Τον Δεκέμβριο του 1944 αναχωρούν από την Ελλάδα με το πλοίο «Ματαρόα» έχοντας προορισμό την Γαλλία διακόσιοι περίπου άνθρωποι σαν αυτόν στην φωτογραφία αριστερά. Μένουν πίσω άνθρωποι σαν αυτόν στην φωτογραφία δεξιά. Από τις 12 Φεβρουαρίου 1946 και ύστερα οι Έλληνες συνεργάτες των Κατοχικών δυνάμεων νιώθουν και είναι τυπικά ελεύθεροι. Από την Βάρκιζα κι έπειτα επιτυγχάνουν όχι μόνο να αποφύγουν την παραδειγματική τιμωρία για τα ειδεχθή εγκλήματα που διέπραξαν και τους κατέστησαν τόσο λαομίσητους, αλλά και να στελεχώσουν όλους τους τομείς της δημόσιας διοίκησης. Επιδίδονται λοιπόν σε μια άνευ προηγουμένου εμφιλοχώρηση στον κρατικό μηχανισμό: στρατός, αστυνομία, πάσης φύσεως δημόσια υπηρεσία, δεν μένει τίποτα αλώβητο. Εξυπακούεται ότι ακολουθούν λαμπρή σταδιοδρομία στον χώρο της πολιτικής, ενώ επικρατούν και στον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας.
Ας δούμε όμως σύντομα και περιληπτικά μερικές πολύ αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις:
Νικόλαος Χριστοφοράκος
Ο Νικόλαος Χριστοφοράκος ήταν γιατρός, ευρύτερα γνωστός και ως »γιατρός των SS», ή »έλληνας Μένγκελε» εξ αιτίας της στενής συνεργασίας του με την Γερμανική διοίκηση. Αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών στην δίκη των δωσίλογων παρότι αναγνωρίστηκε από εχθρούς και φίλους. Έγραψε τα παιδιά του στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, από την οποία και αποφοίτησαν. Γιός του είναι ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, γνωστό πρώην στέλεχος της Siemens, ο οποίος εξαφανίστηκε σκανδαλωδώς από την χώρα πριν απαγορευτεί η έξοδος του από αυτήν και βρέθηκε στην πατρίδα του (Μόναχο) όπου και παραμένει χωρίς να μπορεί να τον αγγίξει κανείς, όντας πολιτογραφημένος Γερμανός.
Ιωάννης Βουλπιώτης
Την Siemens στην Ελλάδα την έφερε ουσιαστικά ο Ιωάννης Βουλπιώτης, παντρεμένος σε πρώτο γάμο με την Χέρτα Ζήμενς, κόρη του Γερμανού μεγαλοβιομήχανου Καρλ Φρίντριχ φον Ζήμενς. Ήδη εγκατεστημένος στην Αθήνα από το 1938 ως εκπρόσωπος της Siemens-AEG-Telefunken, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα ενώ στην Κατοχή συνεργάστηκε στενά με τους Γερμανούς. Παραπέμφθηκε σε δίκη δυο φορές από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων. Και τις δύο φορές απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες και του αποδόθηκαν πίσω όλα τα περιουσιακά στοιχεία του.
Ιωάννης Ράλλης
Ο Ιωάννης Ράλλης διετέλεσε πρωθυπουργός της δωσίλογης κυβέρνησης των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων από τις 7 Απριλίου του 1943 μέχρι τις 12 Οκτωβρίου του 1944. Συνέβαλλε καθοριστικά στην δημιουργία και οργάνωση των δωσιλογικών Ταγμάτων Ασφαλείας. Αθωώθηκε από το δικαστήριο των δωσιλόγων για τη δημιουργία των Ταγμάτων ωστόσο κρίθηκε ένοχος εσχάτης προδοσίας και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Δεν πέθανε στη φυλακή αλλά στο σπίτι του, όπου μεταφέρθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την καταδίκη του εξ αιτίας ασθένειας. Ο γιός του Γεώργιος Ράλλης (που εξέδωσε βιβλίο απολογητικό για τις πράξεις του πατέρα του) διετέλεσε μετέπειτα βουλευτής και Υπουργός με τα κόμματα Λαϊκό Κόμμα, Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ, Νέα Δημοκρατία, καθώς και πρωθυπουργός με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης
