Στέλιος Κούκος: Όταν ο Ιερομάρτυρας Κυπριανός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου πήρε στην αγκαλιά του τον Γρηγόρη Αυξεντίου!

Ο Ιερομάρτυρας Κυπριανός, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου (αριστερά) και ο ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου ντυμένος σαν μοναχός της Μονής Μαχαιρά.

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Όλο το βράδυ ψες σε ψέλνανε Μακαριώτατε Ιερομάρτυρα, αγλάισμα της Κύπρου, Κυπριανέ Αρχιεπίσκοπε!

Την ακολουθία σου διαβάζανε και σε γιορτάζανε κι ας μην έχει γίνει ακόμη και τυπικά η κατάταξή σου στον κόσμο που ανήκεις!

Ανάμεσα στους μαρτυρικώς αθλήσαντες. Αν και πάλεψες στην πρώτη γραμμή και μαρτύρησες ενδόξως!

Και ήσουν πρότυπο και υπόδειγμα πίστης έως θανάτου!

Και μαζί σου συμπανηγύρισαν και όλοι οι συμμαρτυρήσαντες το μαύρο θέρος του 1821 που λεύκαναν και δρόσισαν με τα αίματα τους ως δρόσος νέφους τους καύσωνες της Μεγαλονήσου.

Ιεράρχες, αρχιμανδρίτες, ηγούμενοι, κληρικοί, πλήθος λαϊκών! Ένα θερινό νέφος μαρτύρων που ξεδίψασε με τα αίματά του την πάντα άνυδρη και ξερική Μεγαλόνησο. Γιατί στην αβροχιά φελά [ωφελεί] και το αίμα των Μαρτύρων! Μοναδικό λίπασμα για την ευφορία της γης και του αέρα!

Εκτός αν η γη της Αγίας Νήσου, της Νήσου των αγίων, το ’χει σε καλό να ξεδιψά κατά καιρούς και τέτοιες μέρες με αίμα αθώων για να εξαγιάζεται ο τόπος και ο καιρός.

Μια βαθιά πληγή, φρέαρ, άνοιξε στις 9 Ιουλίου του 1821 στην καρδιά της Κύπρου. Ένα βαθύ πηγάδι πίστεως και πατρίδας του οποίου τα αρτεσιανά νερά και αίματα αναβλύζουν μέχρι σήμερα από την πληγή που έγινε πηγή!

Και όποιος έχει πόνον στην καρκιάν, στην καρδιάν, μπορεί να πάει να πιει να γιάνει, όπως λέει και το παραδοσιακό τραγούδι.

Να γίνει καλά από πάσης φύσεως αρρώστιες πνευματικές και διάθεσης του νου που βραχυκυκλώνεται από άτοπες σκέψεις και χαραμίζουν την ζωή και την παντοτινή νιότη της ψυχής! Αυτής που δεν βασιλεύει ποτέ!

Οι μάρτυρες δεν πεθαίνουν, αλλά ζουν και μετά την κοίμησή τους και φανερώνονται εξόχως πιο δυνατοί όταν τους επικαλούμαστε με την πεποίθηση της πίστης που μετακινεί βουνά!

Κι ας στέκεται το όρος Πενταδάκτυλος απέναντί μας νύχτα και μέρα προκλητικά φωταγωγημένο με το σκότος της κατοχής.

Φαίνεται πως δεν πιστέψαμε ποτέ πως μπορούν γίνουν πραγματικότητα τα λόγια του ποιητή που είπε:

«Ανασήκωσε την πλάτη/ κι απόσεισέ τους Πενταδάχτυλέ μου/ ανασήκωσε την πλάτη/ κι απόσχισέ τους»

 (Κώστας Μόντης).

Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=402788

ΠΗΓΗ:https://ologiomofeggari.blogspot.com/2024/07/blog-post.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com