Για την Αγωγή των νέων

Ο Λυκούργος νομοθέτης τών 

Λακεδαιμονίων, πήρε δύο κουταβάκια γεννημένα από τους ίδιους γονείς και τα μεγάλωσε με τρόπο εντελώς διαφορετικό το ένα από το άλλο, κάνοντας το ένα λαίμαργο και με ροπή στην κλοπή, και το άλλο ικανό στην 

ανίχνευση και επιτήδειο στο κυνήγι.  Αργότερα όταν κάποτε οι Λακεδαιμόνιοι είχαν συγκεντρωθεί σ ένα μέρος,

τους είπε:

  " Για τη δημιουργία τής αρετής 

Λακεδαιμόνιοι, μεγάλη συμβολή έχουν και η συνήθεια και η εκπαίδευση και η διδαχή και ο 

τρόπος αγωγής, και τούτα ευθύς θα σάς τ αποκαλύψω".

    Έφερε τότε τα δύο σκυλιά και 

τ άφησε ελεύθερα, αφού έβαλε 

στη μέση μπροστά τους, ένα 

δοχείο με φαγητό κι ένα λαγό.

Τότε το ένα σκυλί κίνησε κατά 

τον  λαγό, ενώ το άλλο όρμησε 

στο δοχείο.

     Οι Λακεδαιμόνιοι δεν μπορούσαν ακόμα να καταλάβουν τί σημασία απέδιδε 

σ'αυτό και με ποια πρόθεση 

τούς έδειχνε τα σκυλιά •

τότε τους είπε:

  "Και τα δυο 

τούτα είναι από τους ίδιους 

γονείς, αλλά, με το να λάβουν 

διαφορετική αγωγή, το ένα έγινε τού φαγητού και το άλλο 

τού κυνηγιού".

     

 Πρέπει ν αναζητάμε για τα 

παιδιά δασκάλους αδιάβλητους 

στη ζωή τους και ανεπιληπτους 

στη συμπεριφορά τους και 

άριστους στις γνώσεις τους,

δεδομένου ότι πηγή και ρίζα τής χρηστότητας και τής αρετής είναι το να λάβουμε την πρέπουσα παιδεία.

     

  Όπως,  λοιπόν, οι γεωργοί 

βάζουν πλάι στα φυτά τα στηρίγματα, έτσι και οι σωστοί 

δάσκαλοι βάζουν σωστά στηρίγματα πλάι στους νέους 

τις υποθήκες τις συμβουλές 

τους, για να βλασταίνει ευθύ 

το ήθος τους.

   

   Για να έχει ανταπόκριση η

μάθηση πρέπει οπως τα φυτά 

τρέφονται με λιγοστό νερό 

αλλά με πολύ πνίγονται 

κατά τον ίδιο τρόπο η ψυχή με 

κόπους μετρημένους αναπτύσσεται αλλά με 

υπερβολικούς καταποντίζεται.

ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ!

ΚΑΛΗ, ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ, ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ! ! !

Ο Δάσκαλος συναντά τους μαθητές του,

 η περιπέτεια της διδασκαλίας ξεκινά,

μόνη εγγύηση της επιτυχίας είναι η αγάπη του δασκάλου για το παιδί,

γράφει ο Σαίξπηρ στον Άμλετ. «Με κράζει το χρέος μου», 

με την την ψυχή βυθισμένη στο πέλαγος του αγαθού,

 και τη λαχτάρα, την αγάπη, για αληθινή ΠΑΙΔΕΙΑ!

Το μάθημα ξεκινά:

«Και οι τοίχοι της τάξης

σωριάζονται ήσυχα.

Και τα τζάμια ξαναγίνονται άμμος

το μελάνι ξαναγίνεται νερό

τα θρανία ξαναγίνονται δέντρα

η κιμωλία ξαναγίνεται ακρογιαλιά

το φτερό ξαναγίνεται πουλί»

   Ζακ Πρεβέρ

Γιώργος Τασιόπουλος 

Σαν σήμερα ...σαν Πάντα.

Του Βασίλη Λαμπόγλου                                                                                

Για πες. Για πεs.

Τι θυμάσαι; Θυμάσαι τη μπλε ποδιά;

Το πολυτονικό;

Το δάχτυλο ψηλά;

Το «κυρία, κυρία…»;

Τη μυρωδιά του μπλε τετραδίου;

Τη μυρωδιά του καινούριου βιβλίου;

Το πρωινό γάλα;

Το στρώσιμο του κρεβατιού;

Τους συμμαθητές ακόμα ηλιοκαμένους;

Πόσα μπάνια έκανες; 

Πόσα παγωτά έφαγες;

Θυμάσαι τον μαυροπίνακα και την ημερομηνία πάνω αριστερά;

Το βρεγμένο σφουγγάρι; Τον επιμελητή?

Τους χάρτες τις γεωγραφίας;

Τον τεράστιο χάρακα;

Το αριθμητήριο;

Το τετράδιο αριθμητικής με τα κουτάκια;

Το «τι θέλει να μας πει εδώ ο ποιητής»;

Θυμάσαι που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις τις παρομοιώσεις από τις μεταφορές;

Την προπαίδεια;

Τον εκκλησιασμό;

Τις βρύσες; Την αυλή;

Τα παιχνίδια που σκαρφιζόμασταν;

Το λάστιχο; Το σχοινάκι; Τα μήλα;

Εκείνο το πλαστικό στρογγυλό πορτοκαλάδας, που το κάναμε μπάλα ποδοσφαίρου?

Λόλα να ένα μήλο.

Τις τούρκικες τουαλέτες;"Κυρία, να πάω έξω?