Άνταμ Σμιθ - Έρευνα για τη Φύση και τα Αίτια του Πλούτου των Εθνών

Συγγραφέας : Άνταμ Σμιθ

Βιβλίο          : Έρευνα για τη φύση και τα αίτια του πλούτου των εθνών

Εκδόσεις      : Παπαζήση

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

ΟΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Οι εμπορικές συμβάσεις της εμποροκρατικής εποχής επιδιώκουν προπαντός να παραχωρήσουν στους εμπόρους και τους βιομηχάνους ενός ορισμένου κράτους μια προνομιούχο σχέση στη χώρα του αντισυμβαλλομένου, σε σχέση με τους εμπόρους και βιομηχάνους άλλων χωρών και έτσι να παραμερίσουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό με άλλα έθνη. Η φύση των μέχρι τώρα συμβάσεων αυτού του είδους ενείχε το στοιχείο ότι κάθε ένας από τους αντισυμβαλλόμενους έλπιζε να πετύχει ένα πλεονέκτημα περισσότερο από τον άλλο. Από τα συμφέροντα του ελεύθερου ανταγωνισμού και της διεθνούς εξισορρόπησης προηγούνταν τα εθνικά εγωιστικά συμφέροντα.

Μεταξύ των εμποροκρατικών εμπορικών συμβάσεων εξέχουσα θέση κατέχει μια σύμβαση μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Πορτογαλίας που έκλεισε το 1703 και πήρε το όνομα του Άγγλου διαπραγματευτή της Σύμβασης Methuen. Αυτή απεικονίζει καθαρότατα την ιδιοτυπία της εμποροπολιτικής αυτής εποχής. Σε αυτή, η Πορτογαλία υποσχόταν να εισάγει αγγλικά μάλλινα είδη με το δασμό που ίσχυε πριν από την έκδοση της απαγόρευσης εισαγωγής των αγγλικών μαλλίνων. Αφετέρου, η Μεγάλη Βρετανία υποχρεωνόταν να εισάγει πορτογαλικά κρασιά στα δύο τρίτα του δασμού που επέβαλε στα γαλλικά και τα άλλα κρασιά. Και τα δύο έθνη κατά τη συμφωνία της συμβάσεως αυτής είχαν υπόψη μονομερώς το ίδιο συμφέρον. Για τη Μεγάλη Βρετανία, η σύμβαση αυτή θεωρούνταν πλεονεκτική, προπαντός γιατί η Πορτογαλία θα μπορούσε να πληρώνει μόνο εν μέρει την αγγλική εξαγωγή με το κρασί της και ως εκ τούτου θα έπρεπε να τη συμπληρώνει με την αποστολή χρυσού στην Αγγλία, το οποίο εισήγε από την Βραζιλία.

Το αποτέλεσμα της σύμβασης Methuen ήταν η καταστροφή της πορτογαλικής υφαντουργίας, εξαιτίας της υπεροχής των εισαγόμενων από την Αγγλία υφασμάτων, και αφετέρου μια αύξηση της κυκλοφορίας των χρυσών νομισμάτων. Παρόλα αυτά τα πλεονεκτήματα για την Αγγλία, η σύμβαση αυτή κατά βάθος ήταν ένα τεχνητό μέτρο που εμπόδιζε την ελεύθερη συναλλαγή μεταξύ των δύο εθνών.

(σελίδες 205-206)

Εκ του Δεσμώτη-Μπαγιαρτάκη Νικόλαου του "Νεωτερικού Κράτους - Λεβιάθαν": αναμφίβολα ένας εκ των πατέρων του "φιλελευθερισμού" προφανώς λογίζεται ο Άνταμ Σμιθ κι το συγκεκριμένο έργο του η "Έρευνα για τη Φύση και τα Αίτια του Πλούτου των Εθνών" κατά γενική ομολογία παγκοσμίως θεωρείται το καλύτερο του έργο. Στην Ελλάδα κατά κόρον όσοι δηλώνουν φιλελεύθεροι είναι αυτοί που στα φοιτητικά τους νιάτα ήταν σε κάποια γηπεδική νεανική παράταξη που είχε οργανώσει εκδρομή στην Μύκονο και κάποιες βραδιές για ποτό σε κλαμπ. Πέραν του απλού κόσμου που δεν ασχολείται παρά σ' ένα επίπεδο στείρας κοπαδικής αντιπαράθεσης, υπάρχουν και επιφανείς δημοφιλείς προσωπικότητες που δηλώνουν ότι είναι "φιλελεύθεροι". Για παράδειγμα θα αναφερθώ τόσο στον Γιάννη Στουρνάρα, όσο δε και στον Άδωνι Γεωργιάδη. Όπου ο μεν ένας δηλώνει ότι δεν υπάρχει φιλελευθεροποίηση α λα καρτ και ο δε άλλος ως Υπουργός Ναυτιλίας δηλώνει με υπερηφάνεια ότι άνοιξε την κερκόπορτα στους Τούρκους πουλώντας την πρώτη μαρίνα σε Τούρκο επιχειρηματία (βλέπε παρακάτω τα οπτικά και ηχητικά ντοκουμέντα). Και οι δύο από το άνωθεν απόσπασμα του Άνταμ Σμιθ πέραν από επικίνδυνοι λόγω μικρόνοιας κρίνονται και αδιάβαστοι, καθώς ο φιλέλευθερος πατέρας αυτής της σχολής στην πολιτική οικονομία δεν άφηνε την παραμικρή αιχμή ότι μπορεί προς χάρη του μοντέλου αυτού να διακινδυνέψει η εξωτερική και η εσωτερική ασφάλεια μιας χώρας, ήταν κάτι που δεν θα μπορούσε να επέμβει το αόρατο χέρι της οικονομίας για να αποτρέψει μία επίθεση.

ΠΗΓΗ: http://protagorasnews.blogspot.gr/2017/10/blog-post_633.html
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com