Το κατάντημα των Ελλήνων

από Βασίλης Βιλιάρδος

-Πώς να μην υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού, όταν έχουν μεταναστεύσει πάνω από 1.200.000 Έλληνες, σε μεγάλο βαθμό άτομα υψηλών δεξιοτήτων, για να επιβιώσουν; 

-Όταν δεν έχει κανένα νόημα να εργάζεται κανείς για 700 €, με το κόστος διαβίωσης του να υπερβαίνει τα 1.000 €; 

-Όταν η υπερφορολόγηση, μεταξύ άλλων με τα ληστρικά τεκμήρια κερδοφορίας, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ; Πώς ανέχονται οι εργαζόμενοι τέτοια ληστεία, χωρίς καμία αντίδραση και  με σκυφτό το κεφάλι; 

Υπό αυτές τις συνθήκες πάντως, η οικονομία μας εγκλωβίζεται μακροπρόθεσμα σε έναν καθοδικό σπειροειδή κύκλο χαμηλής παραγωγικότητας, χαμηλών αμοιβών, χαμηλών επενδύσεων και χαμηλού επιπέδου διαβίωσης – υποβαθμίζεται δηλαδή σε μία τριτοκοσμική οικονομία εντάσεως φθηνής εργασίας. Η λύση πάντως δεν είναι τα μεγάλα λόγια και οι κενές υποσχέσεις επίδοξων σοβιετικών ηγετών, όπως ο Κ. Μητσοτάκης, περί μέσου μισθού 1.500 € με κυβερνητική απόφαση, αλλά η άμεση αλλαγή του οικονομικού, τουριστικού και φορολογικού μας μοντέλου – όσο έχουμε ακόμη καιρό, πριν ξεσπάσει η επόμενη παγκόσμια κρίση και πριν εγκαταλείψουν την Ελλάδα όλοι οι Έλληνες, αφήνοντας μόνο τους συνταξιούχους, τους κρατικοδίαιτους και τους ξένους.

.

Άρθρο

Το ερώτημα που έχουμε θέσει στην κυβέρνηση, χωρίς να απαντηθεί ποτέ, είναι εάν ο μέσος μισθός που υπόσχεται στα 1.500 € το 2027 θα είναι πραγματικός, οπότε σε αγοραστική αξία, ή ονομαστικός – δηλαδή, συμπεριλαμβανομένου του πληθωρισμού.

Ο μέσος ονομαστικός ετήσιος μικτός μισθός πάντως το 2022 ανήλθε στα 16.000 € στην Ελλάδα, σύμφωνα με μελέτη της Eurobank – χαμηλότερος από το 2009, όπου ήταν 21.000 €. Στην ουσία βέβαια, εάν αφαιρέσουμε τον πληθωρισμό ύψους 20% σωρευτικά από το 2020, ο πραγματικός μισθός διαμορφώθηκε στα 12.800 € – σχεδόν 40% χαμηλότερος από το 2009.

Πολύ χαμηλότερα, στα περίπου 10.400 €, εάν αφαιρέσουμε τον πληθωρισμό τροφίμων που επηρεάζει κατά πολύ περισσότερο αυτές τις εισοδηματικές ομάδες – ο οποίος είναι σωρευτικά περί το 35%. Δηλαδή 21.000 € το 2009 και 10.400 € το 2022 – ο ορισμός της κατάρρευσης, της μιζέριας, του εξευτελισμού των εργαζομένων και της ντροπής.

Στον μέσο ονομαστικό ετήσιο μικτό μισθό, η Ελλάδα το 2022 ευρισκόταν στην 24η θέση, μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ, στην οποία ΕΕ ο μέσος μισθός ανήλθε στα 32.300 € – ενώ στην τελευταία στις 20 χώρες της Ευρωζώνης, με μέσο μισθό στα 35.200 €. Όσον αφορά όμως το μέσο πραγματικό μισθό, σε αγοραστική αξία δηλαδή, η Ελλάδα ήταν τελευταία στην ΕΕ, πίσω ακόμη και από τη Βουλγαρία – προφανώς επίσης στην Ευρωζώνη.

Σε κάθε περίπτωση, η σύγκριση των ονομαστικών μισθών, τόσο διαχρονικά, όσο και μεταξύ διαφορετικών χωρών, είναι παραπλανητική – αφού έχει νόημα μόνο σε σχέση με την αγοραστική τους αξία και με το κόστος διαβίωσης.

Στο γράφημα φαίνεται η εξέλιξη του μέσου ονομαστικού μισθού αριστερά και του πραγματικού δεξιά – τεκμηριώνοντας πως η φτωχοποίηση των Ελλήνων είναι εξωπραγματική. Πώς είναι αλήθεια δυνατόν υπό αυτές τις συνθήκες να εξυπηρετούν οι Πολίτες τα χρέη τους και να μειώσουν τα κόκκινα δάνεια τους, για να μη χάσουν τα σπίτια τους; Πώς να παρέχουν δάνεια οι τράπεζες σε νοικοκυριά ή επιχειρήσεις που αργά ή γρήγορα θα χρεοκοπήσουν, για να είμαστε αντικειμενικοί;

Η εξέλιξη δε του πραγματικού μέσου μισθού στην Ελλάδα, σε σύγκριση με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου που βίωσαν επίσης κρίση χρέους, είναι κάτι περισσότερο από απογοητευτική – αφού ευρίσκεται στο 56,9% του μέσου, στην τελευταία ξανά θέση. Που οφείλεται αυτή η διαφορά; Στο ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην παγκόσμια ιστορία που της επιβλήθηκαν τρία διαδοχικά υφεσιακά μνημόνια – επίσης, η μοναδική που δεν ελέγχει το Υπερταμείο (ανάλυση), στο οποίο μεταφέρθηκαν όλα τα περιουσιακά της στοιχεία και τη φορολογική της αρχή (ΑΑΔΕ, ανάλυση), τα οποία λειτουργούν ως εισπρακτικές των δανειστών της.

Η εξοργιστική γερμανική υποκρισία

από Βασίλης Βιλιάρδος

Ενώ η Γερμανία συνεχίζει να ληστεύει τους εταίρους της στην ΕΕ, με τα παράνομα υπερπλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, μέσω του μισθολογικού dumping που εφαρμόζει, παραπονιέται για τα πολύ χαμηλότερα πλεονάσματα της Κίνας! Από την άλλη πλευρά, οι κανόνες που ισχύουν προτάθηκαν και επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ τα τελευταία 70 χρόνια, εξυπηρετώντας πάντα τα δικά τους συμφέροντα – κάτι που όμως έχει ημερομηνία λήξης, αφού η συσχέτιση δυνάμεων έχει αλλάξει πια στον πλανήτη. Στο πλαίσιο αυτό, η ελεγχόμενη από τη Γερμανία ΕΕ, πρέπει να αλλάξει τακτική – εάν δεν θέλει να απομονωθεί από τις άλλες χώρες της υφηλίου, παραμένοντας προτεκτοράτο των ΗΠΑ και επιταχύνοντας την πορεία παρακμής της.

.

Ανάλυση

Είναι ενδιαφέρον να ακούμε πως η γερμανική οικονομία υποφέρει – επίσης από Γερμανούς να κατηγορούν την Κίνα, για τα δήθεν τεράστια πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της. Γιατί; Επειδή τα πλεονάσματα της Γερμανίας έφτασαν το 2023 ξανά στα ύψη, στο 6,3% του ΑΕΠ της, ενώ το 2024 θα πλησιάσουν το 7% – γεγονός που σημαίνει ότι, τα γερμανικά ιδιωτικά νοικοκυριά δημιούργησαν νέα καθαρά περιουσιακά στοιχεία (=αφαιρουμένου του σχηματισμού κεφαλαίου και του δανεισμού), ύψους σχεδόν 250 δις € μόνο το περασμένο έτος.

Αντίθετα, η Ελλάδα είχε έλλειμμα ύψους 6,3% του ΑΕΠ της ή 14,1 δις € (γράφημα) – ενώ το 2022 ήταν 10,3% του ΑΕΠ ή 21,2 δις €. Επομένως, μειώθηκαν ακόμη περισσότερο τα περιουσιακά στοιχεία των ελληνικών νοικοκυριών – όταν των γερμανικών αυξήθηκαν ξανά. Δεν φτάνει δηλαδή που οι Έλληνες δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες αλλά, ακόμη χειρότερα, χρεώνονται συνεχώς στο εξωτερικό – ενώ οι Γερμανοί πλουτίζουν μεν, αλλά παραπονιούνται πως όχι αρκετά.

Εξέλιξη ελλειμμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας

Με άλλα λόγια, τα καθαρά έσοδα των νοικοκυριών της Γερμανίας ήταν κατά πολύ μεγαλύτερα των εξόδων τους – ενώ κάποιοι άλλοι έχουν αναλάβει το χρέος των 250 δις € που είναι απολύτως απαραίτητο για να καλύψει το κενό ζήτησης (αντίστοιχα στην Ελλάδα, κάποιοι άλλοι έχουν αναλάβει το δανεισμό των 14,1 δις € του 2023, για να καλύψουν το κενό προσφοράς). Εύλογα, αφού το πλεόνασμα του ενός είναι έλλειμμα του άλλου – επειδή το σύνολο πλεονασμάτων και ελλειμμάτων διεθνώς, είναι πάντα μηδέν.

Εν προκειμένω, τα στοιχεία της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, της Bundesbank, δίνουν απαντήσεις – ερμηνεύουν δηλαδή τα παραπάνω. Όπως λοιπόν μπορεί να δει κανείς στα στατιστικά που δημοσιεύονται εκεί, το βασικό αντίστοιχο των πλεονασμάτων των γερμανικών ιδιωτικών νοικοκυριών, είναι τα εισοδηματικά ελλείμματα των ξένων κρατών – δηλαδή, τα πρόσθετα χρέη τους προς τη Γερμανία.

Ελλάδα ώρα μηδ

Βασίλης Βιλιάρδος

«Μεγαλύτερη από την εκροή πλούτου προς τις κοινωνίες και οικονομίες της ΕΕ και των ΗΠΑ κυρίως, αποδεικνύεται η εκ των πραγμάτων εξορία (brain drain) του σπουδαιότερου κεφαλαίου της χώρας μας: των ανθρώπων της που δυστυχώς αποτελούν το πρώτο «εξαγωγικό προϊόν» της Ελλάδας.

Πρόκειται για μια αιμορραγία, την τεράστια αξία της οποίας καρπώνονται οι πιστωτές – χωρίς βέβαια να μειώνεται το χρέος, καθιστώντας την Ελλάδα φτωχότερη και διαιωνίζοντας συγχρόνως το καθεστώς της μετριότητάς της.

Από την άλλη πλευρά η παρασιτική, σε κάποιο βαθμό κοινωνιοπαθής οικονομικοπολιτική ελίτ, εξακολουθεί να λυμαίνεται τα δανεικά και τα όποια άλλα κεφάλαια εισέρχονται στη χώρα – πλουτίζοντας χωρίς να δημιουργεί κοινωνικό πλούτο» (SLP).

Η φυγή από την Ελλάδα 1.080.000 Πολιτών από το 2010 έως το 2022, του 10% του πληθυσμού της (εκροή ΑΕΠ περί τα 50 δις €), είναι ίσως το πιο επώδυνο αποτέλεσμα της κυλιόμενης χρεοκοπίας – στην οποία καταδίκασε τους Έλληνες η εγχώρια οικονομικοπολιτική ελίτ για να μη χάσει τα προνόμια της, προφανώς αδιαφορώντας εντελώς για όλους τους υπόλοιπους.

Εν προκειμένω, ακούγονται μεγάλα λόγια σχετικά με μέτρα που θα διευκόλυναν την επιστροφή (brain gain) αυτών που έφυγαν για να επιβιώσουν – ενώ για λόγους χειραγώγησης και καθησυχασμού του «όχλου», βλέπουν το φως της δημοσιότητας αναφορές περί δήθεν επιστροφής ενός μεγάλου αριθμού τους.

Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Όσο αυξάνονται στη χώρα μας οι φόροι και μειώνονται τα εισοδήματα/μισθοί, προηγουμένως με την πολιτική των μνημονίων και σήμερα με τον πληθωρισμό, δεν πρόκειται να επενδύσουν ούτε οι Έλληνες, ούτε οι ξένοι – με εξαίρεση τον τουρισμό και τις εξαγωγές εκείνων των προϊόντων που είναι ανταγωνιστικά διεθνώς, καθώς επίσης τις κερδοσκοπικές τοποθετήσεις, όπως η εξαγορά των κρατικών επιχειρήσεων σε εξευτελιστικές τιμές, των σπιτιών των Ελλήνων σε τιμές εκποίησης κοκ. 

Χωρίς επενδύσεις όμως δεν πρόκειται να αυξηθεί η παραγωγικότητα των εργαζομένων – ενώ χωρίς να αυξηθεί η παραγωγικότητα, είναι αδύνατον να υπάρξουν υψηλότεροι πραγματικοί μισθοί. Σε κάθε περίπτωση, η όποια ανάπτυξη μέχρι σήμερα στηρίχθηκε στην αύξηση του κρατικού χρέους κατά 50,5 δις € μόνο τα τελευταία τέσσερα χρόνια και στο ταμείο ανασυγκρότησης της ΕΕ – οπότε είναι παροδική, με την έννοια ότι δεν πρόκειται να διατηρηθεί. Εάν ξεσπάσει βέβαια κανονικός πόλεμος του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία και στη συνέχεια εξελιχθεί σε παγκόσμιο, όπως τουλάχιστον συμπεραίνεται από την πρόσφατη διάσκεψη στις ΗΠΑ, τα πάντα θα αλλάξουν – χωρίς να μπορεί να προβλέψει κανείς τα επακόλουθα.

Ανάλυση

Όπως είναι γνωστό, τα εισοδήματα των νοικοκυριών οδηγούνται είτε στην κατανάλωση, είτε στην πληρωμή φόρων, είτε στις αποταμιεύσεις – με την ευρύτερη έννοια των αποταμιεύσεων (=καταθέσεις, αγορά σπιτιού, μετοχές κλπ.). Όταν λοιπόν σε μία χώρα όπως η Ελλάδα τα εισοδήματα συρρικνώνονται, ενώ αυξάνονται οι φόροι (μέσω του πληθωρισμού πλέον, με τη διατήρηση των ίδιων φορολογικών συντελεστών στις αυξημένες τιμές), τότε αφενός μεν μειώνεται η κατανάλωση και άρα το πραγματικό ΑΕΠ, αφετέρου οι αποταμιεύσεις – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν ισχύει η διάσημη εξίσωση Α=Ε (οι αποταμιεύσεις είναι ίσες με τις επενδύσεις), είναι αδύνατη η ανάπτυξη αφού μειώνονται οι αποταμιεύσεις. Ισχύει όμως;
Αποταμιεύσεις = Επενδύσεις (Α=Ε ή Α-Ε=0);

ΕΛΛΑΔΑ: ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

"...Είναι φανερό πως η Οικονομία μας δεν πηγαίνει καθόλου καλά – αφού όλοι οι βασικοί δείκτες της είναι στο βαθύ κόκκινο. Μόνο ο ρυθμός ανάπτυξης είναι θετικός, αν και βασίζεται στην τεράστια απόκλιση του ΑΕΠ μας από το μέσο της ΕΕ, καθώς επίσης στα 51,5 δις € με δανεικά – με τα οποία στηρίχθηκε η οικονομία μας με την επίκληση της πανδημίας, σε αντίθεση με πολλές άλλες χώρες που έχουν πολύ πιο βιώσιμο δημόσιο χρέος. Όσον αφορά δε το μέλλον, με τα κρυφά χρέη των παγωμένων τόκων των 25 δις € του EFSF, των χρεολυσίων των 96 δις €, της «τρύπας» των 78 δις € του ασφαλιστικού και τις όποιες κρατικές εγγυήσεις εκπέσουν, συν τα συνεχή ελλείμματα του προϋπολογισμού μας που αυξάνουν το χρέος, θα είναι ακόμη πιο σκοτεινό – εάν δεν αλλάξουμε άμεσα το οικονομικό μας μοντέλο..."

"...Όσον αφορά το πρώτο τρίμηνο του 2024, η πτώση των εξαγωγών μας ανήλθε στο 11% – στα 12,3 δις €,  έναντι 13,85 δις € το ίδιο διάστημα του 2023. Ήταν εύλογη λοιπόν ν άνοδος του ελλείμματος του εμπορικού μας ισοζυγίου στα 7,97 δις €, από  7,33 δις € το αντίστοιχο διάστημα του 2023 (γράφημα) – παρουσιάζοντας αύξηση 8,7%.

Δυστυχώς, το βασικό μας εξαγωγικό προϊόν όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων, δεν είναι άλλο από τα παιδιά μας που φεύγουν στο εξωτερικό για να επιβιώσουν. Από τα παιδιά μας που μεγαλώσαμε και σπουδάσαμε, δαπανώντας τεράστια ποσά, για να προσφέρουν εργασία, ΑΕΠ, έσοδα και απογόνους σε άλλες χώρες, στηρίζοντας το δικό τους δημογραφικό – με την κυβέρνηση να τα αντικαθιστά με φθηνούς και πολύ χαμηλοτέρων δεξιοτήτων ξένους μετανάστες, ακόμη και με παράνομους που νομιμοποίησε με θράσος..."

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ

ΠΗΓΗ: https://analyst.gr/2024/05/19/ora-miden-gia-tin-ellada-2/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

από Βασίλης Βιλιάρδος

10 Μαΐου 2024.

Είναι ξεκάθαρο πως ο οικονομικός και εθνικός κατήφορος της χώρας μας συνεχίζεται επιταχυνόμενος – όσο και αν μας στενοχωρεί κάτι τέτοιο. Σύμφωνα πάντως με τον πρωθυπουργό, «ένα κακό αποτέλεσμα στις Ευρωεκλογές δεν θα δημιουργούσε πολιτική αστάθεια, ούτε θα μας οδηγούσε σε εθνικές εκλογές – θα δυσκόλευε όμως τις μεταρρυθμίσεις μας». Με τη λέξη «μεταρρυθμίσεις» όμως εννοεί το χαράτσι των ελευθέρων επαγγελματιών, το ακαταδίωκτο των τραπεζιτών, τη μη προστασία της πρώτης κατοικίας, το γάμο των ομοφυλοφίλων, τη νομιμοποίηση των παράνομων μεταναστών κοκ. – καθώς επίσης την εθνική πολιτική της δουλοπρεπούς υποταγής, των υποκλίσεων και της διεθνούς επαιτείας. Επομένως, ασφαλώς θα ήταν καλύτερο ένα κακό αποτέλεσμα στις Ευρωεκλογές – για να δοθεί τουλάχιστον ένα μάθημα στην κυβέρνηση του οικονομικού και εθνικού μας κατήφορου.

.

Ανάλυση

Ως οικονομολόγος, η ευθύνη μου είναι να ελέγχω την κυβέρνηση, όσον αφορά την οικονομική της πολιτική – όπου τονίζω συνεχώς ότι, η χώρα μας βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, με όλους τους οικονομικούς μας δείκτες στο βαθύ κόκκινο. Μοναδική εξαίρεση ο ρυθμός ανάπτυξης που είναι θετικός – αν και δεν οφείλεται σε τίποτα άλλο, αλλά απλά και μόνο στα 50 δις € με δανεικά, με τα οποία στηρίχθηκε η κατανάλωση κυρίως.

Εάν θεωρεί κανείς εδώ επίτευγμα τη σπατάλη 50 δις € δανεικών που αυξάνουν το χρέος ως ελλείμματα (=ζημίες), για εξασφαλισθεί ένας ισχνός ρυθμός ανάπτυξης, θα πρόκειται μάλλον για οικονομικά αναλφάβητο – ενώ ο μοναδικός άλλος θετικός οικονομικός δείκτης είναι η μείωση του χρέους ως προς το ΑΕΠ, κυρίως όμως λόγω του πληθωρισμού.

Εάν θεωρεί κανείς επίτευγμα αυτή τη μείωση, έχουμε άλλη άποψη – αφού ο πληθωρισμός που οφείλεται κυρίως στην αισχροκέρδεια των ολιγοπωλίων και των καρτέλ, καθώς επίσης στην απληστία των τραπεζών, εξαθλιώνει ακόμη περισσότερο τους Έλληνες που επί πλέον υπερφορολογούνται, μέσω της διατήρησης των ίδιων συντελεστών, όπως του ΦΠΑ, στις αυξημένες τιμές.

Οι Έλληνες ληστεύονται επίσης από τους φόρους των καυσίμων και των ακινήτων που, μεταξύ άλλων, έχουν εκτοξεύσει τα ενοίκια στα ύψη – ενώ είναι ενοχλητικό το ότι δεν καταλαβαίνουν πως η αύξηση του κατώτατου μισθού εκ μέρους της κυβέρνησης, ήταν (α) ένα μέτρο με τις τσέπες των επιχειρήσεων, (β) αύξησε τις εισφορές προς όφελος του δημοσίου και (γ) αύξησε το «χαράτσι» των ελευθέρων επαγγελματιών, τον τεκμαρτό φόρο δηλαδή αυθαίρετης κερδοφορίας (με την επίκληση της δήθεν καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, σαν να απευθύνονται σε καθυστερημένους Πολίτες), αφού είναι συνάρτηση του κατώτατου μισθού.

Δεν μπορεί πάντως να μη βλέπει κανείς πως μέσα στα 4,5 χρόνια που κυβερνάει η ΝΔ, το δημόσιο χρέος μας αυξήθηκε κατά 50 δις € (γράφημα) – χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το κρυφό χρέος των 25 δις € παγωμένων τόκων του ESM που θα εμφανισθούν ξαφνικά το 2033, μαζί με την εξυπηρέτηση χρεολυσίων 96 περίπου δις €, συν τα άλλα κρυφά χρέη, όπως οι κρατικές εγγυήσεις και τα μελλοντικά ελλείμματα του ασφαλιστικού μας συστήματος.

Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνει πως τα προβλήματα εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα το 2026,27 και 28, όπου θα υπερδιπλασιαστούν οι πληρωμές, όταν θα έχουμε ταυτόχρονα ξεπουλήσει τα πάντα, θα είναι τεράστια – ενώ θα πρέπει να συμπληρωθούν οι ετήσιοι τόκοι στα ποσά του γραφήματος (περί τα 8 δις).

Δεν μπορεί να μη διαπιστώνει πως η βία της καθημερινότητας που εισήγαγαν οι κυβερνήσεις στις ζωές των Πολιτών, εννοώντας εδώ τη θανατηφόρα ακρίβεια, τους εξευτελιστικούς μισθούς, το υπέρογκο κόστος διαβίωσης, την αδυναμία των νέων να δημιουργήσουν οικογένεια, τη μετανάστευση τους για να επιβιώσουν, τους πλειστηριασμούς των σπιτιών τους κοκ., είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο τους – αυτό που προκαλεί τελικά τις άλλες εκφράσεις βίας, όπως των ανηλίκων κλπ. που έχουν γίνει συνηθισμένα γεγονότα στην πατρίδα μας.

Ο εθνικός κατήφορος

Συνεχίζοντας, αυτό που μας εξοργίζει σε μεγαλύτερο ίσως ακόμη βαθμό, είναι η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, παρά το ότι δεν έχουμε επαρκείς γνώσεις – όσον αφορά κυρίως την Τουρκία, την Αλβανία και τα Σκόπια.

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ!

από Βασίλης Βιλιάρδος

.

Αυτό που οφείλουμε να καταλάβουμε κάποια στιγμή είναι πως από την οικονομία εξαρτώνται τα πάντα – η υγεία, η παιδεία, η ασφάλεια, η άμυνα, τα εθνικά κοκ. Κυρίως όμως ότι, εάν συνεχίσουμε έτσι, η αντικατάσταση του πληθυσμού, ο δημογραφικός μαρασμός, η αλλαγή του ιδιοκτησιακού μας καθεστώτος και ο εθνικός ακρωτηριασμός είναι βέβαια – στην ΑΟΖ, στην Κύπρο, στη Θράκη και στο Αιγαίο.

.

Το κατάντημα της Ελλάδας

Είμαστε η 5η ακριβότερη χώρα στις 37 του ΟΟΣΑ, όσον αφορά το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών – με 26%, όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 18,2%. Το χειρότερο όμως είναι πως έχουμε υψηλότερες εισφορές από ότι η Ελβετία (17,3%) ή η Δανία (12,7%), με κράτος προνοίας εξαιρετικά υποβαθμισμένο, συγκριτικά με αυτές τις χώρες – καθώς επίσης με μισθούς κατά πολύ χαμηλότερους.

Εάν τώρα ήθελε το κράτος να αυξήσει τους μισθούς χωρίς να επιβαρύνει τις επιχειρήσεις και την ήδη ανύπαρκτη ανταγωνιστικότητα τους (κριτήριο το υπέρογκο εμπορικό έλλειμμα και η φυγή των βιομηχανιών), θα έπρεπε απλά να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων – ενώ όσον αφορά τον πραγματικό μισθό (=σε όρους αγοραστικής αξίας), να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό αισχροκέρδειας και να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές, μέσω των οποίων υπερφορολογεί τους Έλληνες, διατηρώντας τους ίδιους στις υψηλότερες τιμές.

Δεν είναι τυχαίο πάντως το ότι, το 2009 το κατά κεφαλήν μας εισόδημα ήταν στο 95% του μέσου της ΕΕ, ενώ το 2023 μόλις στο 67,2%, ξεπερνώντας μόνο τη Βουλγαρία (64%). Το χειρότερο είναι βέβαια πως θα μας ξεπεράσει και η Βουλγαρία – αφού το 2019 το δικό μας κατά κεφαλήν ήταν στο 65,8% και της Βουλγαρίας στο 53%. Δηλαδή, μέσα σε πέντε χρόνια το δικό μας αυξήθηκε μόλις κατά 1,4% και της Βουλγαρίας κατά 13% – οπότε πάνω από 9 φορές πιο γρήγορα! Δεν είναι ντροπή μας;

Συγκρίνεται ο φυσικός πλούτος της χώρας μας (κλίμα, νησιωτικός τουρισμός, πολιτιστικά μνημεία, υπόγειος πλούτος, στρατηγική θέση κλπ.) με την πάμπτωχη γεωοικονομικά Βουλγαρία; Δεν είναι κατάντημα το ότι, μας έχουν ξεπεράσει οι ανατολικές χώρες, όταν τις ξεπερνούσαμε όλες κατά πολύ; Πώς είναι δυνατόν να θριαμβολογεί το οποιαδήποτε κόμμα έχει κυβερνήσει ή κυβερνάει την Ελλάδα;

Πώς το ανέχονται οι Έλληνες; Αυτό που οφείλουμε πάντως να καταλάβουμε κάποια στιγμή είναι πως από την οικονομία εξαρτώνται τα πάντα – η υγεία, η παιδεία, η ασφάλεια, η άμυνα, τα εθνικά κοκ. Κυρίως όμως ότι, εάν συνεχίσουμε έτσι, η αντικατάσταση του πληθυσμού, ο δημογραφικός μαρασμός, η αλλαγή του ιδιοκτησιακού μας καθεστώτος και ο εθνικός ακρωτηριασμός είναι βέβαια – στην ΑΟΖ, στην Κύπρο, στη Θράκη και στο Αιγαίο.

Φάνηκε άλλωστε ξεκάθαρα από την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας – ενώ δεν είναι τυχαίο πως την ίδια χρονική στιγμή, το 2018, μας επιμήκυναν την αποπληρωμή του χρέους των 96 δις € στο EFSF και πάγωσαν τους τόκους. Όσον αφορά την ντροπιαστική στάση της ΝΔ μέσω της Ν. Μπακογιάννη στο θέμα του Κοσόβου, αποτελεί ένα ακόμη δείγμα – αφού τεκμηριώνει πως μας δίνουν εντολές για εθνικά θέματα και μας κάνουν ότι θέλουν οι ξένοι.

Η βρόμικη κυβερνητική προπαγάνδα

Χατζηδάκης: «O κατώτατος μισθός ήταν 650 € όταν η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές το 2019 και τώρα ανέβηκε στα 830 €. Ενώ η αύξηση του πληθωρισμού από το 2019 ίσαμε το 2024 είναι σωρευτικά 16,5%, η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι 28%. Αρκετά παραπάνω, δηλαδή, από την αύξηση του πληθωρισμού».

Η αλήθεια: Ο κατώτατος μισθός αφορά τα χαμηλά εισοδήματα – για τα οποία αυτό που μετράει κυρίως είναι ο πληθωρισμός στα τρόφιμα που μόνο από το 2021 έως το 2023 αυξήθηκε σωρευτικά κατά 27,12% (από το 105,57 στο 132,69). Επομένως, η αύξηση του κατώτατου ήταν χαμηλότερη΄- ενώ το να κάνεις πολιτική με τα χρήματα των άλλων (=των ιδιωτών), αντί με τα δικά σου (=του δημοσίου), όπου μπορείς μειώνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές, δεν είναι κανένα επίτευγμα.

24 Φεβρουαρίου 2024

από

 Βασίλης Βιλιάρδος

Συνεχίζεται ακάθεκτη η καθοδική πορεία της ελληνικής οικονομίας – ενώ το μοναδικό θετικό για το κράτος είναι ο πληθωρισμός που αυξάνει τα δημόσια έσοδα, ενώ μειώνει το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ. Βέβαια, ο πληθωρισμός εξαθλιώνει τους Έλληνες, μειώνοντας κατακόρυφα την αγοραστική αξία των μισθών και των συντάξεων – καθώς επίσης των καταθέσεων τους, προς όφελος των τραπεζών (οι απώλειες των καταθέσεων υπολογίζονται σωρευτικά στα 40 δις €, σε σχέση με το 2021).

.

Συνεχίζεται ακάθεκτη η οικονομική κατάρρευση!

Το πλέον απογοητευτικό οικονομικό μέγεθος της Ελλάδας το 2023, ήταν η μείωση των άμεσων ξένων επενδύσεων κατά 40% – από 7,53 δις € το 2022 στα 4,48 δις €, προφανώς λόγω αποτυχίας του υπουργείου ανάπτυξης. Ήταν εύλογο βέβαια, αφού όπως είχαμε επισημάνει η άνοδος τους δεν οφειλόταν στις παραγωγικές επενδύσεις – αλλά στις επενδύσεις στα ακίνητα και στο ξεπούλημα των υφισταμένων επιχειρήσεων. Η πτώση κατά 40% όμως δεν ήταν αναμενόμενη – αφού είναι εξαιρετικά υψηλή!

Το δεύτερο απογοητευτικό μέγεθος ήταν το θηριώδες εμπορικό μας έλλειμμα, το οποίο τεκμηριώνει τη μειωμένη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας – με την παραγωγικότητα των εργαζομένων να είναι στο 55% του μέσου όρου της ΕΕ, λόγω επενδυτικής «άπνοιας».

Το εμπορικό μας έλλειμμα μειώθηκε μεν στα 32,4 δις € το 2023 από 39,6 δις € το 2022, αλλά απλά και μόνο λόγω της μείωσης των τιμών της ενέργειας – ενώ αντιστοιχεί στο 14,5% του πληθωριστικού ΑΕΠ, γεγονός που σημαίνει πως είναι ιδιαίτερα υψηλό και επομένως επικίνδυνο. Εν προκειμένω, εάν δεν είχαμε το ευρώ, θα έπρεπε να υποτιμηθεί το νόμισμα μας – αν και στην ουσία υποτιμάται σε όρους μισθών (=έτσι καταντήσαμε προτελευταίοι στο κατά κεφαλήν εισόδημα της ΕΕ), μόνο που δεν φαίνεται.

Εξέλιξη των μισθών στην Ελλάδα

Το τρίτο απογοητευτικό μέγεθος ήταν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας που διαμορφώθηκε στα 10,7 δις € ή στο 4,5% του (πληθωριστικού) ΑΕΠ – χαμηλότερο μεν από τα 20,2 δις € του 2022, αλλά αφενός μεν λόγω της πτώσης των τιμών του φυσικού αερίου, αφετέρου λόγω της ανόδου των τουριστικών μας εσόδων, σχεδόν ανάλογα με το ύψος του πληθωρισμού σε σύγκριση με το 2019.

Με απλά λόγια, πολύ περισσότερα από όσα κερδίσαμε από τον τουρισμό έφυγαν στο εξωτερικό – με το υπόλοιπο αρνητικό κατά 10,7 δις €! Εκτός αυτού, στον τουρισμό είχαμε μείωση της μέσης δαπάνης ανά τουρίστα και ζημιογόνες τιμές – με αποτέλεσμα οι περισσότερες επιχειρήσεις του κλάδου να είναι στο βαθύ κόκκινο.

Όλα αυτά συνοδεύονται από την άνοδο του δημοσίου χρέους στα 406,5 δις €, αν και στον προϋπολογισμό δεν υπήρχε πρόβλεψη αύξησης του – αλλά διατήρησης του στα 401 δις €, επίσης για το 2024. Αύξηση, παρά το ότι συνεχίσθηκε το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας! Εδώ δεν λαμβάνονται καν υπ’ όψιν τα κρυφά χρέη – όπως ο αναβαλλόμενος φόρος των τραπεζών περί τα 13,5 δις €, οι παγωμένοι τόκοι του EFSF ύψους 25 δις € και οι κρατικές εγγυήσεις της τάξης των 28 δις €.

Επί πλέον, το ιδιωτικό μας χρέος πλησιάζει τα 400 δις €, ενώ το εξωτερικό τα 550 δις € (=δημόσιο και ιδιωτικό μαζί, σε ξένους δανειστές) – παρά τους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων.

Συμπερασματικά λοιπόν, συνεχίζεται ακάθεκτη η καθοδική πορεία της ελληνικής οικονομίας – ενώ το μοναδικό θετικό για το κράτος είναι ο πληθωρισμός που αυξάνει τα δημόσια έσοδα, ενώ μειώνει το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ. Βέβαια, ο πληθωρισμός εξαθλιώνει τους Έλληνες, μειώνοντας κατακόρυφα την αγοραστική αξία των μισθών και των συντάξεων – καθώς επίσης των καταθέσεων τους, προς όφελος των τραπεζών (οι απώλειες των καταθέσεων υπολογίζονται σωρευτικά στα 40 δις €, σε σχέση με το 2021).

Ιδιωτικά πανεπιστήμια

ΤΑ ΨΗΦΙΑΚΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

11 Φεβρουαρίου 2024

από Βασίλης Βιλιάρδος

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς πως συνδέονται τα ψηφιακά χρήματα και η κατάργηση των μετρητών, με τον πολιτισμικό πόλεμο που βιώνουμε – όπου η απάντηση είναι στην ουσία πολύ εύκολη, αφού ο στόχος και των δύο είναι κοινός: ο έλεγχος και η κυριαρχία των κοινωνιών από μία μειοψηφική αλλά πανίσχυρη ολιγαρχική ελίτ που σύντομα θα κατέχει τα πάντα, με σκοπό τη διατήρηση της κυριαρχίας και του πλούτου της που συνεχώς θα αυξάνεται. Του 1% της ανθρωπότητας που γίνεται λιγότερο και πλουσιότερο, στο 99% που σύντομα δεν θα έχει στην κατοχή του τίποτα – ενώ δεν θα χρειάζεται καν ως εργατικό δυναμικό, αλλά θα ζει σε μία «σοσιαλιστική κοινωνία», με επιδόματα που θα εξασφαλίζουν απλά την επιβίωση και τη μη εξέγερση του. Το «σχέδιο» αυτό προπαγανδίζεται ήδη από τους ελίτ συντελεστές της «Μεγάλης Επαναφοράς» – οι οποίοι διακηρύττουν πως οι άνθρωποι θα είναι ευτυχισμένοι, χωρίς να έχουν καμία ιδιοκτησία..

Ανάλυση

Εισαγωγικά, το θέμα των ψηφιακών χρημάτων (ανάλυση) και της κατάργησης των μετρητών (ανάλυση), είναι κάτι που οφείλει να απασχολεί σοβαρά τις ανθρώπινες κοινωνίες – σημειώνοντας πως ο D. Trump, σε μία πρόσφατη προεκλογική του ομιλία στο New Hampshire, τα χαρακτήρισε επικίνδυνα, λέγοντας τα εξής:

«Απόψε δίνω μία άλλη υπόσχεση για την προστασία των Αμερικανών από την κυβερνητική τυραννία. Ως πρόεδρος σας, δεν θα επιτρέψω ποτέ τη δημιουργία ενός ψηφιακού νομίσματος κεντρικής τράπεζας – ενός CBDC.

Ένα τέτοιο νόμισμα θα έδινε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση τον απόλυτο έλεγχο των χρημάτων σας. Θα μπορούσαν να σας πάρουν τα χρήματα. Δεν θα γνωρίζατε καν πως τα πήραν. Το ενδεχόμενο αυτό αποτελεί μία επικίνδυνη απειλή για την ελευθερία».

Εν προκειμένω, οι συνέπειες από μία τέτοια ενέργεια δεν είναι κατανοητές στους περισσότερους ανθρώπους – όπως στο παράδειγμα της περαιτέρω προώθησης της «πράσινης απάτης» (ανάλυση), όπου οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να αποφασίσουν ότι, η βενζίνη θα έπρεπε να διανεμηθεί με δελτίο.

Σε μία τέτοια περίπτωση, τα ψηφιακά χρήματα θα μπορούσαν να αχρηστευθούν, εάν κάποιος αγόραζε μία συγκεκριμένη ποσότητα βενζίνης μέσα σε ένα μήνα – όπου εάν προσπαθούσε να γεμίσει το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου του με περισσότερη, θα λάμβανε απλά το μήνυμα «η συναλλαγή απορρίφθηκε».

Με απλά λόγια, οι κυβερνήσεις θα εφεύρισκαν νέους τρόπους, έτσι ώστε να μπορούν να ελέγξουν πόσες ποσότητες μπορεί να αγοράσει κανείς από ένα εμπόρευμα – περιορίζοντας τες κατά το δοκούν. Θα ήταν σε θέση δε, να βαθμολογήσουν κάθε οικονομική απόφαση που λαμβάνεται από κάθε άτομο – να γνωρίζουν ακόμη και τη φυσική θέση των ανθρώπων στο σημείο αγοράς, να τους επιβάλουν κυρώσεις, να τους δεσμεύουν τις καταθέσεις κοκ.

Εύλογα λοιπόν θεωρείται πως τα ψηφιακά χρήματα θα αποτελούσαν απειλή για τις συνταγματικές ελευθερίες των ανθρώπων – δίνοντας στις κυβερνήσεις τον απόλυτο έλεγχο των ιδιωτικών μας οικονομικών πληροφοριών. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως είμαστε υποχρεωμένοι ως Πολίτες, να απαιτούμε να πάρουν θέση στο κρίσιμο θέμα των ψηφιακών χρημάτων όλα τα πολιτικά κόμματα – έτσι ώστε να κάνουμε σωστές επιλογές στις εκλογές, είτε στις εθνικές, είτε στις ευρωπαϊκές.

Για να μην παρεξηγηθούμε, γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο Trump είναι ναρκισσιστής, αλαζονικός, λαϊκιστής, ενώ αρκετά συχνά συμπεριφέρεται χυδαία – η διαφορά του όμως με τον B. Obama ή με τον J. Biden είναι το ότι, οι δύο τελευταίοι συμπεριφέρονται εκλεπτυσμένα και επομένως μπορούν να κρύβουν αυτά τους τα χαρακτηριστικά που δεν διαφέρουν καθόλου, από τα αντίστοιχα του Trump. Το κρίσιμο στοιχείο είναι βέβαια πως ο Trump, σε αντίθεση με τους άλλους δύο, δεν υπηρετεί το βαθύ αμερικανικό κράτος – ενώ ο λαϊκισμός του είναι διαφορετικός.

Η κυριαρχία της πολιτικής

Συνεχίζοντας, η εστίαση μας είναι στα οικονομικά – οπότε η πολιτική δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί. Στη σημερινή εποχή όμως, η πολιτική επηρεάζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό την οικονομία, από ότι στο παρελθόν – σημειώνοντας πως ταυτόχρονα βιώνουμε ένα εντυπωσιακό παράδοξο. Ποιο είναι αυτό;

Το ότι αρκετοί πολιτικοί δεν μπορούν να συμφωνήσουν σχετικά με τη διαφορά των ανδρών και των γυναικών, ούτε καν με την έννοια του γάμου – κάτι που θα ήταν αδιανόητο πριν από μερικά χρόνια, ενώ οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση θα θεωρούταν γελοία. Ακόμη περισσότερο, το Επιτελικό Κράτος που η Ελλάδα μιμήθηκε και δεν εφηύρε, γνωστό και ως «βαθύ κράτος», ψηφίζει νόμους που δεν υποστηρίζονται από το εκάστοτε Σύνταγμα – ενώ αψηφούν την κοινή λογική.

Η πολιτική πάντως με τη σειρά της έχει μία αμφίδρομη σχέση με τον πολιτισμό, με την κουλτούρα – την οποία επηρεάζει και από την οποία επηρεάζεται. Επομένως, η οικονομία εξαρτάται μέσω της πολιτικής από την κουλτούρα – οπότε έχει χάσει το αρχικό της νόημα.

Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

από Βασίλης Βιλιάρδος

Η χαριστική βολή θα είναι η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους Τούρκους, η οποία θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για την Κύπρο, τη Θράκη και τα νησιά μας, με τις βίζες που δόθηκαν για την ειρηνική κατάληψη τους – μέσω της προσφυγής στη Χάγη, δήθεν μόνο για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, αλλά τελικά για όλα όσα απαιτούν οι Τούρκοι. Συμφωνούν οι αριστεροί, λόγω του ιδεοληπτικού διεθνισμού τους, αλλά οι δεξιοί θα χρειαστούν ξανά φροντιστήριο, εκβιασμούς και ενδοτικούς – τύπου Μπακογιάννη. Συμφωνεί επίσης η εγχώρια ελίτ που διαβλέπει επιχειρηματικές ευκαιρίες – αδιαφορώντας για όλα τα υπόλοιπα. Η ελληνική κοινωνία είναι ανίκανη να αντιδράσει, λόγω μνημονίων, φτωχοποίησης, ακρίβειας, χειραγώγησης, κατακερματισμένης αντιπολίτευσης κοκ. – οπότε η χρονική στιγμή είναι κατάλληλη, για την επικράτηση του εθνομηδενισμού.

Η επέλαση του εθνομηδενισμού

Είναι απίστευτο το πόσο έντεχνα οι δεξιές ολιγαρχικές ελίτ χρησιμοποιούν την αριστερή ιδεοληψία, τους εκβιασμούς, την ενδοτικότητα για χάρη της καρέκλας και τα φροντιστήρια – για να επιβάλουν την ατζέντα τους.

(α) Πρώτα φέρνουν τη νομιμοποίηση των παράνομων, σε δήθεν περιορισμένη κλίμακα – συμφωνούν οι αριστεροί, λόγω του ιδεοληπτικού διεθνισμού τους, ενώ οι δεξιοί απλά εθελοτυφλούν.

(β) Μετά φέρνουν την επιστολική ψήφο, με στόχο τη χειραγώγηση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών – όπου τυχόν νίκη της ΝΔ, θα καταστήσει τον Κ. Μητσοτάκη απόλυτο κυρίαρχο, μονάρχη. Συμφωνούν οι αριστεροί, με το πρόσχημα της ψήφου των αποδήμων – δεν χρειάζονται φροντιστήριο οι δεξιοί.

(γ) Ακολουθεί ο γάμος των ομοφυλοφίλων, με την υιοθεσία παιδιών που τον συνοδεύει και που θα διαλύσει τον πυρήνα της κοινωνίας: την οικογένεια – ενώ δεν είναι αποδεκτή η ελληνική ορθοδοξία από τη Δύση. Η ηγεσία της εκκλησίας είναι ανύπαρκτη – οπότε ο χρόνος είναι κατάλληλος. Συμφωνούν οι αριστεροί λόγω δικαιωματισμου, αλλά χρειάζονται φροντιστήριο και εκβιασμούς οι δεξιοί. Χρησιμοποιούνται έντεχνα οι ενδοτικοί τύπου Γεωργιάδη – με τις συνήθεις διαδοχικές κυβιστήσεις τους, για χάρη της καρέκλας.

(δ) Η χαριστική βολή θα είναι η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους Τούρκους, η οποία θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για την Κύπρο, τη Θράκη και τα νησιά μας, με τις βίζες που δόθηκαν για την ειρηνική κατάληψη τους – μέσω της προσφυγής στη Χάγη, δήθεν μόνο για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, αλλά τελικά για όλα όσα απαιτούν οι Τούρκοι.

Συμφωνούν οι αριστεροί, ξανά λόγω του ιδεοληπτικού διεθνισμού τους, αλλά οι δεξιοί θα χρειαστούν ξανά φροντιστήριο, εκβιασμούς και ενδοτικούς – τύπου Μπακογιάννη. Συμφωνεί επίσης η εγχώρια ελίτ που διαβλέπει επιχειρηματικές ευκαιρίες – αδιαφορώντας για όλα τα υπόλοιπα.

Τέλος, η ελληνική κοινωνία είναι ανίκανη να αντιδράσει, λόγω μνημονίων, φτωχοποίησης, ακρίβειας, χειραγώγησης, κατακερματισμένης αντιπολίτευσης κοκ. – οπότε η χρονική στιγμή είναι κατάλληλη, για την επικράτηση του εθνομηδενισμού.
Το πολωνικό πραξικόπημα και η Ελλάδα

Όλα όσα συνέβησαν στην Πολωνία μετά τις τελευταίες εκλογές, ήταν κωμικοτραγικά – αφού στην αρχή το ηττημένο κόμμα (PiS) δεν ήθελε να εγκαταλείψει την εξουσία. Καθυστέρησε δε τη μεταβίβαση της κυβέρνησης, σχηματίζοντας μία νέα – παρά το ότι δεν είχε την πλειοψηφία στη Βουλή!

ΚΟΡΥΦΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΕΙΛΗ ΜΑΖΙΚΩΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΩΝ

"...Όποιος πάντως δεν βλέπει το ορόσημο του 2033, όπου το δημόσιο χρέος μας θα είναι ξανά εκτός ελέγχου εάν δεν ληφθούν έγκαιρα μέτρα, ενώ δεν θα μας έχει απομείνει πια τίποτα για να ξεπουλήσουμε, με τα νοικοκυριά μας ήδη στα όρια της εξαθλίωσης, απλά εθελοτυφλεί – παραβλέπει τα γεγονότα, είτε από φόβο, είτε από ανευθυνότητα..."

14 Ιανουαρίου 2024

από Βασίλης Βιλιάρδος

Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο, τα κράτη που πλήττονται από ασύμμετρες φορολογικές συνθήκες και από κλοπή πόρων, στα οποία δυστυχώς ανήκει και η Ελλάδα κυρίως μετά το έγκλημα του PSI, δεν θα συντρίβονταν από τα μέτρα λιτότητας που συνήθως επιβάλει το ΔΝΤ και πλέον οι αγορές. Η ελάφρυνση του χρέους θα μπορούσε σίγουρα να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες να μη χρεοκοπήσουν – προκαλώντας σεισμικές δονήσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη. Κυρίως όμως να επενδύσουν στην προσαρμογή τους στην κλιματική κρίση, καθώς επίσης στη βελτίωση της υγείας και της ευημερίας των Πολιτών τους – έτσι ώστε να μετριασθεί, μεταξύ άλλων, η απειλή των παράνομων μεταναστευτικών ροών προς τη Δύση, προτού καταστούν επικίνδυνες. Ακόμη όμως και αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, δεν θα ήταν αρκετό για να εξαλειφθούν οι αιτίες των επαναλαμβανόμενων κρίσεων χρέους στον παγκόσμιο νότο. Θα έπρεπε δηλαδή, αφενός μεν οι πολυεθνικές εταιρίες να υποχρεωθούν να σταματήσουν την οικονομική αιμορραγία των αναπτυσσομένων χωρών, αφετέρου να υπάρξει μία στρατηγική οικονομικής ανάπτυξης τους που θα αξιοποιεί πλήρως τους πόρους που έχει στη διάθεση της η κάθε μία, με το δικό της νόμισμα – τονίζοντας ξανά πως η Ελλάδα, μετά τα τρία διαδοχικά μνημόνια και το PSI, δεν ανήκει πια στις ανεπτυγμένες, αλλά στις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Όποιος πάντως δεν βλέπει το ορόσημο του 2033, όπου το δημόσιο χρέος μας θα είναι ξανά εκτός ελέγχου εάν δεν ληφθούν έγκαιρα μέτρα, ενώ δεν θα μας έχει απομείνει πια τίποτα για να ξεπουλήσουμε, με τα νοικοκυριά μας ήδη στα όρια της εξαθλίωσης, απλά εθελοτυφλεί – παραβλέπει τα γεγονότα, είτε από φόβο, είτε από ανευθυνότητα.

.
Ανάλυση

Το δημόσιο χρέος σε παγκόσμιο επίπεδο (το συνολικό επίσης, αλλά δεν είναι εδώ το θέμα μας) παρουσιάζει μεγάλη άνοδο τις τελευταίες δεκαετίες – ως αποτέλεσμα των διαδοχικών κρίσεων που προκάλεσαν μία απότομη επιτάχυνση αυτής της τάσης. Έτσι έχει υπερτετραπλασιασθεί το 2022, σε σχέση με το 2000 – υπερβαίνοντας σημαντικά το παγκόσμιο ΑΕΠ που τριπλασιάσθηκε την ίδια χρονική περίοδο (γράφημα).

Ειδικότερα, το παγκόσμιο δημόσιο χρέος που περιλαμβάνει το εσωτερικό και το εξωτερικό χρέος της γενικής κυβέρνησης (=τόσο του κεντρικού κράτους, όσο και των οργανισμών του δημοσίου), έφτασε στο επίπεδο-ρεκόρ των 92 τρις $. Από αυτό το ποσόν, οι αναπτυσσόμενες χώρες οφείλουν σχεδόν το 30% – εκ των οποίων το 70% περίπου αποδίδεται στην Κίνα, στην Ινδία και στη Βραζιλία (γράφημα).

. Ο μύθος της κατακόρυφης ανόδου των εξαγωγών

Τα μικρά αλλά σημαντικά οικονομικά κείμενα, σε συνδυασμό με τους πίνακες τους, δίνουν μία εικόνα της ελληνικής οικονομίας από ορισμένες πλευρές – βοηθώντας στην κατανόηση αυτών που ακούγονται, με στόχο τη χειραγώγηση των Πολιτών. Έχουμε πει πάντως πολλές φορές ότι, για να αναπτυχθεί και να ευημερήσει η Ελλάδα, δεν χρειάζονται ψέματα, αλλά παραγωγικές επενδύσεις – οι οποίες προϋποθέτουν τα εξής γνωστά από δεκαετίες: (1) απλοποίηση του φορολογικού συστήματος με κίνητρα για επενδύσεις, (2) καταπολέμηση της γραφειοκρατίας με την απλοποίηση όλων των διαδικασιών, (3) αξιόπιστο και σταθερό τραπεζικό σύστημα που να μην κλέβει τους Πολίτες, (4) καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής, (5) γρήγορη, αποτελεσματική και απλοποιημένη απονομή δικαιοσύνης, (6) σωστό και σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα συνδεδεμένο με την αγορά εργασίας, (7) ισχυρή Αρχή ανταγωνισμού που να αποτρέπει τα καρτέλ και την αισχροκέρδεια, (8) δίκαιη εργατική νομοθεσία, (9) αξιοκρατία στα υπουργεία και (10) ένα λειτουργικό οικοσύστημα για τις επιχειρήσεις, έτσι ώστε να μοιράζονται την τεχνογνωσία, το marketing, τα Logistics κοκ.

Ο μύθος της κατακόρυφης ανόδου των εξαγωγών

Εάν θέλει να έχει κανείς πραγματικές συγκρίσεις με τα προηγούμενα χρόνια, θα πρέπει να μετρήσει τις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών, μαζί με τον τουρισμό δηλαδή, σε σταθερές τιμές του 2010 – έτσι ώστε να μην συμπεριλαμβάνεται ο πληθωρισμός που καθιστά ανόμοιες τις συγκρίσεις μεταξύ τους (γράφημα).

Έτσι θα διαπιστώσει πως αυξήθηκαν μεν οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών το 2022 σε τρέχουσες (=μαζί με τον πληθωρισμό) τιμές, αλλά πολύ λίγο σε σταθερές τιμές (=χωρίς τον πληθωρισμό), σε σχέση με το 2019 – το οποίο χρησιμοποιούμε επειδή δεν ήταν έτος πανδημίας. Όταν ακούμε δε για κατακόρυφη άνοδο των τουριστικών μας εσόδων το 2023, με αποτέλεσμα να είναι υψηλότερα από το 2019, πρόκειται επίσης για ένα μεγάλο ψέμα – αφού θα έπρεπε να αφαιρεθεί ο πληθωρισμός, για να διαπιστώσουμε πόσες είναι πραγματικά (εκτός του ότι είναι σε μεγάλο βαθμό πια ζημιογόνος ο τουριστικός μας κλάδος και παραμένει μη συνδεδεμένος με την εγχώρια παραγωγή).

Η κατάρρευση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ

Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ανήλθε το 2022, με βάση τις ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης, στο επίπεδο που είχε καταγραφεί το 2008. Εντούτοις, ο βαθμός σύγκλισης με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, δηλαδή το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ως ποσοστό του κοινοτικού μέσου, δεν έχει προσεγγίσει το επίπεδο του 2008.

Ο καγκελάριος της παρακμής

Βασίλης Βιλιάρδος

Έτσι χαρακτηρίζουν οι Γερμανοί τον O. Scholz – στηρίζοντας τη θέση τους στο ότι, ένας Γερμανός καγκελάριος οφείλει να γνωρίζει πως ένα βιομηχανικό έθνος χρειάζεται φθηνή ενέργεια και πρώτες ύλες, για να είναι σε θέση να ανταγωνισθεί διεθνώς. Επίσης ότι, κανένα άλλο κράτος στον πλανήτη δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις ρωσικές προμήθειες ενέργειας και πρώτων υλών, σε συγκρίσιμες τιμές – ενώ η αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων από ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά, είναι μία χίμαιρα.

Ήταν εύλογο λοιπόν η γερμανική βιομηχανία, μετά το οριστικό τέλος των σχέσεων της Γερμανίας με τη Ρωσία, να μεταφέρει την παραγωγή της στο εξωτερικό – κατά προτίμηση στις ΗΠΑ ή στην Κίνα, όπου το ενεργειακό κόστος είναι μόνο το 1/5 ή το 1/3 του ενεργειακού κόστους της Γερμανίας. Την ίδια στιγμή, εκείνες οι γερμανικές εταιρίες που δεν μπορούν να ενεργήσουν αντίστοιχα, μειώνουν την παραγωγή τους και περιορίζουν τις θέσεις εργασίας – ενώ ασφαλώς θα ακολουθήσει η μείωση των μισθών, ενδεχομένως επίσης μία μεγάλη οικονομική κατάρρευση.

Ο O. Scholz πάντως θα έπρεπε να γνωρίζει την περιβόητη ομιλία του γεωστρατηγικού αναλυτή των ΗΠΑ G. Friedman – στο Συμβούλιο του Σικάγο για τις Παγκόσμιες Υποθέσεις, το 2015. Εν προκειμένω, όπως ανέφερε ο Friedman, για περισσότερα από 100 χρόνια ο στόχος της αμερικανικής πολιτικής ήταν να αποτρέψει τη «συγχώνευση» της γερμανικής βιομηχανίας με τις ρωσικές πρώτες ύλες – ενώ «ενωμένες οι δύο αυτές χώρες, είναι η μοναδική δύναμη που μπορεί να απειλήσει τις ΗΠΑ, οπότε είναι προς το συμφέρον μας να μη συμβεί ποτέ αυτό!»