Από τον Δημήτρη Κούλαλη

Τα τελευταία οκτώ χρόνια η κατάσταση στη χώρα μας καταδεικνύει, με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ότι η κρίση που βιώνουμε είναι κυρίως ανθρωπιστική.
Τα μεσαία στρώματα εξαφανίζονται και προλεταριοποιούνται, ενώ όλα τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, καρποί αγώνων μέσα στο διάβα των αιώνων, όπως η περίθαλψη, η διατροφή, η στέγαση, το δικαίωμα στην εργασία, το οκτάωρο, η κοινωνική ασφάλιση κ.λπ., θεωρούνται απαρχαιωμένα και καταργούνται.
Ετσι, γυρίζουμε πίσω, στη μεσαιωνική εποχή, όταν η ζωή των φτωχών δεν είχε καμία αξία και νόμος ήταν το δίκαιο του ισχυρού.
Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι η επικράτηση της μονεταριστικής συνταγής του ευρωενωσιακού «απαρατισμού» στοχεύει στην απίσχνανση του κοινωνικού ιστού και τον ολικό εκβαρβαρισμό του ανθρώπου.
Οι συνέπειες του δόγματος των Reaganomics και των Thachernomics χαράζονται καθημερινά στις ψυχές των ανθρώπων.
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα, είναι ενδεικτικά της τραγικής κατάστασης του λαού μας, που εδώ και 6 χρόνια πνίγεται μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότερο, από τα απόνερα της καπιταλιστικής Στυγός.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 2014 μειώθηκε κατά 0,7% (< 2009) το ποσοστό των ανθρώπων που δηλώνουν καλή/πολύ καλή υγεία και αυξήθηκε (9,6%) εκείνο των ανθρώπων που δηλώνουν μέτρια υγεία. Το πλέον ανησυχητικό, όμως, είναι ότι το 4,7% του πληθυσμού παραδέχεται ότι πάσχει από κατάθλιψη [+80% >2009 (2,6%], 3/10 άνδρες – 7/10 γυναίκες, ενώ, τέλος, στο ερώτημα «αν θα ήταν καλύτερα να μη ζει κάποιος ή να βλάψει τον εαυτό του» το 3,3% των συμμετεχόντων απάντησε θετικά.