Στις 31 Μαρτίου 2007 δημοσίευσα στην εφημ. “Ο Φιλελεύθερος” την πιο κάτω επιφυλλίδα, την οποία αναδημοσιεύω και σήμερα στο “Περί Ιστορίας”, με την ευκαιρία της επετείου της 1ης Απριλίου 1955
“Είναι γνωστές οι σχέσεις που είχε ο μεγάλος Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ (1902-1963) με αρκετούς Έλληνες κομμουνιστές πολιτικούς και διανοούμενους, όπως τον Νίκο Ζαχαριάδη ή τον Αλέξη Πάρνη, ενώ είναι πασίγνωστο και το ποίημα που έγραψε για τον Νίκο Μπελογιάννη. Ο Φρέντυ Γερμανός, μάλιστα, στη (μυθιστορηματική) βιογραφία του Νίκου Ζαχαριάδη «Το αντικείμενο», τοποθετεί τον Τούρκο ποιητή να συναντά τον κατοπινό ηγέτη του ΚΚΕ, στην τιμητική φρουρά των νεαρών «Κούτβηδων» (φοιτητών της ΚΟΥΤΒ, της Σχολής για τα ανώτατα κομματικά στελέχη) πάνω από τη σορό του Λένιν. Ο Χικμέτ, που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και πολέμησε με τον κεμαλικό στρατό εναντίον των Ελλήνων στη Μικρασιατική εκστρατεία, πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του ως κρατούμενος στις φυλακές της πατρίδας του για τις πολιτικές του ιδέες. Όταν κατάφερε, ύστερα από απεργία πείνας να απολυθεί από τις φυλακές, κατέφυγε στις Ανατολικές χώρες και απεβίωσε στη Μόσχα. Η κυβέρνηση της πατρίδας του, του αφαίρεσε την τουρκική ιθαγένεια.
Ξεφυλλίζοντας πρόσφατα την «Αυγή» του Απριλίου του 1955, την επίσημη εφημερίδα της ΕΔΑ εντόπισα, δυο βδομάδες ύστερα από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ (φ. 17-4-1955), την ακόλουθη είδηση: «Ο ποιητής Ναζίμ Χικμέτ υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου. Η μόνη τουρκική φωνή. Μηνυμά του προς τους Τούρκους της νήσου». Με αφορμή την επέτειο της 1ης Απριλίου 1955, παραθέτω το πλήρες απόσπασμα – παντελώς άγνωστο σήμερα (2007) – όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της ελλαδικής Αριστεράς:
