Ο ξεχασμένος ρόλος της γεωγραφίας

Θάνος Ντόκος – 03/04/2022 – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο ρόλος του φυσικού περιβάλλοντος και του… χάρτη στις αποφάσεις των ηγετών μικρών ή μεγάλων χωρών

TIM MARSHALL, Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας, εκδ. Διόπτρα, σελ. 359

TIM MARSHALL, Η δύναμη της γεωγραφίας, εκδ. Διόπτρα, σελ. 440

ROBERT KAPLAN, Η εκδίκηση της Γεωγραφίας, εκδ. Μελάνι, σελ. 403

MICHEL FOUCHER, Η Μάχη των Χαρτών. Κριτική ανάλυση των αναπαραστάσεων του κόσμου, εκδ. Εconomic publishing, σελ. 221

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΑΛΤΑΣ (επιμ.), Η Γεωγραφία στις Διεθνείς Σπουδές. Μια γεωγραφική προσέγγιση της σύγχρονης διεθνούς κοινότητας, εκδ. Ι. Σιδέρης, σελ. 311

ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗΣ, Τα Ξύλινα Τείχη. Γεωπολιτική των ελληνικών δικτύων, εκδ. Εconomia, σελ. 244

Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται ο αριθμός των βιβλίων που (ξανα)ανακαλύπτουν τη σημασία της γεωγραφίας στο πλαίσιο της διεθνούς πολιτικής. Με δεδομένο τον ρόλο της γεωγραφίας στο τρίγωνο Ελλάδας – Κύπρου – Τουρκίας, το ζήτημα του Αιγαίου και των νησιών του σε σχέση με τον ηπειρωτικό όγκο της Ανατολίας, τα θαλάσσια στενά (chokepoints) της Μεσογείου και τη σημασία τους για τη μεταφορά ενεργειακών προϊόντων και το παγκόσμιο εμπόριο (όπως έδειξε η πρόσφατη «κρίση» στη διώρυγα του Σουέζ και η επαναφορά του φαραωνικού σχεδίου για τη «διώρυγα της Κωνσταντινούπολης», σε σχέση με τα Στενά Βοσπόρου και Δαρδανελλίων), η συζήτηση καθίσταται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για την Ελλάδα.

Η (υποχρεωτική) σταχυολόγηση και οι εξαιρετικά συνοπτικές αναφορές ασφαλώς αδικούν αυτά τα σημαντικά βιβλία, αλλά δίδεται, ελπίζουμε, μια χρήσιμη εικόνα τής όλης συζήτησης περί «επιστροφής της γεωγραφίας».

“Δαντέλα” τα ιδρύματα της χώρας – το έλλειμμα εθνικής στρατηγικής οφείλεται στην διάβρωση των θεσμών

Οι αποκαλύψεις των WikiLeaks σχετικά με τα “τιτιβίσματα” του Θάνου Ντόκου προς την τουρκική πρεσβεία –και από εκεί απευθείας στο καθεστώς Ερντογάν– την στιγμή που μάλιστα ήταν Γενικός Διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ το 2010, αναδεικνύουν με τον πιο παραστατικό τρόπο το μείζον γεωστρατηγικό πρόβλημα της χώρας: Οι θεσμοί εκείνοι που καλούνται για να καταρτίσουν την εθνική μας στρατηγική αποδεικνύονται εντελώς διαβρωμένοι από μηχανισμούς, νοοτροπίες και συμπεριφορές οι οποίες αντανακλούν μια πραγματικότητα φινλανδοποίησης του ελληνικού κράτους, και ευρύτερα των ιθυνουσών τάξεών του.

Πραγματικά, δεν ξέρουμε τι είναι περισσότερο σκανδαλώδες στην εν λόγω ιστορία: Ο Θάνος Ντόκος που σπεύδει να ενημερώσει την τουρκική πλευρά για μια ανάλυση του ΕΛΙΑΜΕΠ, ενώ αυτή θα δημοσιοποιούνταν τις επόμενες ημέρες, ή τα όσα ισχυριζόταν η ίδια η ανάλυση η οποία περιλαμβάνει «κατευθύνσεις για το πως μπορούν να συνυπάρξουν οι απόψεις Νταβούτογλου, οι περιφερειακές φιλοδοξίες της Άγκυρας και η ένταξη στην ΕΕ».

Προφανώς και τα δύο, ενώ φυσικά εξίσου σκανδαλώδες είναι ότι ο Θάνος Ντόκος θα συνεχίσει μετέπειτα την σταδιοδρομία του και σε πιο νευραλγικά πόστα, όπως εκείνου του Συμβούλου Ασφαλείας του Πρωθυπουργού.

2005-2010: Η ενίσχυση του φιλο-νεοθωμανισμού στην Ελλάδα
Να υπενθυμίσουμε ότι στις αρχές του 2010, ήταν η περίοδος όπου η κυβέρνηση Ομπάμα στις ΗΠΑ αποθέωνε το καθεστώς Ερντογάν ως υπόδειγμα «ισλαμικού δημοκρατικού και φιλελεύθερου δρόμου» -o ίδιος θα τιμηθεί ως ένα από τα “πρόσωπα της χρονιάς” από το αμερικάνικο Time το 2010- και εφάρμοζε κάθε διαθέσιμη διπλωματική πίεση προς την Ε.Ε., χρησιμοποιώντας πολύ συχνά ως αιχμή της την Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου, υπέρ της ένταξης της Τουρκίας σε αυτήν. Να θυμίσουμε, ακόμα, ότι εκείνα τα χρόνια υπήρξαν χρόνια μείζονας επεμβάσεως των Αμερικάνων στα εσωτερικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 μια χιονοστιβάδα αποκαλύψεων φέρουν τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ να παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα στην Ευρώπη, από την ίδια την Μέρκελ, μέχρι τον προκάτοχο του Γιώργου Παπανδρέου, Κώστα Καραμανλή.  

ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;

WikiLeaks -Εθνικό σκάνδαλο: Ο ΣΕΑ του πρωθυπουργού Θ. Ντόκος συμβούλευε την Τουρκία πώς θα μπει σε ΕΕ!!!

Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού κ. Ντόκος, συνεργάτης και μυστικοσύμβουλος των Τούρκων, σύμφωνα με τα Wikileaks.
Αν αληθεύει, και πρέπει άμεσα να απαντηθεί, να διωχθεί, "ΧΘΕΣ", ο συνεργάτης των Τούρκων από την θέση του, να ερευνηθεί ο διαχρονικός ρόλος και να πάψει η επιχορήγηση στο ΕΛΙΑΜΕΠ, να δώσει ο Πρωθυπουργός εξηγήσεις για τις επιλογές των συνεργατών του.

Φυσικά, έχουν μείνει αναπάντητες και οι κατηγορίες Δοξιάδη για τις σχέσεις Καλπαδάκη, διπλωματικού συμβούλου του Τσίπρα, και της Τουρκάλας συντρόφου του, διπλωμάτιδος του Τουρκικού ΥΠΕΞ, ανηψιού του Βρούτση, με την Τουρκία.
(Επισυνάπτω ανάρτηση με την καταγγελία)
https://www.google.com/.../ntomino-meta-arthro-doxiadi...

ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο Θάνος Ντόκος στέφθηκε σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Μητσοτάκη!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Θάνος Ντόκος υπήρξε γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ και εξέχον στέλεχος της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη.

Στις 04.02.2020, τόνισε ότι οι δηλώσεις που έκανε για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο σε κυπριακά ΜΜΕ είναι προσωπικές και δεν αποτελούν θέση της κυβέρνησης.

«Η παραίτηση είναι πάντοτε στη διάθεση του πρωθυπουργού», είχε δηλώσει. 

Όχι μόνο δεν παύθηκε αλλά στις 13 Οκτωβρίου 2020 ο Θάνος Ντόκος στέφθηκε σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Μητσοτάκη!

Ηλίου φαεινότερον ότι και τότε και σήμερα ο κ. Ντόκος εκφράζει την πρωθυπουργική θέληση για παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και συνδιαχείριση του Αιγαίου.

ΥΓ. Μόλις πληροφορήθηκα ότι ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε σήμερα με την πρώην Επίτροπο και Υπουργό και Πρόεδρο του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη Άννα Διαμαντοπούλου, την οποία η Ελλάδα θα προτείνει ως υποψήφια για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ)!!!

ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Από τον κατευνασμό στην υποταγή – Το τηλεφώνημα και τα τεκμήρια

Πουγκιάλης Χρήστος

Για να αποδεχθεί ο Ερντογάν την τηλεφωνική επικοινωνία με τον Έλληνα πρωθυπουργό προηγήθηκαν αρκετές κινήσεις "καλής θελήσεως" της ελληνικής πλευράς. Αυτό προκύπτει από διάσπαρτα στοιχεία που έχουν έλθει στο φως της δημοσιότητας. Όλα δείχνουν ότι η επικοινωνία οργανώθηκε με παρότρυνση-μεσολάβηση δυτικών χωρών. Καλό είναι λοιπόν να συσχετίσουμε τα γεγονότα, ώστε να εκτιμήσουμε τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν.

Η επικοινωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν συνδυάστηκε με τις δηλώσεις του αναπληρωτού Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, ο οποίος αναγνώρισε ως λάθος την επιλογή της Ελλάδος να ποντάρει στον στρατάρχη Χάφταρ στην Λιβύη. Τη συσχέτιση επεσήμανε ο καθηγητής Γιάννης Μάζης, σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό ΣΚΑΙ και ακολούθως η κατά κανόνα καλά πληροφορημένη εφημερίδα "Εστία".

Μάλιστα, ο Τούρκος Πρόεδρος είχε απαιτήσει ουσιαστικά "απολογία" από τον κ. Μητσοτάκη. Όπως είναι γνωστό, επιστρέφοντας από την διάσκεψη του Βερολίνου, είχε δηλώσει: «…θέλει να βελτιώσει τις σχέσεις μαζί μου και κάλεσε τον Χάφταρ στην Ελλάδα; Τι ανοησία… Να διορθώσει αυτό το λάθος και από εκεί και πέρα μπορούμε να συναντηθούμε μαζί του».

Όμως, πέραν του κατευνασμού του Ερντογάν, πίσω από τη "μετάνοια" της Ελλάδας για τις επαφές της με τον Λίβυο στρατάρχη, κρύβονται και οι πιέσεις συμμάχων-πατρόνων της χώρας μας, επειδή δεν τους αρέσει η σχέση του Χάφταρ με τη Ρωσία. Αυτό φάνηκε μια εβδομάδα πριν το τηλεφώνημα, όταν ο πρώην εκπρόσωπος Τύπου του ΝΑΤΟ Παναγιώτης Θεοδωρακίδης είχε αποκαλύψει: «Τηλεφωνεί ο Χάφταρ και το επιτελείο του και δεν σηκώνουν τηλέφωνο»! Όμως αυτή η σκαιά συμπεριφορά της Ελλάδος αποτελεί όνειδος για την υπόληψη και την αξιοπιστία της χώρας μας.

Μηνύματα "καλής θελήσεως"

Επιπλέον, λευκή σημαία στην τουρκική πολιορκία είχε σηκώσει και ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, την παραμονή της τηλεφωνικής επικοινωνίας, διοχετεύοντας το εξής μέρος συνέντευξής του, που ήταν εν αναμονή μετάδοσης: «Εάν θεωρήσουμε ότι μπορούμε στρατιωτικά να δώσουμε μάλλον λύση μέσα από την στρατικοποίηση, αυτό θα είναι το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού…».

Οι αυταπάτες της συνεκμετάλλευσης

Γεώργιος Π. Μαλούχος

 28 Νοεμβρίου 2019

Οι τροχιοδεικτικές βολές που έπεσαν προ ημερών για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία από τον αναπληρωτή σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Θάνο Ντόκο εγείρουν ένα ζήτημα που σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται πειστικά με τηλεοπτικές προσπάθειες του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια να τις απαλύνει. Όσο κι αν το νεότευκτο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας πολύ δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως όργανο με οποιαδήποτε σημασία έστω και σε αμιγώς συμβουλευτικό επίπεδο, τέτοιες τοποθετήσεις θα ήταν αδύνατο να γίνουν χωρίς να εκφράζουν την κυβέρνηση. Τις χρεώνεται.

Αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, δυστυχώς πρέπει να θεωρείται περίπου δεδομένο ότι έρχεται μια τέτοια συζήτηση. Η Τουρκία ωθεί προς τα εκεί όσο ποτέ, η Ελλάδα αισθάνεται αδύναμη να την τερματίσει πειστικά και οριστικά, πολλοί ξένοι με σημασία την καλοβλέπουν, ενώ και εντός Ελλάδας (και, κυρίως, εντός κυβέρνησης, μα και αντιπολίτευσης) δεν είναι λίγοι εκείνοι που τη θεωρούν όχι απλώς «αναγκαστικό» μονόδρομο, αλλά κάτι περισσότερο: πιστεύουν ότι αυτή είναι σωστό, παραγωγικό να γίνει. Είναι όμως πράγματι έτσι;

Για να απαντήσει κανείς πρέπει πρώτα να ορίσει τι σημαίνει συνεκμετάλλευση, που πολλοί πιστεύουν ότι όχι μόνο θα μας λύσει τα προβλήματα με τους Τούρκους, αλλά και θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή προσοδοφόρου οικονομικής δραστηριότητας για τη χώρα. Η λέξη από μόνη της δεν λέει αρκετά. Πριν από όλα δεν αποκαλύπτει τη νομική της βάση: για να γίνει, η Ελλάδα πρέπει να αποποιηθεί οριστικά κυριαρχικά δικαιώματα που πηγάζουν από τη Συνθήκη της Λωζάννης, κάτι που διακηρυγμένα αποτελεί πάγιο εθνικό στόχο της Τουρκίας. Πρέπει δηλαδή να αναθεωρηθεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η Λωζάννη.

Ο Ντόκος και το ελληνικό σύστημα: Αδυνατούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει στην περιοχή μας

Του Ζαχαρία Μίχα από το hellasjournal.com

Είναι προφανές πια ότι η ευρύτερη γειτονιά της Ελλάδας ανησυχεί σφόδρα για τη διάχυτη ρευστότητα, η οποία προκαλεί αβεβαιότητα για το τι επιφυλάσσει το μέλλον.

Αυτό το κλίμα επιβεβαιώνεται και από την ισραηλινή διαρροή περί συνεννόησης της Άγκυρας με το Πακιστάν με σκοπό την ανάπτυξη πυρηνικού οπλοστασίου. Αν μη τι άλλο όλα δείχνουν ότι η Ανατολική Μεσόγειος δεν πρόκειται να ηρεμήσει εύκολα. Οι πιθανότητες είναι υπέρ του ενδεχομένου περαιτέρω κλιμάκωσης κι όχι συνεννόησης των βασικών δρώντων.

Σ’ αυτό το περιβάλλον, το ελληνικό πολιτικό σύστημα δείχνει να αδυνατεί να αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει, ποιο είναι το εθνικό διακύβευμα. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από το γεγονός ότι συνεχίζει την αυτοκαταστροφική (για τη χώρα) τακτική να μην δίνεται προτεραιότητα στο αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτό αφορά στον προϋπολογισμό, αλλά όχι μόνο. Αναφορικά με τους πόρους, έχει παρέλθει σχεδόν μια 15ετία από τότε που η Ελλάδα ασχολήθηκε σοβαρά με το ζήτημα. Όσον αφορά τη δρομολόγηση αναγκαίων μεταρρυθμίσεων με σκοπό τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση του αξιόμαχου, και εκεί παρατηρείται αδράνεια.

Κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών και πολύ περισσότερο την ανάγκη λήψης μέτρων προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης. Από την άλλη πλευρά, όμως, μία κυβέρνηση οφείλει να θέτει προτεραιότητες με βάση τη μεγάλη εικόνα της περιοχής, που πρακτικά σημαίνει με πρώτο και κύριο κριτήριο την εθνική ασφάλεια. Οι Έλληνες δεν μπορούν να ελπίζουν ότι την τελευταία στιγμή θα εμφανιστεί κάποιος σωτήρας.

Εν ολίγοις, η εθνική ασφάλεια έχει υποταχτεί σ’ έναν μονοδιάστατο οικονομισμό και ως εκ τούτου έχει αφεθεί στα χέρια του οικονομικού επιτελείου, του Σταϊκούρα και του Σκυλακάκη. Το οικονομικό επιτελείο από τη θέση και τον ρόλο του, όμως, έχει μονομέρεια. Οι μεγάλες επιλογές πρέπει να γίνονται από αυτόν που έχει τη συνολική ευθύνη για τη διακυβέρνηση, αυτό που λόγω της θέσης και του ρόλου του οφείλει να βλέπει τη μεγάλη εικόνα και με βάση αυτή να αποφασίζει. Με άλλα λόγια, το μπαλάκι είναι στα χέρια του πρωθυπουργού προσωπικά.

Ελληνική οπτική

Ένα δεύτερο πρόβλημα είναι ο τρόπος που το υπουργείο Εξωτερικών χειρίζεται τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.

Η Ελλάδα έχει την ιδιαιτερότητα να αντιμετωπίζει ευθεία απειλή. Ως εκ τούτου, οφείλει να έχει επεξεργαστεί εξωτερική πολιτική προσαρμοσμένη στις ειδικές συνθήκες που διαμορφώνονται από τον πάγιο τουρκικό επεκτατισμό. Είναι εθνικά επιζήμιο μονίμως να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, ακολουθώντας πιστά την “ορθοδοξία” των ηγετικών πόλων του δυτικού στρατοπέδου, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουμε ανάγκη από ελληνική οπτική και κατ’ επέκταση από ελληνική πολιτική, η οποία ναι μεν να είναι συμβατή με τις βασικές κατευθύνσεις των Δυτικών, αλλά όχι υπαγορευμένη από αυτούς.