του Βασίλη Ασημακόπουλου
Το απελευθερωτικό λυτρωτικό ξέσπασμα ενός μικρού, αλλά αγωνιζόμενου λαού, που δεν παραδόθηκε. Δεν αποδέχθηκε την ήττα, αντιστάθηκε και νίκησε, οραματίστηκε με πολύ πρακτικά βήματα μια "ελεύθερη πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά", πριν ξεκινήσει το φοβερό αιματοκύλισμα. Με τους οφειλέτες των δεινών της κατοχής μέχρι και σήμερα να αρνούνται την αποπληρωμή των οφειλών τους.
Οι εικόνες της αδούλωτης Αθήνας, ο λαός στους δρόμους, οι καμπάνες, η μυριόστομη κραυγή Φύγανεεε, η ελευθερία, η λαοκρατία, όπως τα έχει διασώσει το ολιγόλεπτο φιλμ του μάστορα του κινηματογράφου Φιλοποίμενος Φίνου, η τέχνη της συγγραφής του Γιώργου Θεοτοκά στα Τετράδια Ημερολογίου, κυρίως όμως το αποτύπωμα της συλλογικής μνήμης όπως διαδίδεται από γενιά σε γενιά, από οικογένεια σε οικογένεια, από τους προηγούμενους στους επόμενους.
Αιώνια τιμή και δόξα σε εκείνες και εκείνους - και ήταν εκατοντάδες χιλιάδες - που αντιστάθηκαν στον κατακτητή και τη ναζιστική-φασιστική θηριωδία. "Τέτοιους βγάζει το έθνος μας" θα λένε για σας. Έτσι θαυμάσιος θάναι ο έπαινός σας, όπως μας λέει ο ποιητής. \
Ακολουθεί η σκηνή της απελευθέρωσης από τον Θίασο του Αγγελόπουλου (μετά το 5:35)
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.