ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Παλαιότρες και νέες αναρτήσεις για τους Τρεις Ιεράρχες από το ιστολόγιό μας ΕΔΩ

Τρεις Ιεράρχες και παιδεία

Ἡ παιδεία τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν τῆς ἑλληνικῆς καὶ τῆς ὀρθόδοξης κληρονομιᾶς, εἶναι ἡ παιδεία ποὺ χρειάζεται ἡ Εὐρώπη σήμερα, γιὰ νὰ ξαναβρεῖ τὰ ὑπαρκτικὰ καὶ πνευματικὰ θεμέλιά της

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ,

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Ο καλός δάσκαλος κατά το Χρυσόστομο

Οι φθονεροί άνθρωποι.

Ο ουρανοφάντωρ θεμελιωτής του χριστιανικού ήθους

Τι Θρησκευτικά θέλουμε για τους μαθητές του 21ου αιώνα;

Με αφορμή το νέο πρόγραμμα σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών, αναρωτιόμαστε εάν έχουν γίνει, εν έτει 2023, βήματα προς ένα μάθημα πιο συμπεριληπτικό και περισσότερο προσαρμοσμένο στην εποχή και τις απαιτήσεις της.

Κείμενο
Ελευθερία Τσαλίκη

Στις 9 Φεβρουαρίου 2023 δημοσιεύτηκε το Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως που ορίζει το πρόγραμμα σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών στο δημοτικό σχολείο. Αυτό θα εφαρμοστεί πιλοτικά στα πειραματικά σχολεία της χώρας, σε συνδυασμό με τα υπάρχοντα προγράμματα σπουδών και η περαιτέρω εφαρμογή του θα οριστεί με νέα υπουργική απόφαση. Το ήδη υπάρχον πρόγραμμα σπουδών, που αναθεωρείται, είναι του 2021 – οι διαφορές είναι πολύ μικρές (άλλαξαν κάποιες διατυπώσεις και βγήκαν κάποιοι στόχοι).

«Ταυτότητα και ετερότητα στο δημόσιο σχολείο-Το μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα».

ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2023

Επιστημονική Διημερίδα του «Καιρού» για το μάθημα των Θρησκευτικών (βίντεο)

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Επιστημονικής Διημερίδας του «Καιρού» για το μάθημα των Θρησκευτικών

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η πρώτη για το τρέχον έτος δημόσια εκδήλωση του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός», στο πλαίσιο της εορτής των Τριών Ιεραρχών, με θέμα «Ταυτότητα και ετερότητα στο δημόσιο σχολείο-Το μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα». 

Και στις δύο ημέρες της, η επιστημονική Διημερίδα κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων, καθότι οι εισηγήσεις και οι παρεμβάσεις των ομιλητών παρουσίασαν εξαιρετική ποιότητα νηφάλιου και κριτικού διαλόγου. Η εκδήλωση έγινε στο αμφιθέατρο «Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, στις 27 και 28 Ιανουαρίου 2023, και περιλάμβανε σύμφωνα με το πρόγραμμα αρχικά μία κεντρική εισήγηση και κατόπιν τρείς θεματικές τράπεζες λόγου.

Ταυτότητα και ετερότητα στο δημόσιο σχολείο-Το μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα

Η πρώτη ημέρα των εργασιών της διημερίδας που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος Θεολογικός Συνδέσμος «Καιρός», στο πλαίσιο της εορτής των Τριών Ιεραρχών, με θέμα «Ταυτότητα και ετερότητα στο δημόσιο σχολείο-Το μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα».  

(https://www.youtube.com/watch?v=Bc9uJnmZlR4&t=2754s&ab_channel=EducationThriskeftika)

Η πρώτη θεματική τράπεζα λόγου, με κεντρικό θέμα «Το μάθημα των Θρησκευτικών μετά τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και η ελληνική κοινωνία», εστίασε στις προοπτικές που αφορούν στο μάθημα των Θρησκευτικών(ΜτΘ) μετά την ακύρωση των Προγραμμάτων Σπουδών(ΠΣ) και την εκπόνηση νέων υπό το πρίσμα της ερμηνείας του Συντάγματος από το ΣτΕ για το περιεχόμενο της παρεχόμενης θρησκευτικής εκπαίδευσης σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. 

Οι συμμετέχοντες εισηγητές συνέβαλαν με την ιδιαίτερη επιστημονική ιδιότητά τους στην κατανόηση όλων των πτυχών του ζητήματος. 

Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος παρουσίασε τη θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος για το περιεχόμενο σπουδών του ΜτΘ από το 2012 μέχρι σήμερα,

 ο Ευάγγελος Βενιζέλος, Καθηγητής Νομικής ΑΠΘ

Μηνύματα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου για την επιστημονική διημερίδα του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ

Μηνύματα για την ευόδωση των εργασιών της Επιστημονικής Διημερίδας του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ», η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, από 27 έως 28 Ιανουαρίου 2023, με θέμα «Ταυτότητα και ετερότητα στο δημόσιο σχολείο. Το μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα», έστειλαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος.

 Το Γράμμα του Οικουμενικού Πατριάρχου ανέγνωσε ο Γ. Γραμματέας του «ΚΑΙΡΟΥ» κ. Γεώργιος Στριλιγκάς και το γράμμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών ο ορισθείς εκπρόσωπός του, Επίσκοπος Ωρεών κ. Φιλόθεος.

Δείτε το γράμμα του Οικουμενικού Πατριάρχου

Δείτε το γράμμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών

ΠΗΓΗ:https://eduthriskeftika.blogspot.com/2023/02/blog-post.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.co

Μιά απλή και περιεκτική εξήγηση της Θείας Λειτουργίας

Η οικονομική κρίση έχει φέρει πολλούς συνανθρώπους μας πίσω στην Εκκλησία. Οι πιο πολλοί συμετέχουν για πρώτη φορά στην ζωή τους στην Κυριακάτικη  Θεία Λειτουργία .Παρακάτω θα βρείτε μια περιγραφή του Μυστηρίου σε απλή γλώσσα η οποία θα βοηθήσει την κατήχηση σας και την συμμετοχή σας στην Μυστηριακή ζωή .

Η Θεία Λειτουργία αρχίζει!!!

Η λειτουργία των Κατηχουμένων

Η Λειτουργία των Κατηχουμένων, αντιστοιχεί στην παρουσία Του ανάμεσα στους ανθρώπους, στους οποίους δίδαξε τον Λόγο της Αλήθειας.

Στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού μπορούσαν να συμμετέχουν σ’ αυτήν και οι Κατηχούμενοι, δηλαδή όσοι προετοιμάζονταν να γίνουν Χριστιανοί, χωρίς να έχουν βαπτισθεί ακόμη.

Ο Ιερέας αρχίζει μέσα από το Άγιο Βήμα με την εκφώνηση*:

«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων».

Έτσι δοξολογεί τον Τριαδικό Θεό και τον προσκαλεί να είναι παρών στο μυστήριο. Την ίδια ώρα ο Ιερέας κρατάει στα χέρια του το Ευαγγέλιο και στυαυρώνει με αυτό την Αγία Τράπεζα.

Ο λαός απαντάει: «Αμήν». Είναι μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει «ας γίνει» ή «πραγματικά, αληθινά».

Τα ειρηνικά

Θέλουμε «σκολειά για να γιομίζη ο μαθητής προκοπή και αρετή»

Εκτύπωση PDF

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

«Μη Θρησκευτικά προς Θεού! Το ελληνικόν έθνος δεν είναι Βυζαντινοί, εννοήσατε; Οι σημερινοί Έλληνες είναι κατ’ ευθείαν διάδοχοι των αρχαίων. Έπειτα εκπολιτίσθησαν, επροόδευσαν και αυτοί. Συμβαδίζουν με τα άλλα έθνη».

 (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Λαμπριάτικος Ψάλτης»). 

Συνόψισε, ο μεγάλος μας διηγηματογράφος, σε λίγες αράδες, το συνομήλικο με το νεοελλαδικό κράτος πρόβλημα: είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, το υποτιμητικώς λεγόμενο Βυζάντιο, δεν είναι ελληνικό κατόρθωμα. Εξάλλου έτσι πρόκρινε η κοραϊκή πεφωτισμένη διανόησις. Ο Κοραής επιδαψιλεύτηκε με τον υπέροχο τίτλο «δάσκαλος του Γένους», αλλά στην ουσία υπήρξε απλώς ένας άνθρωπος, με έντονα αντικληρικαστικά στοιχεία. Άγευστος του μεγαλείου της καθ’ ημάς Ανατολής έφτασε στο σημείο να θεωρεί σκλαβιά των Ελλήνων την μακεδονική και βυζαντινή αυτοκρατορία.

Γράφει: «Η κατάρατος αύτη φιλαρχία εγέννησε την διχόνοια, διήγειρε τας πόλεις και τους πολίτας κατ’ αλλήλων, άναψε των εμφυλίων πολέμων την πυρκαϊάν και υπέταξε τους Έλληνας πρώτον εις τους Μακεδόνας, έπειτα εις ξένον έθνος, τους Ρωμαίους, και τελευταίον εις το βαρβαρώτερον και αγριώτατον όλων των εθνών του κόσμου, τους Τούρκους». («Άπαντα», εκδόσεις Μπίρη, σελ. 100).

Για τον Κοραή, η χιλιόχρονη ελληνική αυτοκρατορία, η Ρωμανία, ήταν ξενική κατοχή. Και επειδή, οι εκ Παρισίων απανταχούσες του Κοραή, είχαν ισχύ νόμου, το ελλαδικό κράτος ξεκίνησε απορρίπτοντας την εξοχότερη κληρονομιά του, αλλά και με εμφανή εχθρότητα προς την πάτριο πίστη μας. Και αυτό το μένος δυστυχώς συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Η λυσσαλέα επίθεση κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών το επιμαρτυρεί. 

Αριστερό Τζιχάντ

Η διπλή αστοχία ενός απολίτικου και ανιστορικού προοδευτισμού

Του Βασίλη Ξυδιά

Στα ελληνικά αμαρτάνω σημαίνει αστοχώ. Διπλά αμάρτησαν οι αναθαρρημένοι αριστεροί – Συριζαίοι και όχι μόνον – που έμπλεοι αντισκοταδιστικού ενθουσιασμού, έσπευσαν να συνδράμουν, ο καθένας με τον τρόπο του, τη σταυροφορία του Φίλη εναντίον του εκκλησιαστικού κατεστημένου.

Προσπερνώ – γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου – το ότι αυτός ο αντιθεοκρατικός αγώνας ήρθε να επικαθίσει πάνω σε μια ενδοεκκλησιαστική διαμάχη (θεολογικού και παιδαγωγικού χαρακτήρα), την οποία τεχνηέντως ο Φίλης φρόντισε να την οικειοποιηθεί μετατρέποντάς τη σε ιδεολογική σύγκρουση αριστεράς και εκκλησίας.

Και πάμε στην πρώτη αμαρτία: απολιτική.

Είναι ηλίου φαεινότερον πως αυτή η εκτός τόπου και χρόνου ιδεολογική μάχη εναντίον του χριστιανορθόδοξου «σκοταδισμού» – ιδιαίτερα σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα της ήττας – δεν συμβάλλει στη συγκρότηση κανενός πραγματικού προοδευτικού στρατοπέδου μέσα στους κόλπους του λαού. Αντιθέτως επιτείνει τη λαϊκή αποδιοργάνωση και σπέρνει τη σύγχυση, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το έκανε πριν από 2-3 χρόνια η σύσταση του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου» εναντίον του μπαμπούλα της Χ.Α.

Επιστολή 19 σελίδων από τον Αρχιεπίσκοπο στα πολιτικά κόμματα και τον Α. Τσίπρα

Εκτυπώσιμη μορφή

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS

Επιστολή 19 σελίδων απέστειλε σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος - προς τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα και τους αρχηγούς πολιτικών κομμάτων,  με την οποία καταλήγει στην εξής πρόταση:

Α.  Η παιδαγωγική στάθμιση ότι οι νέοι μας πρέπει να έχουν και θρησκευτική μόρφωση δεν είναι κατάλοιπο σκοταδισμού ή κάποιας ξεπερασμένης συντηρητικής ιδεολογίας, αλλά μορφωτική επιλογή, με σαφή παιδαγωγική στοχοθεσία, η οποία δεσμεύει την Πολιτεία, ακόμα και εάν οι προσωπικές πολιτικές θέσεις των υπεύθυνων ή οι κομματικές αντιλήψεις οποιουδήποτε χώρου δεν συμφωνούν με αυτό.

Β. Στην μοναδική συνάντηση που διοργανώθηκε από το Ι.Ε.Π. με την συμμετοχή Επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος, το αίτημα της Επιτροπής ήταν σαφές: η έναρξη ουσιαστικού, επιστημονικά τεκμηριωμένου και δομημένου διαλόγου, προκειμένου να τεθούν ουσιαστικές βάσεις, ώστε με ασφάλεια να τύχουν εφαρμογής στην εκπαίδευση οι αλλαγές, που θα αποφασισθούν για το μάθημα.  Το αίτημα αυτό δεν απαντήθηκε ποτέ από το Ι.Ε.Π., ούτε υπήρξε πρόσκληση για άλλη συνάντηση. Το αίτημά μας για ανοικτό και ουσιαστικό διάλογο παραμένει σε εκκρεμότητα, αλλά με προαπαιτούμενο την έναρξή του από μηδενική βάση.

Θρησκευτικά και εκπαίδευση σήμερα

του Νίκου Τσούλια

Η δεκαετία του 2010 δεν είναι η ίδια με τη δεκαετία του 1980 – και στην εθνική και στη διεθνή σκηνή -, δεν έχει η πρώτη το ριζοσπαστισμό και την προοδευτικότητα που είχε η δεύτερη ούτε οι φιλειρηνικές και οι φιλοπρόοδες δυνάμεις έχουν τώρα τους ευνοϊκούς συσχετισμούς που είχαν τότε.

Στη δεκαετία του 1980 στην Ελλάδα και στην Ευρώπη άνθιζαν οι σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές διακυβέρνησης και οι κοινωνίες ήταν «ανοιχτές», ενώ τώρα επικρατεί ο συντηρητισμός της πολιτικής και οι φράχτες των συνόρων. Μπορούμε απλουστευτικά να ισχυριστούμε ότι η ιστορία στην περίοδο αυτή βαδίζει προς την αβεβαιότητα και προς «σκοτεινές περιοχές», αφού ο καπιταλισμός έχει γίνει μια απόλυτη έκφραση βαρβαρότητας.

Οποιαδήποτε πολιτική επιλογή και μάλιστα εκπαιδευτική πολιτική θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της και το γενικότερο συγκείμενο και τη δυναμική των πολιτιστικών και πολιτικών εξελίξεων. Έτσι, το περιεχόμενο της θεσμικής εκπαίδευσης δεν μπορεί η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να το χειριστεί μέσα από μια δήθεν «προοδευτική ματιά» με βάση την ιδεολογία του αγνοώντας την κοινωνική και την εθνική ιστορικότητα της χώρας μας. Βέβαια το σχήμα της σημερινής συγκυβέρνησης έχει άγχος για να δώσει έστω κάποιο αριστερό στίγμα, αφού όλη η πολιτική του είναι άκρως συντηρητική και βαθιά ταξική. Αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να σώσει την ήδη απολεσθείσα αριστεροσύνη της αν επιδείξει κάποια αριστερά αντανακλαστικά το πώς θα διδάσκεται το μάθημα των Θρησκευτικών στο σχολείο.

Ποια είναι μια από τις μεγάλες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα και ο ελληνισμός σήμερα; Υπάρχουν δύο ισχυρά πολιτισμικά ρεύματα αντιτιθέμενα μεταξύ τους, με τα οποία η χώρα μας είναι για λόγους εθνικούς απόλυτα αντίθετη. Υπάρχει η παγκοσμιοποίηση, όπου η απόλυτη επικυριαρχία του διεθνούς κεφαλαίου πέραν της λεηλασίας επί των κοινωνικών δυνάμεων επιχειρεί να ομογενοποιήσει τις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες λαών και εθνών μέσα από το χωνευτήρι της λειτουργίας όχι του «αόρατου χεριού» της οικονομίας, όπως ισχυρίζονταν οι νεοφιλελεύθεροι διανοούμενοι κάποτε, αλλά και μέσω των απόλυτα εμπορευματοποιημένων και σκληρά ταξικών επιλογών των δυνάμεων της αγοράς. Υπάρχει από την άλλη πλευρά αλλά με την ίδια βασική επιλογή, η χειραγώγηση κοινωνιών και πολιτών με το θρησκευτικό φονταμενταλισμό που επωάζεται κυρίως στο ρεύμα του μουσουλμανισμού. Τα δύο αυτά ρεύματα ναι μεν αντιμάχονται μεταξύ τους αλλά έχουν την ίδια κατεύθυνση: το σκοταδισμό και τις ανισότητες. Έχουν κοινό εχθρό την πραγματική δημοκρατία, την «ανοιχτή κοινωνία», την ελευθερία του πνεύματος, τη χειραφέτηση του ανθρώπου.

π.Αντώνιος Καλλιγέρης: Η ώρα του παιδιού…

Επίσημα χείλη που νομίζουν ότι εκφράζουν την κοινή γνώμη εξέφρασαν μια από τις πολλές «αλήθειες» που ακούγονται τα τελευταία: «Τα Θρησκευτικά είναι η ώρα του παιδιού». Πως όμως όσοι διατυπώνουν αυτή την άποψη διαπιστώνουν κάτι τέτοιο; Από την εμπειρία τους στη διδακτική πράξη σε δημόσιο σχολείο; Από την εμπειρία τους ως μαθητές ή είναι άποψη που απορρέει από προσωπική έρευνα; Ποτέ δεν μαθαίνει κανείς, ιδιαίτερα όταν αυτές οι διατυπώσεις ακούγονται από βήμα ομοϊδεατών ή σε συζητήσεις σε καφενεία οι οποίες δεν έχουν την απαίτηση του ορθού επιχειρήματος.

Δεν είμαι έκπληκτος από ότι ακούγεται διότι, εδώ και πολλές δεκαετίες τα ίδια ακούγονται τα οποία όμως έμειναν στην ιστορία (και της εκπαίδευσης) ως αφορισμοί που ειπώθηκαν μόνο και μόνο για να πληγώσουν την προσπάθεια μόρφωσης των μαθητών από μια μεγάλη και πολύ καλά προετοιμασμένης παιδαγωγικά ομάδας εκπαιδευτικών.

Αλήθεια τι γίνεται στην ώρα των Θρησκευτικών; Χωρίς να θέλουμε να ωραιοποιήσουμε λάθη που συμβαίνουν στη διδασκαλία ή αστοχίες από υπερβολές που έχουν διατυπωθεί από συναδέλφους θεολόγους η ώρα του μαθήματος είναι πρόσκληση για ένα ταξίδι.

• Ταξίδι γνωριμίας με τον εαυτό. Συνοδοιπορούν καθηγητής και οι μαθητές για να ανακαλύψουν τη δυναμική της κλήσης. Τι άραγε παρακινεί έναν άνθρωπο να εγκαταλείψει την πατρίδα του για να αναζητήσει τη γη της υπόσχεσης; Αυτή την απάντηση δεν ψάχνουμε όλοι μας σήμερα; Ποια είναι η κλήση μας. Το νόημα της προσωπικής μας ζωής. Γιατί ενήλικες καθηλώνονται στις πληγές τους ή ακινητοποιούνται μετά από ένα αρνητικό γεγονός διότι δεν βρήκαν απάντηση στο ίδιο ερώτημα στο οποίο απάντησε καταφατικά ο Αβραάμ.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ-ΤΖΕΦΙΡΕΛΙ

Γιατί χρειάζονται τα Θρησκευτικά

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Αν πρόκειται να περάσεις Πανελλήνιες, τρέχεις όλη μέρα από το σχολείο στο φροντιστήριο και ξέρεις πως αν μπορείς να γλιτώσεις μία ώρα την εβδομάδα, θα το κάνεις. Θα ζητήσεις απαλλαγή από τα θρησκευτικά κι ας μην είσαι άθεος ή ετερόδοξος. Θα αδιαφορήσεις και για τη λογοτεχνία από τη στιγμή που ξέρεις ότι δεν πρόκειται να εξετασθείς επί του θέματος. Αν μάλιστα έχεις συμπληρώσει τα 17 σου, άρα θεωρείσαι ενήλικος από τον νόμο, και δεν χρειάζεσαι καν τη συγκατάθεση των γονέων σου για να απαλλαγείς, τότε δεν το σκέφτεσαι. Βάσει αυτής της λογικής ο τελειόφοιτος έχει τη διακριτική ευχέρεια να διδάσκεται ό,τι τραβάει η όρεξή του. Τότε ποίο το νόημα της γενικής παιδείας;

Αυτή είναι η χρησιμοθηρική απάντηση στη συζήτηση που άνοιξε μια δήλωση της κ. Αναγνωστοπούλου σε ραδιοφωνικό σταθμό. Η ίδια προσπάθησε να την περιβάλλει με δημιουργική ασάφεια στη συνέχεια, όμως η συζήτηση άνοιξε. Γιατί χρειάζονται τα θρησκευτικά στην εκπαίδευση; Αλλέως πώς: σε τι χρειάζονται τα θρησκευτικά; Η απάντηση της επίσημης εκκλησίας είναι ότι η ορθοδοξία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνισμού. Θα συμφωνήσω, όπως θα συμφωνήσω ότι το παιδί από το δημοτικό θα πρέπει να αποκτά το αίσθημα της χριστιανικής ηθικής, τον διαχωρισμό του καλού και του κακού, τον σεβασμό στον πατέρα σου και τη μητέρα σου.

H ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Σε μια υλιστική και ατομικιστική κοινωνία, είναι, απολύτως, φυσιολογικό να έρθει το πλήρωμα του χρόνου, που το μάθημα των "θρησκευτικών" θα θεωρηθεί περιττός αναχρονισμός και θα καταργηθεί. Αναχρονισμός, εκπαίδευση και διάδοση της αμάθειας είναι όλο το Σχολείο, οπότε η αποδόμηση της, πάλαι ποτέ, σπουδαίας δημόσιας εκπαίδευσης είναι, επίσης, απολύτως φυσιολογική. Στα δικά μου χρόνια, στην ιδιωτική εκπαίδευση πήγαιναν μόνο οι "κακοί μαθητές", για να πληρώσουν για ένα απολυτήριο.

Έχουμε ξεχάσει ότι η λάμψη της σημερινής ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι πρόσφατο γεγονός και αποτέλεσμα μεθοδευμένης απαξίωσης του πραγματικού Σχολείου. Και σ’ αυτή την απαξίωση, συμμετέχουν όλοι οι συντελεστές της Παιδείας των παιδιών μας- γονείς, δάσκαλοι και κράτος. Το σχολείο προετοιμάζει το παιδί, για την εύκολη απορρόφηση των «γνώσεων» της τηλεοπτικής εκπαίδευσης, σε όλο το φάσμα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.

Απροϋπόθετες απαλλαγές στα Θρησκευτικά; – του Σταύρου Γιαγκάζογλου

1. Το δικαίωμα της απαλλαγής

Το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος προβλέπει την καλλιέργεια και ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών στη δημόσια εκπαίδευση. Επειδή, όμως, σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ. 1, «Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη» και «Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη…», για τη θρησκευτική αγωγή προβλέπονται απαλλαγές και εξαιρέσεις, όταν ορισμένοι μαθητές ή οι κηδεμόνες τους το αιτούνται. Η θρησκευτική ελευθερία, η οποία αποτελεί συνταγματική επιταγή αλλά και όρο του Ν. 1566, διασφαλίζεται στη δημόσια εκπαίδευση με τη γνώση και τον διάλογο. Κι αυτό γιατί συχνά η έλλειψη γνώσης υπονομεύει τη θρησκευτική ελευθερία, καθώς καθιστά τον απληροφόρητο για το εν γένει θρησκευτικό φαινόμενο μαθητή ευάλωτο σε θρησκευτική παραπλάνηση. Ωστόσο, οι γονείς έχουν το δικαίωμα να εξασφαλίζουν για τα παιδιά τους μόρφωση και εκπαίδευση, η οποία να συμφωνεί με τις δικές τους θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις (Προσθ. Πρωτ. 1, αρθρ. 2 ΕΣΔΑ).

«Oι τρεις γέροντες» Λέων Τολστόι

Ταξίδευε ὁ Δεσπότης ἀπό τόν Ἀρχάγγελο γιά τό Σολόβσκι. Μέ τό ἴδιο καράβι ταξίδευαν καί προσκυνητές. Ὁ καιρός ἦταν θαυμάσιος, φύλλο δέν τρεμοσάλευε. Οἱ προσκυνητές ἀπολάμβαναν τό ταξίδι ἄλλοι κολατσίζοντας, ἄλλοι σιγοτραγουδῶντας, κάποιοι ξαπλωμένοι στήν κουβέρτα τοῦ πλοίου. Κάμποσοι συζητοῦσαν μαζεμένοι σέ συντροφιές. Ἔτσι συλλογίστηκε κι ὁ Δεσπότης νά βγεῖ λίγο νά ἀνασάνει καί νά χαρεῖ τό ὡραῖο ταξίδι. Πλησίασε στήν κουπαστή γιά νά παρακολουθήσει τήν κουβέντα τῆς συντροφιᾶς. Εἶναι περίεργος νά καταλάβει τί λέει ἐκεῖνος ὁ χωρικός μέ τό μαῦρο σκοῦφο πού ὅλο δείχνει μέ τό δεξί του χέρι κι οἱ ἄλλοι τόν ἀκοῦνε μέ προσήλωση καί τόσο ἐνδιαφέρον. Κοίταξε κι ὁ Δεσπότης πρός τήν ἴδια κατεύθυνση πού ἔστρεφαν νά δοῦν κι οἱ ἄλλοι μά δέν ἔβλεπε παρά μονάχα μιά ἀπέραντη γαλάζια θάλασσα πού ἄστραφτε κάτω ἀπό τό φῶς τοῦ ἥλιου. Ὅταν ὁ χωρικός πρόσεξε πώς κοίταζε ὁ Δεσπότης, σά νά ντράπηκε λίγο καί σταμάτησε τήν κουβέντα του, βγάζοντας τον σκοῦφο καί χαιρετῶντας μέ σεβασμό. Τότε πρόσεξαν κι οἱ ἄλλοι τῆς συντροφιᾶς τό σεβάσμιο πρόσωπο καί χαιρέτησαν βγάζοντας τούς σκούφους τους.