Η Θεία Λειτουργία: η Λειτουργία του Λόγου

από Δημήτρης Μαυρόπουλος

(Ερμηνευτική προσέγγιση της Θ.Λειτουργίας)

Ἡ θεία Λειτουργία διαιρεῖται εὐκρινῶς σὲ δύο μέρη, ἂν καὶ κατὰ τὸ νοούμενον ἀποτελεῖ μία ἑνότητα. Τὸ πρῶτο μέρος ἔχει διδακτικὸ περιεχόμενο, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸ ὀνομάζουμε Ἀκολουθία τοῦ λόγου, ἐνῶ τὸ δεύτερο μέρος ἔχει μυσταγωγικὸ περιεχόμενο, καὶ τὸ ὀνομάζουμε Ἀκολουθία τοῦ μυστηρίου.

Κοινὴ συνισταμένη καὶ τῶν δύο μερῶν εἶναι ἡ ἀνάμνηση γεγονότων τῆς θείας Οἰκονομίας, στὸ μὲν πρῶτο ἡ ἐντὸς τῆς ἱστορίας ἐμφάνιση καὶ βηματιτισμὸς τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ὡς Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως τὴν μαθαίνουμε ἀπὸ τὰ εὐαγγέλια καὶ τὰ σχόλια τῶν μαθητῶν του, ἑπομένως διδασκόμαστε τὶς θεῖες ἐντολές, ὅπως παράγγειλε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς νὰ γίνεται (βλ. τὴν παρακαταθήκη πρὸς τοὺς μαθητές του:

 «μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, […] διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν»), ἐνῶ στὸ δεύτερο λαμβάνουμε μέρος σὲ μία πράξη ποὺ μᾶς ἀνάγει στὴ θεία Βασιλεία, ὥστε νὰ βρισκόμαστε σὲ κοινωνία μὲ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Λόγο τοῦ Θεοῦ, συνθήκη ποὺ τὴν ὀνομάζουμε ἐγχρίστωση.

 Εἰδικότερα, στὸ πρῶτο μέρος μαθαίνουμε ὅτι ἡ ἱστορία, μέσα στὴν ὁποία πολιτευόμαστε, ἔχει ἱερὸ περιεχόμενο γιατὶ μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὴ θεία Βασιλεία, ἐνῶ στὸ δεύτερο μέρος ψη λαφοῦμε τὴν παρουσία τῆς θείας Βασιλείας ὡς παρούσα, ἂν καὶ ἀναμενόμενη.
Τὰ βήματα ποὺ θὰ διεξέλθουμε στὴν πρώτη ὁμιλία εἶναι:

α) Ἔναρξη τῆς θείας Λειτουργίας — γιὰ πιὰ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μιλᾶμε. 

β) Εἰρηνικά, δηλ. αἰτήματα γιὰ ἄνωθεν ἐνίσχυση στὴν πορεία τοῦ βίου μας ἐντὸς τῆς ἱστορίας.

γ) Ἀντίφωνα, δηλαδὴ δοξολογικὰ καὶ ἱκετήρια ἄσματα ποὺ προσανατολίζουν τὸν βημα τισμό μας ἐν σχέσει μὲ τὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ.

δ) Μικρὴ εἴσοδος, δηλαδὴ προβολὴ τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ ὡς ἐνυπόστατη σοφία καὶ προ τροπὴ γιὰ τὴ σπουδή του.

ε) Τρισάγιος ὕμνος, δηλαδὴ ἐξαγγελία τῆς πρόθεσής μας νὰ ἀναχθοῦμε στὸν τόπο τῆς θεότητας καὶ νὰ λειτουργήσουμε ὡς ἀγγελικὲς δυνάμεις.

ϛ) Ἀναγνώσματα, δηλαδὴ ὑπόμνηση τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ διὰ τῶν λόγων του καὶ τῶν πράξεών του.

ζ) Κήρυγμα, δηλαδὴ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση αὐτῶν τῶν λόγων καὶ τῶν πράξεων. 

η) Ἐκτενὴς (δέηση), σειρὰ μικρῶν δεήσεων, ποὺ συνδέει τὰ αἰσθητὰ πρὸς τὰ νοητά, τὰ ὁποῖα θὰ φανερωθοῦν ἀμέσως μετὰ ὡς πραγματικότητα. Δηλαδὴ ἡ Ἐκτενὴς εἶναι ἕνας σύνδεσμος ἀνάμεσα στὸ α´ μέρος τῆς Λειτουργίας καὶ στὸ β´ μέρος ποὺ ἔρχεται.


ΠΗΓΗ:https://antifono.gr/leitourgia-tou-mystiriou/

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com