H εφαρμογή των μνημονίων κατά την τελευταία πενταετία, πέρα από την οικονομική καταστροφή και την ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσε στη χώρα μας, έδωσε και μια άλλη διάσταση στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής. Οι δανειστές μας επέβαλαν μια μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική, η οποία έχει να κάνει με τη μονόπλευρη προσκόλλησή μας στις εντολές τους.
Η Ελλάδα οφείλει να εξυπηρετεί τα εθνικά της συμφέροντα. Ως πυρήνας σταθερότητας ενεργειακής ασφάλειας και ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης πρέπει να ασκεί μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και να αποτελεί γέφυρα επικοινωνίας και κατανόησης μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Η ένταξή μας στο NATO και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) δεν πρέπει να μας εμποδίζει να διατηρούμε στενές πολιτικές, οικονομικές και πολιτιστικές σχέσεις με άλλα κράτη, ιδίως με αυτά με τα οποία έχουμε εμπορικούς κοινωνικοοικονομικούς, πολιτιστικούς, ιστορικούς και θρησκευτικούς δεσμούς,όπως, μεταξύ άλλων, είναι η ομόδοξη Ρωσία. Αντίθετα, επιβάλλεται να αναπτύσσουμε τις σχέσεις αυτές μέσα στο πλαίσιο των ευρύτερων γεωστρατηγικών μας συμφερόντων.
Η εθνική κυριαρχία, όμως, αποτελούσε το εμπόδιο για τους δανειστές μας. Οι δανειστές μας έπρεπε να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της χώρας μας,προκειμένου να διασφαλίσουν την επικυριαρχία τους. Οι πολιτικές λιτότητας που υπαγορεύτηκαν από τους δανειστές και έγιναν δουλοπρεπώς αποδεκτές και υλοποιήθηκαν από τους κ.κ. Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλο, ήταν ένα μέσο για την επίτευξη του στόχου αυτού.