Το ασυνείδητο στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου - π. Βασίλειος Θερμός (video)

ΚΛΙΚ στην εικόνα...

Φοβόμαστε αυτά που θα γίνουν για το «καλό» τους!

Άρθρο Βασίλειου Θερμού στην «Κ»: 

(Φωτογραφία: Shutterstock

Βασίλειος Θερμός*29.01.2024 

Σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ

Στα σχολεία αρκετά ομοφυλόφιλα και διεμφυλικά παιδιά βρίζονται, λοιδορούνται, περιθωριοποιούνται. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Το υπουργείο Παιδείας (επί Γαβρόγλου, και συνέχισε επί Κεραμέως) δέχθηκε τις προτάσεις ΛΟΑΤΚΙ φορέων και ενσωμάτωσε αυτούσιο το υλικό τους στα εργαστήρια του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Ενίοτε καλούν και στελέχη του κινήματος να μιλήσουν. Δηλαδή outsourcing!1

Ερώτηση κρίσεως: Αν από αύριο αρχίζουν να κοροϊδεύουν στο σχολείο τα παιδιά που θρησκεύουν και πάνε στην εκκλησία, θα καλέσει το υπουργείο την Ιερά Σύνοδο για να λάβει σχετικό υλικό και να μιλήσουν κληρικοί στους μαθητές; Αν θύματα εκφοβισμού γίνουν τα μουσουλμανάκια, θα καλέσει τον μουφτή να παρέμβει και θα θέσει το υλικό του στη διάθεση των εκπαιδευτικών;

Οι απαντήσεις είναι προφανείς, το ίδιο και η αιτία για την οποία έκανα αυτή την εισαγωγή. Ζούμε μια πρωτοφανή στα χρονικά επίδραση του διεθνούς λόμπι ΛΟΑΤΚΙ στις κυβερνήσεις. Ενώ η υπόθεση ξεκίνησε με τον άριστο και επιβεβλημένο στόχο να προστατευθούν οι ευάλωτοι νεανικοί πληθυσμοί με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου, εξελίσσεται πλέον σε έναν ολοκληρωτισμό του λόγου και μια άκαμπτη υπαγόρευση της ακριβούς ορολογίας προς όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Επιπλέον ζητείται επιβεβαιωτική (affirmative) στρατηγική σε κάθε αίτημα αλλαγής φύλου, χωρίς να προηγείται δηλαδή ψυχιατρική και ψυχοδυναμική αξιολόγηση.

 Ιδεολογία εναντίον επιστήμης!

Το επίμαχο νομοσχέδιο, αν και ασχολείται με άλλο θέμα, φέρει τη σφραγίδα αυτής ακριβώς της νοοτροπίας. Αλλά ενώ από ένα κίνημα δεν προσδοκάς να βλέπει μακριά αφού συνήθως είναι συντεχνιακό, ενίοτε και φανατισμένο, από μια κυβέρνηση έχεις την αξίωση να νομοθετεί με νηφαλιότητα και νοιάξιμο για τις επόμενες γενιές. Οταν πρόκειται για ανατροπή πολιτισμικών σταθερών δεν συμπεριφέρεσαι όπως σε νομοσχέδια για ανώνυμες εταιρείες ή συνταξιοδοτικά θέματα.

“Η Woke ατζέντα, τα ομόφυλα ζευγάρια & το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία

Το Άρδην διοργάνωσε τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2024 εκδήλωση – συζήτηση με θέμα:

“Η Woke ατζέντα, τα ομόφυλα ζευγάρια & το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία”

 (βίντεο)

από Άρδην - Ρήξη 12 Φεβρουαρίου 2024

Μίλησαν οι:

π. Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, Καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών

Γιώργος Καραμπελιάς, Συγγραφέας – επικεφαλής Κ. Άρδην

Μελέτης Μελετόπουλος, Συγγραφέας – Δρ. Κοινωνιολογίας

στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού, “Ρήγας Βελεστινλής”, Ξενοφώντος 4, Αθήνα


ΠΗΓΗ:https://ardin-rixi.gr/archives/255412
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Όταν η δυστοπία εξωραΐζεται σαν πρόοδος*

«Ήρθα στη ζωή και τρόμαξε η ζωή»

Άννα Αχμάτοβα, Πέμπτη ελεγεία

Του πρωτοπρεσβύτερου Βασίλειου Θερμού

ψυχίατροu παιδιών και εφήβων, Καθηγητή Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας

Από το Άρδην τ. 128 που κυκλοφορεί

Δεν θα μιλήσω ως θεολόγος και κληρικός, διότι τους πολιτικούς και μέρος της κοινωνίας αυτό δεν τους ενδιαφέρει. Έχω εκφρασθή θεολογικά στα έργα μου.
Οι νόμοι δεν είναι μόνο απαγορευτικοί, υπάρχουν και «επιτρεπτικοί» – τούς ονομάζω έτσι ελλείψει καλύτερου όρου. Πρόκειται για νομοθετήσεις διευκολυντικές οι οποίες αίρουν προηγούμενες απαγορεύσεις, επεκτείνουν ένα δικαίωμα και σε άλλες κατηγορίες πολιτών, ανοίγουν νέους και εναλλακτικούς δρόμους δικαιοπραξίας και γενικώς τροποποιούν επί το επιεικέστερο.
Τέτοιοι νόμοι, από την μεταπολίτευση και μετά, υπήρξαν, για παράδειγμα, η κατάργηση της θανατικής ποινής, η αποποινικοποίηση της μοιχείας, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης, το συναινετικό διαζύγιο, η κατάργηση του αδικήματος της βλασφημίας, η θέσπιση του πολιτικού γάμου και αργότερα του συμφώνου συμβίωσης, η δυνατότητα εξωσωματικής σε γυναίκες χωρίς σύντροφο.
Παρατηρούμε ότι στην κατηγορία αυτή ανήκουν πρωτοβουλίες οι οποίες, πέρα από τα πρακτικά τους αποτελέσματα, ικανοποιούν και τα συμβολικά προτάγματα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ουσιαστικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έννομη αναγνώριση εκ μέρους του κράτους πως η κοινωνία έχει αλλάξει και τα προηγούμενα μέτρα κρίσης είναι πλέον αυστηρά και αναχρονιστικά.

***

Προσωπικά θα έβλεπα αυτή την ομάδα νόμων να τέμνεται από μια νοητή γραμμή, στη μια πλευρά της οποίας βρίσκονται διατάξεις οι οποίες όντως δεν στασιάζονται πια από πλευράς δημόσιας ηθικής. Πράγματι, σήμερα, ακόμη και οι συντηρητικοί πολίτες βρίσκουν παράλογο, έως και εξωφρενικό, να διώκεται ποινικά η μοιχεία, ή να μην υπάρχει η δυνατότητα πολιτικού γάμου, ή να σέρνονται επί χρόνια νεκροί γάμοι εξαιτίας άρνησης του ενός συζύγου να χορηγήσει διαζύγιο. (Και όμως ζήσαμε επί δεκαετίες με εκείνα τα αυτονόητα…)
Από την άλλη πλευρά της νοητής γραμμής, όμως, συναντούμε ζητήματα για τα οποία μέχρι τώρα εξακολουθεί να υφίσταται ισχυρός αντίλογος. Η ηθική απαξία των αμβλώσεων παραμένει έντονη για μεγάλη μερίδα πολιτών, ως διακοπή της ζωής ενός ανυπεράσπιστου όντος. Ειδικά μάλιστα, υπό το φως των πρόσφατων υπερβολών στην εκδήλωση ενδιαφέροντος υπέρ των ζώων, η αδιαφορία για το ανθρώπινο έμβρυο συνιστά κραυγαλέα αντίφαση.
Στην ίδια πλευρά της διαχωριστικής γραμμής τοποθετώ και την επιχειρούμενη θέσπιση πολιτικού γάμου ομοφύλων, καθώς και της δυνατότητας τεκνοθεσίας. Οι αντιδράσεις είναι εκτεταμένες, αλλά δεν τίς λαμβάνω υπόψη όλες. Είναι γνωστό ότι σε ζητήματα υψηλής συμβολικής αξίας πολλές ενστάσεις δεν βασίζονται στον στοχασμό, αλλά απλώς στη δύναμη της συνήθειας. Ας μην ξεχνάμε ότι τα συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας αντέδρασαν σφοδρά στην αποποινικοποίηση της μοιχείας και στην καθιέρωση πολιτικού γάμου, μερικοί μάλιστα διαδήλωσαν! Αλλά είναι προφανές ότι τα κίνητρα αυτά ήταν πρωτίστως ψυχολογικά: η αλλαγή έφερνε μαζί της αποσταθεροποίηση και μετακινούσε τα εθιμικά στηρίγματα και τους ψυχικούς αυτοματισμούς.
Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να λογαριάζουμε ψυχικές αντιστάσεις οι οποίες ενδύονται τον μανδύα επιχειρήματος. Αυτό που πρέπει να μάς ενδιαφέρει είναι οι τυχόν βάσιμες ενστάσεις. Υπάρχουν τέτοιες σχετικά με τον γάμο ομοφύλων;

Ο ψυχίατρος π. Βασίλειος Θερμός για την Ομοφυλοφιλία.

Μια εξαιρετικά ψύχραιμη επισκοπική έρευνα για απαντήσεις στο πολύπλοκο θέμα της ομοφυλοφιλίας , μέσα από την ψυχολογική έρευνα όλου του προβληματισμού για το θέμα (αίτια, ταυτότητα φύλλου, bulliying, ομοφοβία, κλπ), αλλά και την παρουσίαση όλων τάσεων από την παραδοσιακή θεολογία έως τις μεταμοντέρνες σύγχρονες τάσεις, με αντικειμενικότητα και ανατροπές. 

Από την εκπομπή "Στα Άκρα", με τη Βίκυ Φλέσσα. 

Η εκπομπή έγινε στις 14 Οκτωβρίου 2016 στην ΕΡΤ 2. Στό βίντεο βλέπουμε επιλογές από το δεύτερο μέρος της συζήτησης, σχετικό με την ομοφυλοφιλία.

Η διαχρονική ρωσική εξωτερική πολιτική από τον Καποδίστρια έως τον Λαβρόφ

Μαθήματα για την Ελλάδα και την Ευρώπη

• Ηλίας ΘερμόςΟμότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας - Εδρα Jean Monnet στην Ευρωπαϊκή Πολιτική Ολοκλήρωση και Εξωτερική Πολιτική

AFP VIA GETTY IMAGES

Με το συνέδριο της Βιέννης του 1814-1815 η Ρωσία εισέρχεται ως βασικός παίχτης στο διεθνές σύστημα των Μεγάλων Δυνάμεων που έως τότε επικεντρωνόταν στη Δυτική Ευρώπη. 

Εκεί ο Τσάρος Αλέξανδρος Α και ο Ιωάννης Καποδίστριας, Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, βρέθηκαν απέναντι στη βρετανική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Υπουργό Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας (1812-1822) Ιρλανδο-Βρετανό λόρδο Ρόμπερτ Στιούαρτ, Υποκόμη του Κάσλρεϊ και αργότερα τον Δούκα Ουέλινγκτον, επικεφαλή των βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Μάχη του Βατερλό, τον αυτοκράτορα της Αυστρίας με τον Υπουργό Εξωτερικών κόμη Μέττερνιχ, τον κόμη Ούμφολδ Χάρντεμπεργκ της Πρωσίας και τον Σαρλ-Μωρίς ντε Ταλλεϋράν, πρίγκιπα του Περιγκόρ της Γαλλίας καθώς και τους Μπέρνστορφ της Δανίας και Βρέδε της Βαυαρίας. Η τελική πράξη του συνεδρίου που έληξε στις 9 Ιουνίου 1815 συνυπογράφηκε από όλες τις αντιπροσωπείες.  

Η Μεγάλη Βρετανία, ως κυρίαρχος θαλάσσια δύναμη, εξασφάλισε τον έλεγχο βάσεων-κλειδιών για τη ναυσιπλοΐα όπως τη Μάλτα, τα Επτάνησα και τα νησιά ανοιχτά της Δανίας.

Η Γαλλία θεωρήθηκε μεγάλη απειλή για τη Μεγάλη Βρετανία και εφάρμοσε μια πολιτική ανάσχεσης και απομόνωσης της Γαλλίας που κράτησε περίπου έναν αιώνα έως τις 8 Απριλίου 1904 που μπροστά στην απειλή της Τριπλής Συμμαχίας (Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία) υπέγραψαν στο Λονδίνο συμφωνία που διευθετούσε τις βρετανο-γαλλικές διαφορές στη Βόρεια Αφρική και έθεσε τις βάσεις για τη Συμμαχία Εγκάρδιας Συνεννόησης (EntenteCordiale). 

Η ήττα του Ναπολέοντα στη Ρωσία ήταν η αρχή του τέλους της γαλλικής κυριαρχίας στην Ευρώπη όπως ήταν και η ήττα της ναζιστικής Γερμανίας με την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα στη Σοβιετική Ένωση κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί τελείωσαν τα όνειρα του Τρίτου Ράιχ να κυριαρχήσει στην Ευρώπη και τον κόσμο. 

Ρωσία - Βρετανία - σύγκρουση γιγάντων

Η Ρωσία λοιπόν ήταν η μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη που καθόρισε το μέλλον της Ευρώπης στους τελευταίους δύο αιώνες και έθεσε τέρμα στις αυτοκρατορικές φιλοδοξίας της Γαλλίας κατά τον 19ο αιώνα και αντίστοιχα της Γερμανίας κατά τον 20ό αιώνα. 

Η αναδυόμενη και μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη Βρετανία στάθηκε απέναντι στη Ρωσία στο συνέδριο της Βιέννης το 1815 με τους εξής στόχους:

CLU VIA GETTY IMAGES

«Το Συνέδριο της Βιέννης», πίνακας του Ιζαμπέ (Isabey, 1819). Διακρίνονται όρθιοι από αριστερά προς δεξιά οι: Γουέλινγκτον, Λόμπου ντα Σιλβέιρα, Σαλντάνια ντα Γκάμα, Λέβενγιελμ, Νοάιγ, Μέττερνιχ, Λα Τουρ ντυ Πεν, Νέσελροντ, Ντάλμπεργκ, Ρασουμόφσκι, Στιούαρτ, Κλάνκαρτυ, Βάκεν, Γκεντς, Χούμπολτ και Κάθκαρτ. Καθήμενοι από αριστερά οι: Χάρτεμπεργκ, Πλμέλα, Κάστερκ, Βέσενμπεργκ, Λαμπραντόρ, Τελεϋράνδος και Στάκελμπεργκ.