Του Μάνου Στεφανίδη
Όχι σύντροφοι! Όχι, αυτό δεν είναι ούτε προοδευτικότητα, ούτε επανάσταση, ούτε ακτιβισμός. Το να μπαίνει δηλαδή το κάθε αληταριό σε ένα δημόσιο κτίριο, να παραβιάζει τα μέτρα ασφαλείας, να προπηλακίζει τον αστυνομικό υπηρεσίας και τον θυρωρό, να απειλεί το προσωπικό και να πετάει μπογιές στο γραφείο της υπουργού Παιδείας προσβάλλοντας κάθε ιδέα ιεραρχίας, σεβασμού, πειθαρχίας και συμμόρφωσης σε κάποιους στοιχειώδεις κανόνες συμβίωσης.
Το παράδειγμα που δίνει αυτή η υποκουλτούρα των καταστροφών στους νεότερους, ιδιαίτερα στους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, είναι ολέθριο. Πόσο μάλλον που η αξιωματική αντιπολίτευση αφού έφερε την παιδεία πίσω στο 1982, έμμεσα επιβραβεύει όλη αυτή την μονότονα επαναλαμβανόμενη αθλιότητα κλείνοντας το μάτι στους μικρότερους να κάνω τα ίδια και χειρότερα. Εγκλωβισμένοι σε ιδεοληψίες και αυτοματισμούς του '80 θέλουν να συγκινήσουν την κοινωνία του 2020 με ...τρικάκια ψευτοαναρχικών. Κι αυτό τους καθιστά ακόμα πιο θλιβερούς, αποκρουστικούς θα έλεγα. Η εικόνα που έχουν για τα πανεπιστήμια είναι παρωχημένη, τριτοκοσμική, επικίνδυνη. Και η υπουργός κυρία Κεραμέως αντί να απολογείται για ορισμένες επιλογές της, βρίσκεται σε θέση ισχύος. Με τον Φίλη εύκολο θύμα της, ίδιον αμνό προς θυσία στον βωμό των εσωκομματικών συγκρούσεων!
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι κλειστά πανεπιστήμια, σχολεία σε κατάληψη, μαθητές στους δρόμους για ψύλλου πήδημα, ψευτοεκπαιδευτικά συλλαλητήρια με διακόσια άτομα τα οποία υποκινούν σκληροπυρηνικές, κομματικές μειοψηφίες είναι ό,τι χειρότερο για την ήδη δεινά χειμαζόμενη παιδεία μας.
Έχω βαρεθεί κάθε χρόνο η πρυτανεία του ΕΚΠΑ φοβούμενη τα χειρότερα να κλείνει τις σχολές τρεις και τέσσερις μέρες πριν από την 17η Νοέμβρη και ανάλογα να πράττει στις 6 Δεκεμβρίου. Σιχαίνομαι το ότι κάποιοι μεθοδικά έχουν μετατρέψει την ημέρα μνήμης του Πολυτεχνείου σε επέτειο απόγνωσης και αποκλεισμού της πόλης, με τον κόσμο κλεισμένους στα σπίτια τους και περιμένοντας να περάσει το κακό!
Εκεί καταντήσαμε και το Πολυτεχνείο και τους συμβολισμούς του.
Πόσο γελοίο πλέον και στις τρεις πια, τριήμερες επετείους μας κατ' έτος, την 28η Οκτωβρίου, την 17η Νοεμβρίου και την 25η Μαρτίου, αντί εκδηλώσεων υπερηφάνειας και συγκίνησης, να έρχεται στην επιφάνεια και να κυριαρχεί ό,τι πιο συγκρουσιακό, ιδεοληπτικό και επικίνδυνο διαθέτουμε ως κοινωνία;
Ποιός δεν βλέπει ότι κάποιοι μεθοδικά επιδιώκουν βία και αίμα τις αμέσως προσεχείς ημέρες για να αντλήσουν από εκεί αισχρά, πολιτικά οφέλη; Κι αν υπάρξει και νεκρός ακόμη καλύτερα! Ακόμη καλύτερα, φοβούμαι, και για ένα κομμάτι της αριστεράς και για ένα κομμάτι της δεξιάς. Ό μη γένοιτο!
ΥΓ. Είναι η τρίτη φορά μέσα σε είκοσι μέρες που εντός της Πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου σκίζουν τα λάστιχα του αυτοκινήτου μου - που δεν είναι και δικό μου! Στο συνεργείο μού είπαν - αυτό που ήξερα - πως δηλαδή πρόκειται σαφώς για δολιοφθορά. Διερωτώμαι ποιοι να είναι οι δράστες: Πρεζόνια, οι γνωστοί έμποροι ακαδημαϊκής κάνναβης οι... άλλοι επαναστάτες;
Στις φωτογραφίες ένας, συμβολικός, πίνακας σύγκρουσης του Βασίλη Σούλη που σήμερα το βράδυ έχει εγκαίνια στην γκαλερί Σκουφά και η, αχρησιμοποίητη, βίδα που έχει μπει με πιστολάκι (!) στο λάστιχο. Και μη χειρότερα.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.