον από αυτούς που του ασκούν κριτική για ενδοτισμό, ο οποίος τότε να είχε πάρει αντίθετη θέση στην προάσπιση του Έβρου, ας τον κατονομάσει. Όλα τα άλλα είναι ρητορείες χωρίς αντίκρισμα.

Ενδιαφέρων παραλληλισμός

Ενδιαφέρουσα ομοιότητα έχουν οι πεποιθήσεις των δύο πρωθυπουργών αφ’ ενός στην κρίση των Ιμίων το 1996, αφ’ ετέρου στην κρίση του Έβρου το 2020. Και στις δυο περιπτώσεις, η ρητορική τους καταφανώς συνέβαλε στο να επιχειρήσει η Τουρκία να δημιουργήσει τετελεσμένα. Ένας παράγοντας, μάλιστα, που ωθεί την Άγκυρα στην ύφεση, πέραν της διεθνούς συγκυρίας, είναι και η επιτυχής αντίσταση της Ελλάδας επί του πεδίου. Αποκλείεται όμως ο πρωθυπουργός να μην έχει ενημερωθεί για κάποιες “λεπτομέρειες” στρατιωτικού περιεχομένου, οι οποίες υπαγόρευσαν την ανάγκη για εξοπλιστικές πρωτοβουλίες.

Οπλικά συστήματα: Η Τουρκία κατασκευάζει, η Ελλάδα αγοράζει…

 

Μίχας Ζαχαρίας

Η χθεσινή ημέρα σημαδεύτηκε από νέες επιθετικές αναφορές του Ερντογάν σε οπλικά συστήματα που αναπτύσσει η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, καθώς επίσης και από την παράδοση συστήματος βαλλιστικών πυραύλων στις τουρκικές χερσαίες δυνάμεις. Αμφότερα προσφέρονται για ειδικό σχολιασμό στην Ελλάδα. Όσο κι αν εκπλήσσει, στο πρώτο η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι πολύ ανταγωνιστική.

Το δεύτερο αποκαλύπτει ότι η κατ’ αποκλειστικότητα εξοπλιστική πρόσδεση σε δύο-τρεις χώρες, πάντα με τον ρόλο του πελάτη, είναι τακτική που υπονομεύει μακροπρόθεσμα την αμυντική επάρκεια της χώρας μας. «Με την εμπειρία την οποία αποκτήσαμε από την κατασκευή των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ναυπηγούμε οπλισμένα μη επανδρωμένα σκάφη. Τώρα εργαζόμαστε πάνω στα συστήματα τα οποία, θα κυκλοφορούν σαν κοπάδι στις θάλασσες». Τα λόγια Ερντογάν αφορούν στο μη επανδρωμένο σκάφος επιφανείας ULAQ και το σύστημα εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων BORA (KHAN).

Ας δούμε επιγραμματικά τα δυο αυτά οπλικά συστήματα και την απειλή που συνιστούν για την ελληνική ασφάλεια. Το τουρκικό USV (unmanned surface vehicle) ULAQ πραγματοποίησε τις πρώτες του δοκιμαστικές βολές κατά τη διάρκεια της άσκησης “Θαλασσόλυκος”. Το ULAQ κατασκευάζεται από την Ares Shipyard και την Meteksan Defence. Το σκάφος ολοκλήρωσε τις δοκιμές τον Απρίλιο και στον “Θαλασσόλυκο” εκτόξευσε κατευθυνόμενο από λέιζερ πύραυλο Cirit δύο φορές.

Αυτά τα θαλάσσια drones ονειρεύεται ο Ερντογάν να επιχειρούν σαν “κοπάδια” στο Αιγαίο, με τη φρασεολογία του να παραπέμπει στην “επίθεση σμήνους” (swarming). Την τακτική αυτή χρησιμοποιεί στον Κόλπο το Ιράν, με επανδρωμένα ταχύπλοα και στόχο τον κορεσμό της άμυνας των εχθρικών πλοίων. Δεν είναι σκόπιμο να αναλυθεί εδώ η “επίθεση σμήνους” και η δυνητική τακτική χρήση του από την Τουρκία στο Αιγαίο με βάση μη επανδρωμένες πλατφόρμες στον αεροναυτικό τομέα.

Διασπορά πυρηνικής τεχνολογίας

Η συνέχεια της δημοσίευσης...Οπλικά συστήματα: Η Τουρκία κατασκευάζει, η Ελλάδα αγοράζει…

Κάτι “ψήνουν” στο παρασκήνιο ΗΠΑ-Τουρκία – Ο EastMed και τα F-35

Μίχας Ζαχαρίας

12/01/2022

Views: 2,904

FacebookTwitterLinkedInEmailPrintViberΑνταλλαγή

Η αξιοπιστία του Τούρκου υπουργού Άμυνας δεν διεκδικεί και την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία. Η προπαγάνδα του ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να… εισβάλει στην Τουρκία, έχει εξωθήσει τον Ακάρ στα όρια της γελοιότητας. Τουλάχιστον στα ώτα όσων έχουν στοιχειώδη γνώση των δεδομένων της ελληνοτουρκικής διένεξης.

Ωστόσο, μια αναφορά του στο ενδεχόμενο ολικής επαναφοράς των Τούρκων στο πρόγραμμα του αμερικανικού μαχητικού F-35 αξίζει προσοχής. Ειδικά εάν συνδυαστεί με το εμφανές διπλωματικό παρασκήνιο, εκδήλωση του οποίου είναι και το αμερικανικό non paper που τορπιλίζει τον EastMed. Για να μην χάσουν την Τουρκία, οι ΗΠΑ ψάχνουν μια συνολική διευθέτηση στην περιοχή, στο πλαίσιο της οποίας θα ρυθμιστεί και το δίδυμο πρόβλημα των F-35 και των ρωσικών S-400.

Εξάλλου, ο ίδιος ο Ερντογάν, πριν από λίγο καιρό είχε δηλώσει με αφορμή την προμήθεια F-16 Block 70/72 (και την προοπτική άλλων στην ίδια διαμόρφωση), ότι οι ΗΠΑ «προσκάλεσαν την Άγκυρα να αγοράσει» τα εν λόγω μαχητικά. Για να διαψευσθεί διακριτικά λίγο αργότερα από Αμερικανούς αξιωματούχους. Οι εξελίξεις έκτοτε επιτρέπουν την έκφραση αμφιβολιών, λόγω των αυξανόμενων ενδείξεων ότι υπάρχει πλούσιο παρασκήνιο στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.

Η ολική επαναφορά της Τουρκίας, εκτός από γεωπολιτικά, θα βόλευε και την αμερικανική Πολεμική Βιομηχανία. Η Άγκυρα είχε επενδύσει στο F-35 από την έναρξη του προγράμματος και είχε δεσμευθεί να προμηθευτεί περισσότερα από 100 αεροσκάφη για την κάλυψη των μελλοντικών αναγκών της. Γι’ αυτό είχε αποσπάσει ιδιαίτερα γενναιόδωρο βιομηχανικό έργο και πολλές τουρκικές εταιρίες είχαν ενταχθεί στην εφοδιαστική αλυσίδα της κατασκευάστριας Lockheed Martin. Ας μην παραληφθεί και η φιλοδοξία των Τούρκων να εξοπλίσουν το ελαφρύ αεροπλανοφόρο TCG Anadolu με F-35.

Η συνέχεια... Κάτι “ψήνουν” στο παρασκήνιο ΗΠΑ-Τουρκία – Ο EastMed και τα F-35: Η αξιοπιστία του Τούρκου υπουργού Άμυνας δεν διεκδικεί και την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία. Η προπαγάνδα του

Οι πολιτικοί στην Αθήνα αδυνατούν να δουν το πρόβλημα: Γιατί δεν μπορεί να γίνει επαρκώς κατανοητή η τουρκική απειλή;

Του ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ

Στην αυγή του 2022, το ζήτημα της ελληνικής άμυνας απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό προβάλει ως μια από τις κυριότερες προκλήσεις που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Η χώρα έχει εισέλθει σε τροχιά επανεξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά το πρόβλημα παραμένει για μερικά ακόμα χρόνια.

Το πολιτικό σύστημα δεν έχει αντιληφθεί σε όλες του τις διαστάσεις το πρόβλημα. Το ελληνικό κράτος, στερούμενο θεσμικά των μηχανισμών, εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται την τουρκική απειλή στο περίπου, όπως αποκαλύπτεται από τις πράξεις, όχι από τις διακηρύξεις του.

Το κεφαλαιώδες ζήτημα της αξιόπιστης αποτροπής δεν μπορεί να συζητιέται σοβαρά στα τηλεοπτικά παράθυρα. Ακόμα και στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή απαιτείται η παρουσία ειδικών που θα εξηγούσαν αναλυτικά την πραγματική εικόνα της τουρκικής απειλής και πως αυτή αντιμετωπίζεται. Διότι η Άγκυρα ήδη χρησιμοποιεί το στρατιωτικό εργαλείο για την επίτευξη πολιτικών στόχων.

• Όσον αφορά τους προαναφερθέντες “θεσμικούς μηχανισμούς”, θα ήταν αποτελεσματικοί υπό τον όρο ότι θα λειτουργούσαν ελεύθερα από τον νοσηρό κομματισμό και την επιβολή επιλογών από “πεφωτισμένες” ομάδες συμφερόντων, όχι πάντα ελληνικών.
• Η ορθότητα των επιλογών αυτών δοκιμάζεται σκληρά σε περιόδους αστάθειας και τελικά επηρεάζει καθοριστικά το μέλλον της χώρας.

Η συνέχεια εδώ...

Οι πολιτικοί στην Αθήνα αδυνατούν να δουν το πρόβλημα: Γιατί δεν μπορεί να γίνει επαρκώς κατανοητή η τουρκική απειλή;: