“Ατυχές” κείμενο της “εξωκοινοβουλευττικής Αριστεράς” για την ελληνοτουρκική διένεξη

Από Π. Τ.

Αισθάνομαι την ανάγκη να σχολιάσω, έστω λίγο αργοπορημένα, ένα κείμενο με τον αξιοθαύμαστο τίτλο “η ειρήνη είναι η πιο όμορφη λέξη της κάθε γλώσσας“, το οποίο αφορά την κλιμάκωση της έντασης ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία και το προσυπογράφουν κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς και προσωπικότητες από τις δύο πλευρές του Αιγαίου.

Αξιέπαινη, χωρίς καμία αμφιβολία, η πρωτοβουλία και η πρόθεση όλων όσων προσυπογράφουν το κείμενο, το οποίο δημοσιεύουμε ολόκληρο παρακάτω αλλά αρκετά ατυχές το περιεχόμενο και ο πολιτικός προσανατολισμός του.

Ασφαλώς μπορούν τα ζητήματα που αφορούν τις θαλάσσιες οριοθετήσεις  στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο να λυθούν, όπως πολύ σωστά γράφει το κείμενο, με ειρηνικό και αμοιβαία επωφελή τρόπο .

Για αν γίνει, όμως, αυτό χρειάζεται και οι δύο πλευρές του Αιγαίου να είναι απόλυτα προσηλωμένες στη μόνη βάση πάνω στην οποία θα πρέπει να στηριχθεί η ειρηνική επίλυση αυτών των ζητημάτων και αυτή η βάση δεν μπορεί να  είναι καμία άλλη  εκτός του πλήρους σεβασμού των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας, του Διεθνούς Δικαίου και ειδικότερα για την συγκεκριμένη περίπτωση, της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, πράγματα για τα οποία δεν λέει απολύτως τίποτα το κείμενο για την πιο όμορφη λέξη της κάθε γλώσσας, την ειρήνη.

Όπως δεν λέει τίποτα το κείμενο για το ποιοι παραβιάζουν ωμά και κατάφορα τις διεθνείς δικαιικές ρυθμίσεις, προβάλλουν επεκτατικές βλέψεις και σχέδια, απειλούν με πόλεμο (casus belli), διεκδικούν νησίδες και νησιά που δεν τους ανήκουν (“γκρίζες ζώνες”) και παρουσιάζουν χάρτες (“γαλάζιες πατρίδες”) με το μισό Αιγαίο, σχεδόν ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο και βεβαίως αφαιρούν από τα ελληνικά νησιά την δυνατότητα υφαλοκρηπίδας.

Γιατί, όμως, το κείμενο δεν λέει τίποτα για αυτά που είναι το “ψητό” της υπόθεσης  και για οποίο προκαλούνται σφοδρές διενέξεις ; Είναι τυχαίο ή μήπως είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας να κρατηθούν κάποιες “ίσες αποστάσεις” από τις δύο πλευρές, πράγμα που τελικά, θελητά ή αθέλητα, γέρνει προς εκείνη την πλευρά που αδικεί, με συνέπεια οι προσπάθειες για την  ειρήνη όχι μόνο να πέφτουν στο κενό αλλά να κινδυνεύουν  να ενισχύουν πολύ διαφορετικές επιδιώξεις, οι οποίες, φυσικά, δεν βρίσκονται στις προθέσεις όλων όσων συνυπογράφουν και συμμετέχουν στην πρωτοβουλία.

Πέτρος Κωνσταντίνου - Έξω τώρα η Πρέσβης(της Συρίας) απ'την χώρα

 

Κάποιοι ή είναι ενεργούμενα της της πρεσβείας ή επικίνδυνα ηλίθιοι.
Ο κύριος με τέτοιο λουτρό αίματος στη Συρία δεν έχει ζητήσει συγγνώμη για τις θέσεις του και συνεχίζει το ρόλο του...

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ 

https://www.youtube.com/watch?v=2PcFbRAf748&fbclid=IwAR14MG5F-n73mApfVYb2TNjNyQCsx06t4ZBXE_wLGi5x6uyG_C5hghScPnY

Γιώργος Χερουβής πρώην μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Με την σημαία του FSA, των μισθοφόρων τής Τουρκίας.
Ηλίθιοι ή εξωνημένοι;
Να μας απαντήσουν οι ίδιοι !

Βιωματική αφήγηση:
Ήταν τέλος του 2012, ή αρχές του 2013 σε μια σύνοδο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ -ΕΚΜ στο θέατρο του Κεραμεικού (τότε ήμουν μέλος της Κ.Ε).
Θύμαμαι τη Ρένα Δούρου αλαλάζουσα να ζητά από την Κ.Ε να πάρει θέση και να εκδώσει ψήφισμα καταδίκης της Συρίας και του Άσαντ. Φυσικά μετά από τις αντιδράσεις , (του τότε Αριστερού Ρεύματος , και πολλών άλλων μηδέ εμού εξαιρουμένου ) που ξεσήκωσε η πρόταση αυτή, απεσύρθει και δεν μπήκε κάν σε διαδικασία ψήφισης.

Υ.Γ: Είναι γνωστή και καταγραμμένη η θέση του τότε Συνασπισμού πριν "αυτοδιαλυθεί" και ηγεμονεύσει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Την παραθέτω αυτούσια, αξίζει να διαβαστεί.
Είναι στην ίδια ακριβώς γραμμή με την αφήγηση του Πέτρου Κωσταντίνου.

Δήλωση της Ρένας Δούρου, υπεύθυνης Ευρωπαϊκής πολιτικής του ΣΥΝ, για την πρόσφατη αιματηρή καταστολή αντιφρονούντων από το καθεστώς της Συρίας, στην πόλη Χάμα.

Αφίσα ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Η αριστερά αυτής της λογικής πρέπει να ηττηθεί

Η αριστερά αυτής της λογικής αυτής της αφίσας είναι που πρέπει να ηττηθεί οριστικά. Που βλέπει πάντα στην υπόλοιπη αριστερά το μεγαλύτερο εχθρό της. Όχι το σύστημα, Όχι τους υπηρέτες του, Όχι το φασισμό αλλά όσους επιμένουν να αγωνίζονται. Ας το ξανασκεφτούν 2 φορές όσοι συνεχίζουν να τους στηρίζουν", γράφει σύντροφος, πολύ ορθά.

Η παραπάνω αφίσα που στοχεύει στο ΚΚΕ και στην ΛΑΕ πρώτα και κύρια κάνει το λάθος να θέτει ως στόχο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΝΑΡ το κοινό των δύο κομμάτων, τη περίοδο που η Αριστερά βιώνει μία ήττα που θα αποτυπωθεί και στις προσεχείς εκλογές. Αντί δηλαδή οι σύντροφοι του ΝΑΡ να κοιτάξουν να συγκινήσουν το κοινό που αποστρέφεται την αριστερά, στην λογική να βοηθήσω το "μαγαζί" μου προσπαθεί μόνο να πάρει κοινό από την υπάρχουσα αριστερά.

Το δεύτερο λάθος, είναι λάθος αισθητικής και ήθους.......

Απομονώνει μία συνάντηση του Κουτσούμπα με ιερείς προσπαθώντας να ταυτίσει το ΚΚΕ με το παπαδαριό, και τον Λαφαζάνη με τους φασίστες των συλλαλητηρίων της Μακεδονίας, βάση μίας λάθος, κατα ομολογία Λαφαζάνη, τηλεοπτικής εμφάνισης.

ΣΚΑΤΟΨΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΙΖΕΡΙΑ

Όπως γράφει ο σύντροφος Γιώργος Αλεξάτος: Με δεκάδες στελέχη της ΛΑΕ και του ΠΑΜΕ να 'χουν φορτωθεί τον μισό ποινικό κώδικα και να 'χουν αντιμετωπίσει άγριους ξυλοδαρμούς και τόνους χημικών από τα ΜΑΤ σε αγώνες κατά των πλειστηριασμών, κατά του ιμπεριαλισμού, σε κινητοποιήσεις εργαζομένων κ.λπ., μόνο συγχαρητήρια μπορεί να δώσει κάποιος σε όποιον προεκλογικά δεν βγάζει αφίσα κατά των ΜΑΤ του Τσίπρα αλλά κατά της Αριστεράς του... νόμου και της τάξης. Εννοώντας ΛΑΕ και ΚΚΕ.

Μόνο ντροπή!

Η Θεωρία του Αντάρτη :Σχόλια στον Κ.ΣΜΙΤ,στον Π.ΚΟΝΔΥΛΗ και στον R.TABER

Η θεωρία του αντάρτη :Σχόλια στον C.Scmitt, στον Π.Κονδύλη και στον R.Taber

Α’

Η θεωρία του αντάρτη – του ανταρτοπολέμου- απασχόλησε σε , τρία διαφορετικά κείμενα , τον C.Schmitt ( Η θεωρία του Αντάρτη- παρεμβολή στην έννοια του Πολιτικού , Εκδόσεις Πλέθρον 1990, μετ.Σ.Χασιώτη ,επιμέλεια Κ.Καλφόπουλος ), τον Π.Κονδύλη (Θεωρία του Πολέμου , Εκδόσεις Θεμέλιο 1998 ) και τον R.Taber ( O πόλεμος του ψύλλου .Θεωρία και πρακτική του ανταρτοπολέμου, Εκδόσεις Κάλβος 1976 ,Μετ. Σ.Μάνδρος).

Το κείμενο του C. Schmitt διατυπώθηκε σε δύο διαλέξεις το 1962 στο Πανεπιστήμιο της Παμπλόνα .Το βιβλίο του R.Taber γράφτηκε το 1969 , ενώ η Θεωρία του Πολέμου του Π.Κονδύλη κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Στουττγάρδη το 1988.Τα δύο πρώτα κείμενα απηχούν το πνεύμα των δεκαετιών 50- 60 , όπου ο ανταρτοπόλεμος έδειχνε να είναι η ακαταμάχητη τακτική πολέμου για τα ασθενέστερα έθνη και τους αποικιοκρατούμενους λαούς , πράγμα που αναθεωρείται στο έργο του Π.Κονδύλη υπό το βάρος των εξελίξεων στην τεχνολογία και στην γεωγραφική συγκέντρωση του πληθυσμού.

Ζήτω ο Αγωνιζόμενος Συριακός λαός που ΜΕΝΕΙ και αντιστέκεται στους λακέδες των Ιμπεριαλιστών!

Του Χριστόφορου Τριαντάφυλλου

Από την μία έχουμε τους φασίστες να μας λένε γιατί οι πρόσφυγες δεν μένουν να πολεμήσουν και από την άλλη έχουμε τους «υπερευαίσθητους» να δικαιολογούντην μαζική φυγή των Σύριων δείχνοντάς μας εικόνες από αυτό που συμβαίνει στην Συρία έχοντας στο πλευρό τους την μαζική υποστήριξη των Δυτικών Μέσων Ενημέρωσης.Κάπως έτσι η πραγματικότητα και η αλήθεια για το τι συμβαίνει

Η αλήθεια είναι πως η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ πλειοψηφία από αυτούς που φεύγουν από την Συρία είναι μέλη των οργανώσεων που ενίσχυσαν τις τρομοκρατικές οργανώσεις που δημιούργησε η Δύση(κυρίως FSA,AlNusra)

και φύγανε μαζικά με τις οικογένειές τους μόλις πληροφορήθηκαν πως θα υπάρξει εμπλοκή της Ρωσίας.Ανάμεσα τους και κάποιοι ελάχιστοι που εκγλωβίστηκαν ανάμεσα στις δύο μεριές.

Αρχίζουμε τα μετεκλογικά...

Γιώργος Γκόντζος

Αρχίζουμε τα μετεκλογικά...Στις αναλύσεις που θα κάνουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το εκλογικό αποτέλεσμα ,ας μελετήσουν ,καλά , μα πολύ καλά , αυτή την φωτογραφία...αλλά και ''πίσω'' από αυτή...

Διεκδικώντας να ξανακερδίσουμε τις λέξεις 

του Κώστα Ντάσκα

Το κείμενο γράφεται με αφορμή κάποιες τοποθετήσεις συντρόφων πάνω στο θέμα της συμπόρευσης και η αντίθεση, εκτός των άλλων, με τους ‘πατριώτες’ με τόνο σαφώς απαξιωτικό, ως επιχείρημα εναντίον της συνεργασίας.

Αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι η χρήση κάποιων λέξεων όπως πατρίδα και πατριώτης. Η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα στην οποία υπάρχει καπηλεία και διαστροφή του νοήματος των λέξεων. Στην Ελλάδα μετά το Β Παγκόσμιο και τον Εμφύλιο πόλεμο συνέβη οι συνεργάτες των κατακτητών Γερμανών να παραμείνουν αλώβητοι και μάλιστα να ηγηθούν του κράτους και του οικονομικού κατεστημένου. Αντιθέτως αυτοί οι οποίοι πολέμησαν για την απελευθέρωση της πατρίδας στιγματίστηκαν από τους νικητές του Εμφυλίου με τη ρετσινιά του προδότη, εαμοβούλγαρου κλπ. Γνωστά πράγματα. Απέναντι στην καθημερινή καταπίεση που δέχονταν, ανέπτυξαν για λόγους αξιοπρέπειας και ενστικτώδους αντίδρασης την εξής συλλογιστική: Αν είστε εσείς οι πατριώτες τότε εμείς είμαστε αυτοί που θα χαλάμε την όμορφη επίπλαστη εικόνα της εθνικής ενότητας, οι μη πατριώτες, αυτοί που δεν πέφτουν στην παγίδα της εθνικής ενότητας γιατί οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα. Δε θα πάμε να πολεμήσουμε στην Κορέα επειδή το ζητά η πατρίδα ούτε θα υπογράψουμε ατιμωτικές δηλώσεις στο όνομα αυτής της εκτρωματικής πατρίδας σας.

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε...

Πέτρος Κωνσταντίνου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) - Δηλώσεις για τη Συρία, 16/3/2013!

Και οπορτούνας του κερατά και με "τρικυμία εν κρανίω"…
Ακου "συριακή επανάσταση" τους φανατικούς ισλαμοφασίστες μισθοφόρους, άκου "αραβικές επαναστάσεις" τις ολοφάνερα μεθοδευμένες ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις και επεμβάσεις για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους... πλήρης αταξική θεώρηση και προσέγγιση... πραγματικά χειρότερος και από την επί των εξωτερικών Συριζέϊκο αστέρα κ. Δούρου. Απλώς, ένας ακόμη επικίνυδνος ψευτο"αριστερός"

Αναδημοσίευση από:http://blogvirona.blogspot.gr/

ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ

Μαΐου 25, 2013 από seisaxthiablog

Των Ν. ΓΟΥΡΛΑ, Γ. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ, Π. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ & Δ. ΤΣΙΤΚΑΝΟΥ*

Το κείμενο που ακολουθεί, κατατέθηκε από τους υπογράφοντες στο πλαίσιο του διαλόγου που έχει ξεκινήσει, ενόψει της 2ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (1-2 Ιουνίου).

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βαδίζει προς τη 2η συνδιάσκεψή της σε μια κρίσιμη συγκυρία, επιδείνωσης των κοινωνικών συσχετισμών και των πολιτικών προοπτικών. Στο χρόνο που μεσολάβησε από τις περσινές, διπλές εκλογές, το μεγάλο, λαϊκό ρεύμα που πυροδότησαν η κρίση και τα Μνημόνια και που είχε φτάσει, κάποιες στιγμές, στο χείλος πραγματικής εξέγερσης, υποχώρησε σε βαθμό που να βρίσκεται επί θύραις ο κίνδυνος να εμπεδωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις μια ιστορική ήττα της εργασίας και της Αριστεράς.

Δύο πρόσφατες εξελίξεις- ορόσημο μιλούν από μόνες τους: Η πλήρης κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων- έτσι που το μόνο «εγγυημένο» δικαίωμα να είναι ο μεικτός μισθός των 586 ευρώ-, μια ιστορική οπισθοδρόμηση, που πέρασε χωρίς καμία αξιόλογη αντίσταση. Και η κήρυξη στρατιωτικού νόμου στα δημόσια σχολεία χωρίς ουσιαστικές απώλειες για την κυβέρνηση, ύστερα από το προκλητικό ξεπούλημα της απεργίας των εκπαιδευτικών από το σύνολο των ηγεσιών των κοινοβουλευτικών κομμάτων- από την κάθε μία με το δικό της τρόπο και στο δικό της χρόνο.

Σ’ αυτό το φόντο, προχωράει με κινηματογραφική ταχύτητα η επιχείρηση δραματικής μείωσης του κόστους εργασίας, μεταφοράς του κόστους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης στα ίδια τα λαϊκά στρώματα και εκφυλισμού της εργατικής τάξης σε ασπόνδυλη, ανοργάνωτη μάζα, χωρίς δίκτυα ενότητας και αλληλεγγύης. Στο βαθμό που θα εμπεδώνεται αυτή η «νέα τάξη πραγμάτων», θα σταθεροποιείται το αστικό μπλοκ και η τρικομματική κυβέρνηση που σήμερα διαχειρίζεται τις τύχες του υπό την άμεση καθοδήγηση των Ράιχενμπαχ και Φούχτελ. Το παράθυρο της ιστορικής ευκαιρίας που μισάνοιξε στις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς η τρομερή κρίση των τελευταίων χρόνων, κινδυνεύει να κλείσει.