Ποιοι έγραψαν τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη

ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

Δημοσιεύουμε το σημείωμα που έστειλε το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Σωτήρης Κωστόπουλος στην σημερινή ηγεσία σχετικά με την απονομή τιμητικής διάκρισης σε ιστορικά στελέχη του Κινήματος. Ο Πρώην Γενικός Γραμματέας Τύπου και κυβερνητικός εκπρόσωπος αναφέρει σε μερικές γραμμές, το πως γράφτηκε και διαμορφώθηκε η Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη, το ιδρυτικό έγγραφο του ΠΑΣΟΚ.

Πριν πω σε ποιον προτείνω να δοθεί τιμητική διάκριση από πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, θα προχωρήσω σε μία ιστορική αναφορά, με αφορμή της επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, την 3η Σεπτεμβρίου του 1974. Το κείμενο της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη γράφτηκε από μία επταμελή ομάδα στελεχών του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ και του ΠΑΚ Ευρώπης. Στην συνέχεια παραδόθηκε από τον Κίμωνα Κουλούρη στον Πρόεδρο, Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο συνταξίδεψε κατά την διάρκεια της επιστροφής του στην Ελλάδα.

Στην Αθήνα την διακήρυξη ο Πρόεδρος ανέθεσε να την ρετουσάρουν, ο καθηγητής Παπαθωμόπουλος Μανώλης και οι Βασιλειάδης Δαμιανός και Ζαφειρόπουλος Ιωάννης. Στην συνέχεια την παρέδωσαν στον Πρόεδρο, ο οποίος ενέκρινε το τελικό κείμενο, το οποίο δακτυλογράφησε η γραμματέας του Ανδρέα, Αγγέλα Κόκκολα. Η Διακήρυξη τυπώθηκε και μοιράστηκε στους υπογράφοντες την διακήρυξη, την οποία παρουσίασε ο Ανδρέας Παπανδρέου στο ξενοδοχείο King George. Φυσικά για να είμαστε ιστορικά αληθείς είχαν προηγηθεί ορισμένες συσκέψεις με την οργάνωση “Παναρμονία” (Θανάσης Τσούρας, Κώστας Λαλιώτης κ.α.).


Από την επταμελή ιστορική ομάδα που διαμόρφωσε την Διακήρυξη στο Μόναχο της Γερμανίας έχουν αποβιώσει ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο Δαμιανός Βασιλειάδης και ο Γιώργος Τσουγιόπουλος. Εν ζωή είναι ο Κίμων Κουλούρης, ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος, ο υπογράφων Σωτήρης Κωστόπουλος και ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος (Μάλλιας).

Εις μνημην του Δαμιανού Βασιλειάδη-Η εσωτερίκευση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης

Τα βαθύτερα αίτια της κακοδαιμονίας της Ελλάδας και οι ενδεδειγμένες λύσεις.

Μια εξομολόγηση εκ βαθέων 

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

(Αναδημοσίευση περσινής ανάρτησης από το Γερομοριά)

«Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό».

Διονύσιος Σολωμός

Είναι επιτακτική ανάγκη να βρούμε τις αιτίες της πολυποίκιλης  κακοδαιμονίας, για να μπορούμε να τις ξεπεράσουμε. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Όσο δεν γνωρίζουμε, αγνοούμε η αποκρύβουμε τις αιτίες, σωτηρία σ’ αυτόν τον τόπο είναι αδιανόητη, γιατί όλα τα μέτρα που παίρνονται εκών άκων οδηγούν στα αντίθετα αποτελέσματα. Ο κανόνας είναι απλός. Για να λύσεις οποιοδήποτε πρόβλημα πρέπει να το βάλεις στην σωστή βάση έρευνάς του. Αλλιώς καταλήγεις σε λάθος συμπεράσματα και σε λάθος προτάσεις. Προϋποθέτει ωστόσο ένα βασικό αξίωμα.

Προϋπόθεση για να μπορεί κανείς να ανακαλύψει τις αιτίες και να προτείνει σωτήριες λύσεις είναι αυτό που είπε κάποτε ο Αλέξανδρος Δελμούζος, ένας από τους πρωτεργάτες του Εκπαιδευτικού Δημοτικισμού, μαζί με τον Δημήτρη Γληνό και τον Μανώλη Τριανταφυλλίδη: «Για να κρίνεις πρόσωπα και έργα δεν χρειάζεται μονάχα μυαλό παρά και χαρακτήρας». Αυτή η φράση σημαίνει ότι δεν αρκεί μονάχα η γνώση (επιστήμη), που βέβαια είναι προϋπόθεση, αλλά ήθος και ανιδιοτέλεια, οι οποίες εξασφαλίζουν στον μέγιστο βαθμό την ανεξάρτητη κριτική σκέψη. Γιατί χωρίς αυτήν η γνώση είναι δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το καλό, αλλά εξίσου και για το κακό. Ο Ηράκλειτος με το λιτό του λόγο το εκφράζει διαφορετικά, λέγοντας: «Ήθος ανθρώπω δαίμων».[1] Αυτό τονίζει με άλλα λόγια και ο Πλάτωνας, ισχυριζόμενος ότι  «πᾶ­σά τε ἐ­πι­στή­μη χω­ρι­ζο­μέ­νη δι­και­ο­σύ­νης καὶ τῆς ἄλ­λης ἀ­ρε­τῆς πα­νουρ­γί­α, οὐ σο­φί­α φα­ί­νε­ται».[2] Το ζητούμενο συνεπώς είναι ο δίκαιος και ενάρετος άνθρωπος, που βέβαια πρέπει να έχει και ήθος και να τον διακρίνει η ανιδιοτέλεια. Η ιδιοτέλεια είναι ο απόλυτος εχθρός της ανεξάρτητης κριτικής σκέψης.

Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να εκφράσει την αλήθεια, όπως την διατύπωσε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός:  Άμα το έθνος δεν μάθει ότι εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό, τότε δεν μπορεί και να προκόψει. Θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Ένας άνθρωπος που είναι ιδιοτελής ή ακόμη και ένα σύστημα ιδιοτελές, δεν θα πει την αλήθεια, έστω κι αν την  γνωρίζει, κάτι που είναι φυσικά αντικειμενικά ζητούμενο, αλλά θα την αποκρύψει για καθαρά ιδιοτελείς λόγους,  υπηρετώντας προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα ή και τα δυο μαζί.

Με αποκλειστική βάση αυτά τα κριτήρια θα προσπαθήσω να καταθέσω την θεωρητική και πρακτική εμπειρία μιας ζωής, χωρίς αυτή να αποτελεί πανάκεια. Και το λέω μετά λόγου γνώσεως.

Είναι μια τιτάνια προσπάθεια σύλληψης της ελληνικής πραγματικότητας και αυτογνωσίας και της εξεύρεσης διεξόδου από τα ποικίλα αδιέξοδα. Τα αποτελέσματα θα τα κρίνει ο αναγνώστης.

Ι. Τα αίτια της κακοδαιμονίας

ΕΦΥΓΕ Ο ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Δαμιανός υπήρξε πρότυπο αγωνιστή για όλους τους συντρόφους του. Σε όλη του τη ζωή υπήρξε μαχητής της αριστεράς και των μεγάλων Δημοκρατικών, Πατριωτικών αγώνων του λαού μας. Δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει.

Θερμά συλλυπητήρια στην γυναίκα του Αγάπη και την κόρη του Μάρθα!

_______****_______

Ο Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός, καθηγητής Γερμανικών, συγγραφέας, φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της γενέτειράς του, Φλώρινα και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου σπούδασε Παιδαγωγικά, Ψυχολογία και Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Πήρε ενεργό μέρος στο ελληνικό και γερμανικό φοιτητικό κίνημα και στην ίδρυση της Ποντιακής Λέσχης Μονάχου, ως ιδρυτικό στέλεχος.

Η δικτατορία τον βρήκε στο Μόναχο. Εντάχτηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα, στέλεχος του ΠΑΚ, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Γενικός Γραμματέας των οργανώσεων της Δυτικής Γερμανίας, Δυτικού Βερολίνου των Φίλων του ΠΑΚ. Ήταν μέλος του "Εθνικού Συμβουλίου" του ΠΑΚ, υπεύθυνος του ΚΕΜΕΔΙΑ (Κέντρου Μελετών και Διαφώτισης) επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ και μέλος της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του.

Αποχώρησε το 1977, πριν αυτό ανέλθει στην εξουσία προαισθανόμενος τη διολίσθηση του κινήματος από τις αφετηριακές αρχές του. 

Παρέμεινε ενεργός, σταθερός στις ιδέες του και τα οράματα του!

Συνυπήρξαμε στην πολιτική κίνηση, "Άμεση Δημοκρατία" με πρόεδρο τον Μανώλη Γλέζο.

Διετέλεσε επί δύο δεκαετίες πρόεδρος της "Ελληνοκουρδικής Ένωσης Φιλίας".

Ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, από την ίδρυση του το 1996 μαζί με τον Μανώλη Γλέζο.

Συνυποψήφιος στις τελευταίες δημοτικές εκλογές με τη δημοτική κίνηση, "ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ".

Πρωτοπόρος εκπαιδευτής ορεινής πεζοπορίας και οδηγός βουνού καθιέρωσε πρώτος τις ήπιες μορφές τουρισμού στην Ελλάδα, (ορειβασία, ορεινή ποδηλασία κλπ.).

Από το συγγραφικό του έργο ξεχωρίζουν:

 ΠΑΚ ΠΑΣΟΚ, Μύθος και πραγματικότητα, εκδ. «Διάλογος», Αθήνα 1977. Η μελέτη: Δημοκρατικός Σοσιαλισμός ή το όραμα του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η εφαρμογή του στην πράξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2006.

Ο μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2007.

Ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Γκράμσι και η πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς. εκδ. «ΚΨΜ», Αθήνα 2011.

Παγκοσμιοποίηση, Νέα Τάξη και Ελληνισμός, εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα 2012.

Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός ή Αποκεντρωτισμός ή Αυταρχική συγκεντρωτική ή δημοκρατική αποκεντρωτική εξουσία, εκδ. Γόρδιος, Αθήνα 2014.

Πανεθνικό – Παλλαϊκό Κίνημα, εκδ. «Γόρδιος», Αθήνα 2014.

Επιμελήθηκε τη βιογραφία του πατέρα του, που ήταν πέντε φορές πρόσφυγας με τίτλο: Ο Λάμπον α σο Καρς ή Η Οδύσσεια ενός Ποντίου από τον Καύκασο, εκδόσεις «Στοχαστής», Αθήνα 2013.

Συνέγραψε μελέτες και δημοσιεύει άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά.

Θερμά συλλυπητήρια στην γυναίκα του Αγάπη, την κόρη Μάρθα!

.....****.....

Καταγγέλλοντας την υποτέλεια και την υποταγή των κυβερνώντων στα διεθνή κέντρα σε βάρος του λαού μας έγραφε σε μια από τις τελευταίες αναρτήσεις του:

Η εφαρμογή της μεθόδου του: Σοκ και Δέος

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 2020

Ο ψυχολογικός πόλεμος που γίνεται από τα καθεστώτα για την υποταγή της κοινής γνώμης στα σχέδια τους παρουσιάζεται συνήθως με την μορφή του Σοκ και Δέος, όπως το έχει αναλύσει η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας Ναόμι Κλάιν στο περιβόητο βιβλίο της: "Το δόγμα του Σοκ, η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής".. 

Γράφει η Ναόμι Κλάιν: Το Σοκ και δέος, «παρουσιάζεται συχνά ως μια στρατιωτική μέθοδος ισχύος πυρός, όμως οι συντάκτες του δόγματος θεωρούν ότι είναι κάτι περισσότερο: Ισχυρίζονται ότι είναι ένα πολύπλοκο ψυχολογικό σχέδιο που πλήττει “απευθείας την θέληση του αντιπάλου να αντισταθεί”. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται προέρχονται από έναν βραχίονα του στρατιωτικού συμπλέγματος των ΗΠΑ: Αποστέρηση και υπερφόρτωση των αισθήσεων με σκοπό τον αποπροσανατολισμό και την παλινδρόμηση των υποκειμένων». 

Βασικά πρόκειται για ψυχολογικά βασανιστήρια σε αντίθεση με τα σωματικά βασανιστήρια, τα οποία όμως οδηγούν σε αντίθεση με τα τελευταία σε ολοκληρωτική σύγχυση και παραλυσία τα υποκείμενα. 

Αυτήν την προσπάθεια χειραγώγησης, για να πλήξει την θέληση του αντιπάλου, έως τον βαθμό σύγχυσης και παραλυσίας, μας εκθέτει ποιητικά με το ποίημα του ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης με τίτλο: ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ. 

«ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ» 

Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,

με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,

λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε

για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο

τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.

Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο•

ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα

(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).

Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,

εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,

κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει.

Οι νεοταξίτες και η εν Ελλάδι πέμπτη φάλαγγα σε γενικευμένη έφοδο.

Οι κίνδυνοι της παράνομης μετανάστευσης για την Ελλάδα

Αθήνα 16 Απριλίου 2020

του Δαμιανού Βασιλειάδη - Damianos Vassiliadis

Ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Νότης Μηταράκης, προκήρυξε, όπως φαίνεται από δημοσιεύσεις, 40.000 θέσεις στο πρόγραμμα ESTIA II, δηλαδή δωρεάν διαμερίσματα και επιδόματα για «αιτούντες άσυλο», το οποίο επανέφερε σε ισχύ η κυβέρνηση.

Εάν οι πληροφορίες αληθεύουν ο εποικισμός της Ελλάδας με παράνομους μετανάστες συνεχίζεται με τις συγκατάθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα πλαίσια του πολυπολιτισμού, ο οποίος βέβαια δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την δημιουργία στην Ελλάδα εθνοτικών, θρησκευτικών και φυλετικών μειονοτήτων.

Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Νότη Μηταράκη μια πανηγυρική ανακοίνωση:

«Τίθεται σε εφαρμογή το πρόγραμμα στέγασης “ESTIA II”, επανακαθορίζονται οι όροι εισαγωγής και παραμονής σε αυτό.Κατά κύριο λόγο, η στέγαση των δικαιούχων πραγματοποιείται με μισθώσεις διαμερισμάτων σε όλη τη χώρα. Μέχρι και τις 23 Μαρτίου είχαν δημιουργηθεί 25.516 θέσεις στέγασης».

Η εφαρμογή του προγράμματος προβλέπει: 

«Με την ως άνω διάταξη αναμένεται να προκύψουν έξι χιλιάδες θέσεις στέγασης εντός του Β’ τριμήνου, ενώ παράλληλα στόχος του προγράμματος είναι να αυξηθούν τελικά οι θέσεις το 2020 στις 30.000 και το 2021 στις 40.000. Οι επιπλέον αυτές θέσεις θα διατεθούν για την αποσυμφόρηση των νησιών».

Τέλος η κυβέρνηση, ενώ απαγόρευσε για ένα μήνα την υποβολή αίτησης ασύλου για όσους μπήκαν παράνομα την περίοδο της «πολιορκίας μας» στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, τελικά με την πίεση της επιτρόπου Ελευθεριών του Ευρωκοινοβουλίου Ίλβα Γιόχανσον, παρουσία του κ. Μηταράκη και Χρυσοχοϊδη στην κατάργηση αυτής της απαγόρευσης, υποτασσόμενη πλήρως στις «ντιρεκτίβες» της ΕΕ. Οπότε και οι «μετανάστες» που μπήκαν τον Μάρτιο στην χώρα μας έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο.

Αν πιστέψουμε στη ρύθμιση που ετοιμάζει η κυβέρνηση με σχέδιο νόμου για αιτήσεις ασύλου από μετανάστες, οι οποίοι έχουν ζήσει σε τρίτη χώρα περισσότερο από δύο μήνες χωρίς να υποστούν διώξεις, αυτές θα απορρίπτονται και οι αιτούντες θα επιστρέφονται νομίμως. Έτσι, όπως εκτιμά η κυβέρνηση, όσοι μετανάστες έχουν έρθει από την Τουρκία – η οποία είναι τρίτη χώρα καθ’ ό,τι μη εμπόλεμη – και έχουν διαμείνει στην Τουρκία περισσότερο από δύο μήνες (η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών που στέλνει το τουρκικό κράτος) θα επιστρέφονται, αφού θα απορρίπτονται οι αιτήσεις ασύλου τους.

Τι θα γίνει όμως, αν τα έγγραφα με τα στοιχεία των μεταναστών καταστρέφονται ή, όπως καταγγέλλεται πρόσφατα, κατακρατούνται από τις τουρκικές αρχές; Θα πρέπει λοιπόν να διευκρινιστεί ότι και αυτή η περίπτωση θα εμπίπτει στους λόγους απόρριψης για αίτηση ασύλου. 

Βασικά η Ελλάδα διαφημίζεται πανταχόθεν ως επίγειος παράδεισος για τους παράνομους μετανάστες. Προσφάτως φαίνεται ότι υπέγραψε συμφωνία που προβλέπει ότι όλοι οι παράνομοι μετανάστες από τη Λιβύη, χωρίς να είναι Λίβυοι, και οι οποίοι θα συλλαμβάνονται στη Μεσόγειο, θα μεταφέρονται και θα εγκαθίστανται στην Κρήτη. Φαίνεται ότι, επειδή δεν δέχτηκε καμιά άλλη χώρα να τους φιλοξενήσει, δέχτηκε η μεγαλόκαρδη Ελλάδα; 

Το πρόβλημα όμως δεν τελειώνει στα ανωτέρα. Προαναγγέλλεται επί πλέον και η πολιτογράφηση όλων αυτών των παράνομων μεταναστών. Παράλληλα το πρόγραμμα επικεντρώνεται όχι μόνο στην βέλτιστη φιλοξενία τους με επιδόματα και λοιπές παροχές, που κανένας άνεργος στην Ελλάδα δεν έχει. Ενδεικτικό είναι ότι το 73% αυτών έχει ήδη ΑΜΚΑ, το 58% ΑΦΜ, το 24% έχει εγγραφεί στα μητρώα του ΟΑΕΔ, καθώς και το 73% των παιδιών έχει εγγραφεί σε κάποιο σχολικό ίδρυμα. Προσεχώς θα λάβουν και εκλογικά δικαίωμα. Όλα αυτά τα μέτρα, αν υλοποιηθούν θα αποτελέσουν μαγνήτη για τον εποικισμό της Ελλάδας από τους παράνομους μετανάστες. Εκτός εάν για όλους τους παράνομα αφιχθέντες μετανάστες καταργηθεί οριστικά και αμετάκλητα το δικαίωμα πολιτογράφησης.

Η κυβέρνηση αθέτησε την υπόσχεσή της τα Κέντρα Φιλοξενίας να είναι Προαναχωρησιακά και δημιούργησε συνολικά 28 κέντρα στην ενδοχώρα, με την προοπτική όλοι οι «φιλοξενούμενοι» να ενσωματωθούν αργότερα (αυτός είναι ο απώτερος σκοπός, εφόσον δεν υπάρχει αντίδραση) στις τοπικές κοινωνίες σε όλην την επικράτεια. Απ’ ότι φαίνεται προκειμένου η κυβέρνηση να αποσυμφορήσει τα νησιά μας, δημιουργεί στην ενδοχώρα νέες δομές φιλοξενίας, ενώ στα νησιά μας θα δεχτούμε καινούργιες εισροές από την Τουρκία!

Το πρόγραμμα αυτό κατ’ απαίτηση κυρίως της Γερμανίας, αλλά και των άλλων «άσπονδων φίλων και συμμάχων μας» καλείται να εφαρμόσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη που σκοπό έχει την ενσωμάτωση όλων των παράνομων μεταναστών στην ελληνική κοινωνία. Φυσικά όλα αυτά αποτελούν προαναγγελία για το τι θα ακολουθήσει στο μέλλον, γιατί δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ το μεταναστευτικό ρεύμα. 

Επειδή όμως στην αποκλειστική τους πλειοψηφία όλοι οι παράνομοι μετανάστες προέρχονται καθαρά από μουσουλμανικές χώρες, παρά την θέληση ενσωμάτωσής τους στα πλαίσια του πολυπολιτισμού, που προωθούν τα κόμματα εξουσίας Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, η αλλοίωση του πληθυσμού «δια της βίας» είναι δεδομένη, γιατί το μεταναστευτικό ρεύμα δεν πρόκειται να σταματήσει με το πρόγραμμα αυτό. Μάλλον αποτελεί πρότυπο «λύσης» του προβλήματος της μετανάστευσης συνολικά.

Η Ελλάδα εκτός από τον κίνδυνο που διατρέχει από τις επεκτατικές βλέψεις και επιδιώξεις των γειτόνων μας, κυρίως εξ Ανατολών, αλλά και όχι μόνο, είναι βέβαιο ότι θα διατρέξει κίνδυνο και στο εσωτερικό, εφόσον όλοι οι παράνομοι μετανάστες χρησιμοποιηθούν από τον Ερντογάν ως πέμπτη φάλαγγα στα σπλάχνα της Ελλάδας.

Πρωτοβουλία Τζορτζ Σόρος για την Ελλάδα: Σπίτια αλληλεγγύης για τους μετανάστες

-Χειλάς Νίκος- 30 Οκτωβρίου 2012

Μεγάλο Σάββατο, 18 Απριλίου 2018, μία φωτογραφία από το Πάσχα του 1998, που περάσαμε με τον Μανώλη Γλέζο

 

Damianos Vassiliadis

 

Αναρτώ, σήμερα Μεγάλο Σάββατο, 18 Απριλίου 2018, μία φωτογραφία από το Πάσχα του 1998, που περάσαμε με τον Μανώλη Γλέζο σε οικογενειακό κύκλο, σε υψόμετρο 1.400 μέτρα σε ένα από τα ωραιότερα βουνά της Ελλάδας, τον Παρνασσό.

Θεωρώ όμως πολύ σημαντικό να απαντήσω για τα βασικά κίνητρα, που με ώθησαν στην ανάρτηση αυτών των φωτογραφιών. Τι συμβολίζει να κρατά στο χέρι του ένα κερί ο Μανώλης Γλέζος και δεν βιώναμε την λειτουργία της Ανάστασης με ένα ραδιόφωνο για να ακούμε την λειτουργία και να ψάλουμε το Χριστός Ανέστη εκ νεκρών..

Το βασικό κριτήριο είναι η μνήμη και η διατήρησή της. Η μνήμη γενικά και η ιστορική μνήμη ιδιαίτερα αποτελεί παράγοντα της διαχρονίας ενός προσώπου ή μιας κοινωνίας, ενός λαού και ενός έθνους που κρατάει από αδιάσπαστη την παρουσία του από την αρχαιότητα έως σήμερα. Αντίθετα η λήθη ταυτίζεται με τον θάνατο και την ασυνέχεια. 

Υπάρχουν στην Ελλάδα Έλληνες που ισχυρίζονται ότι το ελληνικό έθνος πριν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους δεν υπήρχε, αλλά δημιουργήθηκε το 1832 με την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Μια θεωρία που λέει ότι το κράτος δημιούργησε το έθνος και όχι το έθνος το κράτος. Μια θεωρία που βασικά ταυτίζεται με την γνωστή θεωρία του Φαλμεράιερ.

Το κερί που κρατάει ο Μανώλης Γλέζος, (αλλά και οι συμπαριστάμενοι) συμβολίζει την συνέχεια του ελληνικού έθνους από την αρχαιότητα έως σήμερα. Αν ο Μανώλης Γλέζος ζούσε στην αρχαία Αθήνα, θα μετείχε με βεβαιότητα στην εορτή των Παναθηναίων προς τιμή της θεάς Αθηνάς, προστάτιδας της Αθήνας της «άμεσης δημοκρατίας». 

Σημασία λοιπόν έχει η παρουσία του Μανώλη Γλέζου στην λειτουργία της Ανάστασης το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και το κερί, που ανάψαμε όλοι μας μπροστά στην είσοδο της εκκλησούλας με την συμβολική της σημασία. 

Δεν εξανάγκασε κανένας να παραστεί ο Μανώλης στο παρεκκλήσι. Θα μπορούσε να μην μετάσχει. Να μας πει: Αφήστε με, εγώ δεν είμαι για κεριά και λιβάνια! Ποια είναι όμως αυτή η συμβολική σημασία του γεγονότος της συμμετοχής του; 

Απλούστατα ήθελε να δηλώσει ότι η ορθόδοξη θρησκεία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας του Έλληνα μαζί με την γλώσσα, την ιστορία, τα ήθη και έθιμα και τις παραδόσεις του έθνους των Ελλήνων.

Η φωτογραφία είναι ένα μέσον, γι’ αυτό εξάλλου λέμε: Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις. Προσωπικά δεν θα παραθέσω τις χίλιες λέξεις, αλλά αυτά που κατέθεσε ο Μανώλης Γλέζος γραπτά στο βιβλίο του: Εθνική Αντίσταση 1940-1945 σχετικά με την μνήμη και τα εκφράζει φωτογραφικά ένα κερί:

"Αντικειμενικά, κανένα έθνος δεν γεννιέται σήμερα. Υπάρχει από πολύν καιρό πριν. Η διαδρομή του στον χρόνο, η ιστορία του, αποτελεί το πιο σημαντικό συστατικό στοιχείο της ύπαρξής του. Έθνη χωρίς μνήμη δεν υπάρχουν. Έθνη χωρίς ιστορία είναι ανύπαρκτα. Αλλά η συλλογική ιστορία, η εθνική μνήμη ενός έθνους, παρά τις αλληλεπιδράσεις, είναι ξεχωριστή για κάθε εθνική ολότητα. Η μνήμη επίσης ενός έθνους πρέπει να είναι καταγεγραμμένη με την πιο πιστή αντιγραφή των γεγονότων κατ' αρχήν που την συγκροτούν και αρκούντως αναλυμένη, με όλες τις ερμηνείες που υπάρχουν, γιατί αποτελεί ανεκτίμητη εθνική κληρονομιά. Τα πιστοποιητικά ύπαρξης του έθνους. Τα στοιχεία της ταυτότητάς του". 

Το κερί που άναψε ο Μανώλης Γλέζος στο παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία, μέσα σε ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον του Παρνασσού, το βουνό των Μουσών, είχε αυτόν τον συμβολισμό. Όποιος το καταλαβαίνει, το κατάλαβε. Οι άλλοι ας προσπαθήσουν, ίσως το καταλάβουν κάποια στιγμή!

11/1/20 – Βιβλιοπαρουσίαση: Ο Λάμπον ας σο Καρς ή η Οδύσσεια ενός Ποντίου από τον Καύκασο

Η Επιτροπή Πολιτισμού της Δημοτικής Κίνησης: Αθήνα για την Ελλάδα

σας καλεί στην παρουσίαση του βιβλίου:

Ο Λάμπον ας σο Καρς ή η Οδύσσεια ενός Ποντίου από τον Καύκασο.

Το βιβλίο θα παρουσιάσει με διαφάνειες ο Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός, συγγραφέας

Η παρουσία θα γίνει στις 11 Ιανουαρίου, ημέρα Σάββατο και ώρα 7 μμ.

στον χώρο Πολιτικής και Πολιτισμού Ρήγας Βελενστινλής (Άρδην),

Ξενοφώντος 4/6^ος όροφος, τηλ. 210 3826319

Θα ακολουθήσει συζήτηση

Από την Επιτροπή Πολιτισμού συντονίζει την συζήτηση η Άννα Στάικου, συγγραφέας

Το βιβλίο αυτό,  γραμμένο από έναν Έλληνα του Πόντου αποτελεί μιαν ακόμη αυθεντική μαρτυρία για το βάθος της ελληνικής παρουσίας στην Μικρά Ασία, τον Καύκασο, την Νότια Ρωσία και τον Εύξεινο Πόντο.

Ένα βιβλίο μνήμης που περιγράφει με τρόπο απλό, βιωματικό και ανεπιτήδευτο, μια σημαντική περίοδο που συμπίπτει με την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, αυτού του Έλληνα Ακρίτα, ριζωμένου στην περιοχή  του Πόντου και του Καυκάσου για περισσότερο από τρεις χιλιετίες.

Η βιογραφία ιστορεί, εκτός από το προσωπικό δράμα του ιδίου, που θα είχε αξία μόνο για τους συγγενείς του, παγκόσμιας εμβέλειας γεγονότα, που  βίωσε ο ίδιος ως Έφεδρος Κοζάκος Αξιωματικός. Θα ζήσει ως αυτόπτης  μάρτυς  τα συγκλονιστικά γεγονότα του Ρωσογερμανικού πολέμου, την Οκτωβριανή επανάσταση και το δράμα του ποντιακού ελληνισμού, που τον οδήγησαν στην τελευταία προσφυγιά στην Ελλάδα.

Οι βασικές αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη και η μετάλλαξή τους

Ανάλυση του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Εισαγωγικό σημείωμα

Η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη είναι το αποτέλεσμα επίπονων και μακροχρόνιων θεωρητικών διεργασιών του ΠΑΚ στα χρόνια από την ίδρυσή του ως τη μέρα της δημοσιοποίησης της την 3η του Σεπτέμβρη. Ξεκίνησε από το πρώτο κείμενο του Ανδρέα Παπανδρέου μετά την έξοδό του από την Ελλάδα το 1968 και μετά από βασανιστική επεξεργασία σε σεμινάρια, συνέδρια και ειδικές συνεδριάσεις ολοκληρώθηκε μετά την τελική του επεξεργασία στο Καστρί (στο ξενοδοχείο Καστρί και το σπίτι στο Καστρί του Ανδρέα Παπανδρέου), για να διαμορφωθεί πια ως πολιτικό κείμενο ενός πολιτικού φορέα. 

Κατοχύρωνε τέσσερις βασικές αρχές που στην πορεία του Κινήματος δυσφημίστηκαν σκόπιμα, διαστρεβλώθηκαν, στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν και στο τέλος – με την οριστική και τελεσίδικη επικράτηση της αντιλαϊκής νεοφιλελεύθερης πολιτικής στο Κίνημα επί Κ. Σημίτη και τώρα Γ. Παπανδρέου - πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων. 

Όπως και να χαρακτηρίσει κανείς την 3η του Σεπτέμβρη και όσο και να θέλει να υποβιβάσει την αξία της δεν μπορεί να απορρίψει με κανένα τρόπο τις αρχές που περιλαμβάνονται σ’ αυτήν, οι οποίες έχουν διαχρονική αξία και των οποίων ή ισχύς παραμένει αναλλοίωτη.

Πολλοί κάνουν σκόπιμα σύγχυση ανάμεσα στην ανάλυση της πραγματικότητας, την στρατηγική ενός πολιτικού φορέα και την τακτική που εφαρμόζει στην πράξη. Εάν η ανάλυση της πραγματικότητας και η τακτική που ακολουθείται είναι τυχόν λάθος, αυτό δεν σημαίνει ότι και οι στρατηγικοί στόχοι είναι λάθος και πρέπει να αλλάξουν. 

Το ΠΑΣΟΚ στην πορεία του – και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό – άλλαξε τις αρχές του, τους στόχους του, αντί να αλλάξει την τακτική του, στο βαθμό που οι τακτικοί ελιγμοί εξυπηρετούσαν τους μακροπρόθεσμους στόχους. Τελικά μεταλλάχτηκε σ’ ένα νεοφιλελεύθερο, σκληρό, αντιλαϊκό κόμμα.

Τις αρχές της 3ης Σεπτέμβρη τις διατυπώνουμε για ακόμη μια φορά για να γίνουμε σαφείς:

1. Εθνική Ανεξαρτησία.

2. Λαϊκή Κυριαρχία.

3. Κοινωνική Απελευθέρωση.

4. Δημοκρατικές Διαδικασίες.

Οι αρχές αυτές είναι ακόμη ζητούμενα. Παραμένουν ένα όραμα, δεν έχουν τριτοκοσμικό χαρακτήρα, όπως πολλοί προσπάθησαν να τις δυσφημίσουν, είναι επίκαιρες και θα παραμένουν επίκαιρες. Γι’ αυτές τις αρχές αγωνίστηκαν λίγο ή πολύ όλες οι προοδευτικές δυνάμεις της Ελλάδας από την εποχή του ΕΑΜ, της ΕΔΑ έως σήμερα. 

Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα μοναδικό φαινόμενο. Η αλλαγή που διακήρυττε ο Α. Παπανδρέου και το Κίνημα παλιά είχε σαν βάση και περιεχόμενο αυτές τις τέσσερις αρχές. Αυτή ήταν, όταν πρωτοξεκινήσαμε, η πεμπτουσία του ΠΑΣΟΚ. Ένα Κίνημα αρχών με αυτά τα τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά.

Ας τα ξαναθυμηθούμε αναφέροντας ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα. 

Στην συνέντευξη τύπου στις 3 του Σεπτέμβρη ανακοινώνοντας ο Α. Παπανδρέου την διακήρυξη είπε μεταξύ άλλων και τα εξής σημαντικά, που προσδιορίζουν επακριβώς την έννοια αυτών των αρχών: 

«Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού Κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, τον βιοτέχνη, τον μισθωτό, τον υπάλληλο, στην θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας». 

Η 3η του Σεπτέμβρη και η κατάληξή της

Ανδρέας Παπανδρέου: Ο αρχιτέκτονας της διαφθοράς και ολετήρας της Ελλάδας 

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα, ιδρυτικού και ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, 

υπεύθυνου του Κέντρου Μελετών και Διαφώτισης επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ και με την ιδιότητά του αυτή υπεύθυνου για την διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, στην συγγραφή της οποίας συνετέλεσε τα μέγιστα. 

Παραιτήθηκε το 1977, καταγγέλλοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου, ότι πρόδωσε τις αρχές της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη: Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση, Δημοκρατικές Διαδικασίες, ξεκινώντας από την κατάργηση των δημοκρατικών διαδικασιών και θεσμών. 

ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝΣ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΘΑΡΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Ο ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ ΤΟΝΙΖΕΙ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ: «ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΕΝΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΥ, ΟΧΙ ΩΣ ΑΠΛΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΑ Ως ΘΕΜΕΛΙΩΔΟΥΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ». 

ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. ΑΛΑΓΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΝΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Αθήνα, 1.9.2019 

Η ιστορία θα καταγράψει τελικά τη ζημιογόνο συμπεριφορά του. Γιατί μετά από τον Ανδρέα, με ιστορικούς υπολογισμούς, έρχεται αυτή εδώ η καταστροφή. Ο Ανδρέας ήταν αυτός που δημιούργησε τη βάση όσων τραβάμε σήμερα. 

Αδαμάντιος Πεπελάσης 

Η καταστροφική πορεία της πολιτικής του διαδόχου του Παπανδρέου Κώστα Σημίτη και κυρίως του Γιώργου Παπανδρέου, που ζήσαμε κατά τη περίοδο διακυβέρνησής του με τόσο τραγικά για τα λαϊκά στρώματα αποτελέσματα, δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Ξεκινάει από τον πατέρα Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, για να μην πάμε ακόμη πιο πίσω και συμπεριλάβουμε και τον παππού Γεώργιο Παπανδρέου με τα Δεκεμβριανά. Η σημερινή οικονομική και γενικότερη κατοχή της Ελλάδας είναι έργο, βασισμένο κατά προτεραιότητα στην πολιτική των δύο προηγούμενων, οι οποίοι σφράγισαν ούτε λίγο ούτε πολύ τις πολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα μας μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Υπάρχει σύγχυση και παραπληροφόρηση (πλύση εγκεφάλου) από τα γνωστά εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας, που σκόπιμα τρομοκρατούν και απατούν και παραπληροφορούν τον ελληνικό λαό, για να τον κρατούν σε υποδούλωση, ομηρία και εκμετάλλευση. 

Η οικονομική κρίση και η ιδιότυπη κατοχή της Ελλάδας από την Τρόϊκα δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της τελευταίας κυβέρνησης. Λες και η ιστορία ξεκίνησε κάπου στα χρόνια της κυβέρνησης Σημίτη ή του Γιώργου Παπανδρέου. Ένα ουρανομήκες ψέμα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. 

Αυτός ο άνθρωπος, εν προκειμένω ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν είχε ηθικούς φραγμούς και παράλληλα απαξίωνε και αδιαφορούσε για τα πολιτιστικά δέοντα και δρώμενα. Στο βωμό της εξουσίας καρατομούσε (ορισμένες φορές και κατ’ εντολή της Βάσως Παπανδρέου στην αρχή και της Δήμητρας Λιάνη αργότερα και ορισμένων κολλητών διαχρονικά), όποιον τολμούσε να εισέλθει στο άβατο της εξουσίας, που νέμονταν αποκλειστικά. Εκεί δεν υπήρχε έλεος! Εκτός εξουσίας ο κάθε «υπεύθυνος» πολίτης μπορούσε να κάνει ότι θέλει. Πλήρης ασυδοσία στα πάντα. Παράλληλα ανεδείκνυε σε θέσεις και αξιώματα καιροσκόπους, καριερίστες -και γι’ αυτό υποτακτικούς.

Πυροπροστασία των δασών: Η φύση εκδικείται, όταν την βιάζουν

του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα, διπλωματούχου οδηγού βουνού, εκπαιδευτού ορεινής πεζοπορίας, μέλους της Διεθνούς Οργάνωσης των Φίλων της Φύσης

Αθήνα, 15 Αυγούστου 2017

Από την αρχή του έτους μέχρι και τις 31 Ιουλίου στη χώρα μας είχαν εκδηλωθεί 7.650 πυρκαγιές σε δασικές και αγροτοδασικές περιοχές. Το στοιχείο αυτό δείχνει αύξηση 104% σε σχέση με πέρσι. 38 πυρκαγιές εκδηλώθηκαν, σύμφωνα με την Πυροσβεστική, από τις 7 μμ στις 16.8.2019 έως τις 17.8.2019.

Δεν υπάρχει κανείς σ’ αυτό τον τόπο που να μην υποστηρίζει ότι η πρόληψη είναι το αποφασιστικότερο μέσο για την αποτροπή των πυρκαγιών.

Συνεπώς, όλες οι προσπάθειες από τους αρμόδιους και μη αρμόδιους φορείς και παράγοντες θα πρέπει να στραφούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Στις περισσότερες περιπτώσεις η κατάσβεση των πυρκαγιών είναι αδύνατη λόγω των δύσκολων καιρικών συνθηκών, της πυκνότητας των δασών, ιδίως των πευκόφυτων και της δυσκολίας πρόσβασης στις εστίες φωτιάς, εξαιτίας της διαμόρφωσης του εδάφους (βαθιές και απρόσιτες χαράδρες), εάν και εφόσον δεν αντιμετωπιστούν αμέσως με την γένεσή τους.

Ανέκαθεν και κάθε χρόνο γίνεται συζήτηση για τα αίτια των πυρκαγιών και ποτέ δε δόθηκε επαρκής ερμηνεία σε ποια αίτια οφείλονται αυτές κυρίως.

Η πιο εύκολη και ανώδυνη δικαιολογία είναι ο εμπρησμός, που αποτελεί άλλοθι για όσους τον επικαλούνται και υποκρισία, για να μην κάνουν απολύτως τίποτε, λόγω αδιαφορίας, άγνοιας και ανικανότητας της πολιτείας και των πολιτών. Οι κυβερνήσεις π.χ. ισχυρίζονται σχεδόν πάντοτε ότι υπάρχει «οργανωμένο σχέδιο εμπρησμού» κι έτσι απαλλάσσονται οι πάντες από τις ευθύνες τους.

Όταν τον μήνα Ιούλιο και κυρίως τον Αύγουστο και με δυνατούς ανέμους ξεσπούν ταυτόχρονα φωτιές σε 80 ή 100 ή 140 διαφορετικά μέρη, και μάλιστα πολλές φορές σε δύσβατες και απόκρημνες περιοχές, τότε δεν μπορεί κανείς να μιλάει για εμπρησμό, τουλάχιστον κατά κύριο λόγο. Εξάλλου 7.650 φωτιές έως τα τέλη Αυγούστου, αν ήταν από εμπρησμό, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Έλληνες είναι κυριολεκτικά πυρομανείς.

Ασφαλώς μπορούμε να μιλήσουμε για εμπρησμό γύρω από πόλεις και χωριά καθώς και ορισμένα άλλα μέρη που έχουν ενδιαφέρον για τους οικοπεδοφάγους, όπως αποκαλούνται ή για άλλους λόγους που έχουν σχέση ακόμη και με εθνικά θέματα, όπως έγινε συγκεκριμένα το 2007 με την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σημασία πάντοτε έχει η πρόληψη, ανεξάρτητα από τις αιτίες και γι’ αυτήν πρέπει να υπάρξει εγκαίρως πρόνοια, από την πολιτεία και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και από όλους τους παράγοντες που μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον τομέα αυτόν.

Αλλά και ο ισχυρισμός περί εμπρησμού στον βαθμό που ευσταθεί δεν απαλλάσσει τους καθ’ όλα υπεύθυνους και κυρίως το κράτος με τις υπηρεσίες του και την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους  πολίτες από τις ευθύνες τους, γιατί δεν λαμβάνουν και στην περίπτωση αυτή τα κατάλληλα μέτρα, παρά ενεργούν κατόπιν εορτής. Λέγεται συνήθως μεθ’ υπερβολής και σε κάθε περίπτωση ότι πρόκειται για εμπρησμούς. Αν λοιπόν είτε ψευδώς είτε αληθώς υπάρχει αυτός ο ισχυρισμός και μάλιστα από επίσημες αρχές, τότε η μη λήψη μέτρων ισοδυναμεί με εγκληματική αμέλεια το ολιγότερο. Και μέτρα φυσικά υπάρχουν.

Εκεί η ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων είναι τεράστια, γιατί δεν θεσπίζει όλα εκείνα τα μέτρα εγκαίρως, που είναι απαραίτητα για να αποτρέψει τους τυχόν εμπρηστές πριν από τα καταστροφικό τους έργο. Όμως στα υπόλοιπα μέρη οι φωτιές έχουν άλλες αιτίες. Από την ευθύνη δεν απαλλάσσονται και οι Έλληνες πολίτες που τα αφήνουν όλα στην τύχη και στους άλλους.

Η Συμφωνία των Πρεσπών και η ελληνική αριστερά.

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα                                    

                                                                                                                     Aθήνα, 16 Μαρτίου 2019

Ελευθερία είναι να λες στους ανθρώπους, αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν

                                                                                                                                       Τζωρτζ Όργουελ

Εισαγωγή

Πολύ πιθανόν αυτά που θα παραθέσω κατωτέρω να μην γίνουν αποδεκτά εν μέρει ή εν όλω, αλλά διατηρώ για τον εαυτό μου την ελευθερία να τα εκφράσω μετά θάρρους και παρρησίας, σύμφωνα με την παρακαταθήκη του Περικλή στον επιτάφιο, που έγραψε: «…το εύδαιμον, το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον…». Κατόπιν τούτου ο καθένας θα κρίνει κατά πόσο και σε ποιο βαθμό ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή όχι.

Συνηθίζω- κι αυτό αποτελεί απαραίτητη πρακτική-, ορισμένα θέματα της πράξης να τα επεξεργάζομαι με τα θεωρητικά εργαλεία, για να διαπιστώσω κατά πόσο η συγκεκριμένη δράση ανταποκρίνεται στις θεωρητικές έννοιες –κριτήρια ανάλυσης ή αποκλίνουν απ’ αυτά. Αυτό γίνεται και αντίστροφα. Δηλαδή η πράξη πρέπει να επιβεβαιώνει την θεωρία. Αλλιώς και σ’ αυτήν την περίπτωση μπορεί να υπάρχει πρόβλημα προσέγγισης και διαπίστωσης της αλήθειας. Αυτή η διαδικασία είναι συνεχής. Προϋποθέτει βέβαια το κριτήριο της ικανότητας που είναι ζητούμενο και το κριτήριο της ανιδιοτέλειας που πρέπει να είναι προαπαιτούμενο,  για την αναζήτηση της αλήθειας.

Η μέθοδος που ακολουθώ βασίζεται στο «ορθώς απορείν» του Αριστοτέλη, που σημαίνει ότι στην έρευνα πρέπει, από μεθοδολογική άποψη, να αμφιβάλεις για τα πάντα και να βάζεις την ανεξάρτητη, ει δυνατόν, κριτική σκέψη, να κρίνεις τα δεδομένα με βάση τις έννοιες –κριτήρια, για να βγάλεις τα απαραίτητα συμπεράσματα. Το τονίζει και ο Καρτέσιος, λέγοντας «Στην προσπάθεια της έρευνας για την αλήθεια είναι ανάγκη να αμφιβάλουμε για το καθετί, όσο μπορούμε περισσότερο.[1]

1. Έννοιες –κριτήρια

Σχετικά με τις έννοιες –κριτήρια που πρέπει να λαμβάνει υπόψη της η έρευνα απαραιτήτως για να είναι έγκυρη, θεωρώ ότι πρέπει να περιλαμβάνουν τόσο την ψυχολογία όσο και την ιδεολογία. Υπάρχει διαλεκτική σχέση ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο κριτήρια. Δεν μπορείς να ερμηνεύσεις τα κοινωνικά φαινόμενα μόνο με την ιδεολογία, αγνοώντας την ψυχολογία και το αντίθετο. Ένα από τα βασικά αίτια αποτυχίας του μαρξισμού -λενινισμού ήταν η παντελής έλλειψη της ψυχολογίας του ανθρώπου, που εξ αντικειμένου καθόριζε σε ύψιστο βαθμό την ατομική και κοινωνική συμπεριφορά του.