Η βρετανική καταστολή στην Κύπρο από το 1920 έως το 1945

18/11/2024

ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Η μάχη των πληροφοριών στην Κύπρο μέσα από τα βρετανικά αποικιακά αρχεία, από τα Οκτωβριανά μέχρι την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μελετώντας τα έγγραφα που έχει συγκεντρώσει ο ερευνητής και συγγραφέας Θεοχάρης Σταυρίδης στο μνημειώδες έργο του, “Η Ιερά Μονή Κύκκου στα Βρετανικά Αρχεία 1930-39″, έχουμε επιλέξει μια ολόκληρη σειρά εγγράφων, αναφορών, τηλεγραφημάτων, κρυπτογραφικών μηνυμάτων, ερωτήσεων και απαντήσεων, οδηγιών από το Υπουργείο Αποικιών προς την Κύπρο.

Από αυτά, μετά από τις αναγκαίες διασταυρώσεις και παράλληλες αναγνώσεις, καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα γύρω από τις μυστικές υπηρεσίες και τη συλλογή και ανάλυση πληροφοριών από τη βρετανική κυβέρνηση και την αποικιακή Διοίκηση που είχε εγκατασταθεί στην Κύπρο. Από τις αναφορές που παρουσιάζει για καταστολή στην Κύπρο ο Θεοχάρης Σταυρίδης είναι παραπάνω από προφανής ο ρόλος του αστυνομικού υποδεκανέα Κ. Τ. ως πληροφοριοδότη και συντάκτη αναφορών για πάμπολλα γεγονότα και εκδηλώσεις που προηγήθηκαν είτε ακολούθησαν των Οκτωβριανών. Σε κάποιες από τις δραστηριότητες της Αστυνομίας της Λευκωσίας εμφανίζεται και ο αινιγματικός πληροφοριοδότης Α.

Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η περίπτωση ενός σημαντικού προσώπου της κυπριακής κοινωνίας, ο οποίος στα κατοπινά χρόνια θα ενταχθεί στους ψιθυριστές, το αινιγματικό αυτό δίκτυο που αποκαλύφτηκε προ ετών και ουσιαστικά προβλημάτισε τους ερευνητές για την οργάνωση των Βρετανών σε ζητήματα πληροφοριών στην Κύπρο των δεκαετιών του 1930, 1940 και 1950. Σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο είχε προγραμματιστεί τυχαία συνάντηση με τον Κυβερνήτη για διαβίβαση σοβαρών πληροφοριών, χωρίς να προξενηθούν υποψίες για την ιδιότητά του ως σημαντικού πληροφοριοδότη.

Β. Φούσκας: Οι πραγματικές διαστάσεις της νίκης των Εργατικών στη Μ. Βρετανία

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/V6E9gF1QJ7o?si=rMbQLJKoZpKtyFyc

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Το Ισλάμ στη Μ. Βρετανία

Julio Borges 

Δημοσιογράφος

El Pais Espana

▪️Δήμαρχος Λονδίνου - Μουσουλμάνος.

▪️Δήμαρχος Μπέρμιγχαμ - Μουσουλμάνος.

▪️Δήμαρχος του Λιντς - Μουσουλμάνος.

▪️_Δήμαρχος Μπλάκμπερν - Μουσουλμάνος.

▪️Δήμαρχος Σέφιλντ - Μουσουλμάνος.

▪️Δήμαρχος Οξφόρδης - Μουσουλμάνος.

▪️Δήμαρχος Λούτον - Μουσουλμάνος.

▪️Δήμαρχος Όλνταμ - Μουσουλμάνος.

▪️Δήμαρχος Rockdale - Μουσουλμάνος

_Όλα αυτά τα πέτυχαν μόλις 4 εκατομμύρια μουσουλμάνοι από 66 εκατομμύρια ανθρώπους στην Αγγλία:_

Σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 3.000 μουσουλμανικά τζαμιά στην Αγγλία.

Υπάρχουν περισσότερα από 130 μουσουλμανικά δικαστήρια σαρία.

Υπάρχουν περισσότερα από 50 μουσουλμανικά συμβούλια της Σαρία.

Ο μόνιμος στόχος των Εγγλέζων είναι να θέσουν την Κύπρο υπό τον έλεγχο του Αττίλα: Έφτασε η ώρα να εκδιωχθούν οι βρετανικές βάσεις από τη Μεγαλόνησο (video

epa11124607 A handout photo made available by the British Royal Air Force of a RAF Voyager aircraft preparing to take-off to conduct further strikes against Houthi targets, on the RAF Akrotiri military airbase, in Akrotiri, Cyprus. EPA, MoD Crown, AS1 Jake Green RAF HANDOUT 03/06/2024

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, Hellas Journal

Οι αιώνιοι ανθέλληνες Εγγλέζοι… Ισιώνει η ουρά του σκύλου; Εξήντα εννέα χρόνια από την έναρξη του Έπους της ΕΟΚΑ, όταν τα αμούστακα παλικάρια τους εξευτέλισαν στα πεδία των μαχών, δεν λένε να αφήσουν ήσυχη την Κύπρο.

Μας πολεμούν μέχρι σήμερα σε όλα τα διπλωματικά πεδία, ενώ το 1974 άφησαν τους Τούρκους Αττίλες ανενόχλητους να εισβάλουν στο νησί. Τα σχέδια ήταν δικά τους, και τα εκτέλεσαν οι Αμερικανοί, όταν ο Χένρι Κίσιγκερ πίστευε λανθασμένα ότι ο Μακάριος ήταν ο «κόκκινος παπάς», ένας νέος Καντάφι της Μεσογείου. Βασικά ένας αντικομμουνιστής κληρικός ήταν, όπως η συντριπτική πλειοψηφία, ιδιαίτερα των Ιεραρχών της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Οι Εγγλέζοι ευθύνονται για όλα τα παραστρατήματα στο Κυπριακό από τα 13 σημεία του Μακάριου, το 1963, μέχρι τις μέρες μας. Νέρωσαν όλα τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και φτάσαμε να ευθυνόμαστε για την τουρκική εισβολή και την πενηντάχρονη κατοχή.
Την ίδια στιγμή χρησιμοποιούν ασύστολα τις βάσεις τους στο Ακρωτήρι, αλλά και στη Δεκέλεια χωρίς να δίνουν κανένα λογαριασμό στην Κυπριακή Δημοκρατία ενώ θέτουν σε κίνδυνο τον κυπριακό λαό, καθώς οι κάθε λογής τρομοκράτες το νησί θα κτυπήσουν κάποια στιγμή και όποιον πάρει ο χάρος.
Οι Εγγλέζοι μία χαρά προστατεύονται. Άλλωστε οι βάσεις τους είναι απόρθητα φρούρια.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αντέδρασε με θυμό στο άκουσμα της απαράδεκτης είδησης ότι Βρετανοί βουλευτές, και των δύο κομμάτων, απαιτούν να τερματιστεί η δήθεν «τιμωρητική» και η δήθεν «άδικη απαγόρευση» του Ηνωμένου Βασιλείου στις απευθείας πτήσεις προς την παράνομη “τδβκ”, η οποία αναγνωρίζεται μόνο από την κατοχική Τουρκία.

Είναι οι Βρετανοί όντως σύμμαχοι της Ελλάδας;

Εισαγωγή 0:00 

182-1860 11:00 

1860-1910 30:00 

1910-1936 35:00 

1936-1950 50:00 

1950-Σήμερα 1:36:00

Η σκοτεινή ιστορία του ρασοφόρου μυστικού πράκτορα που «έσπρωξε» την Ελλάδα στον εμφύλιο.......

Του Παναγιώτη Ρεπούση 

Η σκοτεινή ιστορία του ρασοφόρου μυστικού πράκτορα που «έσπρωξε» την Ελλάδα στον εμφύλιο....

Ο Ντέιβιντ Μπάλφουρ που έγινε Πατήρ Δημήτριος

Στις 20 Ιανουαρίου 1903, γεννήθηκε ο Ντέιβιντ Μπάλφουρ. Ήταν γόνος ευκατάστατης οικογένειας και έλαβε άριστη ανατροφή. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Πράγας, του Σάλτσμπουργκ, της Ρώμης και μετέπειτα της Αθήνας. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, πολωνικά, ελληνικά και τουρκικά.

Με τόσα και τέτοια προσόντα, θα μπορούσε να ακολουθήσει όποια καριέρα ήθελε. Εκείνος, όμως, άκουσε το κάλεσμα από τον Θεό και αποφάσισε να γίνει ιερέας. Αν και καθολικός, έρχεται σε επαφή με την Ορθοδοξία και στις αρχές της δεκαετίας του ’30 βαπτίζεται σε εκκλησία του Παρισιού. Το 1934 πηγαίνει στο Άγιο Όρος. Στον Άθω εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Δημήτριος.

Την επόμενη χρονιά πηγαίνει στην Αθήνα και εντάσσεται στο Ιερατικό Τάγμα του Αγίου Παντελεήμονος. Χειροτονείται από τον τότε μητροπολίτη Καρυστίας Παντελεήμων και εγγράφεται στο μοναχολόγιο της μονής Πεντέλης. Στη συνέχεια διορίζεται εφημέριος στον Ευαγγελισμό και παράλληλα, αναλαμβάνει ιερατικά καθήκοντα στο παρεκκλήσι των ανακτόρων. Ζούσε μέσα στο νοσοκομείο και δίδασκε παράλληλα στο Βρετανικό Συμβούλιο.

Γίνεται αρχιμανδρίτης και η φήμη του μορφωμένου παπά που δίνει συμβουλές για τα πάντα και ακούει όλα τα προβλήματα των πιστών, γιγαντώνεται. Ο πατήρ Δημήτριος καταφέρνει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και γίνεται ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους ιερείς της Αθήνας.

Με μια πρώτη ανάγνωση η ζωή του δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, κάτι το συνταρακτικό. Το θέμα, ωστόσο, με τον πατήρ Δημήτριο ήταν πως ταυτόχρονα ήταν και... Ντέιβιντ Μπάλφουρ ακόμα και αν αυτό δε φαινόταν. Διότι είχε δυο ζωές. Αυτή που φαινόταν και αυτή που δε φαινόταν.

Ρότζερ Γουώτερς: Οι Άγγλοι τα έκλεψαν από τον Παρθενώνα

Στο πρώτο μέρος της συνέντευξης, που προβλήθηκε χθες, το ιδρυτικό μέλος των Pink Floyd ενημερώθηκε για τη διπλωματική κρίση και την ακύρωση της συνάντησης Σούνακ – Μητσοτάκη με αφορμή τα Γλυπτά του Παρθενώνα και σχολίασε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο:

«Ώστε ο Ρίσι Σούνακ αρνήθηκε να τον συναντήσει επειδή είπε: “θέλουμε την επιστροφή των ελγίνειων Μαρμάρων”, των Μαρμάρων γ… τον Έλγιν; Οι Άγγλοι τα έκλεψαν, σωστά; Από τον Παρθενώνα, σωστά; Είναι τμήμα του Παρθενώνα, προφανώς και πρέπει να είναι πάνω στον γ… Παρθενώνα!

 Αυτό είναι κατάλοιπο της βρετανικής αποικιοκρατίας και είμαστε μακράν οι χειρότεροι όλων. Όταν ήμουν παιδί στη Βρετανία, μπορούσες να δεις στον παγκόσμιο χάρτη σημειωμένες με ροζ πινέζες τις αποικίες, όλος ροζ ήταν… Αυτή ήταν η αγγλική κοινοπολιτεία, η βρετανική αυτοκτατορία, δυστυχώς είναι ακόμη στο αίμα τους, για αυτό και έχουμε ακόμη υποτελείς στη μοναρχία, όπου πηγαίνει η βασιλική οικογένεια είναι πολύ μεγάλη η δεξιά πτέρυγα και θέλει να κυβερνά τον κόσμο και βλέπει σκλάβους και υπηρέτες της τους άλλους. Γι’ αυτό και αντιδρούν στην επιστροφή των Μαρμάρων, προφανώς και πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα. 

Ο Αγγλοσαξωνικός παράγοντας στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας - Η Αγγλική πολιτική από το 1821 έως σήμερα

Ο Αγγλοσαξωνικός παράγοντας στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας

Η Αγγλική πολιτική από το 1821 έως σήμερα

Απόστασε το χέρι μου από το να μουντζώνω

και σάλιο δεν μου έμεινε από το φτύσε φτύσε,

αλλ’ έως τώρα τίποτε μ’ αυτά δεν κατορθώνω,

και συ, Ευρώπη, μας γελάς και πάντα ίδια είσαι.

(Γεώργιος Σουρής, Στην Ευρώπη)

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η υπογραφή της Ελληνο-Αμερικανικής συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις ουσιαστικά ανανεώνει την πολύχρονη εξάρτησή μας από τον αμερικανικό παράγοντα, που διαδέχτηκε την αγγλική «προστασία» μετά τον Εμφύλιο. Όμως, η μελέτη της ιστορίας προκαλεί πολλά ερωτήματα για το αν και πόσο μας ωφέλησε η πρόσδεσή μας στο αγγλοσαξωνικό μπλοκ για τόσες δεκαετίες. Οι Αμερικανοί με τις βάσεις τους ήταν εδώ και το ’74, όταν χάθηκε η μισή Κύπρος, και το ’87, και το ’96 με τα Ίμια κι εδώ και χρόνια που η Τουρκία αλωνίζει στις ελληνικές θάλασσες. Δεν μας βοήθησαν σε τίποτα.

Είναι γεγονός ότι το μεγάλο προτέρημα της Αγγλίας που την έκανε μεγάλη δύναμη, εκτός από την βιομηχανική επανάσταση, ήταν η γεωγραφική της θέση. Βρίσκεται μέσα στην Ευρώπη και «δεν είναι μέσα στην Ευρώπη». Αυτό το νησί η θάλασσα, που το περικλείει γύρω-γύρω, το έκανε μοιραία ναυτική δύναμη… Από αυτό ξεκίνησε και δημιούργησε τις αποικίες που της έδωσαν πλούτο και διπλωματική ισχύ στα παγκόσμια πράγματα. Η θάλασσα είναι αυτή που ένωσε Έλληνες και Άγγλους στη νεώτερη ιστορία, μετά τον 18ο αιώνα. Αν υπάρχει άλλος λαός, εκτός από τον ελληνικό, για τον οποίον οι έννοιες «θάλαττα-θάλαττα» και «τα ξύλινα τείχη» να έχουν τόσο ύψιστη σημασία, αυτός είναι ο αγγλικός λαός.

Όμως, αν δούμε την πραγματική ιστορία, θα καταλάβουμε ότι τα συμφέροντα των Άγγλων ποτέ δεν συνέπιπταν με τα δικά μας συμφέροντα μετά το 1821, που ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση. Απλώς το φιλοαγγλικό κατεστημένο φρόντιζε πάντα να συγκαλύπτει αυτή την αλήθεια για πολλούς λόγους και, κυρίως, για να μην κατέβει ποτέ η Ρωσία στο Αιγαίο και την Μεσόγειο.

Η δυσεύρετος σήμερα μελέτη του Γιάννη Κουχτσόγλου «Η Πραγματική Αγγλία», που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1956, αποκαλύπτει πολλές λεπτομέρειες για την ιστορική θέση της Αγγλίας και τον ανάλγητο αγγλικό ιμπεριαλισμό. Περιλαμβάνει, επίσης, σημαντικές αναφορές για τον χαρακτήρα της αγγλικής ελίτ και την αρνητική στάση της Αγγλίας έναντι της Ελλάδας.

Κυπριακό: Το (Αγγλικό) παραμύθι της Διζωνικής - Γιατί δεν πρέπει να καταληθεί η Κυπριακή Δημοκρατία

Λεωνίδας Κουμάκης

Το «Κυπριακό πρόβλημα» αποτελεί χωρίς αμφιβολία, τον πλήρη εξευτελισμό της διεθνούς νομιμότητας από τις ίδιες τις «μεγάλες δυνάμεις» που επέβαλαν την ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο, μετά το τέλος του αιματηρού Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου των 60 εκατομμυρίων νεκρών.

Χάρη στην επίμονη εργασία ολόκληρων δεκαετιών ορισμένων καταξιωμένων ερευνητών όπως η Κύπρια δημοσιογράφος – ερευνήτρια (και μέλος του ΙΗΑ) Φανούλα Αργυρού, σε Βρετανικά και άλλα απόρρητα αρχεία που σταδιακά αποχαρακτηρίζονται και επιτρέπεται η πρόσβαση σε αυτά, μπορούμε πλέον να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το λεγόμενο «Κυπριακό πρόβλημα».

Για τους νεότερους που δεν έζησαν ή δεν έμαθαν τις πικρές αλήθειες, υπάρχει πλέον η δυνατότητα να έχουν μια πλήρη εικόνα ώστε όταν θάρθει η κρίσιμη ώρα των αποφάσεων να επιλέξουν συνειδητά.

Πολύ περιληπτικά, το «Κυπριακό πρόβλημα» οξύνθηκε ουσιαστικά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο την εποχή που οι Βρετανοί υμνούσαν τους Έλληνες διότι πρώτοι γκρέμισαν τον μύθο των «ανίκητων» δυνάμεων του φασιστικού άξονα Μουσολίνι-Χίτλερ.


Μετά τον μεγάλο πόλεμο, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης κάθε λαού να ρυθμίζει ελεύθερα το πολιτικό του μέλλον καθιερώθηκε από τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρα 1 & 55) τον οποίο επέβαλαν οι ίδιοι οι νικητές του Β΄ΠΠ.


Η Κύπρος, με διαχρονικό Ελληνισμό από την εποχή ακόμα του Τρωικού πολέμου (12ος αιώνας π.Χ), πέρασε από διάφορες περιόδους πρόσκαιρων κατακτητών χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητα της. Όπως έγραψε ο Κωστής Παλαμάς στο ποίημα ΚΥΠΡΟΣ που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1901 Πολλούς αφέντες άλλαξες. Δεν άλλαξες καρδιά.

Η συνέχεια ΕΔΩ...

Μειονότης οἱ Χριστιανοί στήν Ἀγγλία!

Ἀπό 70% τοῦ πληθυσμοῦ τό 2001, ἐμειώθησαν σήμερα στό 46,2% – Ραγδαία αὔξησις τῆς ἀθεΐας καί τῶν μουσουλμάνων – Τί δείχνει ἡ ἀπογραφή τῆς Στατιστικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου.

ΜΕΣΑ ΣΕ μία δεκαετία, οἱ ἄθρησκοι ηὐξήθησαν στήν Ἀγγλία καί τήν Οὐαλλία κατά 12%, φθάνοντας τό συνολικό ποσοστό τοῦ 37,2%. Ἔτσι, ἐνῶ οἱ Χριστιανοί παραμένουν ἡ πολυπληθέστερη πληθυσμιακή ὁμάς μέ ποσοστό 46,2%, παύουν νά ἀποτελοῦν πλειοψηφία, ἀφοῦ ἔχουν πέσει κάτω ἀπό τό 50%. Αὐτό προκύπτει ἀπό τήν τελευταία ἀπογραφή τῆς Στατιστικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου (Office of National Statistics). Νά σημειωθεῖ ὅτι πρό δεκαετίας οἱ Χριστιανοί ἀνήρχοντο στό 59,3% καί τό 2001 στό 71%. Δηλαδή μόνον τήν τελευταία δεκαετία ἐμειώθησαν κατά 13,1 ποσοστιαῖες μονάδες καί στήν εἰκοσαετία κατά 25! Μάλιστα εἰδικῶς στό Λονδῖνο, Χριστιανοί δηλώνουν μόλις τό 25,3% τῶν κατοίκων.

Οἱ μουσουλμάνοι ἀποτελοῦν τό 6,5% τοῦ πληθυσμοῦ παρουσιάζοντας αὔξηση ἀπό τό 4,9% πού ἦσαν πρό δεκαετίας. Οἱ ἰνδουιστές, τέλος, ἔφθασαν τό 1,7% ἀπό 1,5% πού ἦσαν τό 2011. Καί ὅμως σήμερα ὁ Πρωθυπουργός τῆς χώρας προέρχεται ἀπό αὐτό τό 1,7%, ὁ δέ δήμαρχος τοῦ Λονδίνου ἀπό 6,5%. Τά ποσοστά δέν εἶναι τέτοια πού νά πείθουν ὅτι τά κόμματα ἐπιλέγουν μέλη τῶν μειονοτήτων ὡς ὑποψηφίους γιά νά κερδίσουν τό ἐκλογικό σῶμα. Μᾶλλον συμβαίνει τό ἀντίστροφο. Αὐτοί ἐπιβάλλονται ἀπό ἐπάνω πρός τά κάτω, σέ συνδυασμό μέ τήν προβολή (ἕως καί ἐπιβολή) ἀπόψεων περί ἀντιρατσισμοῦ καί ἀνεξιθρησκίας πού ἀμβλύνουν τά ἀντανακλαστικά τῆς μεγάλης πλειονότητος τῶν κατοίκων τῆς χώρας. Μιᾶς χώρας, ὁ ἀνώτατος ἄρχων τῆς ὁποίας φέρει τόν τίτλο τοῦ «Προστάτου τῆς Θρησκείας» (Protector of the Faith). Καί φυσικά ἐννοεῖται ἡ χριστιανική θρησκεία. Ἡ γενική ἄμβλυνσις καί ἡ ὑποχώρησις τῶν χριστιανικῶν αἰσθημάτων ὅμως καθιστοῦν τόν τίτλο αὐτό κενό περιεχομένου.

Συνεπῶς, μία πρώτη παρατήρησις εἶναι ὅτι ἔχουμε μία προϊοῦσα ἀπώλεια τοῦ ἐθνικοῦ χαρακτῆρος, σημαντικό μέρος τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ χριστιανική πίστις. Μάλιστα ἡ ἀπώλεια αὐτή σημειώνεται σέ μιά χώρα μέ ἔντονη αἴσθηση παραδόσεων καί διατηρήσεως ἠθῶν καί συνηθειῶν. Ἡ διαπίστωσις αὐτή πρέπει νά ἀποτελέσει κώδωνα κινδύνου γιά ὁλόκληρη τήν Εὐρώπη, διότι τό φαινόμενο δέν περιορίζεται στίς βρεταννικές νήσους. Ἐν σπέρματι ὑπάρχει καί στήν Ἑλλάδα.

«ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ»...

«ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ»...

Ειρήνη Πετράκη

Μας ζάλισαν τα ΜΜΕ και οι βασιλόφρονες με τα πρωτόκολλα για την κηδεία της Ελισάβετ, όπως μας είχανε ζαλίσει και πέρυσι με τα του Δούκα του Εδιμβούργου. 

Άκου παγκόσμιο πένθος, συγκίνηση και συντριβή! Ψάχνω να βρω κάποιο στοιχείο τραγικότητας (πέραν της θνητότητας που είναι κοινή μοίρα όλων μας), κάποιο στοιχείο ηρωισμού ή ειλικρινούς φιλανθρωπίας αλλά δεν βρίσκω. Βρίσκω μόνο στοιχεία τεχνητού θρήνου και γραφικότητας. Με το ζόρι πένθος!

Γιατί να πενθήσει όλος ο κόσμος για τον θάνατο μιας υπέργηρης βασίλισσας της Αγγλίας; Αφορούν σε όλο τον κόσμο οι συμβολισμοί του Στέμματος; Αφορά σε όλο τον κόσμο ο θεσμός της κληρονομικής βασιλείας της Βρετανίας; Αφορά σ' εμας όλη αυτή η δωδεκαήμερη τυπολατρική θρηνολογία του Μπάκιγχαμ; Mόνο ως αξιοθέατο, θα έλεγα, ή ως δείγμα ματαιοδοξίας και επικοινωνιακής πολιτικής μιας χώρας που συντηρεί την αποικιοκρατική υπεροψία της.

«Η κηδεία της βασίλισσας θα ενώσει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών υπενθυμίζουν τη δύναμη του Συντάγματός μας, ενός συστήματος διακυβέρνησης, το οποίο από πολλές απόψεις ζηλεύει ο κόσμος» δήλωσε ο Δούκας του Νόρφολκ. Τι μας λέει τώρα ο ενδοξότατος! Η Βρετανία έχει εισβάλει και έχει εμπλακεί σε πολεμικές συγκρούσεις στα εδάφη της συντριπτικής πλειονότητας των 193 χωρών-μελών του ΟΗΕ. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ένωσε λαούς ήταν κάτω από την επιβολή του Στέμματος.

Θηριωδιές Άγγλων στην Κύπρο: «Τα όσα συνέβησαν εδώ ήταν κτηνώδης αδικία»

Η Βρετανία έχει ακόμα πρωταγωνιστικό ρόλο στην Κύπρο

Άριστος Μιχαηλίδης   

Το Μάρτιο του 2014 ο ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Γερμανίας, Γιοαχίμ Γκάουκ, επισκέφθηκε το χωριό Λιγκιάδες της Ηπείρου, όπου οι ναζί εκτέλεσαν εν ψυχρώ 92 άτομα, κυρίως μικρά παιδιά και ηλικιωμένους. Κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του χωριού και ζήτησε συγγνώμη για το έγκλημα. «Τα όσα συνέβησαν εδώ ήταν κτηνώδης αδικία και με αίσθημα ντροπής και πόνου, ζητώ από τις οικογένειες των δολοφονηθέντων συγγνώμη», είπε ο Γκάουκ.

Τον Ιούνιο του 2018, σε τελετή στο Βερολίνο, με αφορμή τα δέκα χρόνια από την ανέγερση του μνημείου που θυμίζει τις διώξεις των ναζί εναντίον των ομοφυλόφιλων, ο ομοσπονδιακός Πρόεδρος, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, ζήτησε συγγνώμη για τα εγκλήματα και τις διώξεις που έγιναν εναντίον των ομοφυλόφιλων κατά τη διάρκεια του ναζισμού στη Γερμανία. «Ζητώ συγγνώμη για όσα έγιναν, για τον πόνο και το άδικο όσων υπέφεραν, αλλά και την μακρά περίοδο σιωπής που ακολούθησε τα εγκλήματα αυτά», είπε ο Σταϊνμάγιερ.

Τον Οκτώβριο του 2018, ο Ιταλός Πρόεδρος, Σέρτζιο Ματαρέλα, εξέφραζε τη συγγνώμη της Ιταλίας προς την Ελλάδα για την κήρυξη του πολέμου το 1940, παρακολουθώντας από την εξέδρα των επισήμων, την στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης για το Όχι των Ελλήνων προς την Ιταλία.

Υπήρξαν και πολλές άλλες πράξεις απολογίας, για τα εγκλήματα των ναζί του Χίτλερ και των φασιστών του Μουσολίνι, από πολλούς ηγέτες της Γερμανίας και της Ιταλίας, ακόμα και μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, έτσι που πραγματικά η ιστορία έμεινε σιγά – σιγά στο χρονοντούλαπο και οι δεκαετίες άφησαν στο παρελθόν τις μαύρες σελίδες της για να δοθεί περιθώριο στην ειρήνη και στη συνεργασία των κρατών και των λαών.

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ, ΣΥΓΚΟΙΝΟΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ.

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ, ΣΥΓΚΟΙΝΟΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ.

κάποιοι φίλοι μου λένε, βγάζω χολή, δεν είναι πρέπον να βρίζουμε μια νεκρή, ο νεκρός δεδικαίωται κτλ.

Να ξεκαθαρίσω: Δεν πανηγυρίζουμε, δε χαιρόμαστε, δεν βρίζουμε.
Απλώς δεν συλλυπούμαστε, δε συμμετέχουμε στον θρήνο και δε συμμεριζόμαστε τον οδυρμό και σπαραγμό κάποιων αστείων νεοελλήνων, όπως και αποστρεφόμαστε το πανηγυράκι των ελληνικών ΜΜΕ που μεταδίδουν λες και πέθανε κανας τρανός Έλληνας ευεργέτης, ένας δικός μας άνθρωπος!

 

Τον κύριο στην κάτω φωτο ίσως δεν τον ξέρετε.

Οι περισσότεροι μάλλον θα ξέρετε τον κύριο στην πάνω φώτο.
Μη σκάτε, θα σας βοηθήσω.
Αναγνωρίσατε σίγουρα στην πανω φωτο τον πρόεδρο του ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου την περίοδο 1983-2005, Ραούφ Ντενκτάς.
Πρωτοπαλίκαρά του σκότωσαν τον Τάσο Ισαάκ και υπουργός της κυβέρνησής του (Κενάν Ακίν) σκότωσε τον Σολωμό Σολωμού.
Οπαδός της λύσης "ταξίμ" , της διχοτόμησης δηλαδή, θέση που πρόβαλε μάλιστα ευθαρσώς (ποιος να κρύβονταν άραγε από πίσω) και ενάντια στην επίσημη θέση της Τουρκίας, η οποία ήταν υποτίθεται η Συμφωνία της Ζυρίχης .
Από το 1957 υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη της τουρκοκυπριακής οργανώσεως Τ.Μ.Τ. (Türk Mükavemet Teşkilatι=Τουρκική Αντιστασιακή Οργάνωση), η οποία επισήμως είχε ιδρυθεί από την Τουρκία με στόχο την "επανάκτηση της Κύπρου" ως αντίδραση και αντιστάθμισμα στην ΕΟΚΑ.
Οι σκιώδεις ιδρυτές της οργάνωσης όμως ήταν οι Άγγλοι. Θα με πείτε συνωμοσιολόγο. Η ΤΜΤ δεν πολέμησε ενάντια στους Άγγλους αποικιοκράτες, όπως υποτίθεσαι ήταν ο επίσημος σκοπός της, αλλά ενάντια στην ΕΟΚΑ! Αυτό, είναι αντικειμενικό γεγονός και πραγματολογικό στοιχείο. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς το γεγονός ότι η ΤΜΤ πολεμούσε την ΕΟΚΑ και όχι τους Άγγλους. Οι Άγγλοι ίδρυσαν λοιπόν την αντι-ΕΟΚΑ χρησιμοποιώντας τους Τουρκοκύπριους.

Θυμηθείτε τώρα και την ιστορία του Σοφού Σολομώντα με τις δύο μάνες που διεκδικούσαν το ίδιο παιδί, όταν τις είπε ότι θα το κόψει στα δυο να το μοιράσει έτσι δίκαια σ' αυτές και πώς αντέδρασαν αυτές.
Αυτό, το αναφέρω πάντα ως παράδειγμα για τους Τουρκοκύπριους αδερφούς που έχουν λέει δικαιώματα ίσα κι όμοια μ'αυτά των Ελλήνων που θυσιάστηκαν για την Ελευθερία ενάντια στους Βρετανούς αποικιοκράτες.
Έχουν ηθικό δικαίωμα -λέει- ίδιο κι όμοιο οι συνεργάτες των αποικιοκρατών με αυτούς που τους πολέμησαν!
Οι τσάτσοι με τους ήρωες ίσα κι όμοια! Ας είναι. Η μεγαλοψυχία είναι αρετή. Οι αγκαλιά μας τους συγχωρνάει όλους. Αν αυτοί μας βλέπουν ως αδέρφια τους, τους βλέπουμε κι εμείς.
Διευκρινιστικά να πω επιπλέον ότι ήταν και ο εισηγητής της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) στη σύσκεψη κορυφής του Λονδίνου το 1974, πρόταση που τότε απορρίφθηκε δια ροπάλου από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Η ΔΔΟ είναι τουρκική πρόταση και ανάγεται ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ στον Ντενκτάς, να μην ξεχνιόμαστε, θα είμαι εδώ για να σας θυμίζω.
Ήταν λοιπόν ο πλασιέ της ΔΔΟ, πνευματικός πατέρας της οποίας ήταν το Φόρεϊν Όφις σύμφωνα με τα ίδια τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφά του (βλ. παλαιότερες αναρτήσεις μου σχετικά).
Για να καταλάβετε και τη σχέση "ταξίμ" και ΔΔΟ για την οποία φωνάζουμε.

 

Πάμε τώρα στον άλλον κύριο της δεύτερης φώτο.

Ξέφρενοι πανηγυρισμοί και τραγούδια για τον θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ (vids)

Ο θάνατος της Βασίλισσας αλλού προκάλεσε ξέφρενους πανηγυρισμούς με τραγούδια και αλλού αποδοκιμασίες. 

Η είδηση πως η Βασίλισσα Ελισάβετ δεν ζει πλέον, μπορεί να σκόρπισε θλίψη στην Αγγλία, όμως δεν είχαν τα ίδια συναισθήματα και άλλες περιοχές όπου υποδέχθηκαν τα νέα με μεγάλη... χαρά.

Δείτε για παράδειγμα την Κύπρο, η οποία υπέφερε για πολλά χρόνια από τις Βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Εκεί λοιπόν χθες, η Ομόνοια στο πλαίσιο της πρώτης αγωνιστικής των ομίλων του Europa League, αντιμετώπιζε την Σέριφ και όπως έγινε σε όλα τα ματς, πριν την έναρξή του, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή.

Μόνο που κατά την διάρκειά του υπήρχαν έντονες αποδοκιμασίες από τους θεατές που βρίσκονταν στο γήπεδο που δεν ξέχασαν τον Ευαγόρα Παλλικαρίδη και τα άλλα θύματα του στρατού της Βασίλισσας.

Στην Ιρλανδία τώρα, υπήρχαν ξέφρενοι πανηγυρισμοί στο Tallaght Stadium, ανασκευάζοντας το «Give It Up» των «KC & the Sunshine Band», το οποίο έκαναν «Lizzy in the box» (σ.σ «η Λίζα στο κουτί» εννοώντας το φέρετρο).

Παράλληλα όπως μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω video υπήρχαν πανηγυρισμοί στους δρόμους, με τους πολίτες να κυκλοφορούν έχοντας τις σημαίες της Ιρλανδίας.

ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ε υ α γ ό ρ α ς Π α λ λ η κ α ρ ι δ η ς: «Να πιάσει τα κατουρημένα της η…και να φύγει. Τι ζητά δαμέσα;».

Ε υ α γ ό ρ α ς

Π α λ λ η κ α ρ ι δ η ς

«Να πιάσει τα κατουρημένα της η…και να φύγει. Τι ζητά δαμέσα;». 

Η απάντηση του Παλληκαρίδη στον πατέρα του για τη Στέψη της Βασίλισσας και το σαμποτάζ του Μάρκου Δράκου

 Στις 2 Ιουνίου 1953, η Μεγάλη Βρεττανία και οι αποικίες της, προετοιμάζονταν για το μεγάλο γεγονός της στέψης της νέας βασίλισσας Ελισάβετ Β’.

 Σε όλα τα σχολεία της Κύπρου είχαν σταλεί αναμνηστικά φλυτζάνια με τη φωτογραφία της Βασίλισσας και την επιγραφή God Save the Queen. Επίσης είχαν σταλεί και άλλα δώρα και εντολές για εκδρομές προς τιμήν της. Ο τότε Κυβερνήτης Sir A. B. Wright είχε δώσει και την εντολή όλες οι πόλεις να ετοιμαστούν με τον λαμπρότερο τρόπο για τις τελετές και τις παρελάσεις. Παντού κυμάτιζαν αγγλικές σημαίες και επιγραφές που υμνούσαν τη νέα Βασίλισσα.

 Οι Κύπριοι όμως, τρία χρόνια μετά το ενωτικό δημοψήφισμα και δύο χρόνια πριν την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ δεν είχαν καμία διάθεση να γιορτάσουν τη στέψη. Οι εφημερίδες δημοσίευαν άρθρα όπου έκαναν λόγο για αποχή από τους εορτασμούς, αφού «δεν είναι νοητό οι δούλοι να εορτάζουν ένα γεγονός που αφορά τους κυρίαρχούς των». 

Από την Κυριακή 31 Μαϊου, η Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας, στη Λευκωσία, πραγματοποίησε μεγάλη διαδήλωση με συνθήματα όπως: «Αποχή από τους εορτασμούς της στέψης της βασίλισσας», «το κυπριακό ζήτημα δεν είναι κλειστόν», «δεν μισούμε τους Άγγλους αλλά τη σκλαβιάν». Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης έσπασαν και τη βιτρίνα ενός καταστήματος στην οδό Λήδρας. Ταυτόχρονα οι αριστερές οργανώσεις πραγματοποιούσαν πορεία κρατώντας πλακάτ εναντίον της βασίλισσας και των εορτασμών. Το ίδιο εκρηκτικό κλίμα κυριαρχούσε και στις υπόλοιπες κυπριακές πόλεις. Όλες οι οργανώσεις και η Εθναρχία καλούσαν σε αποχή. 

«God save the Queen, the fascist regime»

«God save the Queen,

the fascist regime»

Αλέκος Μιχαηλίδης

Ξεκίνησαν στην Αγγλία και σε πρώην αποικίες οι εορτασμοί για το Πλατινένιο Ιωβηλαίο της βασίλισσας Ελισάβετ, της δεύτερης. Η ίδια απήλαυσε το πλήθος, τον στρατό και τα αεροσκάφη που συμμετείχαν στον εορτασμό για τα 70 χρόνια της μοναρχίας της, αφού είχε δηλώσει πως εμπνέεται από την καλή θέληση που επιδεικνύεται απέναντι της αλλά και όσα έχουν επιτευχθεί όλα αυτά τα εβδομήντα χρόνια.

Όλα αυτά τα 70 χρόνια, από τις 2 Ιουνίου 1952, δεν είναι χρόνια για να γιορτάζονται. Η 96χρονη Ελισάβετ, μπορεί να λατρεύεται από τους Βρετανούς, μα αντιπροσωπεύει έναν θεσμό θεοσκότεινο, που προκαλεί τη μνήμη δεκάδων λαών, από την Ασία μέχρι την Αφρική, από την Ευρώπη μέχρι την Καραϊβική. Για εμάς, η βασίλισσα δεν θυμίζει τίποτε άλλο από τους απαγχονισμούς και τα βασανιστήρια, καθώς και όσα ακολούθησαν της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ίδια μονάρχης που γιορτάζει σήμερα ρεκόρ στον αγγλικό θρόνο, αγνόησε επιδεικτικά τις εκκλήσεις για ματαίωση των εκτελέσεων εννιά εικοσάρηδων. Δεν ήταν απόφαση δική της, μα μπορούσε να τους ματαιώσει.

Για εμάς, η βασίλισσα θυμίζει την αφαίμαξη των αποικιών, το δουλεμπόριο, τους σκλάβους, τις σφαγές και την αίσθηση της υπέροχης απέναντι στους ιθαγενείς που έβρισκε στις περιοδείες της. Για εμάς η βασίλισσα και τα λούσα της, αντιπροσωπεύουν ένα φονικό μείγμα χρυσού και αίματος, που δεν επιτρέπει σε πολλούς λαούς να προχωρήσουν. Για εμάς, η βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ και η 70χρονη μοναρχία της, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κακόγουστο απομεινάρι του μεσαίωνα, που παρασιτεί σαν κτήνος σε κώμα και προσπαθεί εναγωνίως να δολοφονήσει την ιστορία. Μα η ιστορία δεν πεθαίνει. Μόνο η ιστορία.

Στο Αρχαίο Κούριο, επικράτησε η μνήμη.

Στο Αρχαίο Κούριο, επικράτησε η μνήμη.

 Μοτοσικλετιστές από όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου, έφθασαν στο αρχαίο Κούριο το βράδυ της Πέμπτη 2 Ιουνίου, με αφορμή τους εορτασμούς για το λεγόμενο «Πλατινένιο Ιωβηλαίο» της βασίλισσας Ελισάβετ Β’. Η «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού» πραγματοποίησε μια σεμνή εκδήλωση έξω από το αρχαίο θέατρο, ώστε να καταστήσει σαφή την επικράτηση της μνήμης απέναντι στη λήθη. Μνημονεύοντας τους εννιά απαγχονισθέντες, για τους οποίους κώφευσε η ίδια βασίλισσα που γιορτάζει 70 χρόνια μοναρχίας, οι μοτοσικλετιστές επέλεξαν να μείνουν σε διακριτό σημείο από τη «χαρούμενη κοιλάδα» όπου εκείνη την ώρα πραγματοποιούνταν, πιο ιδιωτικά, η γιορτή του θανάτου.

Η εκδήλωση στο αρχαίο Κούριο ήταν κραυγή, όχι μόνο για την Κύπρο και όσα διέπραξαν και διαπράττουν εδώ οι αντιπροσώποι της ελισαβετιανής μοναρχίας, αλλά και για όλες τις πρώην αποικίες που βασανίζονται ακόμα από το παλάτι του Μπάκιγχαμ και το μακρύ χέρι του Λονδίνου. Η ΕΟΚΑ ήταν αυτή που καθόρισε την ημερήσια διάταξη ξανά, όχι όσοι χειροκρότησαν την αγγλική μοναρχία. Τα γράμματα των μελλοθανάτων που αναγνώστηκαν, καθάρισαν την ατμόσφαιρα που βασανίζουν ολημερίς κι ολονυχτίς οι Βρετανοί κι όλα έμοιαζαν ανθρώπινα.

 Η «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού» αρνήθηκε να συναινέσει στη γιορτή που έστησαν οι βρετανικές βάσεις και γύρισε την πλάτη στα λούσα της αποικιοκρατίας. Υπόλογη μόνο στην ΕΟΚΑ και σε όσους αντιστάθηκαν και αντιστέκονται στην αποικιοκρατία και τα κατάλοιπά της.

T H E K I L L E R. Q U E E N

T H E K I L L E R. Q U E E N

Στις 2 Ιουνίου 1953, η Ελισάβετ ήταν 25 ετών. Στέφθηκε Νεότατη βασίλισσα. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, πάλι, μόλις μόλις 15.

Η καρδιές των νέων Κυπρίων παλλόταν για Ένωση με την Ελλάδα.

Στις αποικίες, όπως και στην Κύπρο, γινόταν εορτές για τη στέψης της νέας βασίλισσας.

Η αγγλική σημαία στήθηκε στο σχολείο του Ευαγόρα και ο μικρός ανέβηκε επάνω και την έσκισε.

Στην Πάφο, όπου ήταν το σχολείο, γιορτές δεν έγιναν. Η αστυνομία ενεπλάκη, αλλά η στέψη δεν έπρεπε να συνδεθεί με αίμα.

Το αίμα έπρεπε να περιμένει τρία χρόνια. Ήταν 14 Μαρτίου του 1957 όταν οι Αγγλοι κρέμασαν τον Ευαγόρα, που μόλις είχε κλείσει τα 19 του χρόνια.

Διανοούμενοι από όλο τον κόσμο, ακόμη και

Βρετανοί βουλευτές, ζητούσαν επίμονα να δοθεί χάρη για τον νεαρό Βαγόρα.

Η Ελισσάβετ όμως ήταν ανένδοτη. Και έτσι ο Βαγόρας έγινε ο νεότερος αγωνιστής που εκτελέστηκε από τους Άγγλους, χωρίς ουσιαστικό κατηγορητήριο...

Γερομοριάς

«Να πιάσει τα κατουρημένα της και να φύγει»*

Αλέκος Μιχαηλίδης

Η ιστορία έπαιξε περίεργο παιχνίδι το βράδυ της Πέμπτης στην περιοχή του Κουρίου και στα εδάφη που κατέχουν οι βρετανικές βάσεις. Η μνήμη έδωσε τα ρέστα της και επικράτησε, εις βάρος όσων αοριστολογούν για το παρελθόν και μας καλούν να κοιτάξουμε το μέλλον. Ο βρυχηθμός των μοτοσικλετών της Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού επεσήμανε την ιστορική συνέχεια του κυπριακού Ελληνισμού και απάλειψε τα πανηγύρια για την 70χρονη μοναρχία. Οι μοτοσικλετιστές γύρισαν την πλάτη στο «χάπι βάλεϊ» και κάρφωσαν το βλέμμα στους απαγχονισθέντες, στην ΕΟΚΑ, στην ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο.

Οι μεν κρύφτηκαν σε κάποια «χαρούμενη κοιλάδα» και γιόρτασαν μαζί με Κύπριες σοπράνο, άλλους στην ορχήστρα, μα και «βρακάδες» του δικοινοτικού (φευ) μουσικοχορευτικού ομίλου, οι δε ακολούθησαν τη τη μνήμη. Οι μεν φόρεσαν -σαν παλιάτσοι- τη λεγόμενη «union jack», αισθανόμενοι κάποια σύζευξη με τη βασίλισσα και τα χρυσά της λούσα, οι δε βάδισαν σε δρόμους γνώριμους, ανηφορικούς και ανώμαλους, μακριά και διακριτά από τα μπλόκα της αστυνομίας των βάσεων. Οι μεν απήλαυσαν τις χορωδίες του αγγλικού στρατού, τις φολκλόρ μελωδίες, βασάνισαν τη νύχτα με το μεσαιωνικό «god save the queen», οι δε πήραν άλλον δρόμο, τον δρόμο της αρετής.

Νέα αθλιότητα των Άγγλων – Τριχοτόμησαν την Κύπρο

 -Χάρτης – πρόκληση made in UK

Ανδρέας Πιμπίσιης   

Σε τρεις ημέρες, την 1η Απριλίου 2022, η Κύπρος θα γιορτάζει τη συμπλήρωση 67 χρόνων από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59.΅Ενός αγώνα που είχε ως στόχο την απελευθέρωση της νήσου από τη βρετανική κυριαρχία. Και παρά την ανεξαρτησία της νήσου πριν από 62 χρόνια, η καχυποψία ανάμεσα σε Λευκωσία και Λονδίνο συνεχίζει να υφίσταται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κυρίως σε ζητήματα όπως το Κυπριακό πρόβλημα. 

Οι Κύπριοι από τη μια θεωρούν τους Βρετανούς ότι βρίσκονται πίσω από κάθε δόλιο σχέδιο που στρέφεται εναντίον της Κύπρου και από την άλλη οι Βρετανοί με τον δικό τους τρόπο φροντίζουνν έμμεσα ή άμεσαν να επιβεβαιώνουν την κυπριακή καχυποψία, έστω κι αν δημοσίως εμφανίζονται με καλές διαθέσεις. 

Σ’ αυτή την μακρά ιστορία καχυποψίας ήρθε να προστεθεί μια ακόμα ενέργεια από πλευράς Βρετανίας την οποία οι Κύπριοι δεν θεωρούν ως ένα τυχαίο συμβάν. Ένα βίντεο στο οποίο παρουσιάζεται μόνο το έδαφος επί του οποίου ασκούν κυριαρχία οι Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ουσιαστικά πρόκειται για πράξη τριχοτόμησης της νήσου, αφού αφαιρέθηκαν τα κατεχόμενα εδάφη στο βόρειο μέρος και οι περιοχές των βρετανικών βάσεων νοτίως. 

Το υπουργείο Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου δημοσίευσε ένα βίντεο με χώρες που καταδικάζουν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, στο οποίο απεικονίζεται η Κύπρος χωρίς τις κατεχόμενες περιοχές και τις δύο περιοχές των Βάσεων σε Ακρωτήρι και Δεκέλεια. 

Στο βίντεο, το οποίο δημοσιεύτηκε στους λογαριασμούς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ) του υπουργείου Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου, αναβοσβήνουν οι σημαίες των χωρών που καταδικάζουν την εισβολή. Ολόκληρο το βίντεο είναι μόλις 30 δευτερόλεπτα, με τις χώρες να περνούν πολύ γρήγορα. Και μόνο ένας που γνωρίζει τον χάρτη της Κύπρου μπορεί να αντιληφθεί το βρετανικό τέχνασμα. 

Χάρι και Μέγκαν εγκώμιον

του Αλέκου Μιχαηλίδη

Χάρι και Μέγκαν εγκώμιον

«Έπρεπε να μπω στα παπούτσια της γυναίκας μου για να καταλάβω τι σημαίνει ρατσισμός και μπούλινγκ σε μια έγχρωμη δυναμική γυναίκα που έχει άποψη στο παλάτι»

 Χάρι, δούκας του Σάσεξ, 7 Μαρτίου 2021

Στις αρχές του 20ού αιώνα, ένα μεγάλο μέρος της Νότιας Αφρικής αποτελούσε –όπως και πολλές χώρες του κόσμου– βρετανική αποικία. Το Ακρωτήριο της χώρας ήταν αναγκαίο για τη «Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών» και γι’ αυτό οι αγγλικές δυνάμεις διεξήγαγαν αρκετές μάχες είτε με τους Ολλανδούς είτε με τους Ζουλού είτε με τους Μπόερς (απόγονοι των πρώτων Ευρωπαίων της περιοχής). Κατά τον Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερς (1899-1902), οι Βρετανοί συγκέντρωσαν περίπου το 1/6 των Μπόερς, κυρίως γυναικόπαιδα και τους έστειλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, περίπου 107.000 άνθρωποι. Εκεί, πέθαναν από κακουχίες ή ασθένειες 27.927 Μπόερς, αλλά και άγνωστος αριθμός μαύρων Αφρικανών.

Στις 13 Απριλίου 1919, Ινδοί διαδηλωτές αγνόησαν την εντολή των αποικιοκρατικών δυνάμεων κοντά στον «Χρυσό ναό» του Άμριτσαρ, όταν οι στρατιώτες του στέμματος πήραν εντολή για να ανοίξουν πυρ εναντίον του πλήθους. Πυροβολούσαν μέχρι να τελειώσουν τα πυρομαχικά και εκτιμάται ότι εκτελέστηκαν μεταξύ 380 και 1.100 ανθρώπων μέσα σε 10 λεπτά. Ο επικεφαλής της επιχείρησης ανακηρύχθηκε σε ήρωα από τους Άγγλους πολίτες.

Το καλοκαίρι του 1947 οι Βρετανοί αποχώρησαν από την Ινδία και πριν να φύγουν, φρόντισαν να επιβεβαιώσουν την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Ο Κύριλλος Ράντκλιφ, που έπειτα εστάλη στην Κύπρο, σχεδίασε τα σύνορα με το νεοϊδρυθέν κράτος του Πακιστάν, κατά τη διάρκεια ενός μεσημεριανού γεύματος. Ο θρησκευτικός διαχωρισμός είχε ως αποτέλεσμα την προσφυγοποίηση 10 εκατομμύριων ανθρώπων και τον θάνατο πέραν του ενός εκατομμυρίου, κατά τη διάρκεια του εκτοπισμού.