Η Ελλάδα εξερχόμενη από τον δεκαετή μνημονιακό οδοστρωτήρα πολυτραυματισμένη, συνεχίζει ακάθεκτη τον ολισθηρό δρόμο της παρακμής και στην περίοδο της μεταμνημονιακής κηδεμονίας της με την επικράτηση στο πολιτικό εποικοδόμημα του τοξικού δικομματισμού (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ). Πολλές είναι οι βαθύτερες αιτίες της βύθισης και της χρεοκοπίας.
Η δράση της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας αντί μιας αστικής τάξης με εθνική συνείδηση, το πελατειακό και γραφειοκρατικό ελληνικό κράτος, οι βαρύτατοι θεσμοί εξάρτησης της χώρας από ξένα κέντρα, το σαθρό πολιτικό εποικοδόμημα και η πολτοποίηση της κοινωνίας με κυρίαρχα στοιχεία τον ατομισμό και τον μιθριδατισμό. Κυρίαρχος όμως παράγοντας της καθίζησης αυτής και κυρίως της αδυναμία εξόδου από την κρίση αποτελεί η ολιγαρχικού τύπου κομματοκρατία, που έχει επικαθήσει και επικαλύψει τα πάντα στη χώρα μας.
Το παγκόσμιο φαινόμενο της πανδημίας του COVID-19, που λειτουργεί ευρύτερα ως τιμωρός της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και μεγεθυντής των αδιεξόδων του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, στην Ελλάδα πέραν αυτών λαμβάνει και χαρακτηριστικά αποκάλυψης της έλλειψης νομιμοποίησης της κοινωνίας στα κόμματα και στο πολιτικό σύστημα.
Η αδυναμία έμπνευσης εμπιστοσύνης, καθοδήγησης και κινητοποίησης των πολιτών για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα που αφορά την δημόσια υγεία φωτογραφίζει το ελλιποβαρές που πολιτικού προσωπικού εξουσίας, και όχι μόνο αυτού. Γιατί ως προς το ζήτημα αυτό, η αδυναμία έμπνευσης δεν βαρύνει μόνο την κυβέρνηση, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που στο θέμα του COVID, όφειλαν να πρωτοστατήσουν για τη λήψη μέτρων αυτοπροστασίας του κοινωνικού συνόλου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε η στάση όλων των κομμάτων στην πρόσφατη επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου. Εν μέσω επιθετικής επέκτασης της πανδημίας σε όλη την Ελλάδα, το ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό των σημερινών κομμάτων (εξουσίας και αντιπολίτευσης) επιδόθηκε σε ένα γελοίο κλεφτοπόλεμο δείχνοντας την βαθιά παρακμή του και το επικίνδυνο της δράσης του για την χώρα. Ειδικά στη Βόρεια και Κεντρική Ελλάδα ξεπεράστηκαν τα όρια του Ε.Σ.Υ., ενώ για την επέκταση έχει βαρύτατες η κυβέρνηση της ΝΔ λόγω της καθυστέρησης λήψης ουσιαστικών μέτρων, αλλά και εξεύρεσης λύσεων ως προς τις βασικές πηγές μετάδοσης, όπως τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Κρατικιστικές παρατάξεις
Από τη μια πλευρά η κυβέρνηση έριξε λάδι στη φωτιά με προβοκατόρικους και αδέξιους χειρισμούς και από την άλλη πλευρά τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρόταξαν τις μικροκομματικές τους επιδιώξεις μέσα από την αταβιστική τους πολιτική λογική. Το φαινόμενο αυτό της βαθιάς παρακμής του πολιτικού συστήματος και της κυριάρχησης της ολισθηρής κομματοκρατίας δεν αποτελεί φυσικά κεραυνό εν αιθρία. Επωάστηκε και γιγαντώθηκε κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης και μετατράπηκε πλέον σε υποκείμενο νόσημα της Ελλάδος.
Η κυρίαρχη αντίληψη όλων των κομμάτων εξουσίας ήταν η εκποίηση και η εγκόλπωση του κράτους στο πλαίσιο του κεντρικού κοινοβουλευτισμού, χωρίς μάλιστα να εξαιρούνται από τη "μόλυνση" αυτή και τα κόμματα που δε συμμετείχαν άμεσα στην εξουσία, όπως και όλοι οι ενδιάμεσοι άλλοι κοινωνικοί θεσμοί (συνδικαλισμός κ.λπ.).
Εάν κανείς εξετάσει ιδεολογικά και πολιτικά τη σχέση των πολιτικών παρατάξεων στην Ελλάδα με το κράτος, εύκολα θα μπορούσε να προσδώσει σ’ αυτές τον χαρακτηρισμό "κρατιστικές", ανεξαρτήτως του πώς αντιμετωπίζουν το κράτος σε επίπεδο ιδεολογικών και προγραμματικών αρχών, αφού η κυρίαρχη στόχευσή τους είναι η κατάληψη και η εκποίησή του μέσω της πελατειακής "πατρωνίας".
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής και κοινωνικής στρέβλωσης είναι η μετατροπή του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα μέσω των προνομίων και της ατιμωρησίας, σε ιδιότυπο αυτοτελές "παρασιτικό σώμα", που μαζί με την παρασιτική οικονομική ολιγαρχία "λυμαίνονται" το εθνικό πλεόνασμα, το οποίο όμως δεν προέρχεται από τον παραγόμενο εθνικό πλούτο, αλλά από εξωτερικό δανεισμό!
Το εμπόδιο της κομματοκρατίας
Αυτό το πολιτικό σύστημα της άφρονης και ανάξιας κομματοκρατίας, με κόμματα σχεδόν πανομοιότυπα ως προς την λειτουργία τους (αρχηγικά και χωρίς εσωτερική δημοκρατία), όχι μόνο δε μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, αλλά αντίθετα αποτελεί πλέον ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για την έξοδο από αυτήν.
Και αυτό γιατί ενώ στα άλλα δυτικά κράτη το πολιτικό σύστημα αποτελεί έναν από τους λειτουργικούς παράγοντες του εποικοδομήματος που παρεμβαίνει μεταξύ αυτού και της οικονομικής βάσης, στην Ελλάδα έχει αυτονομηθεί, έχοντας εξελιχθεί σε αρνητικό πόλο τόσο σε βάρος της οικονομικής βάσης όσο και του εποικοδομήματος, καθόσον παρεμβαίνει αρνητικά στην οικονομία και τους θεσμούς. Λειτουργεί δηλαδή ως "νονός" ενός νόθου πελατειακού συστήματος σε μια καθημαγμένη οικονομία και κοινωνία, αποτελώντας έτσι ισχυρό αντίπαλο δέος σε οποιαδήποτε μορφή πολιτικής ανανέωσης σε κεντρικό και ενδιάμεσο θεσμικό επίπεδο.
Συμπερασματικά, ο ολιγαρχικός και ανεξέλεγκτος χαρακτήρας του ελληνικού πολιτικού συστήματος αποτέλεσε και αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την πρόοδο της Ελλάδας. Ο μόνος δρόμος είναι η συντριβή και η υπέρβασή του μέσω της δημιουργίας ενός νέου δημοκρατικού και πατριωτικού υποκειμένου ανατροπής.
ΠΗΓΗ:Η επέτειος του Πολυτεχνείου και το υποκείμενο νόσημα της κομματοκρατίας - slpress.gr
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.