Σε 250 χρόνια ύπαρξης ως έθνος, οι ΗΠΑ πολέμησαν ενάντια σε 29 κυρίαρχες χώρες.

Του Τάκη Μοσκώφ 

 Στην πραγματικότητα, από το 1785, οι ΗΠΑ έχουν εμπλακεί, για 219 χρόνια, σε κάποιο είδος πολέμου. Και αυτοί οι πόλεμοι έγιναν, ενάντια σε κάθε μορφής κυρίαρχων εθνών. Από την επέμβαση στο Μαρόκο  ("Πόλεμος της Μπαρμπαριάς" ), έως την εισβολή στο μικροσκοπικό νησί της Γρενάδας. Λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι σε όλη της την ιστορία, είχε μόνο 17 χρόνια ειρήνης, και ακόμη λιγότερα, γιατί εδώ δεν υπολογίζονται τα σχεδόν 5 χρόνια (1861-1865), του Εμφυλίου Πολέμου της Απόσχισής της (Ένωση/Συνομοσπονδίες), αφού αυτός ο πόλεμος δεν ήταν με άλλη χώρα, αλλά εναντίον των ΗΠΑ. Και οι πόλεμοι κατά των ιθαγενών εθνών της Αμερικής δεν υπολογίζονται επίσης, για τον ίδιο λόγο- ας μην το αναλύσουμε αυτό εδώ..) Οι ΗΠΑ πολέμησαν εναντίον 29 χωρών. Έχει επεκτείνει 711 φορές το μέγεθος της επικράτειάς της από τις αρχικές 13 αποικίες της. Προκάλεσε με απόλυτη ατιμωρησία, γενοκτονίες, εντός και εκτός των συνόρων της, δολοφονίες κυβερνητικών - Ηγέτες, πραξικοπήματα και οικονομικούς αποκλεισμούς σε 6 κράτη μέλη του ΟΗΕ. Μεταξύ 1947 και 1989, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να αλλάξουν κυβερνήσεις άλλων εθνών, 73 φορές. Ο κατάλογος περιλαμβάνει 66 κρυφές Επιχειρήσεις. Και 7 φανερές.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΤΟΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

Του Τάκη Μοσκώφ 

Σχετικά με το όχι και τόσο νέο αφήγημα - αφού σε κάθε επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων- βλέπουμε να επιχειρείται η υποβάθμιση της ως τέτοια και να αντικαθίσταται από τον όρο της εθνοκάθαρσης. Αναπαράγοντας ουσιαστικά την πάγια θέση-προπαγάνδα της Τουρκίας και της MİT, οτι η σφαγή των Ελλήνων του Πόντου έγινε απλά "ως συνέπεια του πολέμου". Δεν θα επιχειρήσω εδώ να αναφερθώ στους λόγους που έλληνες μπαίνουν σε αυτή την διαδικασία αναπαραγωγής αυτής της προπαγάνδας μέσα από τα social media, μιας και αυτή η συζήτηση είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο από μόνη της! 

Πρώτον να αναφέρω οτι η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων έχει γίνει ήδη, από το 2007, από την International Association of Genocidal Scholars (Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών), αλλά και από ιστορικούς και μελετητές :   

«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).»

Ρόζα Λούξεμπουργκ: Η Τουρκία πρέπει να διαλυθεί

Του Τάκη Μοσκώφ 

Η Ρ. Λούξεμπουργκ με αφετηρία τις σφαγές των Αρμενίων, γράφει το 1896 (σε ηλικία μόλις είκοσι πέντε ετών) το κείμενο: «Η σοσιαλδημοκρατία και οι εθνικοί αγώνες στην Τουρκία». Σε αυτό το κείμενο η Ρόζα πρώτα από όλα επιτίθεται σε όσους δημιουργούν μια ψευδή εικόνα για την Οθωμανική Αυτοκρατορία: 

Μέχρι πρόσφατα, σε μερίδα του Τύπου, η Τουρκία εξακολουθούσε να παρουσιάζεται ως ένας παράδεισος, όπου οι «διαφορετικές εθνικό­τητες συνυπάρχουν ειρηνικά εδώ και εκατοντάδες χρόνια», «διέθεταν την πιο πλήρη αυτονομία», και όπου μόνο η παρέμβαση της ευρωπαϊκής διπλωματίας είχε δημιουργήσει τεχνητά δυσαρέσκεια, πείθοντας τους ευτυχισμένους λαούς της Τουρκίας ότι είναι κα­ταπιεσμένοι, και ταυτόχρονα εμποδίζοντας τον αθώο αμνό, το σουλτάνο, να εκπληρώσει τις «επανειλημμένα χορηγηθείσες μεταρρυθμίσεις του.

Στη συνέχεια, με εντυπωσιακή αναλυτική σκέψη, περιγράφει τι συμβαίνει στην Τουρκία τον 19ο αιώνα: 

Οι σουλτάνοι έχουν εγκαθιδρύσει ένα σύστημα απόλυτης διαφθοράς, όπου «η γραφειοκρατία γδέρνει τους ανθρώπους με το δικό της ρόπαλο και χρηματοδοτεί έτσι την κεντρική κυβέρνηση. Κατά συνέπεια, στην Τουρκία, η γραφειοκρατία εμφανίζεται ως ειδική, πολυάριθμη κατηγορία του πληθυσμού, που αφεαυτής εκπροσωπεί άμεσα έναν οικονομικό παράγοντα και η ύπαρξη της οποίας χρηματοδοτείται από την επαγ­γελματική λεηλασία του λαού». Η αγροτική οικονομία δεν λειτουργεί, ενώ είναι αδύνατο να υπάρξει βιομηχανική ανάπτυξη στις συνθήκες της Τουρκίας. Και καταλήγει: