Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε τα στερνά

Του Ηρακλή Λογοθέτη

Άριστοι στη σύγχυση αρμοδιοτήτων, στην παράλειψη καθηκόντων και στη μετάθεση ευθυνών, οι πολιτικοί υπηρέτες του κεφαλαίου δεν ανησυχούν ιδιαίτερα από τις επιπτώσεις οποιουδήποτε δυστυχήματος, όσο πολύνεκρο κι αν είναι. 

Η άμεση υπαιτιότητα βαραίνει πάντοτε τον τελευταίο κλειδούχο του όλου συστήματος ενώ η κερδοφόρα συνθήκη που μετέτρεψε την αμέλειά του σε έγκλημα παραπέμπεται στις διαβόητες πλέον «χρόνιες παθογένειες», που ως αυτοάνοσες αποτελούν βολικό άλλοθι των εκάστοτε κυβερνώντων.

 Μαζί με την ασυδοσία των μεγάλων εταιρειών, τα σκάνδαλα της διαφθοράς και την λεηλασία του εθνικού πλούτου, θα ξεχαστούν επίσης τα ναυάγια, οι πυρκαϊές, τα τσακισμένα τραίνα και τα θύματά τους. 

Γιατί οι μαζικές μιντιαύρες (mass mediauras κατά τον εύστοχο νεολογισμό του Σάμουελ Γουέμπερ), έρπουσες και ιπτάμενες, αναρριπίζουν για λίγο την επιφάνεια του κακού κι ύστερα στρέφονται σε άλλες πιο μακρινές, εξίσου θεαματικές καταστροφές. 

Μένει μονάχα η πνιγμένη οδύνη, η αδιέξοδη οργή και η παθητική πικρία όσων αρνούνται να βγάλουν το αναπόφευκτο συμπέρασμα:  Το ιδιωτικοποιημένο κράτος, αυτή η τελευταία επιθανάτια έκφραση της αχαλίνωτης καπιταλιστικής ολιγαρχίας, επείγει να καταστραφεί. 

Ως τότε, όπως λέει ο Ζοζέ Σαραμάγκου, το μόνο που απομένει στους συμμορίτες που κυβερνούν τον σκατόκοσμο είναι να ιδιωτικοποιήσουν και την πουτάνα τη μάνα τους!

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com