Αναμοριοδότηση σχολικών μονάδων (συνοπτικό πλαίσιο και κατευθύνσεις)

του Γιώργου Τσιτσιμπή

Είναι αλήθεια και δεν αποτελεί πρωτοτυπία, έχει άλλωστε διατυπωθεί και από άλλους, ότι το μείζον είναι να μπορείς να διαφεντεύεις τον τόπο σου. Συνεπώς, είναι δύσκολο να διατυπώσεις άποψη για ένα θέμα που, εκ των πραγμάτων, δεν ανήκει στα άμεσα και επείγοντα  που πρέπει να αντιμετωπιστούν, παρά την ιδιαίτερη σημασία του.  Όταν η Ελλάδα γίνει και πάλι κυρίαρχη χώρα, τότε θα μπορούμε με άνεση να σχεδιάσουμε τα μικρά αλλά σημαντικά της καθημερινότητάς μας. Γιατί η αναμοριοδότηση είναι μια λεπτομέρεια για την σημερινή αποικία μας. 

Παρ’ όλα αυτά, επειδή με τις έως τώρα ανακοινώσεις των παρατάξεων φαίνονται συγκλίσεις, θα άξιζε ίσως μια συντονισμένη προσπάθεια εξορθολογισμού του συγκεκριμένου συστήματος.

Καταρχήν, πρέπει να πιεστεί το υπουργείο να καταλάβει, ότι από την στιγμή που φέτος δεν θα γίνουν οι όποιες μετακινήσεις με την νέα μοριοδότηση, δεν υπάρχει κανένας λόγος για βιασύνες. Μπορούμε να το κουβεντιάσουμε με άνεση χρόνου και να βρούμε τις καλύτερες δυνατές επιλογές.

Το επόμενο βήμα είναι να οριστούν κεντρικά και πανελλαδικά τα δυσπρόσιτα σχολεία, ως ξεχωριστή κατηγορία.

Τρίτη κατά σειρά ενέργεια είναι να οριστεί επίσης κεντρικά, το εύρος της μοριοδότησης του κάθε νομού. Να οριστεί ένα πλαφόν, έτσι ώστε να ξέρει το κάθε ΠΥΣΠΕ μέχρι πού θα φτάσει η μοριοδότησή του, παίρνοντας φυσικά υπόψη όλες τις παραμέτρους για αυτή την κατηγοριοποίηση. Αυτονόητο ότι σχολεία δευτεροβάθμιας και πρωτοβάθμιας που βρίσκονται στην ίδια πόλη ή χωριό, παίρνουν την ίδια μοριοδότηση.

Τέλος, να οριστούν από κοινού, από τα κατά τόπους ΠΥΣΠΕ και ΠΥΣΔΕ τα μόρια που θα δοθούν σε κάθε σχολείο εντός της περιοχής ευθύνης τους, εξασφαλίζοντας έτσι μια αντικειμενική, κατά το δυνατόν, μοριοδότηση και αποφεύγοντας τους τοπικισμούς και τα λάθη του παρελθόντος.

Η εγγενής παθογένεια του σημερινού συστήματος βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτό το σημείο. Ότι δεν υπάρχει σύνδεση του τοπικού με το εθνικό. Και ας μην ξεχνάμε πως  η μοριοδότηση των μεταθέσεων αφορά, κατά κύριο λόγο, τους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται μακριά από τον τόπο συμφερόντων τους. Άρα, σημασία έχουν τα μόρια που δίνουν οι άλλοι νομοί και όχι τόσο ο νομός στον οποίο ζητείται μετάθεση.

Αν το υπουργείο αρνείται να κάνει αυτή την αυτονόητη δουλειά, θα πρέπει το βάρος να το επωμισθούν οι ομοσπονδίες. Έχουν τα ινστιτούτα, έχουν τα μέλη των Δ.Σ. των ομοσπονδιών, άρα έχουν και το απαραίτητο προσωπικό αλλά και την απαραίτητη πανελλαδική εποπτεία. Είναι ευκαιρία, τώρα που όλοι συμφωνούν στις βασικές αρχές, να φτιάξουμε ένα σύστημα χωρίς ιδιοτέλειες και χωρίς ευνοϊκές μοριοδοτήσεις.

Όσο για την αναδρομικότητα είναι, κατά τη γνώμη μας, αυτονόητο ότι θα πρέπει να ισχύσει, χωρίς όμως τις χαριστικές πριμοδοτήσεις του παρελθόντος σε σχέση με το συμφέρον της υπηρεσίας και άλλες επιλεκτικές τοποθετήσεις και τακτικισμούς που όλοι γνωρίζουμε, εξυπηρετώντας τους ημέτερους. Ίσα και δίκαια όλα, για όλους.

Ας μας γίνει μάθημα η σημερινή κατάντια της Ελλάδας και ας προσπαθήσουμε από δω και μπρος να λειτουργήσουμε συναδελφικά και ισότιμα. Αν λείψουν αυτές οι συνοπτικές προϋποθέσεις και κατευθύνσεις, αυξάνει ο κίνδυνος στρεβλώσεων και μεροληψιών, τις οποίες θα γεύονται ιδίως οι νέοι εκπαιδευτικοί για το επόμενο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com