Δέηση γιὰ τὴν ψυχὴ τοῦ Παπαδιαμάντη

 

Εικόνα από:info-war.gr

(Ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης,  γεννήθηκε στὴ Σκιάθο στὶς 3 Μαρτίου τοῦ 1851. Κοιμήθηκε τὸ ξημέρωμα τῆς 3ης Ἰανουαρίου τοῦ 1911)

******

 

Λάμπρος Πορφύρας

Χριστέ μου, δόστου τὴ χαρά, τὴ μόνη ποὺ μποροῦσε

νὰ σοῦ ζητήσῃ ἀπάνω ἐκεῖ νοσταλγικὰ ἡ ψυχή του.

κάνε τὸ θάμμα κι ἄσε τον νὰ ζήσῃ ὅπως ἐζοῦσε

σὲ μία μεριὰ πού, τάχατες, νὰ μοιάζῃ τὸ νησί του.

.

Νἆναι τὰ βράχια στὸ γκρεμὸ βαθιὰ κουφαλιασμένα,

νἄχῃ σωριάσει ἡ θάλασσα στὴν ἀμμουδιὰ τὰ φύκια,

κι ἀράδα-ἀράδα στὸ γιαλὸ δεμένα, ἀποσταμένα,

νὰ σιγοτρίζουν τὰ φτωχὰ σκιαθίτικα καΐκια.

.

Νἆναι οἱ νησιώτισσες οἱ γριές, κ᾿ οἱ νιές, οἱ πεθαμένες

αὐτὲς ποὺ τὶς θλιμμένες τους μᾶς ἔλεγε ἱστορίες –

νὰ γνέθουν τὸ λινάρι οἱ γριὲς στὴν πόρτα καθισμένες,

καὶ δίπλα στὰ παράθυρα ν᾿ ἀνθίζουν οἱ γαζίες.

.

Κ᾿ ὕστερα ἀκόμα νἆναι ἐλιές, καὶ νἆναι κυπαρίσσια,

σκυμμένα νἆναι καὶ τὸ φῶς τ᾿ ἀχνὸ νὰ προσκυνᾶνε,

νὰ τόνε περιμένουνε στὸν κάμπο τὰ ξωκκλήσια

Καὶ τὴν καμπάνα τους μακρυὰ οἱ ἀγγέλοι νὰ χτυπᾶνε.

.

Δόστου, Χριστέ μου, τὴ στερνὴ χαρὰ νὰ ἰδῇ καὶ πάλι

τὴ γνώριμή του τὴ ζωὴ κοντὰ στ᾿ ἀκροθαλάσσι!

Ἄχ, ἔτσι ἀθῴα, κ᾿ ἔτσι ἁπλὰ κι ἁγνὰ τὴν εἶχε ψάλει,

ποὺ τῆς ἀξίζει ἐκεῖ ψηλὰ μαζὶ μ᾿ αὐτὸν ν᾿ ἁγιάσει.

 .
Πηγή: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com