Η Αρίν Μιρκάν (Ντιλάρ Γκεντζεμίς πραγματικό όνομα)
Κανείς δε θα μάθει την ηλικία της. Κανείς δε θα μάθει αν ήταν όντως μητέρα δυο παιδιών. Κανείς δε θα μάθει πόσο χαρούμενη θα ήταν η Ντιλάρ Γκεντζεμίς βλέποντας το Κομπάνε απελευθερωμένο και τους κατοίκους της να χτίζουν πάλι τη ζωή τους. Όλοι όμως όσοι την έζησαν ή την έμαθαν μετά τον θάνατό της, η ιστορία της τους έμαθε όσα κανείς άλλος δεν θα μπορούσε ποτέ να τους μάθει.
Θα ήθελα να ξέρω ώστε να γράψω πολλά για την συντρόφισσα Αρίν Μιρκάν. Να παρουσιάσω τη παιδική της ηλικία, το πως μεγάλωσε, να περιγράψω το χωριό της, τους γονείς της, μια μέρα από την καθημερινότητά της στο σχολείο, φωτογραφίες και άλλα πολλά. Όμως ελάχιστα υπάρχουν..
Η Αρίν Μιρκάν, η ηρωίδα!
Το Ισλαμικό Κράτος πολιορκούσε το Κομπάνε από τις 16 Σεπτέμβρη του 2014. Στις 5 Οκτώβρη παρέλαυνε νοτιοανατολικά της πόλης, όπου θα επιχειρούνταν η είσοδος σε αυτή για πρώτη φορά. Αποκεφαλισμοί, ακρωτηριασμοί, βιασμοί, χρήση των πτωμάτων των Κούρδων μαχητών ως αναχώματα ήταν αυτά που είχαν μείνει πίσω στα εκατοντάδες χωριά που είχαν καταλάβει στο πέρασμά τους.
Στο νοτιοανατολικό πέρασμα της πόλης, ο λόφος Μιστανούρ φυλασσόταν από μια ολιγομελή ομάδα των γυναικείων μονάδων αυτοπροστασίας (YPJ). Μη διασταυρωμένες πληροφορίες μιλούν για τρεις γυναίκες. Η μια εκ των οποίων, ήταν η Αρίν Μιρκάν!
Οι Κούρδοι μάχονταν μόνο με καλάσνικοφ ή άλλα υποτυπώδη πολεμικά όπλα, ή ακόμα χειρότερα όπως φαίνεται από διάφορα βίντεο, με πέτρες(!) ενάντια στα τανκς των φανατικών Ισλαμιστών.
Οι συντρόφισσες άρχισαν να χάνουν, όπως ήταν φυσικό τις θέσεις τους, με τελική απόφαση να υποχωρήσουν.
Η Αρίν αποφάσισε να μείνει πίσω.
Ζώστηκε με εκρηκτικά, άναψε το φυτίλι και ρίχτηκε σε μια ενέδρα που η ίδια έστησε, μόνη της, σε έναν χρηματοδοτούμενο από όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα στρατό, πετώντας χειροβομβίδ(α)ες και ρίχνοντας με το καλάσνικοφ, με τελικό απολογισμό που επίσης δεν θα γίνει ποτέ γνωστός. 10 αναφέρουν κάποιοι. Τόσα πτώματα των φασιστών μπόρεσαν να περισυλλέξουν. 27 λένε κάποιοι άλλοι προσπαθώντας μέρες μετά να βγάλουν πόρισμα από τα όσα έβλεπαν μπροστά τους. Συν το τανκ. Το αχρήστεψε!
Αυτή η έκρηξη θα άλλαζε τα πάντα. Το σώμα της Αρίν Μιρκάν ήταν στη γη, στον αέρα, μέσα στη φωτιά, ήταν η ίδια η φωτιά..
Η ιστορία της θα ακουστεί αμέσως σε όλο τον κουρδικό κόσμο αλλά και παραπέρα. Κάπου εκεί έμαθα και γω την Αρίν Μιρκάν. Όταν αργότερα έγινα μέρος αυτού του δίκαιου αγώνα, χρησιμοποίησα ως δικό μου όνομα τα δυο αρχικά του ονόματος και του επιθέτου της, προσπαθώντας να καταβάλω με αυτό τον τρόπο την ελάχιστη τιμή που μπορούσα στο πρόσωπό της εκ μέρους μου.
Ήταν η πρώτη γυναίκα που χρησιμοποίησε το σώμα της σαν το ισχυρότερο όπλο που μπορούσε να διαθέσει, στην τριών εβδομάδων πολιορκία των Ισλαμιστών.
Αποτέλεσε έμπνευση για χιλιάδες Κούρδους, που με το άκουσμα της ηρωικής αυτής πράξης πλαισίωσαν ακόμα πιο μαζικά την αντίσταση. Ερχόμενοι σε ορδές από την Τουρκία, το Μπασούρ, τη Ροζιλάτ, κι άλλοι Κούρδοι από τη Ροζάβα αλλά και διεθνείς εθελοντές. Όχι μαχητές, άνθρωποι που ποτέ τους ίσως δεν είχαν πιάσει όπλο. Άντρες, γυναίκες, γέροντες και γερόντισσες, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, αναρχικοί, ουμανιστές και ονειροπόλοι.. Όλοι μαζί μια ανάσα και ένα βήμα από τη νίκη ή το θάνατο.
Οι συμμορίτες του Ισλαμικού Κράτους έμελλε να μπουν στην πόλη εκείνη την μέρα, αλλά η θυσία της Αρίν Μιρκάν, είχε ήδη κρίνει την έκβαση της μάχης. Μόλις λίγες μέρες μετά υποχωρούν και αποχωρούν από την πόλη του Κομπάνε.
Η θυσία μιας γυναίκας λίγο μετά τα 20 της χρόνια, μιας κόρης, αδερφής και ίσως μάνας σε μια περιοχή που η γυναίκα δεν γνώρισε ποτέ ίση μεταχείριση με τον άντρα, ιστορικά, δέσμια της χειρότερης μορφής πατριαρχικής καταπίεσης, έμελλε να κρίνει μια από τις πιο τραγικές και συνάμα ηρωικές πράξεις ενός θεάτρου του παραλόγου που ακόμα να τελειώσει.
Τα συμφέροντα των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αλλά και όσων περιμένουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, συγκρούονται στα εδάφη της Συρίας.
Η Αρίν Μιρκάν όμως, δεν θυσιάστηκε για κανέναν από αυτούς. Θυσιάστηκε για τους συντρόφους της, για τον δίκαιο αυτό αγώνα. Για τις ΑΠΟ-ίστικες ιδέες της. Για να μπορεί ο λαός της να μιλάει τη γλώσσα του, να χορεύει τους χορούς του, να φοράει τις παραδοσιακές στολές του χωρίς να φοβάται να κυκλοφορήσει, να ζει με τους ανθρώπους του στη γη που γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Η Αρίν Μιρκάν έπεσε για την Ελευθερία!
ŞEHİD NAMIRIN!
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.