Ο εφοπλισμός ως κλάδος και οι εφοπλιστές ως κοινωνική ομάδα είναι αντιπαθείς στους Έλληνες Πολίτες – παρά το ότι μαζί με τον τουρισμό και την ποιοτική (λόγω κλιματικών συνθηκών) γεωργία, αποτελεί μία από τις τρεις κύριες αιχμές του δόρατος της ελληνικής οικονομίας. Η αιτία είναι το ότι, θεωρείται πως οι εφοπλιστές δεν προσφέρουν στη χώρα αυτά που θα μπορούσαν, όπως φορολογικά έσοδα και θέσεις εργασίας, αν και αποτελούν την πρώτη δύναμη παγκοσμίως – παρά το ότι το ναυτιλιακό συνάλλαγμα που εισρέει στην Ελλάδα είναι στη δεύτερη θέση μετά τον τουρισμό.
Φυσικά έχει μειωθεί σε σχέση με το παρελθόν λόγω των ελέγχων κεφαλαίων που μας επιβλήθηκαν (γράφημα), αλλά παραμένει αρκετά υψηλό – ενώ μπορεί μεν να μην πληρώνουν φόρους οι εφοπλιστές, εκμεταλλευόμενοι τα φορολογικά πλεονεκτήματα που τους προσφέρονται διεθνώς (κάτι για το οποίο δεν πρέπει να τους παρεξηγεί κανείς, αφού διαφορετικά δεν θα ήταν ανταγωνίσιμοι, επειδή το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όλους τους ανταγωνιστές τους), αλλά δεν παύουν να επενδύουν στην Ελλάδα αγοράζοντας ακίνητα και επιχειρήσεις, καθώς επίσης να καταναλώνουν.
Αυτό που όμως οφείλει να μας ενδιαφέρει, αφού δεν έχει νόημα ο φθόνος απέναντι στους εκάστοτε επιτυχημένους, ενώ γνωρίζουμε καλά τις αιτίες, για τις οποίες οι Έλληνες εφοπλιστές επιλέγουν τη Βρετανία ως έδρα τους (πολιτική σταθερότητα, διεθνής παρουσία, χρηματοπιστωτικό κέντρο, σεβασμός της ιδιοκτησίας κοκ.), είναι η «συνταγή» της επιτυχίας τους – έτσι ώστε να διδαχθούμε από το δικό τους παράδειγμα, όσον αφορά την έξοδο της χώρας μας από την κρίση, καθώς επίσης την ευημερία της.