της Αγγελικής Καρδαρά.
Τη λένε Αναστασία. Στα τρία της χρόνια έχασε το φως της. Θέλησε να δει όσα και οι άλλοι. Κατάφερε ν’ «αντικρίσει» περισσότερα. Δεν πίστεψε στα «δεν γίνεται», ορκίστηκε στο «όλα είναι δυνατά». Απέναντι σε ένα τέτοιο παιδί δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς με τα μάτια κλειστά και την ψυχή ορθάνοιχτη…
Με αυτά τα συγκλονιστικά λόγια ξεκινά το άρθρο της η δημοσιογράφος και αγαπημένη φίλη, Ρομίνα Ξύδα, στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και, όπως της έγραψα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την ευχαριστούμε θερμά που με τη δημοσιογραφική της πένα μας «γνώρισε» με το σπουδαίο αυτό κορίτσι!
Ειδικότερα, όπως διαβάζουμε στο άρθρο της Ρομίνας «Τρία χρόνια πριν. Σε μια σχολή χορού στην περιοχή Αχαράβη της Κέρκυρας, μία μητέρα συνοδεύει τον μικρό της γιο για το καθιερωμένο μάθημα χορού. Μάνα και γιος δεν είναι μόνοι. Μαζί τους βρίσκεται και η 13χρονη τότε Αναστασία, το πρώτο παιδί της οικογένειας. Το κοριτσάκι δεν βλέπει. Ήταν λίγο μετά τα τρία της χρόνια όταν έχασε το φως της για πάντα. Ο μικρός ακολουθεί τη δασκάλα του στο μάθημα, μάνα και κόρη κάθονται σε μια γωνιά της αίθουσας. Κάποια στιγμή η μάνα σηκώνει την κόρη της για έναν χορό, παράταιρο ζευγάρι σε μία προσωπική πίστα αγάπης. Η ιδιοκτήτρια της Σχολής, κυρία Νίκη Ασπιώτη, τις παρακολουθεί από μακριά. Η μικρή, έχει ρυθμό, η δασκάλα σκέφτεται πως η δύναμή της ψυχής αυτού του παιδιού είναι ικανή να «ακολουθήσει» με σωστό βηματισμό κάθε χορογραφία. Όταν το μάθημα τελειώνει, η πρόταση να γίνει μαθήτρια της Σχολής κάνει τη μικρή Αναστασία κάτι παραπάνω από ευτυχισμένη. Τα μαθήματα ξεκινούν και το 13χρονο κορίτσι είναι πάντα εκεί ακολουθώντας κι αυτή τη φορά τους ρυθμούς της αξιοζήλευτης θέλησής της. Μέσα στα χρόνια που ακολουθούν συμμετέχει σε παραστάσεις καθώς και σε δύο Πανελλήνιους διαγωνισμούς όπου με τον παρτενέρ της Γιώργο Κεφαλληνό ανοίγουν κατηγορία Α.Μ.Ε.Α για πρώτη φορά σε κανονική διοργάνωση, ενθαρρύνοντας έτσι κι άλλα παιδιά με τυχόν παρόμοια προβλήματα να στροβιλιστούν στο ρυθμό του «Δεν υπάρχει δεν γίνεται. Όλα είναι δυνατά…».
