Του Ανδρέα Μοράτου
Την ίδια ιδέα, που είναι πολύ παλιά, θα τη βρούμε και σ' ένα τροπάριο του Εσπερινού της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού: "δι᾿ οὗ (διά του οποίου [Σταυρού]) κατεπόθη τοῦ θανάτου ἡ δύναμις" ( = "διά του οποίου [Σταυρού] κατατροπώθηκε με κατάποση η δύναμη του θανάτου"). (Το "κατεπόθη" είναι Παθητική Φωνή τού ρήματος "καταπίνω"). Η φράση αυτή είναι εμπνευσμένη από την Πρώτη Προς Κορινθίους Επιστολή τού απ. Παύλου: "κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος" ( = "κατανικήθηκε ο θάνατος με κατάποση") (Α΄ Κορ. 15:54). Θυμίζει επίσης μια φράση της Δευτέρας Προς Κορινθίους Επιστολής του ίδιου αποστόλου: "ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς" ( = "για να καταπιεί [και να συντρίψει έτσι] η ζωή τη θνητότητα") (Β΄ Κορ. 5:4).
Ανάλογη εικόνα (αυτή τη φορά αναφορικά με την αδηφάγο κοιλιά του Άδη) έχουμε στο αναστάσιμο απολυτίκιο τού τρίτου (γ΄) ήχου: "[ὁ Κύριος] ἐκ κοιλίας Ἅδου ἐρρύσατο ἠμᾶς" ( = [ο Κύριος] μάς έσωσε από την κοιλιά τού Άδη").
Υπόψιν, ότι το "καταπίνω" θα το βρούμε να χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή και για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, π.χ.: "ἵνα τί [...] παρασιωπήσῃ ἐν τῷ καταπίνειν ἀσεβῆ τὸν δίκαιον;" ( = "για ποιο λόγο σιωπάς όταν καταπίνει ο ασεβής τον δίκαιο;") (Αββακούμ 1:13).
ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/1BYWpdUk6r/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.