D.R.
Προς έκπληξη όλων Η καρδιακή προσευχή του ιερομόναχου Ιωάννη έγινε ανάρπαστη, αν και τυπώθηκε σε χιλιάδες αντίτυπα μόλις τον Μάιο. Επόμενο ήταν να επανεκδίδεται σήμερα. Στην εποχή των κοινωνικών δικτύων, ότι ένα μικρό βιβλίο θεολογίας, γραμμένο από έναν «σκοτεινό» ορθόδοξο μοναχό από τις Cévennes – που ζει σε ένα μικρό μοναστήρι σκαρφαλωμένο στα βουνά – γίνεται εκδοτικό γεγονός, φανερώνει, από μόνο του, ότι δεν όλα είναι τόσο «σάπια σε αυτό το βασίλειο της Δανιμαρκίας» για να παραφράσω τον Άμλετ…
Δίψα για πνευματική ζωή
Υπήρχε έτσι, και μάλιστα υπάρχει, σίγουρα, δίψα για κάτι άλλο, δίψα, ας τολμήσουμε να το πούμε, για πνευματική ζωή. Ο ιερομόναχος Ιωάννης μιλάει καθαρά και γράφει καθαρά. Αυτός ο πρώην φωτογράφος, που μεταστράφηκε σε ένα ρεπορτάζ που έκανε στο Άγιο Όρος το 1982, είναι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, έχει γνωρίσει και έχει ζήσει τα πάντα πριν μπει στη ζωή που έχει επιλέξει. Αυτά τα χρόνια άσκησης σε ένα μοναστήρι χαμένο στην έρημο της Νεκράς Θάλασσας τον εξάγνισαν και τον διαμόρφωσαν σαν σπαθί σφυρηλατημένο στο καμίνι. Επιστρέφοντας στη γενέτειρά του Cévennes, ο ιερομόναχος Ιωάννης ζει από το 1996 στη σκήτη της Αγίας Πίστεως, ένα μικρό μεσαιωνικό μοναστήρι το οποίο έχει ανακαινίσει πλήρως, περίπου τριάντα χιλιόμετρα από το Alès. Αυτή η ακόμα άγρια περιοχή των Cévennes ήταν πάντα καταφύγιο: για τους Ουγενότους που υπήρξαν θύματα διώξεων υπό τον Λουδοβίκο τον 14ο, για τους Δημοκρατικούς που ήταν αντίθετοι στον Ναπολέοντα τον Γ’, για τους Κομμουνάρους, τους Εβραίους, τους αγωνιστές της Αντίστασης και σήμερα, για όλους εκείνους που έχουν χάσει το μπούσουλά τους και νιώθουν την ανάγκη να προσανατολιστούν αφήνοντας το κινητό τους στην είσοδο του μοναστηριού: αυτούς, ο ιερομόναχος Ιωάννης τους καλωσορίζει, τους ταΐζει, και τους ακούει
