ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Αποδέχτηκα την πρόταση της ΛΑΕ να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιό της για τις Ευρωεκλογές. To έκανα για τρεις λόγους, που εκτιμώ θεμελιώδους σημασίας:

• γιατί είναι ντροπή να στείλουμε στην Ευρωβουλή ως εκπροσώπους μας ανθρώπους και κόμματα που συμφωνούν με τους Δανειστές και συνεργάζονται μαζί τους στην εφαρμογή προγραμμάτων και πολιτικών που καταστρέφουν, λεηλατούν και υποδουλώνουν τον ελληνικό λαό

• γιατί συμφωνώ με την ΛΑΕ ότι το κεντρικό πρόβλημα της χώρας, η κύρια προϋπόθεση για τη σωτηρία του ελληνικού λαού, είναι η αποκατάσταση της εθνικής, λαϊκής και κρατικής κυριαρχίας

• για να συνεχίσουμε τον αγώνα που ξεκινήσαμε όταν συντάσσαμε, τον Οκτώβριο του 2011, την έκκληση για τη σωτηρία του ελληνικού και των άλλων ευρωπαϊκών λαών, διακήρυξη που συνυπέγραψε τότε ο Αλέξης Τσίπρας, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μανώλης Γλέζος και μια πλειάδα προσωπικοτήτων από όλη την Ευρώπη, αλλά που εγκατέλειψε σύντομα ο νυν Πρωθυπουργός και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αφού χρησιμοποίησαν τις ιδέες της για τις διεθνείς δημόσιες σχέσεις τους. Όπως η πράξη απέδειξε αργότερα, ο κ. Τσίπρας δεν πίστευε δυστυχώς τίποτα από όσα τότε υπέγραφε. Την ίδια δραστηριότητα συνεχίσαμε από το 2015 και μετά με τη Διάσκεψη των Δελφών και την ομώνυμη διεθνή Πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας που ξεκινήσαμε (www.defenddemocracy.press).

(Αυτοκαταστροφική) Ντροπή να στείλουμε στην Ευρωβουλή τους εκπροσώπους των Δανειστών ως εκπροσώπους των Ελλήνων!

Ο πρώτος λόγος που συνεργάζομαι με τη ΛΑΕ είναι, όπως προανέφερα, ότι, μετά τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, το 2015, κινδυνεύουμε τώρα να στείλουμε στην επόμενη Ευρωβουλή να μας εκπροσωπήσουν οπαδοί παλαιο- και νεο-μνημονιακών δυνάμεων. Στέλνοντάς τους στην Ευρωβουλή, αθωώνουμε, εμμέσως πλην σαφώς, δια της ψήφου μας, τις πολιτικές και τα προγράμματα που οργάνωσαν την καταστροφή, την λεηλασία και την υποδούλωση του ελληνικού λαού και του κράτους του επί μία δεκαετία και που συνεχίζουν να το κάνουν.

Αν γίνει κάτι τέτοιο θα είναι μια πράξη εθνικής ντροπής και εξευτελισμού, αλλά και εθνικού και κοινωνικού «αυτοχειριασμού». Αν προσφέρουμε έναν τέτοιο Θρίαμβο στους Δανειστές, δεν χωράει αμφιβολία ότι θα τον χρησιμοποιήσουν την επομένη των εκλογών, όποια κι αν θάναι η κυβέρνηση, για να επιβάλουν ακόμα σκληρότερους, πιο καταστροφικούς όρους και πολιτικές στον ελληνικό λαό.

Καρφί στο σώμα του ελληνικού λαού η ψήφος σε παλαιο- και νέο-μνημονιακούς

Γι’ αυτό η ψήφος στα μνημονιακά κόμματα, παλιά και νέα, στις ευρωεκλογές κινδυνεύει να γίνει ένα ακόμα καρφί στο – σταυρωμένο από τα Μνημόνια – σώμα του ελληνικού λαού, της ελληνικής κοινωνίας!

Μπορεί κάποιος να μην πιστεύει ότι είμαστε σήμερα έτοιμοι, ότι μπορούμε αύριο να αποτινάξουμε τα αποικιακά δεσμά των Μνημονίων. Ακόμα όμως κι αν ήταν έτσι, δεν έχουμε απολύτως κανένα λόγο να συνομολογήσουμε οι ίδιοι, δια των εκπροσώπων που θα εκλέξουμε στην Ευρωβουλή, τη συμφωνία μας με τις εγκληματικές πολιτικές που μας επιβλήθηκαν από τους Δανειστές – Διεθνείς Τοκογλύφους και τους εγχώριους υπηρέτες τους.

Οι Γάιδαροι δεν πετάνε. Δεν φύγαμε ποτέ από τα Μνημόνια

Όσο για την κυβερνητική προπαγάνδα ότι δήθεν «φύγαμε από τα Μνημόνια» έχει την ίδια αξία με τη φράση «ο γάιδαρος πετάει». Και οι όροι των Μνημονίων ισχύουν και καταστρεφόμαστε χωρίς προοπτική, εγκλωβισμένοι σε «Δίνη Θανάτου», αφού αποδεχτήκαμε να αποπληρώνουμε ένα «εξαιρετικά μη βιώσιμο», κατά το ΔΝΤ, χρέος, συνεχίζοντας τη διάλυση των νοσοκομείων, των σχολείων, του συστήματος κοινωνικής ασφάλειας και επιτρέποντας τη λεηλασία του συνόλου της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.

Αν όντως φύγαμε από τα Μνημόνια, αν παύσαμε να είμαστε καταστρεφόμενη Αποικία Χρέους, τότε γιατί ο αξιοθρήνητος «Πρωθυπουργός» μας, μαριονέττα και των Δανειστών και των «Γεωπολιτικών Νταβατζήδων» μας,  περιφέρεται σε όλη την Ευρώπη με το χέρι απλωμένο,  δίκην διεθνούς Επαίτη, πότε παρακαλώντας να μην κόψουν τις συντάξεις των Ελλήνων, πότε να μη τους βγάλουν από τα σπίτια τους; Κι αν τελικά το κάνουν, να το κάνουν μετά τις εκλογές! ‘Ετσι φύγαμε από τα Μνημόνια;

Πως φύγαμε από τα Μνημόνια όταν το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης είναι σήμερα περίπου στο 175% του ΑΕΠ, αντί για περίπου στο 125% λίγο πριν μπούμε;  Πως φύγαμε από τα Μνημόνια, όταν το εθνικό προϊόν της Ελλάδας είναι μειωμένο κατά ένα τέταρτο αυτού που ήταν όταν μπήκαμε; (Μια απώλεια μεγαλύτερη, ως ποσοστό, από τις απώλειες της Γαλλίας ή της Γερμανίας, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο!).

Και τι άραγε διαφορετικό θα κάνει ο κ. Μητσοτάκης ή οποιοσδήποτε άλλος, ως Πρωθυπουργός, από τη στιγμή που, και ο ίδιος και το κόμμα του, έχουν αποδεχθεί αυτά τα εγκληματικά προγράμματα;

Στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα η Ελλάδα, με αυτά που μας έχουν κάνει και αυτά που θέλουν να συνεχίσουν να μας κάνουν, είναι δυνατόν να στείλουμε να μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωκοινοβούλιο άνθρωποι και δυνάμεις που αποδέχτηκαν και αποδέχονται, που δικαιολόγησαν και δικαιολογούν προγράμματα καταστροφής, λεηλασίας και υποδούλωσης του ελληνικού λαού, προγράμματα που δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο παγκοσμίως, ούτε καν στους όρους που επιβάλλονται συνήθως από το ΔΝΤ στον Τρίτο Κόσμο;

Θέλουν να τους αθωώσουμε για το έγκλημα!

Όλη η Ευρώπη, όλος ο κόσμος βοά για το έγκλημα που έγινε και συνεχίζεται κατά της Ελλάδας. Τόχουν καταδικάσει μερικές από τις πιο σημαντικές μορφές της ίδιας της Γερμανίας και όλης της ανθρωπότητας, όπως ο μεγαλύτερος μεταπολεμικός συγγραφέας της ο Γκίντερ Γκρας, όπως ο πρώην Καγκελλάριος Χέλμουτ Σμιτ, η συνείδηση της Λατινικής Αμερικής, ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, ο αυριανός υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπέρνι Σάντερς και πάμπολλοι άλλοι. Σε όλη την Ευρώπη, οι λαοί ξεσηκώνονται με σύνθημα «Δεν είμαστε ‘Ελληνες, δεν θα μας κάνετε Ελλάδα». Το παραδέχτηκε το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το χαρακτήρισαν ως τραγική αποτυχία περίπου όλοι οι οικονομολόγοι του κόσμου.

Θα πάμε λοιπόν τώρα εμείς, τα θύματα του εγκλήματος, κι αντί να ζητήσουμε αποζημίωση, αντί να απαιτήσουμε ένα νέο Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, όχι για εγκλήματα πολέμου αυτή τη φορά, αλλά για «εγκλήματα ειρήνης», θα πάμε μόνοι μας να αθωώσουμε εμμέσως τους βιαστές της χώρας μας στέλνοντας στην Ευρωπαϊκή Βουλή ως εκπροσώπους μας τους εκπροσώπους τους;

Θα στείλουμε εμείς οι ίδιοι, με την ψήφο μας στην Ευρωβουλή, τους ανθρώπους και τις δυνάμεις που συμφώνησαν και συμφωνούν, που στήριξαν και στηρίζουν τις πολιτικές που μας επιβλήθηκαν, οδηγώντας χιλιάδες Έλληνες στην αυτοκτονία, πολιτικές που κατέστρεψαν τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων συμπατριωτών μας, που δεν άφησαν τίποτα ελληνικό στα χέρια του Δημοσίου, που διέλυσαν τα νοσοκομεία μας και την κοινωνική μας ασφάλιση, που μας παίρνουν ακόμα και τα σπίτια πολλών από μας;

 Ένα νέο παιδομάζωμα. Προς μια «Ελλάδα χωρίς Έλληνες»

Θα επικυρώσουμε οι ίδιοι, μόνοι μας, με την ψήφο μας για την Ευρωβουλή, το σύγχρονοΠαιδομάζωμα, την αρπαγή των νέων επιστημόνων μας, την αρπαγή δηλαδή του όποιου μέλλοντος της ίδιας της χώρας μας, την επιτάχυνση της πορείας προς μια ΕλλάδαχωρίςΈλληνες, που απεικονίζουν τόσο ανάγλυφα οι δημογραφικές μας στατιστικές;

Λαοί, ιδέες, έθνη έχουν πιθανότητες να επιβιώσουν από πολύ μεγάλες υλικές καταστροφές. Όχι όμως από ηθικές αυτοκαταστροφές.

Μου λένε φίλοι που αμφιβάλλουν για όσα λέω, ότι η χώρα έχει εξασθενήσει τόσο πολύ που δεν μπορεί να αντισταθεί σε όσα της κάνουν. Αυτό όμως δεν είναι λόγος να μην ξεσηκωθούμε, είναι λόγος να το κάνουμε όσο πιο γρήγορα, και βεβαίως όσο πιο σοβαρά μπορούμε, όχι ασφαλώς με τους τρόπους της δήθεν, fake «εξέγερσης» του ’15.

Ακριβώς επειδή η χώρα εξασθενεί γρήγορα πρέπει να δοκιμάσει γρήγορα να σωθεί.

Τι είδους Ευρωβουλευτές χρειαζόμαστε;

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουμε ανάγκη από εκπροσώπους που να μην αφήνουν σε χλωρό κλαρί τους Πιστωτές, που να σφυροκοπούν κάθε μέρα τη Μέρκελ και τον Ντράγκι, τον Γιούνκερ και τον Μοσκοβισί. Που να είναι σε θέση να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και να φτιάξουν συμμαχίες με τους εκπροσώπους των άλλων λαών μιας όλο και πιο εξεγερμένης Ευρώπης, αντί να εκπορνεύονται, ζητιανεύοντας διεθνή βραβεία την ώρα που οργανώνουν, με την πολιτική τους, την καταστροφή του ελληνικού λαού.

Δεν μου αρέσουν αυτά που γράφω. Θα προτιμούσα να μην τα γράφω. Ξέρω ότι δεν αρέσουν σε πολλούς από μας, όχι γιατί είναι ψέμματα, αλλά γιατί είναι αλήθεια, γιατί απεικονίζουν την τόσο δύσκολη κατάσταση της χώρας. Μια αλήθεια που θα προτιμούσαμε ίσως να αγνοούμε, και γιατί δεν νοιώθουμε ότι έχουμε τι να την κάνουμε, ειδικά μετά την πανωλεθρία του ’15, το Βατερλώ «χωρίς λόγο και χωρίς μάχη», που μας επιφύλαξαν ανήθικοι και ανερμάτιστοι καιροσκόποι, που τους νομίσαμε για ηγέτες μας, μετά την κατάρρευση το ’15 των ελπίδων, των προσδοκιών και της εμπιστοσύνης.

Αλλά δεν γιατρεύεται κανείς από μια σοβαρή αρρώστια πλαστογραφώντας τη διάγνωση, ούτε παίρνοντας ασπιρίνες για τον πονοκέφαλο. Η κατάσταση της σημερινής Ελλάδας είναι όντως πολύ δύσκολη και πολύ μπερδεμένη. Παραμερίζοντας όμως τα ερείπια του 2015, αντιδρώντας στην κατάθλιψη που θέλουν να μας γεμίσουν, αφομοιώνοντας τα πολύ πικρά, αλλά και πολύ χρήσιμα, πολύτιμα μαθήματα του ‘15, δεν έχουε άλλο δρόμο από το να ξανασηκώσουμε το κεφάλι, όσο δύσκολο και επώδυνο κι αν μας φαίνεται, πρέπει να αντικρίσουμε την πραγματικότητα, να αρχίσουμε πάλι να χτίζουμε, λιθαράκι, λιθαράκι, το μέτωπο της αντίστασης του ελληνικού λαού, της ανάταξης, της ανόρθωσης της χώρας μας. ‘Ένα μέτωπο που νάναι όμως αυτή τη φορά σοβαρό, μαζικό, δημοκρατικά ελεγχόμενο, αξιόπιστο, αποφασισμένο.

Κι αν το κάνουμε θα βρούμε τότε φίλους και συμμάχους και στους άλλους ξεσηκωμένους ευρωπαϊκούς λαούς, όπως τους Γάλλους, που έχουν εδώ και πέντε μήνες επαναστατήσει συγκλονίζοντας το κέντρο της Ευρώπης και τρομοκρατώντας τους πολιτικούς της ηγέτες, αλλά και εκτός Ευρώπης.

Να ξαναγίνουμε κυρίαρχο κράτος, όρος για την επιβίωση των Ελλήνων

Αυτός είναι ο μόνος δρόμος ακόμα και για την ίδια τη συγκροτημένη επιβίωση του ελληνικού λαού. Γιατί όλη η ιστορία μας αποδεικνύει ότι δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε ως λαός χωρίς την αποκατάσταση ενός ελάχιστου εθνικής, λαϊκής και κρατικής κυριαρχίας.

Κι αυτός ακριβώς είναι ο δεύτερος λόγος που αποφάσισα να δεχθώ την πρόταση της ΛΑΕ να είμαι υποψήφιος Ευρωβουλευτής της, με δεδομένο ότι από όλους τους σχηματισμούς που συμμετέχουν, η ΛΑΕ είναι αυτός με την πιο συνεκτική και συγκροτημένη άποψη στο ζήτημα αυτό, της αποτίναξης δηλαδή των νέο-αποικιακών ζυγών της Αποικίας Χρέους, ως προϋπόθεσης για τη σωτηρία της χώρας μας. Και φυσικά και των άλλων νέο-αποικιακών δεσμών με τους «Γεωπολιτικούς Νταβατζήδες» που σταδιακά προστίθενται στα οικονομικά δεσμά.

Χρησιμοποιώντας και χειραγωγώντας επιδέξια τον Τσίπρα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελλ., οι αρχιτέκτονες του παγκόσμιου ολοκληρωτισμού θέλησαν να πείσουν, εμάς και μαζί με μας και όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, ότι δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να έχουμε κυρίαρχο κράτος, ότι το μόνο λογικό που μπορούμε να κάνουμε είναι να υποτασσόμεθα στις Μεγάλες Δυνάμεις που θα μας διαφεντεύουν για πάντα, ότι αυτή είναι η μοίρα μας και το μόνο λογικό που έχουμε να κάνουμε είναι να της υποτασσόμαστε χωρίς κόνξες.

Στην πραγματικότητα το αντίθετο συμβαίνει. ‘Ολη η Ιστορία μας είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι οι μεγάλες καταστροφές μας βρίσκουν ακριβώς όταν υποτασσόμεθα. Την τελευταία δεκαετία μάλιστα κάναμε το ακατόρθωτο. Υπάρχουν αυτοί που υποτάσσονται για να μην καταστραφούν, υπάρχουν κι αυτοί που καταστρέφονται για να μην υποταγούν. Δεν είναι όμως συνηθισμένο το «κατόρθωμα» της Ελλάδας επί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ: Καταστρεφόμαστε υποτασσόμενοι και υποτασσόμαστε καταστρεφόμενοι !

Θα μου πείτε μπορεί να γίνει αυτό. ‘Εχουμε πολλά όπλα να αγωνιστούμε για την αποκατάσταση της κυριαρχίας μας, κανένα από τα οποία δεν χρησιμοποιήσαμε. Αναφέρω για παράδειγμα το δικαίωμα του βέτο που ακόμα διαθέτουμε στην ΕΕ, το χαρτί του τεράστιας στρατηγικής σημασίας γεωπολιτικού χώρου που ελέγχουμε και παραχωρούμε, χωρίς κανέναν όρο και κανένα αντάλλαγμα, στους «συμμάχους και φίλους» πίσω από τους οικονομικούς «πολέμους χρέους» που υφιστάμεθα και πολλά άλλα που μπορεί να βρει ένας λαός αποφασισμένος να αγωνιστεί για τη σωτηρία του.

Από το Οικονομικό στο Γεωπολιτικό Μνημόνιο

Με τη ΛΑΕ δεν συμφωνούμε μόνο σε ότι αφορά στηνν υποταγή στους Δανειστές, συμφωνούμε και σε ότι αφορά την υποταγή στους «Γεωπολιτικούς Νταβατζήδες», το ΓεωπολιτικόΜνημόνιο, που αναπόφευκτα ακολούθησε τα Οικονομικά.

Στο πάρα πέντε γλυτώσαμε την διάλυση, τη μετατροπή σε προτεκτοράτο της ΚυπριακήςΔημοκρατίας με το πραξικόπημα της Γενεύης, στο οποίο συγκατατέθηκε η κυβέρνηση Τσίπρα – Κοτζιά, αλλά και η Νέα Δημοκρατία. Γλυτώσαμε μια ανυπολόγιστη καταστροφή, μόνο και μόνο γιατί ο Ερντογάν δεν ήθελε τη συμφωνία.

Δεν γλυτώσαμε όμως τη Συμφωνία των Πρεσπών, που επέβαλαν σε έναν λαό πουτηναπορρίπτει στη συντριπτική του πλειοψηφία, με εντελώς αντιδημοκρατικές, πραξικοπηματικές μεθόδους, ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Τζέφρει Πάιατ και η Άνγκελα Μέρκελ δια της «ελληνικής κυβέρνησης» και των «Ελλήνων βουλευτών».

Το πιο επικίνδυνο είναι τώρα η μετατροπή όλης της Ελλάδας (και της Κύπρου) σε απέραντη στρατιωτική βάση, δυνάμει πολεμικό ορμητήριο των πιο εξτρεμιστικών δυνάμεων στον άξονα ΗΠΑ-Βρετανία-Ισραήλ, έτοιμων να βάλουν ακόμα και πυρηνική φωτιά στη Μέση Ανατολή και σε όλο τον πλανήτη, χωρίς, όπως προαναφέραμε, κανέναν όρο, κανέναν έλεγχο, κανένα αντάλλαγμα, με τη σιωπηρή ανοχή και της αντιπολίτευσης.

Αγώνας για την Ελλάδα, αγώνας για την Ευρώπη

Ο τρίτος λόγος που δέχτηκα την πρόταση της ΛΑΕ είναι για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον αγώνα για μια δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική, ανεξάρτητη Ευρώπη, αγώνα που ξεκινήσαμε το 2011 συντάσσοντας και συνυπογράφοντας, μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Μίκη Θεοδωράκη, την έκκληση για τη σωτηρία του ελληνικού και των ευρωπαϊκών λαών, μια έκκληση που είχε ευρύτατη απήχηση και υποστηρίχθηκε από μια πλειάδα διεθνούς εμβέλειας προσωπικοτήτων, μεταξύ των οποίων ο ιστορικός ηγέτης του βρετανικού σοσιαλισμού, ο Τόνι Μπεν, ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, ο ‘Οσκαρ Λαφονταίν, ο Μπερνάρ Κασσέν, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ο Μανώλης Γλέζος και μια σειρά άλλων προσωπικοτήτων.

Δυστυχώς, ο κ. Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησαν αυτή την έκκληση μόνο και μόνο για να κάνουν τις διεθνείς δημόσιες σχέσεις τους, δεν έκαναν ποτέ αυτά που ζητούσαμε και ζητούσαν υπογράφοντας και διακινώντας αυτό το κείμενο να γίνουν, συμβάλλοντας έτσι στο τραγικό αποτέλεσμα, στην πανωλεθρία του 2015.

Είναι ο ίδιος αγώνας που συνεχίσαμε το 2015, πραγματοποιώντας τη Διάσκεψη των Δελφώνγια την ελληνική και ευρωπαϊκή κρίση και με την ομώνυμη Διεθνή Πρωτοβουλία που ιδρύσαμε με συμμετοχή μιας πλειάδας Ευρωπαίων, Αμερικανών, Ρώσων αλλά και διανοουμένων από τρίτες χώρες (www.defenddemocracy.press).

Το ελληνικό πρόβλημα πρέπει να το δούμε μέσα σε αυτά τα πλαίσια. Είναι μέσα σε αυτόν τον αγώνα και παράλληλα με αυτόν που είναι η καλύτερη ευκαιρία για να θέσουμε και να λύσουμε και το ελληνικό πρόβλημα.

Ποτέ στην ιστορία του ανθρώπινου Γένους τα προβλήματα που αντιμετώπιζε δεν ήταν τόσο διεθνή και ως προς την αιτιολογία τους και ως προς τις δυνατές λύσεις. Το μέλλον του ελληνικού λαού είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το τι θα γίνει σε όλη την Ευρώπη, αλλά και εκτός αυτής. Θα κριθεί εξίσου στο εσωτερικό, όσο και έξω από την Ελλάδα, περιλαμβανομένων και των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Ευρωβουλή.

Κανένα μετερίζι, καμιά δυνατότητα δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη για να δυσκολέψουμε τον επελαύνοντα Χρηματοπιστωτικό Ολοκληρωτισμό και να προωθήσουμε την ιδέα της δικής μας, εναλλακτικής Ευρώπης.

Ελπίζω ότι η προσπάθεια που ξεκινάμε με τις Ευρωεκλογές να είναι ένα πρώτο βήμα προς την συγκρότηση ενός μεγάλου, δημοκρατικού, σοβαρού,  αξιόπιστου κοινωνικού, δημοκρατικού και εθνικού μετώπου, για τη σωτηρία του ελληνικού λαού, για την αξιοπρέπειά μας, για την αναγέννηση της Ελλάδας.

ΠΗΓΗ: https://www.ithesis.gr/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com