ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΕΡΙΓΚΕΛ
Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «Ἔξοδος»
Μετάφραση: Σωτήρης Γιαννέλης
Ἐπιμέλεια ἐξωφύλλου: Χρῆστος Κωτσίνης
Σελίδες 128
«Τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία τὰ ἔθνη ὑποφέρουν ἀπό τὸ διπλό διακύβευμα τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τῶν ἐσωτερικῶν διεργασιῶν ἀποσυνθέσεως, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ -γιά ὅλες τὶς πατρίδες- εἶναι, σήμερα περισσότερο ἀπὸ ποτέ, ἡ κύρια μορφὴ τῆς πάλης τῶν τάξεων…
«Ἡ πάλη τῶν τάξεων εἶναι ἕνας μύθος τοῦ παρελθόντος», λένε οἱ ἐπίσημες ἀφηγήσεις. Ἄς μιλήσουμε γιὰ τὴν «κοινωνία τῶν πολιτῶν», ἄς μιλήσουμε γιὰ «ἀνθρώπους»…
Ἡ πάλη τῶν τάξεων ὑπάρχει καὶ δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ παρακολουθήσουμε τὴν μεταμόρφωσή της. Ποῦ μποροῦμε νὰ τὴν βροῦμε; Ἡ πάλη τῶν τάξεων ἀπαντᾶται σήμερα στὰ πλεῖστα προνόμια ποὺ ἀπολαμβάνουν οἱ «ἀπὸ πάνω» εἰς βάρος τῶν «ἀπὸ κάτω». Ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων στὴν ἐργασιακὴ ἐπισφάλεια, στὶς κερδοσκοπικὲς φοῦσκες, στὶς μετεγκαταστάσεις ἐπιχειρήσεων, στὶς περιουσίες ποὺ αὐξάνονται ταχύτερα ἀπὸ τὴν ἀνάπτυξη τῆς οἰκονομίας, στὴν φοροδιαφυγή, στὶς ἀνισότητες ποὺ δέν διαπερνοῦν τὴν γενικὴ εὐημερία, στὴν ἀπομάκρυνση τῶν πλουσίων ἀπὸ τὶς χῶρες καταγωγῆς τους. Ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων στὶς ἐξώσεις κατοικιῶν ἀπὸ τὶς τράπεζες, στὴν ἰδιωτικοποίηση τῶν κερδῶν καὶ στὴν κοινωνικοποίηση τῶν ζημιῶν, στὴν ἀνάπλαση τῶν ἀστεακῶν περιοχῶν, στὴν εὐελιξία καὶ στὶς «μεταρρυθμίσεις».
Ὅμως, ἡ πάλη τῶν τάξεων δὲν ὑπάρχει μόνο ἐκεῖ. Βρίσκεται ἐπίσης καὶ σὲ ἄλλες πτυχές. Ὅταν οἱ ἐργοδότες εἰσάγουν φθηνὸ ἐργατικὸ δυναμικὸ ἀπό ἄλλες χῶρες, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν ἡ πολυπολιτισμικότητα ἐπιβάλλεται στὶς ἐγχώριες λαϊκὲς τάξεις, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων. Ὅταν ἡ βοήθεια πρὸς τοὺς ἀλλοεθνεῖς καὶ ἀλλοφύλους δίδεται εἰς βάρος τῶν γηγενῶν καὶ ὁμοφύλων (ποὺ εἶναι πάντοτε καὶ οἱ πιὸ φτωχοί), ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν τὸ διεθνὲς χρηματοπιστωτικὸ κεφάλαιο ὑποστηρίζει τὴν λαθρομετανάστευση (ποὺ εἶναι καὶ μιὰ ἐπικερδὴς ἐπιχείρηση ἀπὸ τὶς Μὴ Κυβερνητικὲς Ὀργανώσεις), ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν μιὰ γραφειοκρατικὴ κάστα στὸν ΟΗΕ ἐπιβάλλει τὸ Σύμφωνο γιὰ τὴν Παγκόσμιο Μετανάστευση, χωρὶς νὰ συμβουλευθεῖ οὔτε κοινοβούλια,οὔτε λαούς, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν οἱ ἐλίτ, ποὺ κηρύττουν τὴν «ποικιλομορφία», ζοῦν σὲ κλειστοὺς κεχωρισμένους οἰκισμοὺς καὶ ὑπὸ τὴν προστασία ἰδιωτικῆς ἀσφαλείας, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν ἐπιτρέπεται ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν κοινωνικῶν ἀποβρασμάτων, ἡ ἔξαρση τοῦ ἐγκλήματος καὶ ἡ ἐπιβολὴ μιᾶς γενικευμένης ἀνομίας στὶς λαϊκὲς συνοικίες, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν ζητεῖται ἡ κατάργηση τῶν συνόρων καὶ ἀπειλεῖται ἔτσι ἡ κοινωνικὴ συνοχή, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων. Ὅταν ἡ υἱοθέτηση μιᾶς εὐρωπαϊκῆς συνθήκης (Συνθήκη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συντάγματος) ἀπορρίπτεται σὲ δημοψήφισμα καὶ οἱ ἐλὶτ τὴν ἐπαναφέρουν ἀπὸτὴν πίσω πόρτα (Συνθήκη της Λισσαβόνας), ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν ἕνας λαὸς ψηφίζει νὰ ἐγκαταλείψει τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ μιὰ πολιτική, οἰκονομικὴ καὶ δημοσιογραφικὴ ἐλὶτ ὑπονομεύει τὸ ἀποτέλεσμα, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν ἡ ἐλὶτ ἀναγκάζει ἕνα ἔθνος νὰ ψηφίσει γιὰ δεύτερη φορὰ γιὰ τὸ ἴδιο θέμα γιὰ νὰ «διορθώσει» τὴν ψῆφο του, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν ἡ ἐλὶτ ἀρνεῖται νὰ κάνει δημοψήφισμα γιὰ τὰ πιὸ οὐσιώδη ζητήματα, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν ἡ τοπικὴ ἀστικὴ τάξη ἐνθαρρύνει τὴν ἐδαφικὴ ἀπόσχιση ἀπὸ τὴν χώρα γιὰ νὰ ἐξαιρεθεῖ ἀπὸ τὴν ἀλληλεγγύη πρὸς τὶς ἀσθενέστερες περιοχὲς τῆς χώρας, ὅπως συμβαίνει σέ ἕνα ἀπό τα παλαιότερα ἔθνη τῆς Εὐρώπης, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν ἐπιβάλλονται φόροι στὴν μεσαῖα καὶ στὴν ἐργατικὴ τάξη, ἐνῶ ἀφήνονται στὸ ἀπυρόβλητο τὰ μεγάλα εἰσοδήματα καὶ οἱ πολυεθνικές, ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
Ὅταν πραγματοποιεῖται ἡ σπίλωση ὁλοκλήρων τμημάτων τοῦ πληθυσμοῦ (ἀγρότες, αὐτόχθονες, ψηφοφόροι τῶν «λαϊκιστικῶν» κομμάτων), ὑπάρχει πάλη τῶν τάξεων.
