«TRAP» η εγκληματική παγίδα για τους μαθητές μας

Της Μαίρης Πρίμη

Ένα σκουπιδαριό από έμφυλες διακρίσεις, κακοποιητικό λόγο, πατριαρχικές αντιλήψεις, τοξική αρρενωπότητα, slut shaming, body shaming, ματσίλα, καφρίλα και σεξισμό στο άπειρο.

Ως καθηγήτρια που αγαπάω τους μαθητές και τις μαθήτριές μου και που πιστεύω ότι ο σημαντικότερος σκοπός της εκπαίδευσης είναι να δίνουμε δρόμους, να εμπνέουμε τα παιδιά μας να πάνε όλο και ψηλότερα, να γνωρίσουν τον κόσμο, να ανακαλύψουν την ομορφιά μέσα τους, να μάθουν να αγωνίζονται, να διεκδικούν, να κυνηγούν τα όνειρά τους, εκπέμπω σήμα SOS ενάντια σε αυτό το σκουπίδι που ονομάζεται trap μουσική, που ο στίχος της είναι ξεκάθαρα-ας πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους!-

 ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΙΑΣΜΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ!

«Σκάσε πουτάνα μπουνιές μη σου βάλω

Κερνάνε γραμμές και γαμάνε ο ένας τον άλλο» (iLLEO «Σκάσε πουτάνα»)

Αυτά ακούνε τα 12χρονα, τα τρυφερά μας παιδάκια και μου ‘ρχεται να κλάψω. Η αλήθεια είναι ότι έκλαψα στην τάξη όταν συζητούσαμε γι’ αυτό και κοιτούσα τα παιδικά, εκφραστικά ματάκια τους, όταν τους έλεγα πόσο θέλω να γίνουν σωστά αγόρια και κορίτσια. Αγόρια που θα σέβονται και θα εκτιμούν τη γυναίκα και κορίτσια που θα σέβονται τον εαυτό τους και θα διεκδικούν τα δικαιώματα τους. ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!!!!! Αυτή η μουσική είναι καθαρά σεξιστική, κακοποιητική και ενάντια στα δικαιώματα. Επιπλέον προάγει τη χρήση ναρκωτικών και προτρέπει σε εύκολο πλουτισμό. Πως; Mέσω trafficking, μαστροπείας και drug dealing!!!

“ Ξέρω τι θέλεις ρε πουτάνα

Μεγιστάνα από αλάνα

Να ξέρει από αλάνια

Να ξέρει από χαβιάρι, να ξέρει από σαμπάνια» (Mad clip)

Και:

«Βουλγάρες, κάνω εισαγωγή τις Βουλγάρες

Για να γαμάς εσύ τις μουνάρες» ( TUS, Βουλγάρες)

Και συνεχίζω:

« Δε θέλω τα χρυσά για να βγάλω μουνί

Έχω προσωπικότητα κι εσύ είσαι αδερφή»

Ένα σκουπιδαριό από έμφυλες διακρίσεις, κακοποιητικό λόγο, πατριαρχικές αντιλήψεις, τοξική αρρενωπότητα, slut shaming, body shaming, ματσίλα, καφρίλα και σεξισμό στο άπειρο.

Έχω κι άλλα:

« Θέλω κώλο Κολομπιάνα

Έξω κυρία και στο κρεβάτι πουτάνα»

«Τη γαμάω μέσα στο Μπέντλει

Φρέσκος σαν τον Λουμίδη

Στο μουνί πατάω μπουνίδι

Ρίχνω κλωτσίδι» (iLLEO, Kontra,Λουμίδης)

 «Περάσαμε το όριο

Κούνα την κωλάρα κι ακόλουθα τον πελώριο» (Mente Fuerte,Caliente)

Νομίζω ότι οι στίχοι μιλάνε από μόνοι τους και όποιες μαμάδες ή μπαμπάδες λένε « ε, και τι έγινε, είναι η μουσική που ακούνε όλοι» είναι άξιοι της μοίρας τους.

Τι κάνουμε όμως ως εκπαιδευτικοί και ποια είναι τα επιχειρήματά μας στα παιδιά; Μπορούμε ή δεν μπορούμε να τα σώσουμε από αυτή την ύπουλη και σιχαμερή παγίδα; Οφείλουμε ή όχι να τα προστατεύσουμε;

Η απάντησή μου είναι ότι ναι μπορούμε, τουλάχιστον οφείλουμε να προσπαθήσουμε με όποιους τρόπους μπορούμε.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να μιλήσουμε μαζί τους.

Να τους εξηγήσουμε για ποιους λόγους πρέπει να είμαστε αντίθετοι με τέτοιους στίχους, ειδικά αυτή την εποχή που παλεύουμε για περισσότερα δικαιώματα και για « ορατότητα» στις όποιες διαφορετικότητες.

 Να τους απαντήσουμε στο επιχείρημα « απλά μουσική ακούμε, δε μας επηρεάζει» ότι πώς θα τους φαινόταν αν εμείς ακούγαμε τραγούδια που έλεγαν « παλιόπαιδα, θέλω να σας δείρω , να σας κάνω μαύρα στο ξύλο, αλήτες κλπ» και μετά να τους λέμε πως τους αγαπάμε, πως είμαστε κατά της βίας, να τους μιλάμε για δικαιώματα;

Στο επιχείρημα ότι ακολουθούν το ρεύμα, τους πολλούς, να τους πούμε πως η σιωπή είναι συνενοχή, και πως είναι το ίδιο λάθος να κάθεσαι και να ακούς αδιαμαρτύρητα τους στίχους που παραπάνω έχω παραθέσει και να μη λες λέξη, επειδή αρέσουν στους πολλούς. Τις αλλαγές και τις επαναστάσεις δεν τις αρχίζουν οι πολλοί. Θέλει αρετή και τόλμη. Προς τα εκεί πρέπει να τους κατευθύνουμε. Στον δύσκολο δρόμο όχι στον εύκολο. Δηλαδή αν έβλεπαν κάποιον στον δρόμο να κακοποιεί έναν σκύλο και ο κόσμος δεν εδινε σημασία, θα έπρεπε κι αυτοί να προσπεράσουν; Η να σταματήσουν και να πάρουν θέση. Πρέπει να τους καλέσουμε να συνειδητοποιήσουν τι ακούνε και να πάρουν θέση.

Πολλοί μαθητές σχολείων, επηρεασμένοι από την απαράδεκτη τάση να αναζητούμε στα σχολεία χορηγούς, καθώς ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΡΗΜΑΖΟΥΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗΣ ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, προπλάθουν να βγάλουν χρήματα, καλώντας τράπερς να τραγουδήσουν, επειδή αυτοί μπορούν να μαζέψουν πολύ κόσμο και πολλά λεφτα για το σχολείο! Σε αυτό, οφείλουμε  να εξηγήσουμε στα παιδιά, το αυτονόητο: Ότι δεν είναι αυτά ή εμείς, οι καθηγητές υπεύθυνοι να μαζέψουμε χρήματα για τα σχολεία!! Αυτή είναι δουλειά του Υπουργείου και της κυβέρνησης. Να διαμαρτυρηθούμε για τις τραγικές ελλείψεις, να κάνουμε παραστάσεις, έγγραφα, διαδηλώσεις. Να κάνουμε θόρυβο. Όχι να φέρουμε τραπερς μέσα στα σχολεία!

Τέλος, πρέπει να οργανώσουμε ημερίδες, βιωματικά σεμινάρια και ό, τι άλλο μπορούμε να σκεφτούμε για να ενημερωθούν για την έμφυλη βία και πώς επηρεάζονται οι συνειδήσεις των ανθρώπων από αυτό το σκουπιδαριό που ονομάζεται trap μουσική.

Και ας πάρουμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε μουσικά σχήματα στα σχολεία μας με στίχο κοινωνικό, ουσιαστικό, που βοηθάει τους ανθρώπους να ονειρεύονται, τους δίνει δύναμη, χαρά για ζωή, αισιοδοξία, τους μιλάει για ομορφιά, για ωραίες σχέσεις, για ανθρωπιά, ζεστασιά, αγάπη, έρωτα, αγώνα.

Άντε, μπας και βγάλουμε τα παιδιά μας από την παγίδα! (trap)

ΠΗΓΗ:https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/400234_trap-i-egklimatiki-pagida-gia-toys-mathites-mas-misogyniko-skoypidiario

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com