Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ
ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΕΚΡΙΔΑΚΗ
Θεολόγου – M.Phil. Θρησκειολογίας, Εκπαιδευτικού
Για αιώνες ο Χριστιανισμός ήταν αναμφισβήτητα η θρησκεία του Δυτικού κόσμου. Φυσικά η πίστη είχε διαδοθεί από πολύ παλιά σε όλες, σχεδόν, τις ηπείρους, όμως η συντριπτική πλειοψηφία των πιστών εξακολουθούσε να ζει στις χώρες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Επιπλέον, εκεί βρίσκονταν τα σημαντικότερα θεολογικά και διοικητικά κέντρα της Εκκλησίας κι από εκεί εκπορεύονταν όλες οι ιεραποστολικές προσπάθειες ευαγγελισμού του υπολοίπου κόσμου. Κυρίως, όμως, ήταν η ιδιαίτερη πνευματική και πολιτισμική κληρονομιά της Δύσης που καθόριζε αποφασιστικά το χαρακτήρα του παγκόσμιου Χριστιανισμού. Κατά την περίφημη διατύπωση του καθολικού συγγραφέα των αρχών του 20ου αιώνα HilaireBelloc, «Η Ευρώπη είναι η Πίστη, η Ευρώπη είναι η Εκκλησία».1 Και η έως τότε πραγματικότητα όντως επαλήθευε μια τέτοια εκτίμηση.
Όμως οι καιροί άλλαξαν. Οι βεβαιότητες του παρελθόντος κλονίστηκαν και τα αυτονόητα κατέπεσαν. Έτσι, στις μέρες μας ο Χριστιανισμός μοιάζει να μεταναστεύει αργά, αλλά σταθερά, από τον ανεπτυγμένο Βορρά προς τον αναπτυσσόμενο Νότο, εισερχόμενος σε μια νέα, μη Δυτική πλέον, φάση της ιστορίας του. Την ίδια στιγμή που τα παλαιά μητροπολιτικά κέντρα του Χριστιανισμού στο δυτικό κόσμο παρακμάζουν με γοργό ρυθμό, η πίστη απλώνεται και βαθαίνει ολοένα και περισσότερο στις πρώην αποικίες, αποκτώντας, ταυτόχρονα, νέα γνωρίσματα. Στη συνέχεια θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε εν συντομία ορισμένα από τα επακόλουθα που ενδεχομένως να έχει μια τέτοια μετάβαση από το κέντρο προς την περιφέρεια.
