ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ - ΠΟΡΕΙΕΣ: ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΧΩΡΑ

Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ - ΔΕΛΙΒΑΝΗ

Περνώντας σήμερα το πρωί από το Σύνταγμα άκουσα για λίγο τους ομιλητές, που εξακόντιζαν πύρινα βέλη εναντίον της Κυβέρνησης και απαιτούσαν την άμεση απόσυρση του επίμαχου νομοσχεδίου, εναντίον των αγροτών.

Και διερωτήθηκα: από ποιόν απαιτούν αυτήν την απόσυρση;Από μια Κυβέρνηση η οποία εμφανίζεται επίσημα πια, ως το εκτελεστικό όργανο των δανειστών και του κουαρτέτου; Από μια Κυβέρνηση της οποίας, χωρίς υπερβολή, το 100% της δραστηριότητάς της καταναλίσκεται σε ατέρμονες συζητήσεις και προσπάθειες για το πως θα ικανοποιήσει όσο γίνεται καλύτερα το κλιμάκιο των ελεγκτών; Από μια Κυβέρνηση που αγωνιά για το αν και πότε θα δεήσουν να έρθουν τα παιδάκια του κλιμακίου του ΔΝΤ για να την συγχαρούν για την κατανόηση των σχετικών διαταγών τους και την εφαρμογή τους, αλλά ταυτόχρονα και να την επιπλήξουν επειδή όφειλε να κάνει περισσότερα;Αλλά κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι, σαφώς παρανοϊκό, το αίτημα των εξαθλιωμένων κοινωνικό-επαγγελματικών ομάδων για επιβίωση, να απευθύνεται προς την Κυβέρνηση, που επέλεξε ακριβώς ως ρόλο της, να φέρει, με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία, σε πέρας αυτά τα εγκληματικά μέτρα.  

Η λογική, φυσικά, υπόθεση είναι ότι οι εξαθλιωμένες κοινωνικό-επαγγελματικές ομάδες απευθύνονται προς την Κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι είναι κατοχική, αλλά εκλιπαρώντας την να ανανήψει. Απαιτώντας από την ελληνική Κυβέρνηση να τολμήσει ανυπακοή στα μέτρα που τελειώνουν την Ελλάδα. Να ορθώσει ανάστημα και να προστατεύσει τους πολίτες, που βιώνουν σε συνθήκες πειραματόζωου για έξη ατέλειωτα χρόνια.  

Με ποικίλους τρόπους, και σκληρή γλώσσα εναντίον των Μνημονίων, το αίτημα αυτό εκφράζεται, εκτός από το σύνολο των κοινωνικό-επαγγελματικών ομάδων, που πια καμία τους δεν παραμένει στο απυρόβλητο, και από το σώμα των Ελλήνων δικαστών, και από τον Μίκη Θεοδωράκη και από πλήθος Ιδρυμάτων, επωνύμων πολιτών και από ολόκληρο τον ελληνικό λαό που φωνάζει με όσες δυνάμεις του απέμειναν "ως εδώ και μη παρέκει"…. ιδίως που εντελώς πρόσφατα του γνωστοποιήθηκε και νέα εξωφρενική απαίτηση των δανειστών για την υποχρέωσή του να εξεύρει και να καταβάλει επιπλέον 9 δις ευρώ ως το 2018. Ο ελληνικός λαός, έστω και με κάποια αργοπορία, που οφείλεται βέβαια στις χωρίς βάση και αλλοπρόσαλλες κυβερνητικές υποσχέσεις, συνειδητοποίησε, επιτέλους, ότι δεν υπάρχει, και δεν θα υπάρξει τέλος στην εμφάνιση νέων κεφαλών της Λερναίας Ύδρας του χρέους. Να προσθέσω, ακόμη ότι και η Ν.Δ. μέσω του νέου της προέδρου αντιδρά στα τελευταία μέτρα του κουαρτέτου. Δεν είναι, ωστόσο, διόλου σαφές το πως αντιλαμβάνονται όλοι μαζί και καθένας από τους διαμαρτυρόμενους χωριστά το "ως εδώ και μη παρέκει". Για αυτό, και η εντολή προς την Κυβέρνηση εμφανίζεται αρκετά μπερδεμένη.  

Διεθνιστικά πειράματα στη Θράκη

Τουρκική ταυτότητα και ευνοϊκές εξαιρέσεις αντί πραγματικής μάθησης και ισονομίας

Του Αθανάσιου Γκότοβου* από το Άρδην τ. 96

Γαρύφαλλο στ’ αφτί, στο στόμα το τσιγάρο

Πού είναι το τσαντίρι σου για να ’ρθω να σε πάρω

Φέρε μια βόλτα τσίφτισσα, Τσιγγάνα τουρκογύφτισσα…

Στο πασίγνωστο λαϊκό άσμα του Μάνου Χατζιδάκι, ο στιχουργός Αλέκος Σακελλάριος προβάλλει, με τα γλωσσικά εργαλεία της εποχής, ένα θετικό στερεότυπο της Τουρκογύφτισσας, της Ρομά μουσουλμάνας, όπως λέμε και γράφουμε σήμερα, προσπαθώντας να συντονιστούμε με την ευρωπαϊκή γλωσσική πολιτική ορθότητα. Η Τουρκογύφτισσα δεν είναι ένας φανταστικός τύπος φτιαγμένος για τις ανάγκες του ελληνικού σινεμά, αλλά αντανακλά ένα κομμάτι της τότε ελληνικής πραγματικότητας, τόσο σε ό,τι αφορά στην ίδια τη φυσική παρουσία «Τουρκόγυφτων» (Τσιγγάνων μουσουλμανικού θρησκεύματος), όσο και αναφορικά με τον τρόπο πρόσληψής τους, με το πώς δηλαδή τους φαντάζονται οι «άλλοι». Το ότι μια Τουρκογύφτισσα μπορεί να αποτελέσει το φανταστικό αντικείμενο του πόθου για τον «πλειονοτικό άντρα» δηλώνει από μόνο του ότι, όσοι τραγουδούσαν το όμορφο αυτό τραγούδι του Χατζιδάκι –σήμερα υποθέτω δύσκολα θα τη γλίτωνε από τη λογοκρισία των «αντιρατσιστικών» διατάξεων– δεν φοβούνταν την υπερβολική εγγύτητα με τους «Τουρκόγυφτους».

Ποιοι φοβούνται σήμερα όχι μόνο την κοντινή απόσταση, αλλά την ίδια τη δημόσια δήλωση της ταυτότητάς τους; Και, κυρίως, ποιοι δεν ανέχονται να εκπροσωπούνται από εθνοκεντρικούς «Τουρκόγυφτους» στην Ευρωβουλή; Μετά τις παλινωδίες του ΣΥΡΙΖΑ στη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου, πολλοί θα απαντούσαν, σίγουροι για την ορθότητα της απάντησης, ως εξής: Οι συριζαίοι της Θράκης και του Κολωνακίου. Η απάντηση πάσχει, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται δεύτερος και με απόσταση από το ίδιο το ελληνικό κράτος που, μέσω του υπουργείου Παιδείας, εδώ και μια δεκαετία απεφάνθη γραπτώς και δημοσίως – scripta manent – ότι Τσιγγάνοι στη Θράκη δεν υπάρχουν. Σε απόλυτη σύμπνοια, εννοείται, με την επίσημη τουρκική θέση για το ζήτημα αυτό. Απλώς αρκετοί περίμεναν από τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι καλύτερο για το ίδιο θέμα και, πάντως, δεν περίμεναν να δουν το ίδιο θέαμα ξανά.

Πάλι καλά που ο ΣΥΡΙΖΑ των Αθηνών δεν αρνήθηκε τουλάχιστον την ίδια την ύπαρξη της τσιγγάνικης (ρόμικης) ταυτότητας στη Θράκη. Εξέφρασε μόνον – με πολύ άκομψο τρόπο, ομολογουμένως – επιφυλάξεις για τη χρησιμότητα της ανάδειξής της μέσω των ευροεκλογών, ονομάζοντας μια συγκεκριμένη γυναικεία υποψηφιότητα «διχαστική». Διότι, από μια ορισμένη οπτική γωνία στη Θράκη, «διχαστική» είναι κάθε δήλωση ταυτότητας που αμφισβητεί το «ενιαίο τούρκικο πράμα», όπως πολύ σοφά ονόμασε το καπέλωμα όλων των μειονοτικών ταυτοτήτων στη Θράκη από το τουρκικό κράτος ένας άλλος υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικός στα μειονοτικά…

Για το υπουργείο Παιδείας, εδώ και δέκα χρόνια, δεν υπάρχουν Τσιγγάνοι στη Θράκη…

Τα βαλκανικά πτυχία και τα... βαυαρικά διπλώματα

 Η αξιοκρατία στο υπουργείο Παιδείας και οι χειροκροτητές της Δραγώνα

Αναδημοσίευση από: http://www.paron.gr

Τα βαλκανικά πτυχία και τα… βαυαρικά διπλώματα

Φοβούνται κάποιοι τον τελευταίο καιρό ότι τίτλοι-μαϊμού από βαλκανικές χώρες πλημμυρίζουν την εκπαιδευτική αγορά και ότι αυτό θα αλλοιώσει την… αξιοκρατία που κυριαρχεί, ως γνωστόν, στο υπουργείο Παιδείας από συστάσεως ελληνικού κράτους. Ανάμεσα σε αυτούς που θορυβήθηκαν είναι και παράγοντες του υπουργείου, ομοϊδεάτες και… ομότεχνοι της πάλαι ποτέ ειδικής γραμματέως κ. Θάλειας Δραγώνα.

Η υπουργός δήλωσε κατηγορηματικά, όποιος έχει στοιχεία να τα καταθέσει. Εμείς πήραμε στα σοβαρά αυτήν την προτροπή και φέρνουμε σήμερα στη δημοσιότητα στοιχεία που αφορούν τρεις περιπτώσεις μέσα από το ίδιο το υπουργείο Παιδείας και όχι από τα… Βαλκάνια. Οι περιπτώσεις αυτές έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί δείχνουν όχι μόνο πόσο διάτρητο είναι το σύστημα επιλογής στελεχών μέσω του opengov, δηλαδή του πρωθυπουργικού γραφείου, αλλά και ποιο είναι το ποιόν των κρατικών αξιωματούχων χειροκροτητών της κ. Δραγώνα. Έτσι μαθαίνουμε ότι οι αναρριχώμενοι σε πόστα είναι και... ομότεχνοι της κυρίας Δραγώνα στα πτυχία-μαϊμού.

Στις 3.2.2010 η Πανελλήνια Ένωση Σχολικών Συμβούλων, πρόεδρος της οποίας διατελούσε εκείνη την εποχή ο τότε και νυν διευθυντής Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στο υπουργείο Παιδείας, κ. Κωνσταντίνος Παπαχρήστος –στενός συνεργάτης της Θ. Δραγώνα και ένθερμος οπαδός των ιδεών της, για την επίσημη διακίνηση των οποίων μέσα στην εκπαίδευση συνεχίζει να πληρώνεται από τον έλληνα φορολογούμενο–, ετοίμασε ψήφισμα στήριξης για την κ. Δραγώνα στο οποίο καταδικάζονται ως… σκοταδιστές όσοι ασκούσαν κριτική στην τότε ειδική γραμματέα Ελληνοπαίδων Εξωτερικού και υμνείται η ίδια ως φωτισμένη… παιδαγωγός της νέας εποχής.

ΠΕΜ και ΕΛΙΑΜΕΠ στην Κομοτηνή!

Μάζωξη όλου του εθνομηδενιστικού και μειοδοτικού κυκλώματος σήμερα και αύριο (22-23 Νοεμβρίου), με θέμα τη Συνθήκη της Λωζάνης…

Συνέδριο με θέμα «Η συνθήκη της Λωζάνης 90 χρόνια μετά: οι μειονοτικές ρυθμίσεις» θα πραγματοποιηθεί στην Κομοτηνή στις 22-23 Νοεμβρίου 2013 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Περιφερειακής Ενότητας Ροδόπης (κτίριο παλαιάς Νομαρχίας).

Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί από το ΠΕΜ (Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων) – το γνωστό αδειανό πουκάμισο δηλαδή της Φραγκουδάκη και της Δραγώνα, που απομύζησε εκατομμύρια ευρώ για να παραγάγει μια (εκπαιδευτική) τρύπα στο (μειονοτικό) νερό – και από το διαβόητο ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ίδρυμα Αμυντικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής), ένα οργανισμό που συνοψίζει ότι πιο εμετικά αντεθνικό, μισελληνικό, τουρκόφιλο, κλπ, κλπ, κινείται αυτή τη στιγμή στις…αθηναικές στοές (και όχι μόνο).

Ανάλογου…ύφους προς όλα τα παραπάνω είναι φυσικά, όπως άπαντες αντιλαμβάνεστε, και τα ονόματα των εισηγητών που θα μας κάνουν την…τιμή να περάσουν από τα μέρη μας, επ’ ευκαιρία του συνεδρίου. Κορυφαία ονόματα του ελληνοφοβικού χώρου (Φραγκουδάκη, Δραγώνα, Τσιτσελίκης, Ασκούνη, Ροζάκης, Μήλλας, Αναγνώστου, Τσούκαλης), πλαισιωμένα από επιφανείς τουρκόφρονες (Ιλχάν Αχμέτ, Τζεμήλ Καπζά, Εβρέν Ντεντέ) και από γνωστά πολιτικά ανθυπομηδενικά (Μαριέττα Γιαννάκου, Ευριπίδης Στυλιανίδης), συμπεριλαμβάνονται στον σχετικό κατάλογο.