Ἀπέκτησε στὴν πόλη του τὴν φήμη τοῦ Δικαίου ἀνδρὸς χάρη στὴν ὀρθοφροσύνη του καὶ τὴν ἐντιμότητά του, πολέμησε ἡρωϊκὰ στὴν Μάχη τοῦ Μαραθῶνα καὶ τὸν ἑπόμενο χρόνο ἐξελέγη ἄρχων τῶν Ἀθηνῶν. Λόγῳ τῆς ἀντιθέσεώς του στὸ ναυτικὸ πρόγραμμα τοῦ Θεμιστοκλῆ οἱ Δημοκρατικοὶ ἀποφάσισαν νὰ τὸν ἐξορίσουν μὲ τὴν διαδικασία τοῦ ὀστρακισμοῦ (οἱ πολῖτες ἔγραφαν τὸ ὄνομα τοῦ προσώπου ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἐξορισθεῖ πάνω σὲ ἕνα ὄστρακο, δηλαδὴ πάνω σὲ ἕνα κομμάτι ἀγγείου).
«Τὴν ὥρα ποὺ ἔγραφαν τὰ ὀνόματα, λέγεται ὅτι κάποιος ἀγράμματος χωριάτης ἔδωσε τὸ ὄστρακο στὸν Ἀριστείδη, γιατὶ αὐτὸν πρωτοσυνάντησε, καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ γράψει πάνω του τὸ ὄνομα 'Ἀριστείδης'. Ἐκεῖνος παραξενεύτηκε καὶ τὸν ρώτησε ἂν ὁ Ἀριστείδης τοῦ ἔκανε κάποιο κακό. 'Τίποτα', ἀποκρίθηκε ὁ χωρικός, 'οὔτε τὸν γνωρίζω καθόλου τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ μὲ ἐνοχλεῖ νὰ ἀκούω παντοῦ νὰ τὸν λένε Δίκαιο'. Ὁ Ἀριστείδης δὲν εἶπε τίποτα, ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτό, ἀλλὰ ἔγραψε τὸ ὄνομά του στὸ ὄστρακο καὶ τὸ ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο». (Πλουτάρχου, «Βίοι Παράλληλοι: Ἀριστείδης», 7).
[«Γραφομένων οὖν τότε τῶν ὀστράκων, λέγεταί τινα τῶν ἀγραμμάτων καὶ παντελῶς ἀγροίκων ἀναδόντα τῷ Ἀριστείδῃ τὸ ὄστρακον ὡς ἑνὶ τῶν τυχόντων παρακαλεῖν, ὅπως Ἀριστείδην ἐγγράψειε. τοῦ δὲ θαυμάσαντος καὶ πυθομένου μή τι κακὸν αὐτὸν Ἀριστείδης πεποίηκεν, ᾿οὐδέν᾿ εἰπεῖν, ᾿οὐδὲ γινώσκω τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ᾿ ἐνοχλοῦμαι πανταχοῦ τὸν Δίκαιον ἀκούων᾿. ταῦτ᾿ ἀκούσαντα τὸν Ἀριστείδην ἀποκρίνασθαι μὲν οὐδέν, ἐγγράψαι δὲ τοὔνομα τῷ ὀστράκῳ καὶ ἀποδοῦναι. τῆς δὲ πόλεως ἀπαλλαττόμενος ἤδη, τὰς χεῖρας ἀνατείνας πρὸς τὸν οὐρανὸν ηὔξατο τὴν ἐναντίαν ὡς ἔοικεν εὐχὴν τῷ Ἀχιλλεῖ, μηδένα καιρὸν Ἀθηναίους καταλαβεῖν ὃς ἀναγκάσει τὸν δῆμον Ἀριστείδου μνησθῆναι».]
Ὁ Ἀριστείδης (ἥμισυ 6ου-ἥμισυ 5ου αἰῶνα π.Χ.) ἦταν ἐπιφανῆς στρατιωτικὸς καὶ πολιτικός τῶν Ἀθηνῶν. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν μεγάλη φιλοπατρία ποὺ τὸν διέκρινε, ἔλαβε τὸν χαρακτηρισμὸ «ὁ δίκαιος» χάρη στὴν μεγάλη του σωφροσύνη καὶ στὴν αὐστηρή του προσήλωση στὸ πνεῦμα τῆς δικαιοσύνης.
Διετέλεσε ταμίας τοῦ ναοῦ τῆς Ἀθηνᾶς καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν χρηστὴ διαχείριση ποὺ ἐπέδειξε ἀποκαλύπτοντας ταυτόχρονα σειρὰ οἰκονομικῶν σκανδάλων.
Πολέμησε ὡς στρατηγὸς στὴν Μάχη τοῦ Μαραθῶνος ἐπιδεικνύοντας ἰδιαίτερη ἀνδρεία. Μετὰ τὸ πέρας τῆς μάχης ὁ Μιλτιάδης τὸν ἐπέλεξε ὡς ὑπεύθυνο γιὰ τὴν φύλαξη τῶν αἰχμαλώτων καὶ τῶν λαφύρων λόγῳ τῆς ἀνιδιοτελείας καὶ τῆς ἐντιμότητός του.
Ἀφοῦ ἀνεκλήθη ἀπὸ τὴν ἐξορία, συμμετεῖχε μὲ δεσπόζουσα θέση στὴν ναυμαχία τῆς Σαλαμίνας καὶ στὴν Μάχη τῶν Πλαταιῶν. Μετὰ τὴν νίκη ἐπὶ τῶν Περσῶν ὀργάνωσε τὰ οἰκονομικὰ τῆς Ἀθηναϊκῆς Συμμαχίας καθορίζοντας μὲ ὀρθοκρισία, ἀμεροληψία καὶ ἀντικειμενικότητα τὸ ποσὸ τῆς εἰσφορᾶς κάθε μέλους τῆς συμμαχίας στὴν κοινὴ ἑλληνικὴ ἄμυνα κατὰ τῶν Περσῶν.
Παρὰ τὰ ὑψηλὰ δημόσια ἀξιώματα ποὺ ἀνέλαβε καὶ τὰ μεγάλα χρηματικὰ ποσὰ ποὺ διαχειρίσθηκε πέθανε φτωχός, μὴν μπορώντας νὰ ἀφήσει προῖκα στὶς κόρες του καὶ περιουσία στὸν γιό του.
Ὁ Ἀριστείδης ὑπῆρξε κορυφαῖο ὑπόδειγμα δημοσίου ἀνδρός χάρη στὴν δικαιοσύνη, τὴν ἐντιμότητα, τὴν φιλοπατρία καὶ τὴν μεγαλοψυχία του πρὸς τοῦ πολιτικούς του ἀντιπάλους.
Ἐξοστρακίστηκε ἀπὸ τοὺς Ἀθηναίους ὡς ἀριστοκρατικὸς ἀντίπαλος τοῦ δημοκρατικοῦ Θεμιστοκλῆ. Ὁ ὀστρακισμὸς ἰσοδυναμοῦσε μὲ δεκαετῆ ἐξορία τοῦ ἐξοστρακισμένου καὶ χρησιμοποιεῖτο κατὰ τὴν περίοδο τῆς Δημοκρατίας ὡς νόμιμη μέθοδος γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν πολιτικῶν ἀντιπάλων ἐν ὀνόματι τῆς προστασίας τοῦ πολιτεύματος ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῆς τυραννίας ἀπὸ πρόσωπα ποὺ εἶχαν ἀποκτήσει μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν δέουσα ἐπιρροή.
Ὁ Ἀριστείδης ἐπιστρέφοντας ἀπὸ τὴν ἐξορία του τάχθηκε κάτω ἀπὸ τὶς διαταγὲς τοῦ Θεμιστοκλῆ θέτοντας τὴν πατρίδα ὑπεράνω τῶν πολιτικῶν διαφορῶν καὶ τῆς προσωπικῆς του πικρίας καὶ ἀργότερα, ὅταν ἦρθε ἡ σειρά τοῦ Θεμιστοκλῆ νὰ ἐξοστρακισθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἀθηναίους, στάθηκε μεγαλόψυχος ἀπέναντί του, ποτὲ δὲν τὸν κατηγόρησε δημοσίως οὔτε χάρηκε μὲ τὴν κακή του τύχη.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.