τοκογλύφοι και ανάργυροι

Αυγούστου 1, 2013 από seisaxthiablog

 Παπα – Ηλίας Υφαντής

Υπέρμαχοι και απολογητές του καπιταλισμού, συνήθως, λένε: Αν αφαιρέσουμε απ’ τις οικονομικές δοσοληψίες το κίνητρο του κέρδους,τότε απονευρώνουμε τη δημιουργικότητα.

Κι όμως ο ισχυρισμός αυτός δεν αποτελεί παρά ένα πρόσχημα για την κάθε  είδους αδικία. Το κίνητρο του κέρδους είναι ο “πίθος των Δαναΐδων” για την ικανοποίηση του εγωισμού και της απληστίας.

Για τη χριστιανική δεοντολογία  το φυσιολογικό για τον άνθρωπο κίνητρο είναι η αγάπη και η αλληλεγγύη. Παραδείγματα; Μεταξύ των πολλών άλλων, οι Άγιοι Ανάργυροι (1^η Ιουλίου) και ο Άγιος Παντελεήμονας (27 Ιουλίου).

Ήταν γιατροί ξακουστοί. Και, με δεδομένη την επιστημοσύνη και την κοινωνική τους θέση, θα μπορούσαν να γίνουν πλούσιοι. Όμως κίνητρό τους δεν ήταν το κέρδος αλλά η υγεία και η ευτυχία των συνανθρώπων τους. Και ο προσανατολισμός τους αυτός καθόλου δεν μάρανε τη δημιουργικότητά τους. Αντίθετα μάλιστα, όσα περισσότερα πρόσφεραν, τόσο περισσότερο τα φτερά της δημιουργικότητάς τους μεγάλωναν.

Αλλά τα μεγάλα φτερά της αληθινής δημιουργικότητας “χαλάνε την πιάτσα” του ανθρωποφάγου κέρδους. Και, γι’ αυτό οι γιατροί συνάδελφοί τους, τους δολοφόνησαν! Για να συνεχίσουν, έτσι, απρόσκοπτα το απάνθρωπο  έργο τους…

Τα παραδείγματα των προαναφερθέντων γιατρών αποκαλύπτουν και τις δυο τάσεις κινήτρων: Κίνητρο των Αγίων Αναργύρων και του Αγίου Παντελεήμονα ήταν η αγάπη τους  για τον συνάνθρωπο. Αφού τους ήταν αδιανόητο να θυσιάζονται οι συνάνθρωποί τους, για σωριάζουν αυτοί πλούτη. Και, ασφαλώς, το ίδιο κίνητρο λειτουργεί, όχι μόνο σ’ αυτούς, που αγωνίζονται για την αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας, αλλά και των πάσης φύσεως κοινωνικών προβλημάτων…

Απ’ τους οποίους εκατομμύρια θυσιάστηκαν, για χάρη αυτών, που θυσιάζουν τους πάντες στο βωμό του μαμωνά. Αφού ο άνθρωπος, γι’ αυτούς, δεν έχει καμιά απολύτως αξία. Μια και τον βλέπουν απλά σαν μέσο στο μονόδρομο της κερδοσκοπίας. Για να φτάνουν, ακόμη, στο σημείο ν’ αρρωσταίνουν, συχνά, και τους υγιείς. Μεταλλάσσοντας τις τροφές και εφευρίσκοντας δολοφονικά φάρμακα ή και θανατηφόρα, όπως λέγεται, νοσήματα. Όπως ακριβώς κάνουν και οι πολεμοκάπηλοι, οι οποίοι, όταν δεν βρίσκουν αφορμές, τις εφευρίσκουν, για να ανοίγουν μέτωπα πολέμου (Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, κλπ), προκειμένου να προωθούν τα σχέδια του καπιταλιστικού Μινώταυρου.

Που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι κάποιο κοινωνικό σύστημα, αλλά το διαρκές και ολοκληρωτικό έγκλημα σε βάρος του ανθρώπου και της ανθρωπότητας. Για το οποίο δεν ευθύνονται μόνο οι αρχιερείς του καπιταλισμού, αλλά, δυστυχώς, και οι αρχιερείς του χριστιανισμού. Και,  στην συντριπτική τους πλειονότητα, οι, λεγόμενοι, χριστιανοί. Αφού δίνουν πλειοψηφίες στα δολοφονικά καπιταλιστικά κόμματα. Με αποτέλεσμα να γίνονται συνεργοί στο διαρκές αυτό έγκλημα σε βάρος των συνανθρώπων τους. Και, σε τελική ανάλυση, και αυτών των ιδίων.

Και αυτό συμβαίνει, γιατί η καρδιά τους είναι δοσμένη, όχι στο Θεό, αλλά στο μαμωνά. Ενώ οι πρώτοι χριστιανοί, που είχαν στραμμένη την καρδιά τους προς το Θεό, είχαν όλοι τους «μια ψυχή και μια καρδιά». Και τα είχαν «όλα για όλους κοινά». Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένας φτωχός ανάμεσά τους. Αλλά στη συνέχεια μπήκε ανάμεσά και σ’ αυτούς το πνεύμα της ιδιοτέλειας. «Το εμόν και το σον, το ψυχρόν τούτο ρήμα», όπως λέει ο Χρ.σόστομος. Και ακολούθησαν οι διασπάσεις, οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις. Οι ανίεροι ιεροί πόλεμοι και οι σταυροφορίες, που είχαν τόση σχέση με το Ευαγγέλιο και το χριστιανισμό, όση και ο Χριστός με τους σταυρωτές του. Το αντίχριστο και αντιευαγγελικό αυτό πνεύμα έχουν, δυστυχώς υιοθετήσει, στη συντριπτική τους πλειονότητα και σήμερα οι, λεγόμενοι, χριστιανοί.

Η κοινωνία, λέει ο Απόστολος Παύλος, είναι σαν το σώμα μας, όπου  όλα τα μέλη του συνεργάζονται. Εάν πάσχει ή χαίρει ένα μέλος τους σώματος, συμπάσχουν και συγχαίρουν και τα υπόλοιπα. Προσφέρουν το καθένα, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, και παίρνουν, ανάλογα  με τις ανάγκες τους. Χωρίς το ένα να φθονεί ή να περιφρονεί το άλλο και χωρίς το καθένα να ζητεί να υποκαταστήσει όλα τ’ άλλα.

Μπορεί, λέει ο Παύλος, το μάτι να είναι το πολυτιμότερο αισθητήριο και το κεφάλι το πολυτιμότερο μέλος του σώματος. Αλλά μπορείτε να διανοηθείτε ένα σώμα, που θα ήταν ολόκληρο μάτι ή κεφάλι! Στην περίπτωση αυτή δεν θα είχαμε άρτιο σώμα αλλά αποκρουστική τερατοπλασία. Και τέτοια αποκρουστική τερατοπλασία είναι ο καπιταλισμός. Και προπάντων η τοκογλυφία. Αφού, όπως λέγεται το 0,1% του παγκόσμιου πληθυσμού ελέγχει το 81% του παγκόσμιου χρηματιστηριακού πλούτου.  Και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών έχει μεγαλώσει τα τελευταία είκοσι χρόνια κατά 60%. Όταν το εισόδημα μόνο των 100 πλουσιοτέρων θα μπορούσε να εξαλείψει τέσσερις φορές την παγκόσμια φτώχεια.

 Και μέτοχοι, δυστυχώς, αυτής της τερατοπλασίας είμαστε και εμείς οι, λεγόμενοι, χριστιανοί. Αφού είμαστε με το μέρος, όχι του Αγίου Παντελεήμονα και των Αγίων Αναργύρων, αλλά των σατανιστών τοκογλύφων.

Και συνεπώς συμμέτοχοι στη δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων,  που συντελείται στο όνομα  της θρησκείας του Μαμωνά!…

παπα-Ηλίας