Έργα και ημέρες πρακτόρων από την "αριστερή" πτέρυγα του πολιτικού προσωπικού του Ευρώ Ατλαντικού άξονα το 2015

 

ΒΑΣΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ: 

1. ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΑΠΟΙΚΙΑΣ ΧΡΕΟΥΣ-ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΞΟΝΑ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ &

 2. ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΚΑΘΕ ΕΛΠΙΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΑΡΙΣΤΕΡΑ", ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ!

 Από #Νέος_Θερσίτης, [7/7/2024 5:20 μμ]

 «Μα, τι πάει και θυμάται κι αυτός ο Πούτιν για την Ελλάδα;

(… και μαζί, τι πάει και θυμίζει και σε μας!)

Έβλεπα πιο προσεκτικά τη συνέντευξη του Вλανтιμiр Поύтiν μετά τη Διάσκεψη Κορυφής του Οργανισμού της Σαγκάης,

στις 4 Ιούλη 2024, με αφορμή ερώτηση περί της προοπτικής ενιαίου νομίσματος Ρωσίας-Λευκορωσίας:

“Θα προχωρήσουμε με προσεκτικά βήματα στην οικονομική ολοκλήρωση με την Λευκορωσία με βάση και τη διεθνή, θετική κι αρνητική εμπειρία.

…Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ξέρετε, όταν δημιουργήθηκε το ενιαίο νόμισμα, πολλές χώρες με αδύναμες οικονομίες υπέφεραν, επειδή δεν είναι δυνατόν να ρυθμιστεί τίποτα με βάση τον πληθωρισμό, επειδή τα πάντα είναι συνδεδεμένα με το ευρώ.

Δεν υπάρχει δραχμή, φέρ' ειπείν, και η Ελλάδα δεν μπορούσε να ρυθμίσει τις εσωτερικές οικονομικές της διαδικασίες με τη βοήθεια του εθνικού της νομίσματος…»

👉 Η αλήθεια είναι ότι ο Πούτιν το πρώτο εξάμηνο του 2015 έζησε από πολύ κοντά και πολύ ενεργά την “ελληνική κρίση χρέους” προσπαθώντας πραγματικά και ειλικρινά να βοηθήσει την Ελλάδα “να τα βγάλει πέρα” με την Τρόικα!

Στο τέλος, έπαθε όμως κι αυτός … “Τσίπρα” -όπως κι ο Ελληνικός λαός!

Έμειναν όμως, απ’ αυτή την εποχή κάποιες ιστορίες που θα διηγηθώ παρακάτω

(😉 Α, και για να μην έχουμε … διαψεύσεις, να θυμίσω ότι για ΟΛΑ αυτά υπάρχουν ΚΑΙ μάρτυρες ΚΑΙ ντοκουμέντα κι αλληλογραφία ΚΑΙ ηχογραφημένα πρακτικά!)

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

από Βασίλης Βιλιάρδος

Η επενδυτική βαθμίδα που θα δοθεί στην Ελλάδα από τις «αγορές», επειδή τις εξυπηρετεί, δεν πρόκειται να ωφελήσει σε απολύτως τίποτα τους Πολίτες – αφού θα παραμείνουν εξαθλιωμένοι σκλάβοι χρέους, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους. Εάν αυτό αρέσει πραγματικά στους Έλληνες, με κριτήριο το ότι δεν διαμαρτύρονται, είναι δικό τους θέμα – απογοητευτικό όμως, αφού η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη χώρα με πολλές λύσεις στη διάθεση της που ασφαλώς δεν μπορούν να δρομολογηθούν, χωρίς τη στήριξη συνειδητοποιημένων Πολιτών.

Ανάλυση



Μας «κατηγορούν» πολλές φορές, όσον αφορά τις εκτιμήσεις μας για την ελληνική οικονομία, ισχυριζόμενοι πως δεν ταιριάζουν με τις διεθνείς αναφορές – σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα ευρίσκεται σε μία πολύ καλή οικονομική κατάσταση, με θετικές μελλοντικές προοπτικές, ενώ έχει αναβαθμιστεί από ορισμένες εταιρίες αξιολόγησης, όπως πρόσφατα από τη γερμανική Scope.

Οι αντίθετες όμως εκτιμήσεις μας οφείλονται σε ένα απλό γεγονός: στο ότι εμείς εξετάζουμε την ελληνική οικονομία από την πλευρά των Ελλήνων Πολιτών, ενώ όλοι οι υπόλοιποι από την οπτική γωνία των «αγορών» και των δικών τους συμφερόντων. Πρόκειται λοιπόν για δύο εκ διαμέτρου αντίθετες «αφετηρίες» – οπότε είναι λογικό να διαφέρουν οι εκτιμήσεις σε μεγάλο βαθμό μεταξύ τους.

Ἐν Mεγάλῃ Ἑλληνικῄ Ἀποικία, 200 π.Χ.

Ο  Στρατής Τσίρκας  στο έργο του  "Ο  πολιτικός  Καβάφης" , αποδεικνύει  πως ο  ποιητής  ήταν αντίθετος  στην  αγγλική  αποικιοκρατία , με πολύ  προσεκτικό  τρόπο όμως , γιά ευνόητους  λόγους στην  Αγγλοκρατούμενη Αλεξάνδρεια . Δούλευε  εξ άλλου  στην αγγλική  εταιρεία  αρδεύσεων  όπου  έπαιρνε  και καλό  μισθό. Έτσι διοχέτευε τα  αντιαποικιοκρατικά  του  αισθήματα  στην τέχνη του.

 Στο αγαπημένο  του  ιστορικό  θέμα , την  Ελληνιστική  περίοδο, το  Ρωμαικό Imperium  ήταν  το προείκασμα  του  σύγχρονου  του  Αγγλικού.

 Ο Καβάφης  επίσης δεν έκρυβε  τα αντιβενιζελικά  του  αισθήματα  μιά  και ο Βενιζέλος ήταν άνθρωπος των Άγγλων κυρίως  και  των συμμάχων τους  Γάλλων.

Το παρακάτω  αριστουργηματικό  ποίημα έχει τύχει  πολλών  σχολιασμών. Το  μόνο  σίγουρο  είναι πως  σχολιάζει  αλληγορικά τον  Διεθνή  Οικονομικό  Έλεγχο  που επιβλήθηκε στην Ελλάδα μετά  την ήττα του 1897, γιά να ξεπληρωθούν και τα  χρέη που αρνιόταν να  πληρώσει ο  Χ.Τρικούπης  μετά  την  πτώχευση  που κήρυξε  το  1892. Αυτός πέθανε αυτοεξόριστος στη  Γαλλία  λίγο  μετά. Ο ΔΟΕ , το πρώτο μνημόνιο  διαρκείας ( πιό πριν υπήρξαν  κι άλλα , πιό σύντομα), λειτουργούσε  στην Ελλάδα μέχρι το  1978 !! 

Το σημερινό  τυπικά θα  λήξει  το  2060 ..... 

Ο  Καβάφης , βαθύς γνώστης της ιστορίας , έβλεπε μακριά και έδινε  μιά  συμβουλή : " Να  μη βιαζόμαστε....αρκεί να προχωράμε..." . Ας μην αφήνουμε την  (νεο)αποικιοκρατία  να μας  παρασέρνει στο  ρυθμό της  και  τα συμφέροντα  της.

Κωνσταντίνος Καβάφης

Ἐν Mεγάλῃ Ἑλληνικῄ Ἀποικία, 200 π.Χ.

Ὅτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ εὐχήν στήν Ἀποικία
δέν μέν’ ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία,
καί μ’ όλο πού ὁπωσοῦν τραβοῦμ’ ἐμπρός,
ἴσως, καθώς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, να ἔφθασε ὁ καιρός
νά φέρουμε Πολιτικό Ἀναμορφωτή.

ΠΩΛΕΙΤΑΙ

Νίκος Παστελάκος

Οι παλιοί θα την θυμάστε. Ήταν μια αφίσα του ΠΑΣΟΚ, με τον χάρτη της Ελλάδας και την λέξη ΠΩΛΕΙΤΑΙ. Ο χάρτης της Ελλάδας ήταν δημιούργημα του ΕΜΠ και είχε σημειωμένο επάνω, με κάθε δυνατή ακρίβεια, τον φυσικό πλούτο της Ελλάδας.

Μπήκαμε στην ΕΟΚ, ΕΕ και με τους νόμους των μνημονίων η αφίσα δικαιώθηκε. Δημιουργήθηκε το Υπερταμείο (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας με τον Ν. 4389/2016. Σκοπός της η διαχείριση και η αξιοποίηση του χαρτοφυλακίου του Δημοσίου, η αξιοποίηση και η εύρυθμη λειτουργία των ΝΠΔΔ που του ανήκουν. Μία από τις πολλές θυγατρικές του εταιρείες είναι και το ΤΑΙΠΕΔ που ιδρύθηκε με τον Ν. 3986/2011 και μεταξύ των σκοπών του είναι και η αξιοποίηση της γης της πατρίδας μας.

Τα δημόσια δάση ΔΕΝ ανήκουν στα κοινόχρηστα πράγματα αλλά στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και έτσι μεταβιβάστηκαν μια χαρά στο ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή στο Υπερταμείο. Βεβαίως αυτό δεν συνεπάγεται , από μόνο του οιαδήποτε μεταβολή στον δασικό τους χαρακτήρα. 

Όμως, σύμφωνα με την με αριθμό 1421/2013 απόφαση του ΣτΕ, υπό την συνδρομή επιτακτικών λόγων δημοσίου συμφέροντος επιτρέπονται, κατ’ εξαίρεση του Συντάγματος ,επεμβάσεις που μεταβάλλουν ή αλλοιώνουν τον δασικό χαρακτήρα μιας περιοχής. Είχε προηγηθεί και η με αριθμό 2499/2012 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου που επέτρεπε την ανάπτυξη αιολικών πάρκων σε αναδασωτέες περιοχές.

Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αγνοεί το πραγματικό καθεστώς που βρισκόμαστε ως χώρα και όλα τα ανωτέρω που μόλις ανέφερα. Στις εκλογές δεν έχουμε δυνατότητα επιλογής κυβέρνησης αλλά προσώπων με πολύ περιορισμένες δυνατότητες κινήσεως και παραγωγής πολιτικής. Γιατί εμείς το δεχθήκαμε τότε που δεν έπρεπε να το δεχθούμε.

Μας θέλουν γκαρσόνια, ταβερνιάρηδες, μαστροπούς, βαρκάρηδες, επιβήτορες, καμπαρετζούδες...

«Μας θέλουν γκαρσόνια, ταβερνιάρηδες, μαστροπούς, βαρκάρηδες, επιβήτορες, καμπαρετζούδες, μπουζουξήδες, χασισέμπορους, αχ αμάν αμάν και συρτάκι αμέ και Ζόρμπα δη Γκρηκ κι αυτοί ν’αρμέγουν τον τόπο το κρασί, το λάδι, τα πορτοκάλια, τις ντομάτες, τα ροδάκινα, το βαμπάκι, τα μάρμαρα, το βωξίτη, το λιγνίτη, τα μεταλλεύματα και τον ιδρώτα του κόσμου.» 

Στρατής Τσίρκας γεννήθηκε σαν σήμερα  (23 Ιουλίου 1911 – 27 Ιανουαρίου 1980)

1911

Γεννιέται στο Κάιρο ο συγγραφέας Στρατής Τσίρκας. Συγγραφέας της κοσμοπολίτικης διασποράς, γόνος ελληνικής προσφυγικής οικογένειας, στρατευμένος διανοούμενος ήταν ένας άνθρωπος με πολλαπλές ταυτότητες και πλούσια πολιτισμική εμπειρία, η οποία ενισχύθηκε από τα ταξίδια του στην Ιταλία, στην Τσεχοσλοβακία, στην Αυστρία, στην Παλαιστίνη, στη Γαλλία, στην Ελβετία και την Ισπανία.

Το 1927 δημοσιεύει στα «Παναιγύπτια» το πρώτο του πεζό με τίτλο «Φεγγάρι». Η πρώτη δημιουργική στιγμή της λογοτεχνικής γραφής συνοδεύεται και με τον αγώνα της βιοπάλης. Τον Ιούλιο του 1937 πηγαίνει στο Παρίσι, όπου γίνεται το Β` Διεθνές Συνέδριο Συγγραφέων για την υπεράσπιση της κουλτούρας ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό. Ο Τσίρκας γράφει μαζί με τον Λάγκστον Χιούις τον «Όρκο» στον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Ο Αριστοτέλης γιά την τυραννίδα.

Του Γεράσιμου Σκλαβούνου 

Η τυραννίδα  τρεις  στόχους  έχει : 

1. Να  εξουδετερώσει το  φρόνημα των πολιτών ( γιατί οι  μικρόψυχοι  δεν  μπορούν  να  της  αντισταθούν ). 

2. Οι  πολίτες να  μην εμπιστεύονται  ο ένας τον  άλλο. 

3. Η  εξασθένηση των  πολιτών ( γιατί  κανείς δεν  επιχειρεί άρα  ούτε την  κατάλυση  της τυραννίδας , αφού δεν  έχει την  απαιτούμενη  δύναμη.

 ( Γι'αυτό)  μία μέθοδος  των τυράννων  είναι να  φτωχαίνουν  τους  αρχόμενους  επιβάλοντας  φόρους  και να μη  διαθέτουν  χρόνους  γιά  συνωμοσίες εναντίον  τους , αφού  γιά  να συντηρήσουν  τις  οικογένειες  τους  πρέπει  να  δουλέψουν.

Άλλο χαρακτηριστικό  του  τυράννου είναι  να τρώει και  να βρίσκεται  με  ξένους  και όχι  με  συμπατριώτες  του , γιατί  νομίζει ότι  οι  συμπατριώτες του  είναι  εχθροί.

Συμφέρει περισσότερο  να στέλνουν οι  τύραννοι  τα χρήματα  τους  έξω  από την  πόλη , παρά  να τα  κρατούν  στην  πατρίδα. Πρέπει  επίσης  να δείχνει  ότι  εκτελεί  τα θρησκευτικά  του  καθήκοντα. Η  ευλάβεια  όμως  δεν  πρέπει να  καταντά  θρησκοληψία.

Ο ελληνικός ψευτο-δικομματισμός έφθασε στα όριά του (του Τάκη Φωτόπουλου

Ο ελληνικός ψευτο-δικομματισμός έφτασε στα όριά του

Προς μια άμεση και οικονομική δημοκρατία

ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε)1 έχει σχεδιάσει από καιρό και ήδη έχει επιβάλει την εδραίωση της ένταξης της Ελλάδας ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς δορυφόρους, στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή που εδραιώθηκε αυτή η δορυφοροποίηση, αμέσως μετά τον Β’ ΠΠ και τον συνακόλουθο Εμφύλιο στην Ελλάδα—η Αμερικανική πρεσβεία, παρέλαβε από τους Βρετανούς τον πολιτικό έλεγχο της Ελλάδος, ο οποίος συνόδευε και συμπλήρωνε τον οικονομικό.

Αυτό σήμαινε, μεταξύ άλλων, και τον εξαμερικανισμό της χώρας όχι μόνο στο πολιτικοστρατιωτικό επίπεδο, με τον υποβιβασμό και τελική έξωση του βασιλικού θεσμού—που, δυνητικά, θα μπορούσε να παίξει ρόλο μη ελεγχόμενο από την αμερικανική ελίτ—αλλά, κυρίως, με τη συντριβή του μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος της δεκαετίας του ’60. Ήταν μάλιστα αυτό το ανεπανάληπτο κίνημα, το οποίο είχε ξεσηκώσει τον λαό σε μεγαλειώδεις, σαφώς αντικαθεστωτικές, διαδηλώσεις, μόλις 20 χρόνια μετά τη συντριβή του λαϊκού κινήματος για πολιτικό και οικονομικό αυτο-καθορισμό, που εξανάγκασε την ντόπια πολιτικο-οικονομική ελίτ και τους ξένους (κυρίως αμερικανούς) «προστάτες» της να επιβάλουν στρατιωτική δικτατορία, υπό την άμεση κηδεμονία τους, σε μια ευρωπαϊκή χώρα–όπως συνήθιζαν να κάνουν μέχρι τότε μόνο στις λατινοαμερικανικές χώρες. Στο μεταξύ, η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ/ΕΕ σήμαινε και την πλήρη οικονομική εξάρτηση της Ελλάδας από την Υ/Ε (αμερικανική και ευρωπαϊκή). Και φυσικά η πολιτικο-οικονομική αυτή εξάρτηση συμπληρωνόταν από την απόλυτη πολιτιστική εξάρτηση, με τη χολιγουντιανή κυρίως «κουλτούρα» να γίνεται πια κυρίαρχη!

Τα τελευταία μάλιστα 20 περίπου χρόνια, η μεταπολεμική πολιτικο-οικονομική εξάρτηση της Ελλάδας από τη Δύση και κυρίως τις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη πήρε τη μορφή καθαρής δορυφοροποίησης της χώρας.

Έτσι, στο πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο, αυτό σήμαινε τη δημιουργία ενός αγγλο-αμερικανικού δικομματικού σχήματος, όπου και τα δύο κύρια κόμματα θα εξέφραζαν τις κύριες πολιτικο-οικονομικές θέσεις του δυτικού (κυρίως Αμερικανού) επικυρίαρχου και, συνακόλουθα, της αγγλο-αμερικανικής κουλτούρας—γεγονός που οδήγησε στην γρήγορη εξαφάνιση της Γαλλικής κουλτούρας, η οποία ήταν ακόμη κυρίαρχη στην αμέσως μεταπολεμική περίοδο.

Συγχρόνως, στο οικονομικό επίπεδο, η άμεση εξάρτηση της Ελληνικής οικονομίας από την ΕΕ2 οδήγησε σε άμεση κρίση την ελληνική οικονομία, η οποία εκδηλώθηκε κυρίως σε αυτόν τον αιώνα με την άμεση ή έμμεση οικονομική χρεωκοπία της που εκδηλώνεται με την ουσιαστική αποδιάρθρωση της παραγωγικής της δομής, τόσο του πρωτογενούς όσο και του δευτερογενούς τομέα και τη μετατροπή της χώρας σε μια «χώρα υπηρεσιών». Αυτό σήμαινε ότι η μόνη ουσιαστικά παραγωγική διέξοδος που δινόταν στο ελληνικό εργατικό δυναμικό ήταν ο τομέας των υπηρεσιών, δηλαδή ο Τουρισμός, που κάποιοι θρασύτατοι αστοί οικονομολόγοι και πολιτικοί δεν δίστασαν να βαφτίσουν ως τη «βαριά βιομηχανία» μας. Και αυτό, «ξεχνώντας» ότι σε μια πραγματική βαριά βιομηχανία, η ανάπτυξη μιας χώρας μπορεί κάλλιστα να είναι ενδογενής, πράγμα που αποκλείεται βέβαια στη σημερινή ελληνική οικονομία, όπου οποιαδήποτε κρίση του τουριστικού τομέα, για πολιτικούς ή οικονομικούς λόγους, θα οδηγούσε σε μαζική οικονομική κρίση τον πληθυσμό της!

ΤΟ ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΕΕ

Η χρηματοπιστωτική ελίτ της Ευρώπης πρωτοστάτησε, όσον αφορά το Νεοαποικιοκρατικό μοντέλο – μετατρέποντας με τη βοήθεια της κρίσης την Ελλάδα και άλλες περιφερειακές χώρες της ΕΕ, σε αποικίες χρέους του κέντρου. Στην ουσία, τα «βασικά» έθνη της ΕΕ, με ηγέτη τη Γερμανία, αποίκισαν τα περιφερειακά, μέσω της χρηματιστικοποίησης του ευρώ – γεγονός που επέτρεψε τη μαζική αύξηση του χρέους και της κατανάλωσης στην περιφέρεια. Εν προκειμένω, οι τράπεζες και οι εξαγωγείς των «βασικών» χωρών, αποκόμισαν τεράστια κέρδη από την πιστωτική επέκταση και από την κατανάλωση – καθιστώντας ταυτόχρονα τα περιφερειακά κράτη νεοαποικιακούς οφειλέτες των τραπεζών και των κρατών του κέντρου. Έτσι, το μεν κέντρο, κυρίως η Γερμανία, έχει το ρόλο του φεουδάρχη, ενώ η περιφέρεια του δουλοπάροικου – η εργασία του οποίου είναι αφιερωμένη στην αποπληρωμή των χρεών του. Οι φορολογούμενοι Πολίτες όμως των χωρών του κέντρου, έχουν το ρόλο του φεουδάρχη δουλοπάροικου – με την έννοια πως η δική τους εργασία είναι αφιερωμένη στην αποπληρωμή τυχόν τραπεζικών ή άλλων δανείων προς την περιφέρεια που είναι προβληματικά. Για παράδειγμα, οι Γερμανοί Πολίτες επιδοτούν ήδη μέσω της ΕΚΤ την εξόφληση των δανείων της Ιταλίας – εισπράττοντας πολύ λιγότερους τόκους από αυτούς που θα τους επέτρεπε η δική τους οικονομία, όσον αφορά τις καταθέσεις τους. Την ίδια στιγμή πληρώνουν ένα άλλο μεγάλο κόστος των χαμηλών επιτοκίων: την άνοδο των τιμών των ακινήτων στη χώρα τους, των ενοικίων και του πληθωρισμού. Τόσο η ΕΕ λοιπόν, όσο και η Ευρωζώνη, είναι «κατασκευές» που ωφελούν πλέον αποκλειστικά και μόνο τις ελίτ – ενώ οι Πολίτες θα υποφέρουν όλο και πιο πολύ. Δεν είναι λογικό επομένως να αναζητηθούν λύσεις, πριν οδηγηθούμε σε επικίνδυνα μονοπάτια;

.

Ανάλυση

Εισαγωγικά, ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός που κυριαρχεί, αυξάνει τις εισοδηματικές ανισότητες και τα χρέη, οπότε εξουδετερώνει τις δυνατότητες του κράτους, καθώς επίσης της συντριπτικής πλειοψηφίας των Πολιτών να προστατευθούν αποτελεσματικά  απέναντι σε τέτοια γεγονότα.

Είναι φυσικό τώρα να αγαπάει τις αγορές ο νεοφιλελευθερισμός, αναγκάζοντας τις συχνά διεφθαρμένες κυβερνήσεις να τις παρουσιάζουν ως το μοναδικό κριτή τους – θυμίζοντας πως η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ως δείγμα επιτυχίας της τα επιτόκια δανεισμού της χώρας, ξεχνώντας πως αυξάνονται συνεχώς τόσο τα δημόσια, όσο και τα ιδιωτικά χρέη, με αποτέλεσμα να υποχρεώνεται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης στους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής.

Αγαπάει τις αγορές ο νεοφιλελευθερισμός, επειδή επιτρέπουν στους πλουσίους, χώρες και ιδιώτες, να κατέχουν όλα όσα παράγουν εισοδήματα και κεφαλαιακά κέρδη – στηρίζοντας το άνοιγμα των τοπικών αγορών στο παγκόσμιο κεφάλαιο, έτσι ώστε να μπορεί να ληστεύει το 99% του πληθυσμού τους υποσχόμενο ευημερία! Στην ουσία λοιπόν, ο νεοφιλελευθερισμός είναι μία νέα και βελτιωμένη εκδοχή του παλαιού αποικιοκρατικού μοντέλου – όπου η πλούσια σε κεφάλαια αποικιακή δύναμη, υφαρπάζει τα πολιτικά και οικονομικά ηνία με τη βία ή με την υπονόμευση.

Στη συνέχεια, δρομολογεί την απομάκρυνση του αποικιοποιημένου έθνους από τον πλούτο και τους πόρους του – ενώ εκμεταλλεύεται το εργατικό του δυναμικό, για να παράγει φθηνά προϊόντα για τις εγχώριες αγορές. Το καθιστά δε ακόμη πιο φθηνό, εισάγοντας δυστυχείς μετανάστες για να πιέσει τους μισθούς – καθώς επίσης επιβάλλοντας πολιτικές λιτότητας, μνημόνια δηλαδή, δανείζοντας χρήματα έναντι ανταλλαγμάτων που ονομάζει «προαπαιτούμενα».

Ειδικότερα, στη Νεοαποικιοκρατία οι δυνάμεις της χρηματιστικοποίησης (financialization), το χρέος δηλαδή και η μόχλευση που ελέγχονται αφενός μεν από τις κεντρικές τράπεζες, αφετέρου από τα τραπεζικά καρτέλ, χρησιμοποιούνται για να υποδουλώσουν τον τοπικό πληθυσμό και τη χώρα στο χρηματοπιστωτικό κέντρο.

Αυτά που μας κρύβουν...

Μην έχετε ψευδαισθήσεις...

Διαβάστε πολύ προσεκτικά την ανοιχτή επιστολή του Αλέκου Παπαδόπουλου στους αρχηγούς των κομμάτων εξουσίας για να μην έχετε ψευδαισθήσεις.

Αλέκος Παπαδόπουλος, πρώην Υπουργός Οικονομικών

Αξιότιμοι κύριοι Πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας, ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ,

Απευθύνομαι σ’ εσάς με αίσθηση  ευθύνης, επίγνωσης και σεβασμού, με αφορμή την πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ, η οποία  ανακοίνωσε, μεταξύ άλλων, ότι το 2022 έκλεισε με πρωτογενές πλεόνασμα 273 εκ. Το συγκεκριμένο δημοσιονομικό στοιχείο προβλήθηκε μετ’ επιτάσεως ως δήθεν πρωτοφανές επίτευγμα, ενώ αντίθετα άλλα δημοσιονομικά στοιχεία μείζονος σημασίας προβλήθηκαν ανεπαρκώς ή αποσιωπήθηκαν παντελώς.

Συγκεκριμένα, αποσιωπήθηκε ότι το 2022:

(α) Το αποτέλεσμα εκτέλεσης του Προϋπολογισμού ήταν έλλειμμα 4.727 εκ. (επισημαίνεται ότι το αποτέλεσμα του Προϋπολογισμού είναι η διαφορά ανάμεσα στα έσοδα και τις δαπάνες περιλαμβανομένων των τόκων, ενώ το πρωτογενές αποτέλεσμα είναι η διαφορά ανάμεσα στα έσοδα και τις δαπάνες χωρίς τους τόκους).

(β) Το ύψος του δημόσιου χρέους σε απόλυτους αριθμούς ξεπέρασε αυτό που είχε  κατά την κορύφωση της πρόσφατης κρίσης χρέους το 2011 και έφτασε τα 356.256 εκ. (171,3% του ΑΕΠ), το υψηλότερο από την είσοδο της χώρας στη ζώνη του ευρώ.

(γ) Το ύψος  του κρατικού χρέους ξεπέρασε αυτό  που ήταν κατά την κορύφωση της πρόσφατης κρίσης χρέους το 2011 και έφτασε τα 400.276 εκ. (192,4% του ΑΕΠ), μακράν το υψηλότερο  από την είσοδο της χώρας στη ζώνη του ευρώ.

(δ) Οι κυβερνητικές εγγυήσεις - εν δυνάμει χρέος- ξεπέρασαν τα 29,8 δισ., μακράν οι μεγαλύτερες από την είσοδο της χώρας στη ζώνη του ευρώ.

(ε) Το πραγματικό ΑΕΠ υπολείπεται ακόμη του πραγματικού ΑΕΠ που είχε η χώρα πριν από την πρόσφατη κρίση χρέους (ΑΕΠ 2011: 194,2 δισ., ΑΕΠ 2022: 192,1 δισ.)

(στ) Το ονομαστικό ΑΕΠ είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από το ονομαστικό ΑΕΠ που είχε η χώρα πριν από την πρόσφατη κρίση χρέους (ΑΕΠ 2011: 203,3 δισ., ΑΕΠ 2022: 208 δισ.).

Χωρίς διάθεση να αμφισβητήσω το νομότυπο των εγγραφών και την εγκυρότητα των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, επισημαίνω ότι η σύμμετρη προβολή των παραπάνω συνιστά προσπάθεια εξωραϊσμού της δημοσιονομικής κατάστασης και σημαντικό πολιτικό ρίσκο δημοσιονομικής διαχείρισης την επομένη των εκλογών, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Γιατί οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης είναι σε θέση να ακτινογραφούν ακριβέστερα τα μεγέθη και να απαιτήσουν προσαρμογές τις οποίες το εκλογικό σώμα θα είναι ανέτοιμο να δεχτεί. Σ’ αυτό το πνεύμα θέλω να κάνω και κάποιες επιπλέον επισημάνσεις.

Προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση και εύλογα ερωτηματικά η τεράστια διαφορά (44,1 δισ.) μεταξύ δημόσιου και κρατικού χρέους. Η διαφορά αυτή ήταν μόλις 12 δισ. το 2011 και 25 δισ. το 2019. Δεδομένου ότι το Κράτος είναι ένας μόνο από τους εκατοντάδες φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, πώς εξηγείται το δημόσιο χρέος να είναι πολύ μικρότερο από το κρατικό χρέος;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό προκύπτει από τη σύγκριση των ορισμών δημόσιου και κρατικού χρέους. Δημόσιο χρέος είναι το σύνολο των χρεών όλων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης προς τρίτους (δανειστές εκτός Γενικής Κυβέρνησης), ενώ κρατικό χρέος είναι το σύνολο των χρεών του Κράτους προς όλους τους δανειστές του (εντός και εκτός Γενικής Κυβέρνησης).

Τα δάνεια του Νεο Ελληνικού Κράτους Κ Γρίβας, Γ Αδαλής

Ελληνικός Εμφύλιος: Πολλοί Νικητές – Ένας Ηττημένος

Χρήστος Τσοπόκης

Η πιο πολύπλοκη και επίπονη διαδικασία μετά το τέλος ενός πολέμου είναι να αποτιμήσει κανείς τους νικητές και τους ηττημένους· και αυτό όχι λόγω ιδεοληψίας αλλά γιατί μια τέτοια αξιολόγηση προϋποθέτει μια έγκυρη θεωρία περί νίκης.

Στην Ελλάδα κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αναπτύχθηκε ένα ιδιαίτερα ευρύ σε μέγεθος ένοπλο δίκτυο αντίστασης και πληροφόρησης με δεκάδες οργανώσεις, χωρίς αυτό να έχει ουσιαστική έξωθεν υλική, οικονομική και τεχνική βοήθεια (σε αντίθεση, για παράδειγμα, με το παρτιζάνικο κίνημα των Γιουγκοσλάβων). Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του δικτύου ήταν άμεσα ή έμμεσα επηρεαζόμενο από το Κ.Κ.Ε. (Ε.Α.Μ. – Ε.Λ.Α.Σ.). Η επί τόπου κατάσταση δημιουργούσε μια εξαντλητική αντίφαση με τη διεθνή πραγματικότητα: στη χώρα που σε επίπεδο ηγετών κρατών ήταν συμφωνημένα υπό «δυτική επιρροή», είχε αναπτυχθεί ένα μαζικότατο ένοπλο κίνημα «αντιδυτικής υφής». Μια προσεκτική ματιά μπορεί να διακρίνει ότι αυτή η αντίφαση μετατράπηκε σε κομβική λαβίδα μόχλευσης. 

Αναπόφευκτα, μια αποκεντρωμένη ματιά μελέτης του Ψυχρού Πολέμου και των «προεόρτιών» του παρατηρεί πολλές συμπτώσεις. Οι μεγάλες ενδο-αντιστασιακές συγκρούσεις και οι περιστασιακές εκεχειρίες μεταξύ τους (κυρίως μεταξύ Ε.Λ.Α.Σ. και Ε.Δ.Ε.Σ.) κατά την περίοδο 1943-1944 συχνά συμπίπτουν με τις διπλωματικές αντιθέσεις και συμβιβασμούς μεταξύ Μεγάλης Βρετανία και Σοβιετικής Ένωσης για τις ζώνες επιρροής στον ευρωπαϊκό χώρο. Ταυτόχρονα, χάρη στην μαχητική δύναμη των Ελλήνων Ανταρτών του Ε.Α.Μ., οι Σοβιετικοί κατάφεραν να ανασχέσουν τις βρετανικές αντιδράσεις για την εγκατάσταση φιλο-σοβιετικής κυβέρνησης στην Πολωνία πριν τη διάσκεψη της Γιάλτας. Γενικότερα, οι πολιτικοί βίοι των δύο χωρών (Ελλάδας και Πολωνίας) ήταν παράλληλοι για ένα μεγάλο διάστημα, αφού η Σοβιετική Ένωση κατάφερε να χρησιμοποιήσει τη δυναμική του Ε.Α.Μ. για να επιβάλλει τους όρους της στην Πολωνία (και για μια μεταβατική περίοδο και στη Ρουμανία) [1, 2][1]. Η κάμψη της δυτικής πίεσης στα βαλκανικά μέτωπα απαιτούσε την κατ’ εξακολούθηση μόχλευση της ελληνικής κατάστασης με κλιμακούμενους μηχανισμούς. Βέβαια η μαζικότητα και δυναμική του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος ήταν μεγάλη και διαρκής, και μέσα στην ιδιαίτερη πορεία του απέκτησε πολλαπλά σημεία επαφής με την ευρωπαϊκή-βαλκανική πολιτική.

Έτσι και η στερέωση του κομμουνιστικού καθεστώτος του Τίτο στη Γιουγκοσλαβία θα ήταν σαφώς δυσκολότερη χωρίς το ελληνικό αντάρτικο, ενώ η μετέπειτα ρήξη του με το Στάλιν θα ήταν αδύνατη. Ο Τίτο φρόντιζε πολύ περίτεχνα να μεγιστοποιεί τα οικονομικά κέρδη και να σταθεροποιεί πολιτικά τη θέση της Γιουγκοσλαβίας, πιέζοντας τους δυτικούς στα βουνά της Μακεδονίας και λειτουργώντας ως ο παραμετροποιήσιμος βηματοδότης του ελληνικού αντάρτικου [3]. Προκειμένου σταδιακά να κλείνει την κάνουλα των ελληνο-γιουγκοσλαβικών συνόρων για τους Έλληνες αντάρτες, ελάμβανε προμήθειες σε πρώτες ύλες και δανειακές διευκολύνσεις από τις Η.Π.Α., οι οποίες με συστηματικό τρόπο εργάζονταν τόσο για τη σταθεροποίηση φιλο-δυτικού πολιτικού συστήματος στη χώρα μας, όσο και για τη διάσπαση του ανατολικού μπλοκ, μέσω της απόσχισης της Γιουγκοσλαβίας από την Cominform. Η ελληνική εμφύλια σύγκρουση συνεισέφερε καθοριστικά στην επιτυχή αποκόλληση της Γιουγκοσλαβίας από το ανατολικό μπλοκ.

Αντίστοιχα το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα χρησιμοποιήθηκε σε πολλές περιπτώσεις. Όπως εξαιρετικά επισημαίνεται σε σχετικό πόνημα: «Το αριστερό κίνημα στην Ελλάδα ήταν ένα πιόνι, πολύ ισχυρό, στη σκακιέρα. Εχρησιμοποιείτο ανάλογα με την περίσταση για να προστατέψει ένα άλλο πιόνι  (Αλβανία), έναν πύργο (Πολωνία) ή έναν αξιωματικό (Ρουμανία) ή ένα άλογο (Βουλγαρία), την ίδια τη βασίλισσα (Γιουγκοσλαβία) και σε τελευταία ανάλυση το βασιλιά (ΕΣΣΔ)». [4]

Τα ισραηλινά λογισμικά και η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία δεδομένων

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Pegasus και Predator συνιστούν τομή στη χρήση των τεχνολογιών της πληροφορίας, με τον ίδιο τρόπο που τα drones συνιστούν τομή στην τέχνη του πολέμου.
Μιλώντας στον Νίκο Χατζηνικολάου, ο πρωθυπουργός είπε ότι τα ισραηλινής προελεύσεως προγράμματα παρακολούθησης Pegasus και Predator, που χρησιμοποιήθηκαν στην Ελλάδα, είναι δύο από εκατοντάδες κακόβουλα λογισμικά που «κυκλοφορούν» διεθνώς.


Κάνει λάθος. Τα δύο αυτά λογισμικά και ορισμένα ακόμα συναφή, της ίδιας «οικογενείας», που εμφανίζονται σταδιακά τώρα, συνιστούν τομή, «ποιοτικό άλμα» στη χρήση των τεχνολογιών της πληροφορίας τόσο για μαζικές παρακολουθήσεις σε βάθος και οικοδόμηση μιας ολοκληρωτικής τάξης πραγμάτων, όσο και στους πολέμους για τον έλεγχο, την κατασκόπευση και τη χειραγώγηση ολόκληρων χωρών, κοινωνιών, πολιτικών και κρατικών συστημάτων, με τον ίδιο τρόπο που τα drones συνιστούν τομή στην τέχνη του πολέμου. «Ο κόσμος περνάει μια επανάσταση στον τομέα των κατασκοπευτικών τεχνολογιών», διαπιστώνει το Foreign Affairs. Τα λογισμικά αυτά είναι επίσης η αιχμή του δόρατος της ισραηλινής προσπάθειας για επικράτηση και κυριαρχία στους παγκόσμιους, ακήρυκτους πολέμους των δεδομένων και των πληροφοριών.

Επιτρέπουν την εις βάθος παρακολούθηση με μαζικό τρόπο ακόμα και προστατευμένων κυβερνητικών και στρατιωτικών επικοινωνιών, δεν εντοπίζονται εύκολα, είναι σε θέση να «ρουφήξουν» κυριολεκτικά τα δεδομένα μιας χώρας, του πολιτικού, εκδοτικο-δημοσιογραφικού, οικονομικού και κρατικού της προσωπικού, όχι μόνο το τι λένε στο τηλέφωνο, αλλά όλα όσα αφορούν την προσωπική ζωή των ιδίων και των οικογενειών τους, τις νόμιμες και παράνομες οικονομικές τους συναλλαγές, την ψυχολογική κατάσταση και τις ιδέες τους. Αποσπούν από τα κινητά όλο το πλήθος των πληροφοριών που είναι αποθηκευμένες (κωδικοί, εφαρμογές, κοινωνικά δίκτυα κλπ.), αλλά και τα καθιστούν μαγνητόφωνα των συνομιλιών στον χώρο όπου βρίσκονται και φωτογραφικές μηχανές για λογαριασμό των παρακολουθούντων – οι οποίοι αποκτούν έτσι πρωτοφανείς δυνατότητες χειραγώγησης, ελέγχου και εκβιασμού ολόκληρων χωρών, που γίνονται τελικά εσωτερικά «δικτατορίες» και εξωτερικά «αποικίες δεδομένων» των παγκόσμιων «νταβατζήδων», για να χρησιμοποιήσουμε και εμείς την «μπαϊρακτάρειο» έκφραση του Κώστα Καραμανλή.

Η εθνική κυριαρχία προϋποθέτει οικονομική ανεξαρτησία

Δεν υπάρχει σημαντικότερος πολιτικός σκοπός από την ανεξαρτησία ενός Έθνους – ενώ μόνο η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου κράτους μπορεί να εγγυηθεί πως οι Πολίτες του έχουν και μπορούν να έχουν δικαιώματα και ελευθερίες, όποιας μορφής και αν είναι αυτές. Μία χώρα όμως που έχει μετατραπεί σε αποικία χρέους δεν είναι ανεξάρτητη και δεν μπορεί να παρέχει τίποτα στους Πολίτες της, ούτε δημοκρατικά ή ατομικά δικαιώματα, ούτε ελευθερίες  – ενώ είναι αφελές να υπολογίζει στην αλληλεγγύη των άλλων κρατών, η οποία δεν είναι ποτέ ανιδιοτελής ή καλοπροαίρετη. Άλλωστε είναι γνωστό πως στις διεθνείς σχέσεις υπάρχουν μόνο συμφέροντα – ενώ έχουν παραμείνει στην εποχή των βαρβάρων.

.

Ανάλυση

Η κυβέρνηση, για να πείσει ότι η Ελλάδα ευρίσκεται σε καλό δρόμο, προβαίνει συνεχώς σε λογιστικές «απάτες» – όπως στο ότι προσθέτει τον πληθωρισμό στο ΑΕΠ, αυξάνοντας το από τα περίπου 182 δις € του 2021, στα 210 δις € το 2022 ή κατά 15%! Προφανώς λοιπόν θεωρεί τους Έλληνες οικονομικά αναλφάβητους – εμπαίζοντας τους όπου και όπως μπορεί.

Την ίδια στιγμή, με την ευκαιρία της παραπάνω «λαθροχειρίας», θέλει να εγγράψει στο δημόσιο χρέος τις εγγυήσεις ύψους περί τα 18 δις € που δόθηκαν στις τράπεζες, με το πρόγραμμα Ηρακλής 2 (ανάλυση). Έτσι, παρά το ότι το δημόσιο χρέος του κεντρικού κράτους από 394 δις € πρόσφατα ή στο 215% του ΑΕΠ του 2021, θα εκτοξευθεί στα 412 δις € συν το έλλειμμα 10 δις περίπου του 2022, άρα στα 422 δις € ή στο 231% του ΑΕΠ του 2021, θα το εμφανίσει κάτω από το 200% του ΑΕΠ.

Επειδή τώρα θα αναφέρει το πολύ χαμηλότερο δημόσιο χρέος της Γενικής κυβέρνησης, παρά το ότι αυτά που χρωστάμε είναι του κεντρικού κράτους, θα το εμφανίσει ακόμη πιο χαμηλό – οπότε δεν θα φανεί η νέα στήριξη των τραπεζών, επί πλέον των 45 δις € των τριών ανακεφαλαιοποιήσεων και των 17 δις € του αναβαλλόμενου φόρου.

Έτσι οι Έλληνες θα πληρώσουν ξανά τις τράπεζες που τους παίρνουν τα σπίτια τους και που δεν τους δανείζουν καν – ενώ όταν τους δανείζουν, τότε με τοκογλυφικά επιτόκια κατά πολύ υψηλότερα των επιτοκίων καταθέσεων (πάνω από οκταπλάσια). Θα τους πάρουν δε και τα υπόλοιπα σπίτια, αφού η ακρίβεια και η ενεργειακή ληστεία εξανεμίζουν τα εισοδήματα των Πολιτών – ενώ η πλασματική άνοδος του ΑΕΠ δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στους Έλληνες, αλλά μόνο χρόνο στους ξένους για να ολοκληρώσουν τα σχέδια τους. Στα πλαίσια αυτά, υπενθυμίζουμε τα εξής:

Η οικονομική ανεξαρτησία

Ένας άνθρωπος χάνει την αυτοπεποίθηση του, όταν παύει να πιστεύει πως είναι σε θέση να τα καταφέρει μόνος του, συνήθως ως αποτέλεσμα κακών εμπειριών – οπότε προσπαθεί να επιβιώσει με τη βοήθεια των άλλων, νοιώθοντας όμως εύλογα μία συνεχώς αυξανόμενη ανασφάλεια, αφού δεν έχει προφανώς τη δυνατότητα να ελέγξει τους «άλλους».

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα κράτη, όπως στο παράδειγμα της Ελλάδας. Εν προκειμένω αυτοί που τάσσονται υπέρ των μνημονίων, παρά τα τεκμηριωμένα καταστροφικά τους αποτελέσματα σύμφωνα με όλους τους σοβαρούς οικονομολόγους (ανάλυση), θεωρούν πως η χώρα έχει την ανάγκη των άλλων για να επιβιώσει – ενώ όσοι τάσσονται εναντίον πιστεύουν πως μπορεί μόνη της, έστω πληρώνοντας ένα πολύ ακριβό τίμημα.

Το γεγονός δε ότι, τα περισσότερα πολιτικά κόμματα σήμερα υποστηρίζουν τα μνημόνια, παρά το ότι αρκετά από αυτά, όπως η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, ήταν εναντίον στο παρελθόν, σημαίνει πως έχουν χάσει την αυτοπεποίθηση τους – οπότε ουσιαστικά δεν είναι πλέον σε θέση να κυβερνήσουν (εάν είχαν ποτέ αυτοπεποίθηση, ανέκαθεν υποτελή στους ξένους και επικεντρωμένα στη νομή της εξουσίας με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο).

Η συνέχεια εδώ...Η εθνική κυριαρχία προϋποθέτει οικονομική ανεξαρτησία: 

Μειοψηφικές απόψεις και πολιτική πραγματικότητα!

Μειοψηφικές απόψεις και πολιτική πραγματικότητα!

Βασίλης Στοϊλόπουλος 

«Μειοψηφικές απόψεις» ιδιαίτερα σε «περιφερειακά έντυπα» που αποκλίνουν από εκείνες των (συνήθως συστημικών) Μέινστριμ προφανώς και δεν είναι τόσο «εύπεπτες» στη περιβόητη «κοινή γνώμη». Πόσο μάλλον όταν κινδυνεύουν, για ευνόητους λόγους, να χαρακτηριστούν πολύ εύκολα «ακραίες», «εθνο-λαϊκιστικές» ή και «συνομοσιολογικές».

Ένα πρόσφατο παράδειγμα "μειοψηφικής άποψης" είναι το άρθρο : «Μεταδημοκρατία με ολίγη από αποικία … » (*) η οποία προκαλεί όμως «εύλογα» ερωτήματα, τουλάχιστον στους υποψιασμένους για την όζουσα πολιτική ζωή της χώρας (βλέπε τον «βάλτο των υποκλοπών» ή την απόλυτη υποκρισία στο  μεταναστευτικό). Για παράδειγμα:

 

1. Σε ποιο σημείο έφτασε πλέον η «ώσμωση» στο διαπλεκόμενο «τρίγωνο» : πολιτικό σύστημα – μεντιακό κατεστημένο – «λούμπεν» ολιγαρχία στην «μεταδημοκρατική μας αποικία» ; 

O Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία τί;

O Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία τί;: Το βιβλίο του Θέμη Τζήμα, "Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία, τι;" έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ…. ΚΑΙ ΑΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ….

ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ….

ΚΑΙ ΑΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ…

 Του Γιώργου Ζουρίδη

Ζούμε σε μια χώρα όπου τα παράλογα φαίνονται λογικά και τα λογικά, παράλογα! Αυτό μας διδάσκει η καθημερινότητα που ζούμε πάνω στην οποία καλούμεθα να οικοδομήσουμε ένα αισιόδοξο μέλλον!!

Θυμίζω:

• Τα Μνημόνια μας ανακοινώθηκαν από το Καστελλόριζο. Η χρεοκοπία της Χώρας ήταν το απαύγασμα μιας σπάταλης πολιτικής που στηρίχτηκε αποκλειστικά στον ξένο δανεισμό και στον άκρατο ευδαιμονισμό. Κανείς Έλληνας πολιτικός δεν είχε το θάρρος ή την ευθιξία να αναλάβει ευθύνες περί αυτού.

Μετέπειτα όταν κληθήκαμε να εκφράσουμε μέσα από ένα Δημοψήφισμα την ΔΥΣΦΟΡΙΑ μας για το επερχόμενο τρίτο μνημόνιο, το «Όχι» του 61,3% του Λαού μας έγινε ξαφνικά μεγαλοπρεπές «Ναι» και κανείς δεν απολογήθηκε για αυτή την αθλιότητα της καταπάτησης της Λαϊκής βούλησης. 

Και όταν βγήκαμε από τα Μνημόνια κανείς δεν αιτιολόγησε γιατί αποδώσαμε όλη την Δημόσια περιουσία ως ενέχυρο στους δανειστές, πράγμα επιδιωκόμενο από αυτούς και πράγμα πρωτόγνωρο όσο και απεχθές σε επίπεδο παγκόσμιο. 

Και σήμερα προβληματιζόμαστε γιατί οι Επιχειρήσεις του Δημοσίου ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ αντί πινακίων φακής.

Mίκης Θεοδωράκης: Η Μέρκελ γοήτευσε και καθυπόταξε τον Τσίπρα

Mίκης Θεοδωράκης: Η Μέρκελ γοήτευσε και καθυπόταξε τον Τσίπρα

Ήρθε να ελέγξει τα αποκαΐδια και να μας αποτελειώσει

Την επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα σχολίασε με σκληρά λόγια ο Μίκης Θεοδωράκης, μέσα από κείμενο που δημοσίευσε στην προσωπική του ιστοσελίδα.

«Η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μέρκελ επέβλεψε με γερμανική πυγμή και συνέπεια την καταστροφή της χώρας μας από την αρχή των Μνημονίων, και ιδιαίτερα μετά το 2015, έχοντας γοητεύσει και καθυποτάξει τον Αλέξη Τσίπρα.

Μετά την μεγάλη πυρκαγιά ήρθε να ελέγξει τα αποκαϊδια με σκοπό να επιτύχει την περαιτέρω αξιοποίησή τους και την τελειωτική μας ερήμωση και με το βλέμμα στους υδρογονάνθρακες που σήμερα όλοι πλέον γνωρίζουν την ύπαρξη και την αξία τους που ανέρχεται σε δεκάδες τρισεκατομμύρια.

Η άσπονδη φίλη μας περιμένει την τελική μας ραγιαδοποίηση, ώστε να μην υπάρξει ούτε η παραμικρή αντίδραση από μέρους μας την ώρα της υφαρπαγής τους επ’ ωφελεία του γερμανικού λαού που φαίνεται δεν χόρτασε ακόμα μετά το φαγοπότι της εποχής της γερμανικής κατοχής».

Οι εκλογές, η τιμή και η θηλιά

Του Μίκη Θεοδωράκη

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι κανονικά οι εκλογές γίνονται για την ανάδειξη της κοινοβουλευτικής δύναμης που θα οδηγήσει τον Λαό στην επόμενη τετραετία εφαρμόζοντας το πρόγραμμά της. Στις προσεχείς όμως εκλογές, ποιο θα είναι το πρόγραμμα που θα εφαρμόσει όποιο κόμμα κερδίσει;

Χθες ο κ. Γιούνγκερ μας θύμισε ότι έχει ήδη ψηφιστεί από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τις Βρυξέλλες το «εθνικό» μας πρόγραμμα δηλαδή το Τρίτο Μνημόνιο και -ως αληθινός γκαουλάιτερ- μας απείλησε ότι αν δεν το εφαρμόσουμε, θα τιμωρηθούμε σκληρά.Μεταφέρω τη σκέψη μου στην εποχή της γερμανικής κατοχής και σκέφτομαι πώς θα αντιδρούσαν οι Έλληνες στην περίπτωση που ο τότε γκαουλάιτερ αποφάσιζε να γίνουν εκλογές. Δηλαδή θα δεχόταν να πάρουν μέρος σ’ αυτή τη διακωμώδηση της Δημοκρατίας συγκροτώντας κόμματα με «πρόγραμμα εξουσίας» ή θα έπαιρναν τα βουνά όπως και έγινε, γιατί όπως αποδείχθηκε, οι Έλληνες εκείνης της εποχής ήταν ακόμα πατριώτες περήφανοι και αντιμετώπιζαν τους πάνοπλους γκαουλάιτερ όρθιοι και έτοιμοι να θυσιαστούν για την τιμή και την αξιοπρέπεια της πατρίδας.

Τώρα θέλω τα υπόλοιπα...

Από την Εφημερίδα των Συντακτών 8/2/2021 https://www.efsyn.gr/authors/petros-zerbos

ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΑ ΜΕ ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Τασιόπουλος Γιώργος

Μέσα από τους δύο γύρους «Στρατηγικού Διαλόγου» μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας - ΗΠΑ (το 2018 και το 2019) και τη νέα, επικαιροποιημένη Συμφωνία για τις βάσεις (υπεγράφη Οκτώβρη 2019), τις επιμέρους συμφωνίες με άλλες χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ ή χώρες «εταίρους» της λυκοσυμμαχίας, διαμορφώνεται ένα χάρτης όπου κυριολεκτικά δεν υπάρχει γεωγραφικό διαμέρισμα της χώρας, από βορρά προς νότο και από ανατολή προς δύση, όπου να μην εντοπίζεται στρατιωτική παρουσία Αμερικανών, Γάλλων, Ισραηλινών και άλλων.

Επιπλέον, Τουρκία-Γερμανία-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ θέλουν να μας καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς να έχουν αλλάξει οι παράλογες απαιτήσεις της Άγκυρας. Σύρουν τον Πρόεδρο της Κύπρου, εκβιαζόμενο για οικονομικά σκάνδαλα, σε πενταμερή ως κοινοτάρχη των Ελληνοκυπρίων με εγγυητή την Αγγλία και την Τουρκία ορεγόμενη την ελεύθερη Κύπρο λίγο μετά την είσοδο του Ερντογάν ως πορθητή στην Αμμόχωστο.

Ομονοούν οι ισχυροί "σύμμαχοι" για την επίλυση των προβλημάτων, εννοώντας φυσικά την συζήτηση εφ’ όλης της ύλης που περιλαμβάνει όλα τα απαράδεκτα τουρκικά αιτήματα σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο, Κύπρο ώστε να βρεθούμε προ τετελεσμένων.

Είναι τα αποτελέσματα της "υπερήφανης" εξωτερικής πολιτικής του πολιτικού προσωπικού της χώρας, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ.

Να δούμε τι θα πουν οι Έλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο.