Αποτυπώνοντας την ατμόσφαιρα της εποχής:
Εφημερίδα «Ο Πενταδάκτυλος», Λευκωσία 30 Απριλίου 1982, αρ. φύλλου 1.
Κοντεύει ενάμισυ χρόνος από τότε που οι μπάτσοι των ΜΑΤ της Αθήνας δολοφόνησαν τον συν. ΙΑΚΩΒΟ ΚΟΥΜΗ.
16 Νοέμβρη 1980. Αμέτρητες χιλιάδες κόσμου διαδηλώνουν στους δρόμους της Αθήνας στην 7η επέτειο του λαϊκού ξεσηκωμού του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ οι διαδηλωτές έχουν την πρόθεση να διαδηλώσουν τον αντιιμπεριαλισμό τους έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία. Η κυβέρνηση Ράλλη δεν δέχεται να κακοφανιστούνε τα υπερατλαντικά της αφεντικά. Θέλει να κτυπήσει το λαϊκό κίνημα, που εχτός από ψωμί και λευτεριά, ζητάει κιόλας πολύ περισσότερα πράγματα. Κατεβάζει στους δρόμους τους ροπαλοφόρους μπάτσους των ΜΑΤ που ματοκυλίσανε την διαδήλωση. Δεκάδες οι τραυματίες απ' τα ρόπαλα των ΜΑΤ.
ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ: ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗ και ΜΑΤΙΝΑ ΚΑΝΕΛΟΠΟΥΛΟΥ.
Τους δολοφόνησαν ψυχρά και κτηνώδικα οι μπάτσοι των ΜΑΤ, σπάζοντάς τους τα κεφάλια.
Οι ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ παραμένουν «άγνωστοι» και συνεπώς ατιμώρητοι. Οι μηνύσεις των συγγενών του συν. Ιακώβου, ξεχαστήκανε σε κάποια συρτάρια της εξουσίας.
Και ήρθε η «αλλαγή» του ΠΑΣΟΚ. Ο ελληνικός λαός που γεύτηκε στο κεφάλι του τα ρόπαλα των ΜΑΤ διαδηλώνει ζητώντας την κατάργησή τους:
«ΤΑ ΜΑΤ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ. ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ. ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ».
Για καιρό μετά την «αλλαγή» της 18 Οκτώβρη, 81, η ΠΑΣΟΚική κυβέρνηση κράτησε μακρυά από το κέντρο της Αθήνας τους δολοφόνους. Όμως τους ξανακατέβασε τελικά για να ξεπαστρέψει από τους καταληψίες της Βαλτετσίου και του Ν. Ηράκλειου. Για να επιβάλει την κρατική τρομοκρατία στο κίνημα των φυλακισμένων.
Για μας εδώ οι λογαριασμοί δεν κλείσανε.
