Ποιες είναι οι τύχες του στοχασμού στη σημερινή Ελλάδα;

Ποιες είναι οι τύχες του στοχασμού στη σημερινή Ελλάδα; Ακούγεται ο λόγος της φιλοσοφίας, των κοινωνικών επιστημών, της θεολογίας, των ανθρωπιστικών σπουδών στη δημόσια σφαίρα;

Πώς προσλαμβάνεται και από ποιους, διεξάγεται ουσιαστικός διάλογος πάνω τους, ποια είναι η επιρροή των ιδεών που διακινούνται;

Αυτά ήταν τα θέματα που τέθηκαν στη δημόσια συζήτηση για τη «Σκέψη στην Ελλάδα σήμερα» που διεξήχθη στις 16 Ιουλίου στον Αίθριο Χώρο του Θεάτρου Κυδωνία, στις εφετινές «Νύχτες του Ιουλίου». Εισηγητές ήταν ο Κώστας Ανδρουλιδάκης, ο Σωτήρης Γουνελάς και η Ιωάννα Τσιβάκου και συντονιστής της συζήτησης ο Κώστας Κουτσουρέλης. 

Την εισήγηση της Ιωάννας Τσιβάκου που δημοσιεύουμε παρακάτω, θα ακολουθήσει προσεχώς η ομιλία του Σωτήρη Γουνελά.  — ΝΠ

~.~

της ΙΩΑΝΝΑΣ ΤΣΙΒΑΚΟΥ

"...Η πτώση των ιδεολογιών, η οποία οριστικοποιήθηκε το 1989, στέρησε από τον διανοούμενο το θεωρητικό υπόβαθρο της κριτικής του. Χωρίς μια κοσμοθεωρία ή, θα έλεγα καλύτερα, ένα πλαίσιο άξιων ικανό να δίνει προοπτική όχι απλώς στη βελτίωση των υλικών όρων ύπαρξης, αλλά και στην πνευματική υπόσταση του ανθρώπινου όντος, η κριτική είναι καταδικασμένη να παραμένει άστοχη και περιορισμένη.

Η ύφεση της κριτικής, έφερε και ύφεση των μαζικών κινημάτων τα οποία τροφοδοτούσαν και αυτοτροφοδοτούντο από τις ιδεολογίες. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει πλέον κίνημα, αλλά ομάδες διαμαρτυρίας όπως του γουοκισμού και της ακυρωτικής κουλτούρας (cancel culture), οι οποίες εστιάζουν στα ατομικά δικαιώματα του ταυτοτικού αυτοκαθορισμού, εξ ου και συλλήβδην εντάσσονται στην κατηγορία του δικαιωματισμού.

Μια άλλη σημαντική αιτία εξαφανίσεως του ίδιου του θεσμού του δημόσιου διανοούμενου, είναι πως η εξατομίκευση όχι απλώς ιστορικά εξαντλήθηκε, αλλά ως ο ιδεολογικός λόγος του φιλελευθερισμού, μετατράπηκε σε λόγο μηδενιστικό, γεγονός που δεν αφήνει όχι μόνο καμιά μεταφυσική σκέψη ν’ ακουστεί, αλλά έκανε και τον υπαρξιστικό ακόμη λόγο να τρομάζει εμπρός στο κενό και την αυτοκτονία που προμάντευε ως τελική έκβαση της ανθρώπινης μοίρας..."

Εισαγωγή: Η έκπτωση του στοχασμού

Το πρώτο που μου ήρθε στον νου όταν προσκλήθηκα να μιλήσω για τις τύχες του στοχασμού στη σημερινή Ελλάδα, ήταν το νόημα της λέξης «στοχασμός». Ο «στοχασμός» προέρχεται από τη λέξη στόχος, που σημαίνει βάζω σημάδι και το πετυχαίνω. Αναφερόμενος στη σκέψη υπονοεί πως ο νους θέτει ως στόχο ένα ζήτημα υπό διερεύνηση το οποίο επιχειρεί να το διαλευκάνει ως την απώτατη αλήθειά του. Όσο πιο βαθιά εισχωρεί η σκέψη σ’ ένα ζήτημα, τόσο ο στοχασμός συνδέεται με την αναζήτηση της αλήθειας αυτού που στοχάζεται. Η αλήθεια οδηγεί στον πυρήνα των πραγμάτων, στην ουσία τους, κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί σε μια μεταφυσική αρχή, ακόμη κι όταν αυτή η αρχή είναι ένα επιστημονικό αξίωμα.

Όλη η ανάρτηση από το ΝΕΟΝ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ ΕΔΩ 

ΠΗΓΗ: https://neoplanodion.gr/2024/09/22/%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%87%ce%b1%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1/?fbclid=IwY2xjawFd4eVleHRuA2FlbQIxMQABHX5VGpbfG9coRTMB-HVlGUdXtEQCytnS-W__DhadvG1XhRHj2X-XZUGqYw_aem_7iP9668k7As7DHxAmpD9xg

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com