Η ΛΗΣΤΕΊΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΕ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΆΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΏΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΤΙΜΏΡΗΤΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΛΑΟΥ...
"... σας καλώ να αναλογιστείτε πόσο ασύλληπτη ήταν η ληστεία των λαϊκών εισοδημάτων που ξεκίνησε με τις πρωτοφανείς απώλειες των 300 δισ. στο Χρηματιστήριο για να συνεχιστεί με την πρωτοφανή μείωση της αγοραστικής δύναμης λόγω του ευρώ και ολοκληρώθηκε με τα 498 δισ. που χάθηκαν επί μνημονίων. Δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε αρκετές άλλες χώρες, ακόμη και σε όσες δεν γνώρισαν μνημόνια.
Δεν πρόκειται για λεφτά που χάθηκαν, που έπεσαν σε ένα πηγάδι. Πρόκειται για χρήματα που μας λήστεψαν μεθοδικά και βάσει σχεδιασμού οι διεθνείς δανειστές και τα κερδοσκοπικά funds τους στη μεγαλύτερη ανακατανομή εισοδημάτων που συνέβηκε ποτέ στον πλανήτη. Αντί για την ευημερία που υποσχέθηκε η παγκοσμιοποίηση έφερε φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και τσάκισμα της μεσαίας τάξης..."
Σήμερα, που η φτωχοποίηση είναι η καθημερινή πραγματικότητα για το ένα τρίτο των Ελλήνων, νομίζουμε πως αυτή συντελέστηκε αποκλειστικά στα μνημονιακά χρόνια. Αυτά όντως κορύφωσαν και δραματοποίησαν το πρόβλημα, προηγήθηκαν όμως δυο σημαντικές φάσεις που τις έχουμε ξεχάσει. Ας τις θυμηθούμε μαζί.
Πριν τις μεγάλες μειώσεις επιτοκίων που έγιναν τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1990 αρκετοί μικρομεσαίοι Έλληνες είχαν τοποθετήσει τις οικονομίες τους στις τράπεζες. Εισέπρατταν μάλιστα σεβαστούς τόκους που σε κάποιες περιπτώσεις έφταναν και το 20%. Υπήρξε κόσμος που με αυτά τα χρήματα πάντρεψε κόρες και σπούδασε παιδιά. Όταν όμως πρακτικά μηδένισαν τα επιτόκια ο κόσμος απέσυρε τα χρήματα του από τις τράπεζες και θέλησε να τα επενδύσει κάπου.
Με την προσδοκία της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ και της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων υπήρχε μια διάχυτη αίσθηση πως η εποχή που "όλοι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια" πλησιάζει. Το Χρηματιστήριο έγινε τότε ο ναός που όλοι έτρεξαν να εξαργυρώσουν αυτές τις ελπίδες. Το 1999 οι ενεργοί κωδικοί επενδυτών στο Χρηματιστήριο έφτασαν το 1,5 εκατομμύριο και οι ΕΛΔΕ (γραφεία αγοράς και πώλησης μετοχών) είχαν φτάσει και στα μικρά χωριά.
Πολλοί πάνω στον ενθουσιασμό τους πούλησαν σπίτια και χωράφια για να παίξουν. Και τότε, όταν όλοι είχαν αρχίσει να πιστεύουν στον λα:iκό καπιταλισμό, στις 23 Σεπτεμβρίου η φούσκα έσκασε. Ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου μέσα σε τρεις μόνο μέρες απώλεσε το 12,7% της αξίας του και η καθοδική πτώση συνεχίστηκε για τέσσερα χρόνια, καταστρέφοντας περιουσίες και όνειρα. Σε 300 δισ. υπολογίζονται τα χρήματα που άλλαξαν χέρια με το 90% από αυτά να τα έχουν χάσει μικροεπενδυτές.
Η εποχή του ευρώ
Ας δούμε όμως και τη συνέχεια. Το 2002 η χώρα υιοθετεί το ευρώ. Οι παλιές καλές δραχμούλες αποσύρονται και οι Έλληνες πιάνουν γεμάτοι ελπίδα στα χέρια τους το ευρωπαϊκό νόμισμα. Και πράγματι γίναμε Ευρώπη! Χάρις σε ένα όργιο κερδοσκοπίας το γάλα, το γιαούρτι, το ψωμί, τα γλυκά και ο καφές φτάνουν να πουλιούνται σε τιμές Ιταλίας, Γερμανίας και Βελγίου.
Η κατάσταση ξεφεύγει ακόμη και στα οπωροκηπευτικά των λαϊκών αγορών. Μεγάλες αυξήσεις γίνονται σε όλα τα βασικά αγαθά, στα φάρμακα και στους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ. Μέσα σε ένα χρόνο, ο μέσος εργαζόμενος που με το μισθό του μπορούσε να ψωνίζει, να διασκεδάζει και να πηγαίνει διακοπές, ανακαλύπτει πως πλέον δεν του φτάνει να καλύψει ούτε τις βασικές του ανάγκες.
Η απώλεια χρημάτων από την κρίση του Χρηματιστηρίου και η μείωση της αγοραστικής δύναμης με το ευρώ οδήγησε αρκετούς σε δανεισμό. Οι τράπεζες από την αρχή της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα παρότρυναν τα νοικοκυριά σε δανεισμό κάθε είδους, προτείνοντας μέσω μαζικών διαφημίσεων μέχρι διακοποδάνεια. Έκαναν μάλιστα τα στραβά μάτια όταν ο υποψήφιος δανειστής δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις. Τότε πρωτοείδαμε να γίνονται μόδα και οι πιστωτικές κάρτες. Θυμηθείτε και τα τηλέφωνα που δεχόμασταν από μια γαργαλιστική γυναικεία φωνή που μας έλεγε πως μπορούσε να εγκριθεί δάνειο για τόσα χρήματα αν το θέλαμε, ενώ μια νέα κάρτα είναι ήδη στη διάθεση μας.
Η κατανάλωση με κάρτες!
Από το 2005 είχαμε φτάσει στο σημείο οι περισσότεροι να ψωνίζουν με κάρτες στα καταστήματα και οι επιχειρήσεις να διακινούν σχεδόν αποκλειστικά επιταγές αντί μετρητών. Έγιναν της μόδας τότε και οι λογαριασμοί πλαφόν επιταγών όπου οι επιχειρήσεις έχαναν σταθερά κάθε χρόνο χρήματα σαν τόκο προς τις τράπεζες, προκειμένου να τους ρευστοποιήσουν τις μεταχρονολογημένες επιταγές των πελατών τους.
Η διεθνής κρίση του 2008 που πυροδοτήθηκε από τη χρεωκοπία της Lehman Brothers βρήκε την Ελλάδα στη χειρότερη δυνατή κατάσταση. Ίσχυσε τότε η λαϊκή παροιμία "ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε κι ο γάιδαρος". Οι τράπεζες που δάνειζαν μέχρι και στον τελευταίο κακομοίρη ξαφνικά κόβουν το δανεισμό ακόμη και σε μεγάλες υγιείς επιχειρήσεις που είχαν ανάγκη ρευστότητας.
Τα τηλεφωνήματα από τράπεζες αλλάζουν και γίνονται πια με αυστηρές φωνές που ζητούν το συντομότερο την καταβολή της καθυστερημένης δόσης. Η ψεύτικη ρευστότητα που είχε δημιουργήσει ο άφθονος δανεισμός και η μαζική χρήση πιστωτικών καρτών έχει ήδη στερέψει το 2009. Οι Έλληνες καλούνται για δεύτερη φορά μετά το Χρηματιστήριο να πληρώσουν τον λογαριασμό.
Η φτωχοποίηση και η εποχή των αστέγων
Τέτοια ήταν η κατάσταση όταν στις αρχές του 2010 ξέσπασε η μεγαλύτερη κρίση που είχε γνωρίσει η μεταπολεμική Ελλάδα. Ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει την προσφυγή σε μνημόνιο από το ακριτικό Καστελλόριζο στους εμβρόντητους Έλληνες που είχαν πιστέψει το σύνθημα "λεφτά υπάρχουν". Η "Ελευθεροτυπία" βγήκε με πρωτοσέλιδο: "Προσφυγή άνευ όρων. Πάμε στον μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ κι όποιος αντέξει". Το Βήμα έγραφε: "Θρίλερ διαρκείας! Αβεβαιότητα παρά την προσφυγή. Κερδοσκόποι και Μέρκελ μας έστειλαν στο ΔΝΤ".
Η μείωση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων των νοικοκυριών στην περίοδο των μνημονίων τελικά έφτασε τα 498 δισ. ευρώ. Υπέρογκο ποσό που ξεπερνάει τις απώλειες σε περιόδους πολέμων και που οδήγησε σε ραγδαία φτωχοποίηση μεγάλα στρώματα του λαού. Σε 40.000 υπολογίζονται όσοι συμπολίτες μας είναι άστεγοι και κοιμούνται πλέον σε χαρτόκουτα. Το δράμα δεν έληξε όμως. Από την πρώτη Μαΐου θα έχουμε μαζικούς πλειστηριασμούς ακινήτων που απαίτησαν τα αρπακτικά ξένα funds κι αυτή τη φορά δεν θα ισχύει η προστασία της πρώτης κατοικίας.
Τελειώνοντας αυτό το άρθρο σας καλώ να αναλογιστείτε πόσο ασύλληπτη ήταν η ληστεία των λαϊκών εισοδημάτων που ξεκίνησε με τις πρωτοφανείς απώλειες των 300 δισ. στο Χρηματιστήριο για να συνεχιστεί με την πρωτοφανή μείωση της αγοραστικής δύναμης λόγω του ευρώ και ολοκληρώθηκε με τα 498 δισ. που χάθηκαν επί μνημονίων. Δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε αρκετές άλλες χώρες, ακόμη και σε όσες δεν γνώρισαν μνημόνια.
Δεν πρόκειται για λεφτά που χάθηκαν, που έπεσαν σε ένα πηγάδι. Πρόκειται για χρήματα που μας λήστεψαν μεθοδικά και βάσει σχεδιασμού οι διεθνείς δανειστές και τα κερδοσκοπικά funds τους στη μεγαλύτερη ανακατανομή εισοδημάτων που συνέβηκε ποτέ στον πλανήτη. Αντί για την ευημερία που υποσχέθηκε η παγκοσμιοποίηση έφερε φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και τσάκισμα της μεσαίας τάξης.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.