Από Στέλιος Ελληνιάδης
ΟJavier Milei, υποψήφιος για την προεδρία, εκφράζεται με φωνή υστερική τρελαμένου ατόμου και εξαγγέλλει ότι θα καταργήσει το πέσο και θα καθιερώσει ως εθνικό νόμισμα της Αργεντινής το αμερικάνικο δολάριο. Υποστηρίζει τις χούντες που πετούσαν χιλιάδες αντιφρονούντες ζωντανούς από στρατιωτικά αεροπλάνα στον ωκεανό ή τους ακρωτηρίαζαν και τους έριχναν στα χαντάκια δίπλα στους αυτοκινητόδρομους για να δείξουν στους άλλους πολίτες ποια τύχη επιφυλάσσουν σε όποιον αντιστέκεται στο φασισμό.
Πώς, λοιπόν, σε μια χώρα που οι πολίτες ήταν ανέκαθεν πολιτικοποιημένοι, με ισχυρά κινήματα δημοκρατικά και προοδευτικά, με φιλολαϊκές κυβερνήσεις, με σημαντικό πολιτισμό, με μεγάλη οικονομία, την τρίτη στις 21 χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, μια αρκετά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, συγκεκριμένα το 30%!, φτάνει να ψηφίζει έναν τσαρλατάνο, που κάνει εξαγγελίες από τον καναπέ στον οποίο κάθεται μαζί με πέντε εντελώς όμοια σκυλιά τα οποία είναι προϊόντα εργαστηρίου, κλώνοι του αποθανόντος σκύλου του υποστηρίζοντας ότι θα προωθήσει την κλωνοποίηση των κατοικίδιων ζώων για να μπορεί ο καθένας να έχει ακριβή αντίγραφα του αγαπημένου του pet!
Σε μια εποχή που στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική έχουν συνειδητοποιήσει όχι μόνο οι λαοί, αλλά και οι ελίτ, ότι οι χώρες τους με το εφαρμοσμένο σύστημα της απόλυτης εξάρτησης από την Αγγλία, τη Γαλλία ή τις ΗΠΑ, είναι καταδικασμένες να λιμνάζουν αιωνίως στη στασιμότητα και την καθυστέρηση.
Βέβαια, τα κράτη της Λατινικής Αμερικής σχηματίστηκαν στα μέτρα των αποικιοκρατών και δεν κατάφεραν ακόμα να αποκτήσουν μια πραγματική εθνική και πολιτισμική αυτοτέλεια. Και βολοδέρνουν σε ένα ρευστό ενδιάμεσο χώρο, σε κινούμενη άμμο, που μια τους πάει προς την εξάρτηση και μια προς την ανεξαρτησία. Μιλάνε ισπανικά και πορτογαλέζικα οι περισσότεροι και αγγλικά οι λιγότεροι, όπως στη Τζαμάικα, και στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι χριστιανοί καθολικοί. Όλα εξ επιβολής! Οι ιθαγενείς παραμένουν σε μειονεκτική θέση, όπως και οι απόγονοι των σκλάβων που μεταφέρθηκαν από την Αφρική για να υπηρετήσουν τους λευκούς κυρίαρχους. Αν εξαιρέσεις μερικούς σαν τον Έβο Μοράλες, ακόμα και οι πιο προοδευτικοί, οι πιο επαναστάτες στη Λατινική Αμερική είναι απόγονοι των λευκών αποικιοκρατών που επί 500 χρόνια καταδυναστεύουν και λεηλατούν την αμερικάνικη ήπειρο.
Ατολμία και ενσωμάτωση
Τι συμβαίνει, λοιπόν, και αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει αποφασιστικά σε χώρες που το μορφωτικό επίπεδο είναι από τα ψηλότερα στον κόσμο και η οικονομία έχει σημαντικά πλεονεκτήματα;
Κατ’ αρχήν, οι χώρες αυτές δεν αφέθηκαν να αναπτυχθούν ομαλά και με αυτάρκεια. Οι ιμπεριαλιστικές χώρες που κηδεμονεύουν έθεταν πάντοτε οροφή στην ανάπτυξη τους. Βασικό στοιχείο του ελέγχου των χωρών είναι η ανάπτυξή τους να μην υπερβεί το όριο που θα απειλούσε την εξάρτησή τους, που θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την ανεξαρτησία τους και θα άνοιγε το δρόμο για την ενίσχυσή τους, που πιθανά θα τις καθιστούσε ανταγωνιστές των εκμεταλλευτών τους. Αυτό που γίνεται τώρα με τη Βραζιλία, η οποία έχει κι αυτή περάσει δια πυρός και σιδήρου κι ακόμα δεν ξέρουμε τι της επιφυλάσσει το μέλλον εφόσον οι δυνάμεις της αντίδρασης, οικονομικές, στρατιωτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές, που έχουν μορφοποιηθεί από τους αποικιοκράτες μέσα σε αιώνες, ούτε εξαφανίστηκαν ούτε παραιτήθηκαν από την επιθυμία και απαίτηση να διατηρήσουν τα προνόμια τους.Ο υποψήφιος πρόεδρος της Αργεντινής με τα πέντε κλωνοποιημένα σκυλιά του!