Φλέρυ Νταντωνάκη
Το εσωτερικό ταξίδι το ξεκινάς,
όταν σε βρίσκουν τα προβλήματα
και είσαι ήδη θεομόναχος.
Κι εγώ, πάντοτε ήμουν
μελαγχολική και μόνη.
Έτσι, με πήρε η κατηφόρα
της εσωτερικής τελειοποίησης
αλλά αγνοούσα τότε
ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγηθώ
στο να τελειοποιούμαι 100 φορές
και 100 φορές να χάνομαι.
Είμαι μόνη
και απόλυτα εγκαταλειμμένη.
Δεν κάνω, βλέπεις,
σε όσους ζουν χαριτωμένα
και ψάχνουν πάνω μου
τα υλικά σημάδια της επιτυχίας
- λεφτά, οικογένεια, βεντετιλίκι.
Είμαι μια ψυχή που αμφιβάλλει,
κι αυτό μπορεί να συγκινεί,
αλλά βαραίνει κιόλας,
τους επιφανειακούς ανθρώπους.
Δεν πιστεύω στους μύθους.
Όταν φτιάχνεις ένα μύθο,
καταστρέφεις έναν άνθρωπο.
Ο καλλιτέχνης πρέπει
με το ένα πόδι να πατάει
στην καθημερινότητα,
και με το άλλο
εκεί που οι άνθρωποι
ποτέ δεν συλλαμβάνουν.
Η τέχνη,
αν το καλοσκεφτείς,
είναι ένα άγχος.
Μια μαρτυρική αναζήτηση,
του πώς θα είσαι αληθινός,
χωρίς κανείς να σε ανταμείβει
με αληθινή ευτυχία.
