 |
| 8 έως 21 Μαΐου 2017 |
Η περιοχή,όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα της χώρας, ήταν μακριά από το κέντρο της και εκεί κατέληγαν δύο ρέματα το ένα από την σημερινή Σταδίου και το άλλο από την Πανεπιστημίου .Όπως έγραφε η εφημερίδα ΕΒΔΟΜΑΣ στις 12/10/1886, "ότε η πόλις των Αθηνών έληγε είς τα σημερινά Χαυτεία ο Χώρος της πλατείας Ομονοίας εχρησίμευσε προς εναπόθεσιν σκυβάλων και των υπό των οδοκαθαριστών αποκομιζομένων ακαθαρσιών της πόλεως."
Σύμφωνα με το αρχικό πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας των Κλεάθη και Ζάουμπερτ (1834), ο χώρος προοριζόταν για την ανέγερση των Ανακτόρων. Στη συνέχεια αποφασίστηκε η ανέγερση του Ναού του Σωτήρος, προκειμένου το έθνος να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς το Θείο για την απελευθέρωση. Ο έρανος, όμως, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και το ποσό που συγκεντρώθηκε διατέθηκε για την ανέγερση του ναού της Μητροπόλεως.
Ο χώρος διαμορφώθηκε σε πλατεία το 1846, ήταν αρχικά τετράγωνη, στα σχέδιο του Κλέανθη, ο οποίος εκεί τοποθετούσε τα Ανάκτορα και γι΄αυτό την ονόμαζε Πλατεία των Ανακτόρων, περιορίστηκε όμως σε έκταση και έγινε κυκλική, στο σχέδιο του Klenze, ο οποίος τα Ανάκτορα τα έβαζε στον Κεραμικό την μετονόμασε σε Πλατεία Όθωνος προς τιμή του βασιλιά. Αποτελούσε το βορειότερο άκρο της πόλης και το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων της εποχής.
Μέχρι το 1849 παρέμεινε αδιαμόρφωτη, οπότε τότε πλέον ξαναγίνεται τετράγωνη. Στην συνέχεια από το 1857 μέχρι το 1861 γίνεται επιχωμάτωση, ισοπέδωση και δεντροφύτευση χωρίς όμως να σκεπαστεί το ρέμα της Σταδίου, ενώ έγιναν και οι πρώτοι εκβραχισμοί για ν' ανοίξει η Πανεπιστημίου.Η πιο παλιά πλατεία της Αθήνας, από την οποία ξεκινούν ακτινωτά οι βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης, Σταδίου, Αθηνάς, Πανεπιστημίου, 3ης Σεπτεμβρίου, Πειραιώς και Αγίου Κωνσταντίνου, καθώς και οι οδοί Κοτοπούλη και Δώρου, που έχουν πεζοδρομηθεί.
