Τι συμβαίνει αλήθεια και το ΔΙΑΖΩΜΑ είναι τελευταία πανταχού παρόν σε ό,τι αφορά την αξιοποίηση και προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς; Πώς ένα σωματείο που είχε αρχικά ως στόχο τη μελέτη, ανάδειξη και αξιοποίηση των αρχαίων θεάτρων σήμερα περιοδεύει ανά τη χώρα, υποστηρίζοντας ότι σχεδιάζει τις δράσεις πολιτισμού του νέου ΕΣΠΑ; Πώς γίνεται ένα μη κερδοσκοπικό, σύμφωνα με το καταστατικό του, σωματείο να εισηγείται και να κατευθύνει κρατικές και ευρωπαϊκές επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ; Πώς οι «εταίροι» του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ από χορηγοί αδημονούν πλέον να εισβάλουν ως επενδυτές στον κερδοφόρο τομέα της πολιτιστικής διαχείρισης; Τι συμβαίνει όταν ένα σωματείο ιδιωτών διαμορφώνει και επιβάλει την κατεύθυνση στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς για τα επόμενα χρόνια, με τη συναίνεση της πρώην και νυν πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείο Πολιτισμού, αλλά και πολλών στελεχών του;
Οι προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του πολιτισμού δεν είναι νέες. Δεν είναι, βέβαια, εύκολο να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς σε μια χώρα που βάσισε τη συλλογική της συνείδηση σε «αυτά τα αγάλματα». Οπότε οι βασικοί τρόποι είναι δύο: είτε μέσω των ΟΤΑ (Δήμοι, Περιφέρειες), είτε μέσω «κοινωφελών οργανισμών» και σωματείων (ΔΙΑΖΩΜΑ, Ίδρυμα Νιάρχος, Ίδρυμα Ωνάση κλπ). Οι προσπάθειες αυτές εντείνονται τα τελευταία χρόνια, είτε με τη μορφή της ανάθεσης έργων σε εργολάβους (όπως λ.χ. η ανάθεση της ψηφιοποίησης αρχαιολογικών αντικειμένων των Εφορειών Αρχαιοτήτων σε ιδιωτικές εταιρείες-εργολάβους, έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη) είτε με την προσπάθεια εμπλοκής στο αρχαιολογικό έργο φορέων που παρουσιάζονται ως επίδοξοι διαχειριστές σχετικών κονδυλίων. Ασφαλώς, όλα αυτά προβάλλονται με «θετικό τρόπο»: κάθε φορά που Δήμοι ή Ιδρύματα θέλουν να ανακατευτούν με τη διαχείριση μνημείων, θυμούνται τη «σχέση των μνημείων με την κοινωνία», την οποία υποτίθεται ότι «δεν θέλει» ή «δεν μπορεί» να υπηρετήσει το Υπουργείο Πολιτισμού, θυμούνται τη «σχέση του πολιτισμού με τον τουρισμό» και πάει λέγοντας. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι εργαζόμενοι του πολιτισμού εμφανίζονται ως οι «κακοί» που δεν αφήνουν τα μνημεία να «ανασάνουν», ενώ οι δήμαρχοι, οι πολιτευτές, τα διορισμένα ΔΣ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι παρουσιάζονται ως η «έκφραση της κοινωνίας των πολιτών» (!). Το ίδιο το ΔΙΑΖΩΜΑ, με αφορμή τα 8 χρόνια λειτουργίας του, δημοσιοποίησε ένα βίντεο με το οποίο ενημερώνει για τις δράσεις του, αλλά και για το ότι ήρθε για να μας σώσει από το «τείχος» που έχουν ορθώσει οι «αρχαιολόγοι» (!) μεταξύ της κοινωνίας και των μνημείων.
