ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗ
Και ας μας το είχε τόσο έξοχα εκφράσει ο Κάλβος, "Καλύτερα διασκορπισμένοι οι Έλληνες, παρά προστάτας να 'χωμεν"
"Το ελληνικόν έθνος, δυνάμει της παρούσης πράξεως, θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκη της εαυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και πολιτικής υπάρξεως υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρετανίας" (1825)
ΒΑΒΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ
Προϊόν της απελπισίας τους τις περισσότερες φορές η ανάγκη ξένης προστασίας."Έπειτα από όλα τούτα τα δεινά που τους έβρισκαν οι Έλληνες καρτέραγαν ελευθερωτές του Βαβαρέζους και μεσσία τον Όθωνα", έγραφε ο Δ. Φωτιάδης.
"Οπλαρχηγοί και στρατιώται", λέει ο Κασομούλης "από τον Θεόν, κράζοντες καθημερινώς ένα σκύλον μόνον να πέμψη ο Βασιλεύς να τον αντιπροσωπεύση, ήθελαν τον δεχθή μετά πάσης χαράς δια να παύσουν τα βάσανά των "
Πώς να μη θυμηθούμε τους στίχους του Σολωμού:
"Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε,πάντοτ' ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε".
Πάντα όμως, η ξένη προστασία έχει και τους κατάλληλους ανθρώπους της. Όταν μαθεύτηκε πως ο Όθωνας ξεκίνησε και όπου να 'ναι θα 'φτανε στην Ελλάδα, ο Κωλέτης γύρεψε να σιγουρευτεί πως όχι μονάχα στ' Ανάπλι δε θα βρεθεί ρουθούνι αντιπολιτευόμενο την εκλαμπρότητά του, μα ούτε και στο Άργος και στους Μύλους. Ζήτησε τότε από τους Γάλλους φίλους του να πιάσουνε και τούτα τα μέρη. Κι αυτοί με προθυμία του 'κάναν το χατίρι. Σαν το μάθανε οι Αργίτες "βαρέως φέροντες την ξενικήν κατοχήν, ως μείωσιν της ανεξαρτησίας των, δι ήν πολλά εθυσίασαν και ηγωνισαντο" διαμαρτυρήθηκαν με αναφορά τους στους αντιπρεσβευτές. Μα στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.
Δέχτηκε ο λαός μας την πρώτην στρατιωτική κατοχή από Βαβαρούς τυχοδιώκτες που αποτέλεσαν την φρουρά της "πατρίδας" και του Όθωνα. Χαρακτηριστικά, γράφει ένας αξιωματικός του βαβαρέζικου στρατού, ο Νέζερ:
"Εσπευδον -στη Βαβαρία- να στρατολογηθούν άνθρωποι κατά το πλείστον ανίκανοι, μη δυνηθέντες να προκόψουν εις την πατρίδα των. Ολοι τούτοι εστράφησαν προς το νεοσύστατο των ελληνικόν βασίλειον όπου ευκόλως και ανεξελέγκτως γενομένοι δεκτοί εις διάφορα αξιώματα".
Και ο τελευταίος Γερμανός ανθυπολοχαγός είχε κάτω από τις προσταγές του έναν κοτζάμ δικό μας συνταγματάρχη, ήρωα του 21! Και ο υπολοχαγός Νέζερ, αηδιασμένος από τα καμώματα των συμπατριωτών του, κάνει τούτη δω τη ομολογία:
"Και όντως πόσες δαπάνας, πόσας δυσαρεσκείας και πόσα δεινά δεν θα απέφευγεν η χώρα, εάν η αντιβασιλεία εσχημάτιζε ελληνικόν τακτικόν στρατόν εκ του σώματος των παλληκαριών, αντί να στρατολογή εις Βαυαρίαν εθελοντάς δια μεγάλων εξόδων και να φέρη ούτω εις την Ελλάδα τον συρφετόν του Γερμανικού λαού. Εκ του συρφετού εκείνου, που κατά το μεγαλύτερον μέρος του απετελέσθη εξ αλητών, κατηρτισθη στρατός, ο οποίος έπειτα από τόσας δαπάνας, απέτυχε και δεν είχε τα αποτελέσματα το προσδοκόμενον υπό της αντιβασιλείας"
Και για τούτο το στρατό, που συνάχτηκε από το "συρφετό του γερμανικού λαού" και για τη συντήρηση έξι κανονιοφόρων, αναγκαστήκαμε εμείς οι Έλληνες, στα πρώτα και τόσο δύσκολα χρόνια της ελευθερίας μας, να ξοδεύουμε όπως βεβαιώνει ο πρεσβευτής της Αυστρίας Πρόκες-Όστεν σ' έκθεσή του στην κυβέρνηση του, όλα τα έσοδα που είχε τότες στο κράτος και... 30% πάνω από αυτά! Για να διώξει ο λαός μας τους πραιτωριανούς που χρυσούς τους πλήρωσε, θα κάνει κινήματα και επαναστάσεις, θα χύσει δάκρυα κι αίμα...
ΤΑ "ΑΠΟΒΑΤΗΡΙΑ" ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ
Στις 13 φάνηκαν να περνάνε ανοιχτά από το Ναυαρίνο.
Την ίδια κιόλας μέρα, έφτασε στο Ανάπλι η είδηση πως έρχεται ο βασιλιάς, με τον παλιόν εκείνο τρόπο που μάθανε οι Έλληνες καθώς λέει ο Αισχύλος στην 'Ορέστεια' του, πως έπεσε η Τροία: ανάβοντας φωτιές από βουνό σε βουνό, από τη μία στην άλλη άκρη του Μοριά.
