Συνεπικουρούμενος και πάλι από τον Κοντζαλόφσκι, ο Αντρέι δημιουργεί τον περιλάλητο «Αντρέι Ρουμπλιόφ», δύο μόλις χρόνια μετά τα «Παιδικά χρόνια του Ιβάν». Ξεσπάει σκάνδαλο. Η ταινία χαρακτηρίζεται ωμή και ανήθικη από τους πυγμαίους εξουσιαστές, αυτούς που είχαν τολμήσει αναίσχυντα να στείλουν στην εξορία έναν σκηνοθέτη σαν τον Σεργκέι Παρατζάνοφ! Απτόητος και μεγαλειωδώς πείσμων, ο Ταρκόφσκι θα αρνηθεί να αλλάξει έστω κι ένα πλάνο, κι έτσι η ταινία θα πάει στο αρχείο. Η εμμονή του σκηνοθέτη στην αλήθεια των δημιουργιών του είναι θαυμαστή, δεν θα ξεθυμάνει ούτε στιγμή, θα τον συνοδεύσει έως την τελευταία του ανάσα, έως τότε που συγκρουόταν καθημερινώς με τους Σουηδούς παραγωγούς της τελευταίας του ταινίας, της «Θυσίας». Σχεδόν άπορος, με την υγεία του ανεπίστρεπτα κλονισμένη από τον καρκίνο, με τα χτυπήματα της μοίρας να πέφτουν απανωτά, ο Ταρκόφσκι θα έχει το σθένος, λίγο πριν πεθάνει, να αρνιέται επιμόνως οποιαδήποτε παρέμβαση των παραγωγών. «Αν θέλουν μια ταινία του Ταρκόφσκι, καλώς», θα πει. «Θα είναι δύο ώρες και δέκα λεπτά. Τελεία. Αν θέλουν ένα εμπορικό κατασκεύασμα μιάμισης ώρας, ας απευθυνθούν σε άλλον».
ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/anna.staikou?fref=nf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.