Του Γουίνστον Σμιθ
Στον αγγλόφωνο τύπο την αποκαλούν Champagne Left, δηλαδή Αριστερά της σαμπάνιας. Στον γαλλόφωνο τύπο τη λένε Gauche Caviar, δηλαδή Αριστερά του χαβιαριού. Στον γερμανόφωνο τύπο την αποκαλούν Toskana Fraktion, δηλαδή φράξια της Τοσκάνης, από την ακριβή περιοχή της Ιταλίας που επιλέγουν για να ξεκουραστούν επώνυμα στελέχη της.
Πρόκειται για τη σημερινή Αριστερά!
Και όμως! Οι μεγαλύτερης ηλικίας αναγνώστες θυμούνται εκείνη την εποχή που η Αριστερά ήθελε να εκπροσωπεί τα αιτήματα των εργαζομένων και γενικότερα των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων.
Θυμούνται ίσως εκείνη την εποχή που η Αριστερά αντιμαχόταν το πολυεθνικό κεφάλαιο, είχε μαρξιστική ρητορική και χρησιμοποιούσε συνεχώς τον όρο «ιμπεριαλισμός» για να προσδιορίσει το στάδιο εξέλιξης του καπιταλισμού που εξηγούσε την επεκτατική γεωπολιτική στρατηγική του.
Πόσο μακρινή μάς φαίνεται εκείνη η εποχή σήμερα!
Ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε, τα κομμουνιστικά καθεστώτα κατέρρευσαν και η Κίνα κατέδειξε ότι μπορείς να έχεις καπιταλισμό χωρίς πολιτική ελευθερία. Στη δε Δύση, η αφαίρεση του αντίπαλου δέους της ΕΣΣΔ και των δορυφόρων της από το στρατηγικό πεδίο άλλαξε βαθιά τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η πολιτική στρατηγική της Αριστεράς άλλαξε ολοκληρωτικά. Τα ταξικά αιτήματα αντικαταστάθηκαν από το μεταμοντέρνο ιδεολόγημα του «πολυπολιτισμικού διεθνισμού» (multicultural internationalism). Ο «πολυπολιτισμικός διεθνισμός» δεν ήταν ως γνωστόν ένας αληθινός κοινωνικός πλουραλισμός. Δεν σήμαινε την ειρηνική συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων με σεβασμό σε κοινές αξίες και θεσμούς. Αφορούσε κυρίως την εισροή μουσουλμάνων μεταναστών στη Δύση και σπάνια κάτι περισσότερο. Ορισμένοι έβλεπαν ότι η επιβολή του «πολυπολιτισμικού διεθνισμού» θα οδηγούσε σε υποχώρηση της εθνικής και χριστιανικής ταυτότητας και σε μία ντε φάκτο κοινωνική και θεσμική ανατροπή.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη, η σημερινή Αριστερά δεν δίνει πια μάχες για την εργατική τάξη και τους μη προνομιούχους. Είναι ήδη πάρα πολύ απασχολημένη με την πολυπολιτισμικότητα, τις μειονότητες, αλλά και τις κοσμικότητες. Τα στελέχη της έχουν ελάχιστο χρόνο για τους απλούς ανθρώπους, τους οποίους άλλωστε ελάχιστα γνωρίζουν ή συναναστρέφονται. Το πρόγραμμα τους είναι ήδη γεμάτο με δεξιώσεις, εκδηλώσεις, επιδοτούμενα καλλιτεχνικά δρώμενα, και διάφορα κοσμικά γεγονότα. Ούτως ή άλλως τα στελέχη αυτά έχουν ελάχιστη σχέση με τον κόσμο της εργασίας και θυμίζουν ελάχιστα τα παλιά, ιστορικά στελέχη της Αριστεράς με τον χαρακτηριστικά λιτό και σεμνό βίο.
Σε διεθνές πολιτικό επίπεδο, η αριστερόστροφη ρητορική έχει γίνει χρήσιμη για την επιβολή της λιτότητας και της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας. Δεν προκαλεί πια έκπληξη ότι τα διεθνή ΜΜΕ και τα κέντρα επιρροής που θεσμικά εκπροσωπούν την πιο στενόμυαλη και αυτιστική οικονομική ελίτ δείχνουν αμηχανία ή και συγκρατημένη απογοήτευση όταν κερδίζουν έδαφος συντηρητικά κόμματα, ενώ δεν κρύβουν την προτίμηση τους για τους σοσιαλιστές και τους αριστερούς. Ειδικά οι σοσιαλιστές προτιμώνται σταθερά για να διορίζονται επικεφαλής οργανισμών σαν το ΔΝΤ.
Η Αριστερά των λαϊκών διεκδικήσεων ανήκει στο παρελθόν. Την αντικατέστησαν η Champagne Left, η Gauche Caviar και η Toskana Fraktion. Είναι αποκομμένη πια από τον λαό, δεν αντιλαμβάνεται και δεν εκπροσωπεί τα λαϊκά συμφέροντα.
Το πολιτικό κενό που έχει αφήσει το καλύπτουν τα συντηρητικά κόμματα που είναι τώρα πιο κοντά στους απλούς ανθρώπους και στις αξίες που οι κοινωνίες απαιτούν να κρατήσουν ζωντανές. Τα συντηρητικά κόμματα είναι πλέον οι εκφραστές του λαού και των συμφερόντων του. Για αυτό οι συντηρητικοί πολιτικοί πρέπει τώρα να εκφράσουν τον νέο ριζοσπαστισμό της κοινωνίας που αφήνει πίσω της το αριστερόστροφο ιδεολογικό κατεστημένο και στρέφεται σε αυτούς για να εκπροσωπηθεί πολιτικά.-
πηγη:http://www.politically.gr/
Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.